Help mij bij het realiseren van mijn afstudeerfilm, doneer nu!

Hoi, wie ben ik?
Nou, Roos Groenen dus. Ik ben 28 jaar. Na drie jaar in de leer op de film actors academy amsterdam ben ik sinds deze zomer officieel actrice. Woehoe! Moet ik alleen nog even mijn afstudeerfilm maken. Dat wordt een heel persoonlijke film (niet autobiografisch, ik ben nu actríce) over een onderwerp dat mij nauw aan het hart gaat. Ik ga dit avontuur samen met Sebas van Marion aan, hij zal de film gaan regisseren. En ik moet zeggen, we zijn al goed op weg!

Waar gaat die film over?
Over de ingewikkelde en (door een scheiding) verstoorde band tussen Cato (26) en haar 63-jarige vader Leo (gespeeld door de geweldige Bart Klever). Acht jaar na de scheiding van haar ouders probeert Cato tijdens een familiefeest toenadering te zoeken tot haar vader. Omdat ze wil dat het weer een beetje is zoals vroeger, maar vooral omdat ze hem beter wil begrijpen. Cato haar goedbedoelde maar ietwat onbeholpen pogingen monden te midden van hun familie uit in een pijnlijke confrontatie. Cato staat recht tegenover haar gekwetste vader. De volgende dag doet Cato, naast haar vissende vader, verwoede pogingen om een stapje dichter bij hem te komen. Er wordt gesproken, gezwegen, gelachen en gehuild, op een manier zoals alleen vaders en dochters dat kunnen doen.

Waarom een persoonlijke film?
De pijnlijke scheiding van mijn ouders op mijn zeventiende kwam voor mij als donderslag bij heldere hemel. Ineens viel ons fantastische gezin uit elkaar. Ik was in de war en ik worstelde, juist omdat ik ‘volwassen’ dacht te horen zijn, met mijn pijn en verdriet. Ik wilde wegrennen en nergens over praten, want nee, ik zou het nooit begrijpen. Voor dat verdriet was ruimte, maar net als in veel scheidende gezinnen* bleven veel gevoelens, gedachtes en onzekerheden onbesproken. Inmiddels, bijna tien jaar later, zijn er gelukkig veel dingen op zijn plek gevallen. Daar heb ik lang voor nodig gehad. Wat ik heb geleerd is dat sommige dingen tijd nodig hebben, maar dat erover praten en elkaars verhaal ontdekken en proberen te begrijpen, ook al is dat zo ingewikkeld, heel veel goeds doet. Een les die ik graag deel.

Waarom doneren?
Omdat een film maken geld kost blijkbaar. We hebben apparatuur nodig (camera, licht, geluid), maar ook make-up, (aan-)kleding, rekwisieten en budget voor de post-productie. Last but not least: we hebben al een behoorlijke crew met getalenteerde makers en supervrienden die met ons voor weinig een prachtige film willen maken. Zij vragen vaak niet meer dan een fijne slaapplek (we gaan drie dagen knalluh) en genoeg en gezond eten, maar ook dat kan met een beetje crew al best kostbaar zijn. Lukt het om daarin te voorzien, dan hebben we alle ingrediënten om een korte superfilm te maken. Alvast duizendmaal dank!

-
*Volgens het CBS is het aantal scheidingen onder vijftigplussers de laatste twintig jaar verdubbeld. Veel ouders wachten tot de kinderen de deur uit zijn voordat ze uit elkaar gaan. Dat klinkt liefdevol en empathisch, maar ook jongvolwassen kinderen ervaren een ouderlijke scheiding vaak als traumatisch. Goede communicatie tussen ouder en kind is bij een scheiding van groot belang om verstoring van de band te voorkomen of beperken, maar belangrijke gevoelens en gedachtes belanden juist binnen een gezin vaak in de doofpot.