Als eerste en enige afgestudeerde jazzharpiste van Nederland ben ik al erg gegroeid. Er zit mij alleen één ding in de weg: Mijn prachtige akoestische harp is niet voor een band geschikt. Ik ben dan niet hoorbaar voor mijzelf, bandleden of publiek en dat is erg vervelend. Een gitarist zie je ook altijd met een akoestische én een elektrische gitaar, voor mij is dit niet anders. Hopelijk sta ik binnenkort op een groot festival, unieke locatie of misschien wel op tv! Graag vraag ik jouw hulp met het aanschaffen van dit kostbare en zeldzame instrument en hopelijk hoor je snel weer van mij.

Door een groot deel toch zelf in te kunnen leggen staat het doelbedrag maar op €5000,-. Vergis u niet, dat lijkt veel maar wetende dat de harp €18.000,- kost, is dit maar een fractie. Van dat enorme bedrag kan ik nog geen toebehoren aanschaffen die wel nodig zijn om de harp te laten werken en te vervoeren. Dan heb ik het over toebehoren als een versterker en een transporthoes waarvan de waarde bij elkaar ook bijna €3000,- is. Met het behalen van het doelbedrag is dit dus nog niet aanwezig, daarom is het zeer welkom als u meer wilt of kunt missen zodat ook dit gerealiseerd kan worden.
Daarbij ben ik als masterstudent in dit unieke veld genoodzaakt lessen te volgen in het buitenland en moet hiervoor alle vliegtickets en hotelkosten zelf betalen. U kunt dus begrijpen dat het ook daarom voor mij heel erg moeilijk is zelf zoveel geld hier in te leggen en dat ook daarom iets meer geld van u, een wereld van verschil kan maken voor mij.
Voor uw genereuze donatie kunt u een leuke tegenprestatie kiezen. Sommige van deze beloningen zijn pas over een aantal maanden beschikbaar omdat de harp nog gebouwd moet gaan worden en dat pas kan als het geld binnen is. Over de exacte levertijd kan ik nu dus nog niets zeggen.

Ondanks de overvloed aan verschillende instrumenten thuis koos ik een instrument dat er nog niet was. Een instrument dat ik snel op tv voorbij zag komen en waar ik gelijk van wist dat dit mijn instrument ging worden. Na ongeveer een jaarwachten en het behalen van mijn zwemdiploma, want dat moest toch echt eerst, gingen we op zoek naar een geschikte harp. Aangezien ik acht jaar oud was kon het geen grote harp zijn. De harp werd al snel gevonden en op dit kleine harpje heb ik dan ook vijf jaar met plezier gespeeld.

Op mijn twaalfde mocht ik auditie doen voor de havo voor muziek en dans in Rotterdam.Voor de afdeling muziek, dat is inhoudelijk vooropleiding conservatorium, werd ik aangenomen met mijn kleine harpje. Al snel bleek dat de kleine harp niet meer voldeed aan mijn niveau en dat ik een grote pedaalharp nodig had. Hier zijn we redelijk lang naar op zoek geweest… De harp die we in eerste instantie hadden uitgezocht bleek zwaar beschadigd en moest terug waarna ze een nieuwe harp moesten opsturen vanuit Chicago. Niemand in Nederland wist wat voor een harp het precies zou zijn. Wonder boven wonder bleek dit ook echt de perfecteharp voor mij te zijn.

Met deze harp heb ik veel bereikt en ontzettend veel geleerd. Ik heb mijn klassieke vooropleiding hiermee afgemaakt en talloze optredens gedaan. Dat doe ik nog steeds want met deze zelfde harp besloot ik na de vooropleiding het roer helemaal om te gooien. Ik wilde iets nieuws en een echte uitdaging voor mijzelf: Ik besloot jazz te gaan studeren op harp, een opleiding die niet bestond. Door gewoonweg brutaal te vragen of ik niet gewoon mee mocht doen met de jazzafdeling werd mijn opleiding bijna geboren. In eerste instantie was er nog niets officieel en werd mij continu gevraagd of ik wel goed op mijn rooster had gekeken en niet in het verkeerde lokaal was beland. 'Nee', zei ik dan, 'ik weet zeker dat ik hier goed zit, ik hoor hier thuis'.

Na een jaar van moeilijkheden om de opleiding goed en volwaardig op de rit te krijgen met de juiste papieren zonder een echte hoofdvakdocent heb ik buiten de opleiding nog een jaartje heel hard gewerkt aan mijn jazz-kwaliteiten op de harp. In dat jaar vond ik mijn harpdocent: Rosetty de Ruiter.

Zij werd na mijn her-auditie aangenomen als mijn officiële hoofdvakdocent.

Later in mijn studie mocht ik ook lessen bij Jeroen van Vliet. Aan deze twee docenten heb ik erg veel gehad en dankzij hun ben ik ontzettend gegroeid en erg ver gekomen. Op 26 mei 2015 was het dan eindelijk zover: Voor het eerst studeerde er een jazzharpiste af.

Door les te hebben gehad van de eerste jazzharpiste van Nederland: Rosetty de Ruiter en van pianist Jeroen van Vliet, heb ik kunnen afstuderen met zeer lovende woorden en een prachtig cijfer als symbool; een 9. Daarbij ben ik ook aangenomen voor de master of music zodat ik op dit nog steeds erg nieuwe en nog amper ontdekte vakgebied nog verder te groeien. Met mijn prachtige harp wist ik al velen te overtuigen dat jazz en pop op een harp niet alleen mogelijk was, maar ook lekker in het gehoor ligt. Helaas blijf ik nu op één punt steken: mijn harp is akoestisch. Aangezien ik zeer regelmatig met een band speel ben ik erachter dat mijn akoestische harp niet altijd geschikt is voor dit genre. Prachtige ballades, studio werk, kleinere bezettingen; het is geen enkel probleem. Maar zodra ik samen ga werken met mijn drummer en bassist, en soms toetsenist, benik voor niemand meer hoorbaar. Niet voor mijn mede-bandleden of mijzelf, wat goed samenspel en creativiteit erg ondermijnt, laat staan voor het publiek.Ondanks eindeloze experimenten met verschillende, uitstekende microfoons blijft er maar een échte oplossing: een elektrische harp. U kunt het zien als het verschil tussen een elektrische en een akoestische gitaar, een gitarist heeft altijd beide. Graag zou ik alleen maar meer met pop, rock en jazz muzikanten samenwerken maar mijn instrument is een handicap. Rosetty zei wel eens:‘Harpspelen in deze wereld is soms net alsof jij tennist in een rolstoel en je tegenstander wel kan lopen.’ Graag zie ik die positie veranderen en dat kan meteen elektrische harp. Met die harp ligt er een wereld voor mij open en word het voor mij mogelijk steeds meer mensen te laten zien wat een harp is en wat het allemaal kan, want dat is veel. Daarbij hoop ik op festivals, tv en andere geweldige locaties te laten zien dat harp niet gezapig en saai klink, maar leuk kan zijnen serieus genomen hoort te worden als instrument. De zeldzaamheid van een elektrische harp én de kosten ervan zorgen ervoor dat een aanschaf niet zo gedaan is. Daarom vraag ik uw hulp en hoop ik u snel terug te zien tijdens een concert of een festival. Of misschien ziet u mij wel voorbijkomen op tv! Meteen elektrische harp is dit allemaal mogelijk.