Beste donateur,

Graag brengen we je op de hoogte van de ontwikkelingen van de vertaling van De zwarte heer Bazetub. Sinds onze laatste nieuwsbrief is Wil Boesten vrijwel non-stop bezig geweest met de vertaling. Eind februari had hij al de magische grens van 100.000 woorden bereikt en niet veel langer daarna werd er pannenbier gedronken. Nog voor de zomer is de glijvlucht ingezet richting de finis operis.
Gelijk bij Het Eiland van het tweede gezicht, kwam Wil onderweg weer de meest briljante vondsten tegen, zo ook dit staaltje Vigologica:

Elke vertelling, zeggen de deskundigen van de literatuur, heeft haar eigen wetmatigheid, de mijne dus ook. Dat geeft hoop op een moeilijk punt in de handeling waar ik de held dingen moet laten doen die hij in werkelijkheid heeft gedaan en dus zou kunnen hebben gedaan.

Halverwege deze maand ontvingen wij van Wil het bijgevoegde plaatje.

Met deze eerste versie van de vertaling gereed, zullen de meelezers hun werk doen, waarna de redacteuren van uitgeverij Cossee ermee aan de slag gaan.

Recentelijk is besloten dat De zwarte heer Bazetub wordt aangeboden in de zomeraanbieding van de uitgeverij, hetgeen wil zeggen dat het boek zal uitkomen periode mei/juni 2018.

Zodra er interessante ontwikkelingen te melden zijn, zullen wij een nieuwe nieuwsbrief rondsturen.
Met Vigolotrische groeten, mede namens alle betrokkenen,

Folef van Nispen & Floor Plikaar

Graag melden we met grote vreugde dat we op zaterdag 24 september 100% van het streefbedrag hebben binnengehaald voor de vertaling en publicatie van Der schwarze Herr Bahßetup van Albert Vigoleis Thelen.

Onze dank voor jullie steun is groot. Wil Boesten was al uit groot enthousiasme begonnen met de vertaling, maar nu kan hij definitief aan de slag: een uitdaging van formaat!

Onze verwachting is dat Wil de periode tot eind 2017 nodig zal hebben voor de vertaling en dat De zwarte heer Bazetub in het voorjaar van 2018 bij Uitgeverij Cossee zal verschijnen.

Via email, onze facebookpagina en deze updates houden wij de donateurs op de hoogte van de ontwikkelingen.

De boeken zullen t.z.t. per post verzonden worden, de eboeken per e-mail.

Nogmaals dank voor jullie enthousiaste steun.

Het Thelen Genootschap

De crowdfundactie van De zwarte heer Bazetub zit op 80% van het streefbedrag. We hebben nog 9 dagen te gaan! Namens het Thelen Genootschap veel dank voor jullie steun en hopelijk kunnen jullie de komende dagen nog anderen enthousiasmeren om voor de laatste 20% te zorgen. Daar worden we allemaal geestelijk rijker van.

Nog geen vijftig pagina’s had ik vertaald of toenmalig uitgever Alexander Schwarz was zo eerlijk mij te vertellen dat de nieuwe directeur bij nader inzien onder het contract uit wilde. Veel te duur, en geen opbrengst. Kortom, de complete litanie van de altijd sluitende argumentatie van de markt. Alexander echter wilde er absoluut niet vanaf. Dit was zijn boek. Dit moest er komen.

Later vroeg hij of ik bereid was met hem te verhuizen naar een andere u...itgever. Welke strop kietelde daar weer om mijn nek? Zeven maanden duurde deze, met een voorschot gefinancierde, onzekerheid. Achteraf niet veel meer dan een twaalfjarig bestand in een 80-jarige oorlog.

Vertaler zoekt tekst, tekst zoekt vertaler? Strompelend en struikelend vond mij een boek. Een boek waarmee ik, had ik het gevonden, menig uitgever zou zijn afgelopen.

Ja, ik had wel van Thelen, of Vigoleis voor intimi, gehoord, maar daar was alles mee gezegd. Het Eiland was één van die boeken die ik mij eigenlijk zag lezen in een huisje in de Italiaanse heuvels, met zeeën van tijd die door je olijfgaard golven en een maandelijkse pensioencheque uit Nederland. Toch begon ik met lezen.

Na nog geen vijftig pagina’s wist ik het al: ik ging ja zeggen. Ik zou er nog 880 pagina’s tegen vechten, maar onvermijdelijk zou ik ja zeggen. Don Vigolo had mij in zijn greep. Ondanks angstdromen dat ik na drie jaar opduikend uit dit boek tot de conclusie moest komen dat andere uitgevers mijn bestaan waren vergeten.

Om nog maar te zwijgen over alle vertaalmoeilijkheden. Struilend door het boek werd mijn hartslag steeds hoger gejaagd. Het Theliaanse taalapparaat zou uitmonden in schoolschriften vol ‘onmogelijkheden’. Ondertussen ontwikkelde ik strategieën die nog het meest weg hadden van een middeleeuwse belegering.

Want hoe vertaal je ‘toegepaste memoires’ van een schrijver die daarin, volgens Konrad Merz, vooral ‘zichzelf heeft vertaald’?

Wil Boesten vertaalde eerder Thelens meesterwerk "Het eiland van het tweede gezicht". Het was Vigoleis die Boesten vond en niet andersom. Hieronder volgt het eerste deel uit een korte serie, geschreven door Wil Boesten: "Hoe Vigo mij vond".

Ik was uitverkoren. Insinueerde althans mijn uitgever. Collega’s wierpen mij slechts meewarige blikken toe. Mijn vrouw begon bezorgd in het mapje met bankrekeningafschriften te bladeren en mijn zoontje vroeg zich af wat er te lachen viel... aan dat dikke boek. Er stonden niet eens plaatjes in.

Ja, wat was er zo ‘leuk’ aan?

Het was begonnen met uitgever Alexander Schwarz die mij met enkele cryptische opmerkingen nieuwsgierig maakte. Of ik zin had in iets geks. Of ik misschien een beetje tijd had. “Je bent de enige die dit.......”

“Ja, ja” denk ik inmiddels, de enige die gek genoeg is om zich tweeëneenhalf jaar aan een auteur vast te ketenen die als een razende Roeland zijn zwaard van woorden in de rotsen jast en zich op een wolk in de niet-bestaande hemel zit te verkneukelen over mijn hampelmannenpogingen het er weer uit te trekken. Maar voor het zover was: eerst maar eens lezen.

Zojuist heeft Maarten 't Hart onze crowdfundactie gesteund met maar liefst 10% van het streefbedrag! Maarten heeft Thelen persoonlijk gekend en is één van de grote aanjagers voor deze vertaling. Zo riep hij in zijn recensie van Het eiland in Vrij Nederland in 2004 al uitgevers op om nu de vertaling en publicatie van Der Schwarze Herr Bahßetup op zich te nemen. We danken Maarten zeer voor deze royale donatie.