Dit plaatje wil ik toch ook nog laten zien.

Hallo allemaal! Het bedrag is gehaald zie ik nu! Heel fijn.

Ik ben hier nu bijna 2 weken. Veel gezien, veel gedaan. Erg onder de indruk van Isai Ma(i)yam en de inzet van de (bege)leiders.

Wat betreft de doelen die ik me vooraf had gesteld loopt het, natuurlijk, een beetje anders. Ik heb volop les kunnen geven aan 3 docenten. Zowel accordeon- als saxofoonles. Saga, de gitaardocent speelt al wat sax en accordeon, en die heb ik behoorlijk op weg kunnen helpen. Hij speelt in de “musicband” en in andere bandjes. We hebben gekeken naar welke nummers hij op saxofoon zou kunnen spelen en ook wat uitgezocht. Het zou heel leuk zijn als hij zo nu en dan sax kan spelen, want dat past mooi maar komt heel weinig voor.

Verder heb ik Viji wat geheimen van de sax onthuld. Zij heeft klassiek (indiaas) viool gestudeerd en speelt ook in de musicband. Ze pikt alles heel snel op en na een week weet ze er al aardig wat geluid uit te krijgen. Ondertussen krijg ik wat les in klassiek indiaas. Leuk en interessant.

Alice speelt keyboard en drumpads in de musicband en is heel muzikaal en razendsnel. Hem geef ik elke dag accordeonles. Vooral de bassen en basloopjes naar akkoorden en verschillende ritmes in de bas. Hij wil dat ook in de musicband gebruiken. Accordeon is helemaal zeldzaam hier.

Er is ook een jongen, Padman, die de accordeon interessant vindt en wat ik hem voordoe keurig loopt te oefenen.

Monique Udo kwam hier vandeweek langs. Zij is saxofoon docente en geeft les bij een soortgelijk tehuis in Andhra Pradesh, een provincie boven Tamil Nadu. Ik ken Monique al langer een beetje uit Amsterdam, maar we hebben elkaar hier stom toevallig ontmoet en beter leren kennen. Inspirerend om wat met haar samen te doen, en om te horen wat ze verder doet.

Er zijn 2 saxofoons, een goede oude en een nieuwe. Toen ik de koffer van de oude openmaakte bleek die vol met een bepaald soort insecten te zitten. Die hadden alle schuimrubber uit de koffer opgegeten. Toen ik met elastiekjes voor de ontbrekende veertjes de sax weer enigszins bespeelbaar wist te krijgen bleek ie niet lager dan de lage D te gaan. De polster van de C was ook aangevreten door de insecten. Maar verder wel een aardige sax met mooi geluid.

De accordeons heb ik allemaal bekeken. Ik ben niet echt tongen tegengekomen die loszaten omdat de was was gesmolten zoals vantevoren werd gezegd. Wel waren veel ventielen aan vervanging toe. Ik heb samen met Saga, die het handigst is en ook serieuze belangstelling heeft, bij 2 Marinucci’s, met 80 bassen de meeste ventielen vervangen, en die zijn weer bespeelbaar. Verder nog een paar accordeons nagekeken en hier en daar wat vastgezet, bijgebogen of vervangen. Er zijn nu 5 à 6 accordeons geschikt om te gebruiken. Er is een aantal simpele weltmeisters die eigenlijk de moeite niet waard zijn om op te knappen. In één accordeon vond ik een hagedissennest! De hage-diskant zeg maar.

Het optreden van de musicband dat ik zou filmen gaat niet door omdat juist in deze periode bijna geen optredens zijn. Het is eind december en begin januari heel ongunstig om te trouwen en om grote zaken te doen. Er zijn dus geen programs (optredens) Pas de 19e januari weer, en dan ben ik alweer weg. Heel jammer. Ik heb wel een nummer ingebracht dat goed werd ontvangen, en ze in gaan studeren, met sax en accordeon. Maar geen film daarvan dus. Wel heb ik veel andere dingen gefilmd, de danslessen die hier ook plaatsvinden. En de kinderen die hier elk weekend op de artschool verblijven en muziek- en dansles krijgen en doordeweeks in Pondicherry wonen.

Morgen ga ik net als eerder deze week nog een keer naar de “handicapped school”. Ook een tak van Isai Ma(i)yam, met een eigen gebouw. Daar wordt een groep van zo’n 20 jonge geestelijk- en/of lichamelijk gehandicapten elke dag opgevangen. Ze krijgen wat les en hebben allerlei creatieve bezigheden zoals zingen/muziek maken, tekenen etc. De kinderen komen uit de wijde omgeving, en ik zou niet weten waar ze heen zouden moeten als dit huis er niet zou zijn. Verder steunt Isai Ma(i)yam overal waar ze maar kan met praktische hulp. Met beperkte middelen en beschamend weinig ondersteuning van de Indiase overheid.

Tot zover maar weer. De mogelijkheden om te internetten zijn beperkt, maar ik probeer aan het eind van deze week nog een update te plaatsen. XXXX

Nou de teller staat op 93%. Ik ben daar heel blij mee en dankbaar voor. Morgen vertrek ik, en ik heb er veel zin in. Materialen verzameld om de accordeons te kunnen repareren. Camera en geluidsrecorder zijn ingepakt. 2 liedjes heb ik voorbereid om daar te gaan instuderen. Enfin ik hoop dat ik wat kan betekenen daar. Inmiddels regelmatig contact gehad, dus ik weet een beetje wat me te wachten staat. Als ik daar ben probeer ik af en toe een update te plaatsen of een foto. Maar dat hangt een beetje af van de mogelijkheden aldaar. Nou lieve mensen, bedankt alvast voor jullie support en voor alle positieve reacties die ik mocht ontvangen!