Wauw! We hebben de 100% gehaald! Met ons nieuwe doel willen we nog extra investeren in de look van de film. Denk aan het extra aankleden van de sets en de nabewerking van de film.
Ik ben Rutger van Hulst en dit jaar studeer ik af aan het St. Joost School of Art and design met mijn film ‘Mijn ouders wonen op Jupiter’. Help jij mij
Wauw! We hebben de 100% gehaald!
Met ons nieuwe doel willen we nog extra investeren in de look van de film. Denk aan het extra aankleden van de sets en de nabewerking van de film.
Ik ben Rutger van Hulst en dit jaar studeer ik af aan het St. Joost School of Art and design met mijn film ‘Mijn ouders wonen op Jupiter’.
Help jij mij met het vertellen van mijn verhaal?
De Film
De film volgt Ruben (20) en zijn zusje Floor (16). Het leven van de broer en zus wordt onverwachts overhoopgegooid als op een dag de politie aan de deur staat en ze mededeelt dat beiden ouders zijn overleden. Vanaf dat moment staan zij alleen voor de gigantische taak om het leven opnieuw uit te vinden en op te pakken. Broer en zus doorgaan ieder een eigen rouwproces waardoor ze elkaar uit het oog dreigen te verliezen. Ruben probeert zich krampachtig vast te houden aan alles wat is geweest. Hij probeert troost te vinden in de eigenschappen van zijn ouders die hij terugziet bij zijn zusje Floor. Tegelijkertijd raakt Floor erg gefocust op de toekomst en wil eigenlijk zo snel mogelijk door met het leven. Dit uit zich in frustraties richting haar broer, omdat ze allebei in een compleet andere belevingswereld raken van het rouwproces.
Broer & Zus
De botsing tussen broer en zus staat centraal in de vertelling van het verhaal.
Broer en zus zijn onbewust opzoek naar hun ouders in elkaar. Ze verwachten dingen van de ander die ze niet kunnen krijgen. In de film is dit een wisselwerking. Broer en zus doorlopen de hele week samen. Dat is logisch, want ze moeten ook alles samen regelen.
We volgen de broer en zus gedurende 1 week. In deze week zijn er steeds emotionele pieken. Bijvoorbeeld het nieuws van de politie, het moeten uitzoeken van de kleding, en het naar hun ouders toe gaan in het rouwcentrum. Deze stappen doorlopen ze samen en steunen ze elkaar. De fysieke handelingen mogen dan hetzelfde zijn, maar het mentale proces steekt tegen elkaar af. Dat is waar de botsing ontstaat. Ruben weet niet hoe hij met zijn gevoel om moet gaan en heeft het idee dat hij geen tijd heeft om zielig te zijn, terwijl zijn zusje hier wel uiting aan weet te geven. Dit zorgt voor een onderliggende jaloezie.
Toch vind ik het belangrijk dat die botsing niet gaat overheersen. Ze krijgen geen ruzie met elkaar, er is geen goed of fout en als kijker hoef je hier ook geen keuze in te maken. Het probleem is dat ze elkaar niet snappen en niet hun gevoel naar elkaar hebben uitgesproken.
Ze leven langs elkaar heen, terwijl ze altijd samen zijn.
Rutger van Hulst / Regisseur – Mijn verhaal
21 April 2021 stond bij mij en mijn zusje zelf de politie voor de deur. Onze ouders waren deze week op vakantie. De politie vertelde ons dat zij in de afgelopen nacht waren overleden in hun gehuurde boot in Bolsward.
Vanaf dat moment stond het leven van mij en mijn zusje op zijn kop. Er kwamen dingen op ons pad waar je je als 20-jarige helemaal nog niet mee bezig wilt houden.
Kunnen we wel in ons huis blijven wonen? Hebben we nu een voogd nodig? Hoe gaan we alles kunnen gaan betalen? Moeten mijn zusje en ik uit elkaar of mag ik ook voor haar zorgen?
In de eerste periode voelde ik mijzelf enorm verantwoordelijk over mijn zusje. Ik dacht dat ik voor haar het gat wat mijn ouders achterlieten moest kunnen opvullen. Zij was tenslotte nog maar 16 en ik al 20. Ik gunde het haar ook nog om onbezorgd jong te kunnen zijn. Dit was een enorm naïeve gedachte natuurlijk. Dit ging mij nooit lukken.
Waarom deze film?
Met mijn film wil ik ‘de dood’ een bespreekbaar thema maken.
Ik heb het afgelopen jaar gemerkt dat er (te) weinig over rouw en verlies wordt gepraat. Mijn zusje en ik hadden het ‘geluk’ dat de dood in ons gezin geen taboe was, wij wisten precies van onze ouders wat ze zouden willen als ze kwamen te overlijden.
Toen ik dat vertelde tegen een vriendin, gaf zij aan dat zij dit thuis niet deden. Ze zei dat de vraag ‘pap en mam, willen jullie eigenlijk begraven of gecremeerd worden?’ voor haar hetzelfde voelt als ‘ik moet jullie wat bekennen, ik ben begonnen met roken.’ En dat is vreemd. Ik heb vaak in mijn kringen gehoord dat over de dood praten taboe is, maar waarom? Ik denk en spreek uit ervaring als ik zeg dat je je nabestaande zo veel beter achterlaat wanneer je dit soort dingen hebt besproken. Het gaf mij en mijn zusje zo veel rust dat wij deze dingen allemaal wisten.
Met mijn film wil ik een gesprek starten. Een gesprek over de dood of het rouwen op zich. Ik heb gemerkt dat er in onze samenleving veel te licht over rouwen wordt gedacht. Mensen gaan er eigenlijk vanuit dat je na een maand weer aan het werk gaat, en als dit niet aan je wordt gevraagd dan voel je jezelf schuldig dat je nog steeds thuis zit. Tenminste zo voelde ik dat.
Er is geen handleiding voor hoe je goed kunt rouwen. Was deze er maar! Iedereen doet dit op zijn of haar eigen manier en moet dit niet willen laten beïnvloeden door iemand anders. Door mijn verhaal te vertellen hoop ik hier een bewustzijn voor te creëren.
Ik heb gemerkt dat deze gesprekken in mijn eigen kringen, naar aanleiding van wat ons is overkomen, zijn gestart. Ik wil deze gesprekken nu overbrengen aan een groter publiek.
DONEREN
Voor het maken van mijn film heb ik jouw hulp nodig. Met jouw bijdrage lukt het om mijn verhaal op een zo mooi mogelijke manier te kunnen vertellen.
Denk hierbij bijvoorbeeld aan het huren van apparatuur, locaties, props en reiskosten.
Volg ons op Instagram via @jupiter.defilm voor alle updates!
Alvast bedankt.
-Rutger
Nieuwste donaties
Sherill Lisse
30-03-2022 13:30Bijzonder project om de dood bespreekbaar te maken. Veel succes met de afronding vd studie & de documentaire. Hoop deze te kunnen zien tzt.
Dörthe Alkema-Herse
30-03-2022 11:49Praten over rouw
Iemand
30-03-2022 04:45Ik heb tijdens mijn opleiding op het st Joost mijn moeder verloren en een paar jaar later mijn vader. Klikt heel herkenbaar, mooi initiatief
