Om de laatste 25% van ons doelbedrag bij voordekunst te behalen organiseren wij in samenwerking met All Class Catering 'DINE and WINE'. 

Voor €50 p.p. ontvangt u een vier gangen diner inclusief wijn arrangement en terwijl u van uw eten geniet, presenteren wij ons project. 

18:30 aperitief

19:00 start diner

Reserveren kan via [email protected] 

www.allclasscatering.nl

Meer informatie volgt snel!

Vandaag zijn wij precies 5 weken onderweg in Istanbul en er is al  zoveel gebeurd dat de tijd voor ons voorbij gevlogen is. Inmiddels is het in Nederland tweede paasdag en staan voor ons de laatste afspraken voor de deur. Dat is best een gek idee, omdat we inmiddels zoveel mensen hebben ontmoet met allemaal weer eigen verhalen, dat het soms voelt alsof er nog veel meer ‘te halen valt’. Mede daarom hebben we besloten dat onze afstudeer expositie niet de afsluiting van ons project hoeft te zijn. Wanneer we terug komen weten we nog niet, maar dat we terug komen is één ding dat zeker is! :)

Aan de andere kant wegen de laatste loodjes bij ons echt het zwaarst. We zijn doodop, en verlangen weer naar ons eigen bed. Het weer daar in tegen zal voor ons wel weer even wennen zijn.

Afgelopen week hebben wij een paar interessante afspraken gehad. Zo hebben wij een 28 jarige Turkse jongen gefotografeerd  en geïnterviewd die al een aantal jaar zijn dienstplicht ontvlucht en die als laatste optie ervoor kiest om het land te verlaten. Hiermee loopt hij, bij terugkomst naar Turkije, het risico opgepakt te worden op het vliegveld. Mocht Turkije ooit in een oorlog komen, dan zegt  hij  wel de eerste te zijn die zich aanmeld om het land te verdedigen, maar op dit moment heeft hij het gevoel dat de dienstplicht nutteloos is.

Donderdag ochtend hadden wij een afspraak met een journalist die ons meer kon vertellen over je werksituatie ten opzichte van de dienstplicht. Dankzij hem weten wij nu dat wat er gebeurd met je baan afhangt van een aantal factoren; de duur van je dienstplicht (6, 12 of 15 maanden), de functie die je hebt binnen een bedrijf en het bedrijf waarbij je werkt.

Wanneer je 6 maanden in dienst moet heeft het bedrijf waar je werkt twee opties. Ze kunnen je functie vrijhouden, maar mogen je ook ontslaan. In het laatste geval moeten zij je echter wel betalen.

Wanneer je 12 maanden in dienst gaat wordt je als soldaat betaald. Het bedrag is afhankelijk van je leeftijd, opleiding en de plek waar je naartoe gezonden wordt. Het bedrijf waar je werkt is dan verplicht je te ontslaan. Het komt wel voor dat er dan een contact opgesteld wordt waarin staat dat je terug kunt komen zodra je de dienstplicht voldaan hebt, maar dit is tot vanaf het moment van opstellen en tot het moment van in dienst gaan illegaal en volledig afhankelijk van het soort bedrijf waar je werkt. Voor de meeste Turkse mannen geldt dan ook, dat ze na het vervullen van hun dienstplicht opzoek moeten naar een nieuwe baan.

Verder kregen wij te horen dat je 4 dagen voordat je in dienst gaat te horen krijgt waar je naartoe gezonden wordt en voor hoelang (6 of 12 maanden). Op deze manier kun je jezelf en je familie op geen enkele manier voorbereiden.  

Vrijdag hebben wij voor het eerste een vrouw gefotografeerd voor ons project. Begum is editor bij Guncel Hukuk, een magazine dat zich bezig houdt met de mensen rechten in Turkije. Het volgende nummer zal gaan over de rechten van soldaten en bevat onder andere artikelen van haar hand. In het interview kreeg zij de kans om haar standpunt, vol passie met ons te delen.

Vandaag hebben we Ozgur en zijn vriendin Simay gefotografeerd en geïnterviewd. Ozgur is een 26 jarige Turkse jongen en studeert fotografie aan de kunstacademie in Istanbul. Simay is 19 en studeert textiel ontwerpen aan dezelfde school. Ze hebben al een tijd een serieuze relatie en vertelde ons wat voor effect de mogelijke dienstplicht van Ozgur hierop heeft. Iets waar wij, beide ook in een serieuze relatie, echt niet aan moeten denken.

Nu de laatste paar dagen in Istanbul verstrijken komen er veel tegenstrijdige gevoelens voorbij. De stad, de mensen en natuurlijk het project zijn ons heel erg naar het hart gaan staan en we zullen het hier enorm gaan missen. Daartegenover staan er straks op Schiphol vrienden en familie te wachten die we enorm hebben gemist en die  we heel graag weer willen zien.

