• • • SCROLL DOWN FOR ENGLISH! • • •

Help ons de korte film 'Fin' te realiseren - doneer nu!

Wanneer de bloei van zijn leven plotseling tot stilstand komt, worstelt Samuel met vragen die alleen zijn beste vriend Fin zou kunnen beantwoorden.

Het verhaal

Fin is een film over vriendschappen tijdens de pubertijd en het verliezen van een dierbare op jonge leeftijd. We volgen Samuel (15) in een periode nadat zijn leven plotseling tot stilstand komt. In de kwetsbare tijd waarin jongeren losbreken van thuis en vriendschap de belangrijkste ondersteuning wordt, verliest hij zijn beste vriend Fin. Niet wetende hoe hij hier mee om moet gaan in een omgeving waarin het leven voor de rest van de wereld gewoon doorgaat, vlucht hij naar de plek waar hij zich het meest verbonden voelt met zijn beste vriend. Op hun vertrouwde hangplek in het bos zoekt Sam de confrontatie op met zijn verlies. Hier vindt hij niet alleen Fin terug, maar ook het deel van zichzelf wat hij kwijtraakte in zijn verdriet.

"Had ik maar..."

Spijt en schuld zijn vaak sterk aanwezig na het plotselinge verlies van een dierbare. Door het toegeslagen noodlot zijn veel dingen onuitgesproken gebleven, omdat we ervan uitgingen dat we toch wel de tijd hadden samen. We voelen sterk de neiging om alsnog deze gevoelens uit te spreken, zoals tegen een grafsteen, een foto, de lucht, in je hoofd of iets wat je aan diegene doet herinneren - wat dan ook. Het moet eruit. We creëren onze eigen gedenkplek. In de film Fin zien we de verbeelding van zo’n gedenkplek.

Rouw

Dat de Nederlandse cultuur moeite heeft met rouw is inmiddels geen geheim meer. Ondanks het groeiende bewustzijn lijkt er maar weinig beweging in te zitten. Uit onze eigen ervaringen met rouw weten we hoe ingewikkeld het kan zijn om er op de ‘juiste’ manier mee om te gaan, zowel voor degene die rouwt als zijn/haar omgeving.

We leven in een haastige, vluchtige wereld waarin we maar weinig de tijd nemen voor oprechte waardering: zowel voor momenten als voor elkaar. We blijven altijd maar door gaan en er is altijd wel iets wat óók onze aandacht vraagt. In de film Fin komen we tot stilstand, nemen we de tijd en in stilte ervaren we wat er echt toe doet – maar helaas wel te laat.

Vriendschap en pubertijd

Een universeel aspect van de pubertijd is dat kinderen zich af beginnen te zetten tegen hun ouders en hun eigen leven gaan vorm te geven. Vluchtend van de afhankelijkheid van thuis speelt het leven op deze leeftijd zich vaak buiten de muren van het ouderlijk huis af. Niet met het gezin, maar met een zelf gekozen ‘familie’.

In deze cruciale vriendschappen - waarin het lijkt alsof zij de enige zijn die ons echt begrijpen - ervaren we vreugde, verdriet, liefde, wanhoop, vrijheid en onzekerheid. We ervaren al onze eerste keren samen en kunnen door de veiligheid die onze hechte vriendschap geeft, ontdekken hoe de wereld echt in elkaar zit. We leren van elkaar en dromen samen over te toekomst - we kunnen niet wachten tot we ouder zijn. Het is een ode aan een tijd gedreven door transformatie en de vriendschappen die hier in een onmisbare rol speelden.

Jouw bijdrage

Wij geloven in dit verhaal. Daarom zullen wij zelf financieel investeren in deze film, net zoals ons productiehuis Trip To The Moon. Maar daarmee zijn we er nog niet.

Met jouw bijdrage kunnen we deze film gaan draaien op de locaties die het beste bij het verhaal passen. Dat betekent dat we buiten Amsterdam de natuur op gaan zoeken en de volledige cast en crew hier naartoe moeten vervoeren. Daarnaast hebben we de juiste camera, licht en geluidsapparatuur nodig om dit verhaal zo goed mogelijk in beeld te brengen. Maar denk ook zeker aan bijvoorbeeld de catering, casting, kostuums en de distributie van de film: zo kunnen we ervoor zorgen dat Fin internationaal op allerlei mooie filmfestivals vertoond wordt!

De makers

Lieke Bezemer
Sinds haar studie Image and Media Technology op de HKU is Lieke continu op zoek naar persoonlijke, poëtische en bovenal waardevolle verhalen om te vertellen vanuit interessante invalshoeken als regisseur en fotograaf. Zo verbeeldde ze met haar afstudeerfilm ECHO (2020) de ervaring van trauma na seksueel misbruik door enkel natuur in te zetten: de abstracte sneeuwlandschappen van Hokkaido, Noord Japan.

www.liekebezemer.com | www.instagram.com/liekebezemer

Max Houtman
Max is afgestudeerd in 2020 van de Nederlandse Filmacademie richting Cinematography. Sindsdien richt hij zich voornamelijk op het creëren van artistieke vertellingen. Vaak zijn het verstilde beelden met fotografische invloeden waarin markante lichtinvallen en compositie kenmerkend zijn. Max is vaak opzoek naar gevoelige en intieme verhalen en beelden die menselijkheid vastleggen.

www.maxhoutman.com | www.instagram.com/maximiliaanhoutman

Lieke's droom

Toen Puck overleed vulde mijn hele lichaam zich met pijn en verdriet. De wens om haar nog een keer goed te kunnen knuffelen was voelbaar in elke cel van mijn lijf. Na ongeveer twee maanden dook ze op in een droom.

