Mijn reden waarom ik een crowdfunding start.
Mijn droom is om van deze reis en die van de judoka's een documentaire maken en te bundelen in een fotoboek daarbij heb ik jullie hulp nodig!!

Afreizen naar Japan om daar te trainen in de Kodokan, de hoofddojo van het judo. Ondergedompeld worden in de cultuur van het land waar de judosport werd geboren. Het is niet veel jeugdige judoka’s gegeven en blijft voor velen bij een droom. Dat geldt echter niet voor een groep van 22 gemotiveerde judoka’s van Dijkmansport. In juni gaan zij in de Japanse hoofdstad Tokio het avontuur aan en bezoeken zij de roots van de sport waar hun hart ligt.

Het eerste balletje voor het initiatief werd in november vorig jaar vanuit het trainerscollectief opgegooid. Aanjager van het idee was de wens om de band tussen de judoka’s onderling en het groepsgevoel te versterken. ‘We hebben te maken met kinderen die vanaf verschillende locaties allemaal hier voor de wedstrijdtrainingen komen,’ zo begint Martijn Dijkman, eigenaar van Dijkmansport, zijn uitleg over de totstandkoming van het initiatief. ‘Het is een mooie groep talenten, inclusief enkele judoka’s die Nederlands kampioen zijn geweest, die allemaal samen trainen. Vanwege de diversiteit is het niet altijd even gemakkelijk om een hecht team te smeden. Daarom zijn we op zoek gegaan naar een activiteit die voor iedereen wat te bieden heeft.'

Studiereis
Die activiteit werd gevonden in een tiendaags bezoek aan Japan en specifiek Tokio, oftewel het bakermat van het judo. In de Japanse hoofdstad stichtte Jigoro Kano in 1882 de eerste judoschool: de Kodokan. Inmiddels is het immense gebouw,met een standbeeld van zijn oprichter, de hoofddojo van het judo. In die zaal, of om in judotermen te blijven die dojo, gaat de groep judoka’s van Dijkmansport trainen. Maar de trip bestaat uit meer dan enkel trainen.

‘De reis werd al snel een trainingsstage genoemd,’ vertelt Dijkman. ‘Wij spreken liever van een studiereis. De kinderen trainen hun eigen vaardigheden en maken kennis met de oorsprong van het judo en haar tradities. Tegelijkertijd gaan ze ook bezig met de cultuur van het land en krijgen ze de omgeving te zien.’

Judoka’s
Thom (15) en Amber (14) zijn twee van de judoka’s die in het vliegtuig naar Japan stappen. Thom doet al bijna tien jaar aan judo, terwijl Amber momenteel in het zevende jaar van haar judocarrière zit. Beiden kijken reikhalzend uit naar het avontuur dat hen te wachten staat.

‘Het is absoluut een droom die uitkomt,’ laat Thom weten. ‘Waar ik vooral heel benieuwd naar ben, is hoe zij het judo ervaren en uitvoeren. De traditionele manier is anders dan wat wij gewend zijn in Nederland. Zo mag je bijvoorbeeld tijdens een training niet praten. Misschien lijkt het een klein iets, maar het is een groot verschil met hoe het hier gaat.’

‘Zelf ben ik vooral nieuwsgierig naar de judocultuur daar,’ neemt Amber over. ‘Je weet gewoon dat in dat trainingscentrum mensen rondlopen die de historische verhalen en de ontwikkeling van judo kennen. De link naar het verleden is daar natuurlijk ontzettend groot. Ik ben wel van plan om wat historie mee te pakken.’

Japanse cultuur

De jonge judoka’s verblijven eerst in de Kodokan, waarna ook enkele uitstapjes en trainen in andere dojo’s op het programma staan. Het in aanraking komen met een andere cultuur staat bij Amber hoog op haar wensenlijstje. ‘Zij leven daar heel anders dan ik gewend ben. Daar hoop ik een goede indruk van te kunnen krijgen. Niet alleen in de judosport, maar ook daarbuiten. Het lijkt me heel erg leuk om met mensen uit die cultuur te kunnen spreken en daarvan te leren.’

‘Ze spreken daar niet zo goed Engels hoor,’ geeft Thom aan. Amber fronst haar wenkbrauwen. Wanneer een aanwezige ouder aangeeft dat ze voor vertrek nog Japanse les krijgen, kijken beide judoka’s elkaar aan: ‘Oh, jeetje..,’ laat Amber zich ontvallen.

Lachend pakt Thom het gesprek weer op: ‘Judo is een sport waar ik mij nog veel verder in wil ontwikkelen. Hoe mooi is het dat ik dat via deze reis kan combineren met het leren kennen van de Japanse cultuur. In de Kodokan wordt continu getraind, dus ik hoop te leren van mijn eigen trainingen en door te kijken bij anderen. Vooral bij trainingen van de Japanse judoka’s.

Liefhebbers

Naast het opdoen van nieuwe indrukken en het leren over de Japanse cultuur, moet er tijdens de reis ook gewoon hard getraind worden. Geen probleem, zo vinden de ambitieuze Thom en Amber. ‘Judo is een prachtige sport,’ aldus Thom. ‘Ik ben begonnen omdat mijn vader judoka was en hij dacht dat ik het een leuke sport zou vinden. “Anders zit je maar thuis druk te zijn”, zei hij. Haha! Het is natuurlijk geweldig om mee te doen aan een Wereldkampioenschap of de Olympische Spelen. Dat is wel een grote droom. Een specifiek plan om die stip aan de horizon te bereiken heb ik niet. Eerst maar heel hard blijven werken.’

Amber knikt instemmend. ‘Een WK of Olympische Spelen is het hoogste dat je kunt bereiken. Ik wil bekijken hoe ver ik kan komen. Nu haal ik gewoon veel plezier uit judo. Het is mooi om te zien hoe verschillend de sport kan zijn. Er zijn zoveel verschillende technieken en iedereen heeft zijn eigen stijl en techniek. Het is mooi om te doen, maar ook om te kijken. Ik kan echt genieten van het gevoel wanneer je iemand op zijn of haar rug gooit. ’

Uit de manier waarop ze over judo praten, blijken beiden echte liefhebbers. De reis naar Japan wordt voor hen een onvergetelijke ervaring, evenals voor de rest van de groep van Dijkmansport.Maar eerst nog de Japanse les. Kennen beiden al wat Japanse woorden? Thom: ‘Ogoshi en harai-goshi, dat zijn mijn favoriete worpen.’ Amber vult aan: ‘Ippon seoinage en moroteseoinage.’ Dan verdwijnen ze richting de trainingszaal, om verder te werken aan het verwezenlijken van hun dromen. Het geplande bezoek aan Japan is een stap in de goede richting.