---- Nieuw Doelbedrag! ----

De campagne ging als een speer en daarom hebben we een nieuw doel! Het extra geld zal besteed worden aan de soundtrack.

Hoe voelt het om drie maanden lang in een vrachtwagen te wonen? Rijdende huizen is een documentaire over het dagelijks leven van een aantal Oekraïense vrachtwagenchauffeurs.

Video Power heeft de productie voor hun rekening genomen, maar voor een goede afwerking van de film (vertalingen, muziek, kleurbewerking etc) en een vertoning in Gorzów in Polen heb ik jullie steun nodig. Help mee deze film tot een succes te maken!

-------------------------------------

FOR ENGLISH SCROLL DOWN 👇

-------------------------------------

Waarom vrachtwagenchauffeurs?

Als lifter krijg je een heel ander beeld van de snelweg dan als automobilist. Je brengt buitengewoon veel tijd door op parkeerplaatsen en je krijgt veel vrachtwagen-interieurs te zien. Dankzij mijn liftavonturen raakte ik geïnteresseerd in het leven van vrachtwagenchauffeurs. Ik kon me niet voorstellen in een vrachtwagen te leven en aangezien dit voor de meeste mensen zo'n verborgen wereld is, besloot ik er een film over te maken.

Ik begon deze film als onderzoek voor de master Visual and Media Anthropology aan de Freie Universität Berlijn. Bij elkaar opgeteld reed ik meer dan drie weken met Nederlandse, Poolse en Oekraïense chauffeurs mee. Soms hadden we geen gemeenschappelijke taal en communiceerden we met handen, voeten en Google Translate. Ik sliep bij de chauffeur in de bestuurderscabine; in het uitklapbed, boven het chauffeursbed.

Ook voor het filmen ben ik alleen op pad gegaan, omdat er geen plaats was voor een tweede bijrijder in de cabine, wat de film denk ik persoonlijker maakt. Omdat ik de taal niet spreek, ben ik het grootste deel van de tijd een aanwezigheid zonder stem. Samen met mijn camera smolt ik zo nu en dan heel natuurlijk samen met het interieur van de vrachtwagen. Het resultaat zijn observationele beelden van een wereld die de meeste mensen normaal gesproken alleen zien in het voorbijrijden.

Een sensorische film

Tijdens het filmen was ik op zoek naar beelden die iets vertellen over hoe de vrachtwagen aanvoelt, om de toeschouwers mee te trekken in de ervaring van het leven in een vrachtwagen. Het eindeloze hobbelen op kleine wegen, de vibratie van de motor, de geluiden op parkeerplaatsen 's nachts, de kleuren van het ochtendlicht. In plaats van een film die van alles uitlegt, is het mijn bedoeling een film te maken waardoor mensen een stukje leven van onbekenden kunnen meemaken en begrijpen.

"We zijn net robots."

Een belangrijk aspect van mijn onderzoek zijn veranderingen in het werk van chauffeurs door technologieën en het efficiënter worden van de transportsector. Met track and trace systemen kunnen werkgevers op elk moment zien waar hun vrachtwagens zich bevinden, hoe hard ze gereden hebben en hoe vaak ze gestopt hebben. Dat heeft planningen strakker, en het werk stressvoller gemaakt. De digitale tachograaf registreert daarbij alle rij-activiteit om te voorkomen dat chauffeurs te lange dagen maken of niet op tijd pauzeren. Daardoor kunnen chauffeurs niet zelf meer bepalen wanneer ze pauze houden of stoppen; het is namelijk tijd voor pauze wanneer de tachograaf dat zegt. “We zijn net robots”, vertelde een chauffeur me. Daardoor is het lastig om met collega's af te spreken onderweg, wat het chauffeursleven een stuk eenzamer maakt.

English Version

Houses on Wheels is a documentary on the daily life of Ukrainian truck drivers. What does it feel like to live in a truck for three months?

Video Power has taken care of the production costs but for post-production (translations, music, color correction etc) and a screening in Grozów I need your support!

Why truck drivers? As a hitchhiker you get a different perspective on highways than when you drive your own car. You spend an extraordinary amount of time on parking lots and you see a lot of truck-interiors. It is through numerous hitchhiking travels that I became interested in the life of truck drivers. I could not imagine living in a truck, and since this remains such a hidden world for most people, I decided to make a film about it.

I started this film as research project for the MA Visual and Media Anthropology at the Freie Universität Berlin. In total I spent more than three weeks on the road with Ukrainian, Polish and Dutch drivers. Sometimes we did not have a language in common and we communicated with hands, feet and Google Translate. I would sleep in the bed above the driver's bed, in their truck.

During filming I was alone, because there is no space for a second person in the truck, which makes the film quite intimate. Since I don't speak the language, most of the time I am a presence without a voice. Every now and then the camera and I would blend into the interior of the truck quite well. The result are observational images of a world most people only see in passing by.

The film will be a sensorial film. I was looking for images that would tell something about what the truck feels like, in order to pull the audience into the experience of living in a truck. The endless rocking to and fro on small roads, the vibration of the motor, the sounds of parkings at night, the colours of the morning light. Instead of a film that explains, I intend to make a film that make people understand a bit of the life's of strangers.

An important aspect of my research is the change in the nature of work as a result of technologies and increase in efficiency. Track and trace systems provide planners with real-time information on their trucks; where they are, how fast they drive, and how often they pause. This made the schedules more efficient, and the work more stressful. The digital tachograph registers all driving activity to prevent drivers from driving too long. As a result, drivers can no longer decide for themselves when to pause or call it a day; it is time for a break when the tachograph says so. This makes it harder to arrange meeting colleagues in the evening, which makes the driver's life more lonely. "We are just like robots", one driver put it.