De afgelopen twee weken stonden onder andere in het teken van bezoek, wat even heel fijn was. Het gaf ons de kans even helemaal op te laden voor onze laatste anderhalve week Istanbul, die nog aardig druk beloofd te worden.

Tijdens het bezoek hebben we ook een aantal belangrijke afspraken gehad. Zo kregen we dinsdag 12 maart de kans Serkan te interviewen en fotograferen. Hij is docent aan de Bahcesehir Universiteit en advocaat van dienstweigeraars die bijstand nodig hebben in de rechtbank. Zijn eigen dienstplicht heeft hij door +/- 10.000 euro te betalen niet hoeven voldoen.

Daarnaast hebben we twee nieuwe contacten die hun standpunt en ervaringen met ons willen delen.  Ahmet en Serhat, die wij dankzij journaliste Ayla Johns hebben kunnen ontmoeten.

Allebei hebben hun dienstplicht vervuld in een gevaarlijk gebied. Ahmet is tijdens zijn dienstplicht 18 maanden naar de grens met Syrië  gezonden en Serhat heeft  5 maanden bij de grens met Irak zijn dienstplicht vervuld. Hun standpunten betreft de militaire dienstplicht zijn echter wel heel verschillend.

Zo vindt Ahmet dat je gedurende de dienstplicht veel kunt leren, maar vindt hij wel dat het systeem gemoderniseerd moet worden. Volgens hem  zou de leeftijd verhoogt en de tijdsduur van de dienstplicht verkort moet worden. Jongens van een jaar of achttien zijn meestal nog niet in staat zich verantwoordelijk genoeg te dragen, waardoor er vaak ongelukken gebeuren. Afgelopen woensdag mochten wij hem portretteren en interviewen.

Serhat heeft zijn dienstplicht dertien keer uitgesteld, totdat hij naar het buitenland wilde en opgepakt dreigde te worden. Gedurende zijn dienstplicht had hij de taak landmijnen op te sporen en was hij getuige van een bomaanslag in een nabij dorp. Alhoewel hij het idee van oorlog en alles wat daar mee te maken heeft verafschuwd, zegt hij er niet continu slecht op terug te kijken, maar de manier waarop het Turkse dienstplicht systeem in elkaar steekt botst met zijn principes.

Gisteren hebben wij hem gefotografeerd en een audio interview afgenomen waarin hij zijn standpunt en ervaringen met ons deelt.

Aankomende week staan er veel afspraken in de planning. Zo hebben we woensdag een afspraak met Seyhan, een jongen van 28 die al enige tijd zijn dienstplicht ontloopt en als laatste optie hier onderuit te komen vanaf september in het buitenland gaat studeren. Het risico hiervan is echter wel dat, mocht hij ooit terugkeren naar Turkije, hij zou kunnen worden opgepakt op het vliegveld. Zelf zegt hij te hopen dat er de komende jaren veel veranderd en dat de dienstplicht zelfs zou kunnen worden afgeschaft.

Donderdag  staat er een afspraak met Nevzat op het programma, die ons meer kan vertellen over de dienstplicht ten opzichte van je carrière.  Zullen bedrijven je wel aannemen als je je dienstplicht nog moet voldoen en houden ze je functie vrij zolang je weg bent? Verder mogen we Begum, editor bij een blad over human rights, fotograferen en interviewen.

De negatieven die we naar het lab hadden gebracht in Istanbul konden helaas niet ontwikkeld worden. De kosten voor het ontwikkelen van 4x5 film zijn hoog en dus sparen ze het op, maar aangezien er in Istanbul zo weinig gebruik van gemaakt wordt gaan er meestal wel een aantal weken overheen voordat het ontwikkeld is. Daarom hebben we ervoor gekozen de film weer op te halen en het in Nederland te laten ontwikkelen. Dit kan met behulp van vrienden en familie, wat er voor heeft gezorgd dat we jullie een eerste 'sneak preview' kunnen geven van twee van de potretten die we gemaakt hebben.

Het gaat hier dus nog steeds hartstikke goed, het is leuk om 24/7 met het project bezig te kunnen zijn en je nergens anders mee bezig te hoeven houden. Al is het vooruitzicht dat we al bijna weer naar huis gaan ook een fijn idee.. maar mede omdat het zo goed gaat spelen we met het idee dit project langer door te laten lopen. Het is zo'n complex en interessant onderwerp dat we steeds vaker stuiten op 'verhalen binnen het verhaal' wat zou kunnen betekenen dat onze afstudeerexpositie slechts een tussenstop wordt. To be continued dus!  

