Album Tamara Woestenburg op vinyl

In oktober 2016 verschijnt mijn debuutalbum The Colony, dat ik met Kramer (de producer van de Pulp Fiction soundtrack) heb opgenomen.

Een plaat is natuurlijk geen plaat als ie niet op vinyl is geperst.

Hoe kun jij helpen?

Het belangrijkste doel is natuurlijk: dat jij een zo mooi mogelijke plaat in handen krijgt.

Daarvoor heb ik jouw hulp nodig. Als jij het album als het ware vooraf koopt kan ik het op vinyl uitbrengen (je kunt natuurlijk ook doneren - of mij in een konijnenpak door een hoepel laten springen, want ik doe dus alles voor De Kunst).

Met het geld kan ik er verder voor zorgen dat het album de promotie en het ondersteunende artwork/beeldmateriaal krijgt dat het verdient. Doel daarbij is dat de kunstenaars die meewerken op zijn minst uit de kosten kunnen komen.

Wie vraagt dat?

Ik ben Tamara Woestenburg: (liedjes-)schrijver, gitarist en zangeres. Ik ben lenig genoeg om door een hoepel te springen. Hoop ik.

Dan word je ineens 'ontdekt'...

Een paar jaar geleden ben ik via MySpace - voor de jongeren: dat was een soort Youtube maar dan zonder filmpjes - 'ontdekt' door de Amerikaanse producer Mark ‘Shimmy’ Kramer. Ik verkeerde in de gelukkige omstandigheid dat ik in mijn conservatoriumtijd wat demo’s had opgenomen met de jongens van Chef’Special en de muzikanten van Anouk, en ik ontving het volgende berichtje:

‘I LOVE your work, if I can contribute in any way, say so.’

Wat schertste mijn verbazing, toen bleek dat deze Kramer een aantal van mijn favoriete artiesten had geproduceerd, zoals Daniel Johnston, Low en Sufjan Stevens. Verder speelde hij in Butthole Surfers en Ween, en is hij door Rolling Stone in 1995 verkozen tot producer van het jaar voor Urge Overkills versie van ‘Girl, you’ll be a woman soon’ (PulpFiction soundtrack).

Ik kan je zeggen dat ik bijna omviel achter de balie van platenzaak Plato Rotterdam, waar ik destijds werkte.

Maar toen moesten we nog bij elkaar zien te komen, en dat bleek lastiger dan we dachten. De eerste keer dat ik naar New York ging, werd hij plotseling weggeroepen voor een haastklus in Europa. De tweede keer dat ik naar Amerika zou gaan, eindigde ik met Harry Merry in de gevangenis. (Misschien herinner je je dit verhaal: http://3voor12.vpro.nl/lokaal/rotterdam/nieuws/rotterdam/2013/maart/Big-in-the-States.html)

Uiteindelijk besloot Kramer dan maar op het vliegtuig naar Nederland te stappen, en hebben we mijn debuutalbum The Colony opgenomen.

Hoe klinkt The Colony?

Hier vind je een preview van alle nummers op het album: https://soundcloud.com/tamara-woestenburg/sets/the-colony-preview. Pink Eyed Soul is de eerste single, en zal op 10 mei uitkomen.

Nog even tof doen

Mike Garson, pianist (of David Bowie), over EP:

Your CD is excellent! Very nice choice of Instruments and excellent songs. The album has a lot of heart. Your singing has deep feeling. Wasteland has a cool vibe. How I Miss You is very beautiful. I Cried So Much I'm Thirsty is a tour de force.

Tom Robinson, BBC 6:

‘This could be Rotterdam or anywhere, Liverpool or Rome… but no actually it’s just Rotterdam and Dutch freak-pop songstress Tamara Woestenburg. Tamara professes a love for Radiohead and PJ Harvey alongside more accessible songwriters like Jeff Buckley and Nick Drake, a fact that’s demonstrated in How I Miss You. An age of sentiment retold through minimal instrumentation and Tamara’s haunting and dynamic vocals. There’s an ambience throughout that allows the song to flow smoothly without pausing for breath.'

Noisey, Het Geluid van Rotterdam:

'Onlangs nam ze met muzikant/producer Kramer (Butthole Surfers, Low, Daniel Johnston) haar debuutalbum op. Deze spookachtige omnichord-song Declaration of Dependence is alvast bijzonder fraai.'

LiveXS, over EP**:**

'De laatste drie songs [van EP] zijn pure klasse: Fiona Apple zou jaloers zijn op een nummer als The Wasteland, Vienna Teng zou goedkeurend knikken bij het horen van Sundial en het a capella gezongen I cried so much I'm thirsty laat nog een keer perfect enerzijds de breekbaarheid en aan de andere kant ook de boosheid op deze EP horen.'

Daniel Lohues:

‘Sommige mensen doen alles goed, terwijl ze zich niet aan de regels houden. Tamara is er zo één.’