DROMEN IN BETON is een HKU-afstudeerfilm die met jouw bijdrage gerealiseerd kan worden. Help ons het verhaal van Jessie te vertellen! Op de deze pagina vind je meer informatie over de film en over de rewards die je krijgt wanneer je ons steunt.
Mijn naam is Susanne de Heer en samen met een fantastische crew zijn we druk bezig met het maken van de film DROMEN IN BETON. In de fictiefilm volgen we de 15-jarige Jessie in haar zoektocht naar een nieuw thuis, nadat ze haar eigen onveilige thuissituatie is ontvlucht. Voor het schrijven van het verhaal heb ik mijn afstudeeronderzoek aan de HKU gedaan over het jeugdzorgsysteem. Daar is het verhaal van Jessie uitgekomen.
INVALSHOEK VAN DE FILM
De beleving van Jessie staat centraal. We maken de wereld mee door haar ogen. Het jeugdzorgsysteem is haar grootste antagonist, een antagonist die ze ontmoet in de vorm van levende karakters uit dit systeem. Jessie krijgt te maken met schoolmentoren, politie, jeugdzorgmedewerkers en pleegouders.
Het jeugdzorgsysteem van Nederland bevat een aantal elementen die we graag anders zouden zien. Tegelijkertijd doen de mensen in dit systeem hun uiterste best deze kinderen te helpen. Juist door deze individuen op een menselijke en eerlijke manier af te beelden streeft DROMEN IN BETON ernaar een dynamisch verhaal te vertellen, waarin beide perspectieven invoelbaar zijn. In deze film willen we het boze, maar krachtige meisje een stem geven, en een onbegrijpelijk verhaal vertalen naar een representatie waarin iedereen zich kan verplaatsen.
Het verhaal van Jessie is er een van velen. Daarom vinden we het belangrijk een kloppend verhaal te vertellen. Actrice en ervaringsdeskundige Emilia zal in de rol van Jessie kruipen, maar daarbij elementen uit haar eigen ervaringen meenemen.
MOTIVATIE VAN DE REGISSEUR
Door twaalf keer verhuisd te zijn in mijn jeugd, ben ik overlevingsmechanismen gaan ontwikkelen om mijzelf te beschermen tegen de bijkomstigheden van een wisselend thuis. Een lege, kale ruimte probeerde ik keer op keer weer eigen te maken. Maar het liefste wilde ik mijn bezittingen onuitgepakt laten en zo snel mogelijk weg van die nieuwe plek. Door mezelf keer op keer een steeds wisselende leefomgeving te moeten toe-eigenen, heb ik me op jonge leeftijd leren aanpassen; ging ik mijzelf als het ware steeds een nieuwe identiteit aanmeten. Steeds vaker neigde ik naar boos en bijdehand gedrag. Dat was mijn manier om mijn stem te laten horen. Wel heb ik daardoor geleerd dat thuis gemaakt wordt door de mensen die er onderdeel van zijn. Mijn verleden was instabiel, maar wel veilig. Waar we ook in Nederland heen gingen; ik had altijd mijn gezin.
Tijdens de zoveelste verhuizing kreeg ik een nieuwe vriendin, in wie ik op 16-jarige leeftijd veel gelijkenissen vond. Zij is toen van de ene op andere dag naar een blijf-van-mijn-lijfhuis gegaan omdat het thuis écht niet meer veilig was.
's Ochtends kwam ze naar school met twee boodschappentassen gevuld met kleding. Ze zou bij mij overnachten tot dat er een betere oplossing gevonden was, niet wetende dat ze die dag nog weg moest.
Ik ben in gaan zien dat iedereen dit kan overkomen. Ook al leken wij veel op elkaar, zij was onveilig en ik niet. Dit oneerlijke gegeven intrigeert me. Hoeveel macht heb je zelf nog als kind, en wat is de macht van de diepgewortelde patronen van je familie, welke vaak al generaties lang mee worden gedragen?
WAAROM HEBBEN WE JULLIE BIJDRAGE NODIG?
Bij elke donatie komen we dichterbij het realiseren van Jessie's verhaal.
Het maken van een film is helaas erg duur. Zo hebben we bijvoorbeeld geld nodig voor camera’s, lenzen, geluidsapparatuur, licht, vervoer, het aankleden van de set en eten voor de crew en cast. Naast doneren help je ook enorm door de pagina te delen. Volg het proces en deel de film via Instagram !
Vind je het ook belangrijk dat er een verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een kind in de jeugdzorg? En wil je graag onderdeel zijn van deze film? Doneer dan nu!