Vandaag hebben we nog precies 2 maanden om de laatste 30% van ons doel bedrag bij elkaar te krijgen. Daarom leek het ons leuk om jullie als donateurs een kijkje in ons hoofd te bieden, en uitleg te geven over wat we nou eigenlijk met ons doel bedrag van plan zijn.

Zoals jullie weten is dit project ons afstudeerproject. Dit zou in principe kunnen betekenen dat wij eind juni/begin juli klaar zijn, maar dat is niet zo. Wij denken graag grootst en zijn dan ook druk bezig met het uitzoeken van promotie mogelijkheden; fotografie wedstrijden waar we aan mee kunnen doen, tijdschriften die ons project eventueel zouden kunnen publiceren en expositie mogelijkheden om het onder de aandacht te kunnen brengen van een groter publiek.

Dat laatste is iets waar waarschijnlijk ieder beginnend fotograaf van droomt, een eigen expositie. Daarom hebben wij besloten om ons doelbedrag volledig te besteden aan het inrichten van een eigen expositie. En hier komt een hoop bij kijken:

Allereerst moeten we op zoek naar een geschikte ruimte. Daarvoor hebben we in de maand april verschillende afspraken gepland met galeries, clubs, verenigingen, restaurants en andere plekken waar wij eventueel ons werk ten toon zouden kunnen stellen.

Ten tweede moeten we er goed over na gaan denken hoe we ons werk ten toon willen stellen. Hoe laten we het afdrukken? Hoe hangen we het op? En hoe delen we de ruimte in? Wat voor gevoel willen we overbrengen naar de kijker? Om deze keuzes te kunnen maken zijn we continue op zoek naar inspiratie materiaal, welke we verzamelen op onze blog. Ten derde moeten we een promotieplan opstellen. Hoe zorgen we dat er naast onze vrienden en familie nog meer mensen komen kijken? Wat voor doelgroep is dit? En hoe willen we deze doelgroep bereiken? Hiervoor hebben we onder andere promotiekaarten laten drukken, welke we gaan verspreiden op tal van plekken en zijn we druk bezig met brainstormen over een gratis krantje, waarin een gedeelte van ons werk te zien zal zijn.

Jullie, als donateur, hebben en zullen dus een bijdrage leveren aan deze expositie en daar willen wij jullie graag nogmaals enorm voor bedanken. In het bijzonder de anonieme donateurs, aangezien wij niet in gelegenheid zijn geweest om jullie persoonlijk te kunnen bedanken.

Graag verwelkomen wij jullie op onze expositie, maar voor het zover is zijn wij nog druk bezig met het zoeken naar sponsoren voor de laatste 30%, de laatste loodjes. So spread the word! :) 

We zijn nu twee weken in Istanbul en hebben weer veel meegemaakt de afgelopen week; van een workshop tot netwerk afspraken, en van fotograferen tot soms ontroerende interviews. Het is dan fijn om na een drukke dag 'thuis' te kunnen komen om alle nieuwe ervaringen even in te kunnen laten werken en tot rust te komen.

Afgelopen dinsdag hebben we in het kader van de internationale studenten triënnale een workshop gegeven op de Marmara University, een van de kunstacademies in Istanbul. Dit vonden we in eerste instantie heel spannend, aangezien er ruim 40 aanmeldingen waren. Gelukkig viel die spanning tijdens het geven van de workshop al gauw van ons af. 

We begonnen met een korte introductie, we gaven uitleg over ons project en onze werkwijze en hoe we alles proberen te bekostigen door middel van crowdfunding. Het was heel leuk om te zien dat sommige studenten aantekeningen maakten bij het noemen van onze inspiratiebronnen en hoe ze langzaam maar zeker meer vragen durfden te stellen. Na de introductie gaven we een korte uitleg over de techniek van de technische camera en kreeg iedereen de kans om een eerste blik door de camera te werpen.

's Middags gingen de studenten zelf met de technische camera aan de slag om portretten te maken. Het enthousiasme, de spanning en de vreugde na het maken van hun eerste opname was voor ons heel herkenbaar en sommige denken er nu zelfs over na om een technische camera te kopen.

De hele workshop is gefilmd door de organisatoren van de triënnale en daar wordt een kort promotie filmpje van gemaakt. Zodra we hem ontvangen zullen we deze op onze ebook pagina plaatsen.

Al met al een hele leuke, toffe en voor ons ook leerzame ervaring dus! Ook voor het project was het goed, want we hebben weer een aantal nieuwe contacten opgedaan, waar we nu afspraken mee aan het plannen zijn. (foto's van de workshop)

Woensdag hebben we de eerste negatieven van afgelopen maandag naar het lab gebracht. Over twee weken kunnen we deze ophalen en de eerste resultaten bekijken, spannend dus!