Ze nam me mee en samen herbeleefden we allerlei herinneringen die symbool staan voor onze vriendschap. We kregen de kans om te praten en alles uit te spreken waarvan ik zo veel spijt had dat ik dat niet eerder had gedaan. Elk detail voelde zo ontzettend echt. Puck was echt bij me. Aan het eind van de droom gaven we elkaar een ontzettend lange dikke knuffel.

Toen ik wakker werd voelde het alsof ik Puck echt had gezien, gesproken, mee gelachen, gehuild en geknuffeld. Het bracht me rust en een soort afsluiting, de drang die ik had om haar te knuffelen leek ineens verzadigd. Ik kon er weer een tijdje tegen aan. De rouw was, in elk geval voor een paar weken, iets verlicht.

'Fin' is tot stand gekomen in het kader van 'De Ontmoeting’ en zal in premiere gaan op het Nederlands Filmfestival 2023.

Help us realize the short film 'Fin' - donate now!

When the flowering of his life comes to a sudden halt, Samuel struggles with questions that only his best friend Fin could answer.

The story

In the vulnerable period when teenagers break away from home and friendship becomes their main support, Samuel (15) loses his best friend Fin (16). Not knowing how to deal with this in an environment where life goes on as usual for the rest of the world, he flees to the place where he feels most connected to his best friend. At their familiar hangout at the lake in the woods, Sam seeks to confront his loss. Here he not only finds Fin again, but also the part of himself he had lost in his grief.

"If only I had..."

Regret and guilt are often strongly present after the sudden loss of a loved one. Due to the struck fate, many things have gone unspoken, because we assumed we would have more time together. We feel a strong urge to still express these feelings, whether it be directed to a headstone, a photo, the sky, in your head or something that reminds you of the person. It needs to get out. Everyone creates their own place for memorial. In the film Fin, we see the visualization of such a memorial place.

Grief

That Dutch/Western culture struggles with grief is no secret. Despite growing awareness, there seems to be very little movement. From our own experiences with grief we know how complicated it can be to deal with it in the "right" way, both for the person grieving and his/her environment.

We live in a hasty, fleeting world in which we take very little time for genuine appreciation: both for moments and for each other. We are always on the go and there is always something that demands our attention. In the film Fin we come to a stop, take our time and in silence experience what really matters.

Friendship and adolescence

A universal aspect of adolescence is that children begin to rebel against their parents and start to shape their own lives. Fleeing the dependence of home, life at this age often takes place outside the walls of the family home. Not with their family by blood, but with their family by choice.

In these crucial friendships - in which it seems they are the only ones who truly understand us, we experience joy, sadness, love, despair, freedom and uncertainty. We experience all of our first times together and through the security our close friendships provide, we are able to discover what the world is really like. We learn from each other and dream about the future together - we can't wait to be older. Fin is an ode to a time driven by transformation and the friendships that played an indispensable role in this.

Your contribution

We strongly believe in this story. Therefore, we will invest financially in this film ourselves, as well as our production company Trip To The Moon. But that's not enough.

With your contribution we can shoot this film at the locations that best fit the story. That means we will have to go outside Amsterdam into the countryside and transport the entire cast and crew here. We also need the right camera, lighting and sound equipment to capture this story as well as possible. But don't forget the catering, casting, costumes and distribution of the film: this way we can make sure that Fin will be screened internationally at all kinds of beautiful film festivals!

The creators

Lieke Bezemer
Since studying Image and Media Technology at HKU, Lieke is constantly looking for personal, poetic and above all valuable stories to tell from interesting angles as a director and photographer. For example, with her graduation film ECHO (2020) she depicted the experience of trauma caused by sexual abuse by using only nature: the abstract snow landscapes of Hokkaido, Northern Japan.

www.liekebezemer.com | www.instagram.com/liekebezemer

Max Houtman
Max graduated in 2020 from the Dutch Film Academy in the direction of Cinematography. Since then he has mainly focused on creating artistic narratives. Often these are images with photographic influences in which striking light and composition are distinctive. Max is often looking for sensitive and intimate stories and images that capture humanity.

www.maxhoutman.com | www.instagram.com/maximiliaanhoutman

Lieke's dream

When Puck passed away my whole body filled with pain and sorrow. Every cell of my body yearned to be able to give her a good hug again. After about two months, she appeared in a dream.

She took me with her and together we relived all kinds of memories that still are symbolic of our friendship. We got a chance to talk and express everything that I regretted so much that I had not done it sooner. Every detail felt so incredibly real. Puck was really with me. At the end of the dream, we gave each other an incredibly long big hug.

When I woke up it felt like I had really seen Puck. I talked to her, laughed with her, cried with her and hugged her. It brought me peace and a kind of closure, the urge I had to hug her suddenly seemed satiated. The mourning was, at least for a few weeks, slightly eased.