Het weekend stond ook vol afspraken. Zo hadden we vrijdag eerst een afspraak met journaliste Ayla Johns. Zij is half Turks, half Amerikaans en woont sinds 13 jaar in Istanbul. Dankzij haar, zijn we weer heel wat wijzer geworden wat betreft de plek die het leger in de maatschappij inneemt. Verder kent ze veel mensen, die wellicht interessant kunnen zijn voor ons project, die ze gaat benaderen.

Daarna, in het begin van de avond, hadden we een afspraak met Begum, een human righst activisite die zich hard maakt voor de belangen van homo- en transseksuele. Dit doet ze onder andere door hierover te schrijven in een magazine en toevalligerwijs is het onderwerp van de volgende uitgave de rechten van soldaten in Turkije. We hebben weer veel nieuwe achtergrond informatie gekregen en hebben binnenkort een nieuwe afspraak met haar, voor het maken van een portret.

's Avonds hebben we meegelopen met een optocht ter gelegenheid van 'International Women's Day'. We willen, in contrast met het soms ouderwetse militaire dienstplicht systeem, ook het moderne en westerse Istanbul laten zien. Dit doen we door 'snap shots' te maken met onze Yashica, een kleine (en daardoor handzame) analoge camera. Tijdens deze optocht hebben we goede beelden kunnen maken, maar ook een mooie video opname.

Zaterdag hadden we een fotografie en interview afspraak met Fahrettin Onder, een man die ongeveer 30 jaar in het leger heeft gewerkt en nu Engels docent is aan een van de beste universiteiten van Istanbul. Hij noemt zichzelf geen voorstander van het leger (en alles wat daarbij komt kijken), maar vindt wel dat als je ergens tegen bent je wel stappen moet ondernemen om het systeem en de situatie te veranderen en vindt dat veel tegenstanders van de dienstplicht dit niet doen.

Gister hadden we een afspraak met een jongen die graag anoniem wil blijven. Hij is homoseksueel mag daarom niet in militaire dienstplicht. Hij heeft zijn seksuele geaardheid moeten "bewijzen" in een militair ziekenhuis. Door middel van een audio en video opname kan hij zijn verhaal vertellen, maar toch anoniem blijven.

Het was een erg goede week waarin we veel mensen met verschillende standpunten hebben kunnen ontmoeten en fotograferen. Vandaag zijn we een dagje vrij, wat wel even fijn is, want de komende week beloofd ook weer druk te worden.

Update 04: Eerste week Istanbul!

Het is nog maar een week geleden sinds ons vertrek naar Istanbul, maar het voelt alsof we hier alweer een eeuwigheid zijn. De komende weken wonen we in een oud maar leuk appartementje vlakbij 'Taksim', een gigantisch plein aan de Europese kant van de stad.

De eerste dagen van ons verblijf hier zijn we vooral druk geweest met het plannen van afspraken met onze contacten hier. Dat is in het begin altijd wel een beetje afwachten, men is hier wat minder gehaast dan thuis, maar inmiddels begint onze agenda aardig vol te staan en dat geeft een goed gevoel.

Vorige week hebben we een bezoek gebracht aan het militair museum en het museum voor moderne kunst om een beter idee te krijgen van de rol die het leger binnen de samenleving inneemt en om inspiratie op te doen.

Vandaag hebben we Altug en Cem weer mogen fotograferen. Twee jongens die allebei openlijk tegenstanders zijn van het leger en de militaire dienstplicht die hun te wachten staat. In de hoop dat de regels veranderen blijven zij zo lang mogelijk studeren, want zo lang je studeert, hoef je niet in dienstplicht. Voor Cem begint de tijd echter te dringen en daarom denkt hij erover naar het buitenland te emigreren.

Morgen staat er een workshop in het kader van de triennale op het programma. Best wel spannend, want zoals het er nu naar uit ziet komen er maar liefst vierenveertig mensen! Tijdens deze workshop zullen wij mede fotografie studenten (en andere geintereseerden) inzicht geven in onze manier van werken, uitleggen waarom wij hiervoor gekozen hebben en kennis laten maken met de technische camera.

Voor de rest van de week staat er o.a. nog een kennismaking met een human rights activiste (LBGT) op het programma, mogen we Fahrettin (vroeger werkzaam in het leger en voorstander van de dienstplicht) fotograferen en hebben we weer een afspraak met Oguz.

Best een vol programma dus. Al die nieuwe indrukken zorgen er ook wel voor dat we aan het eind van de dag vaak ontzettend moe zijn maar.. o zo voldaan!

Update 03: Voordekunst Live!

Afgelopen donderdag was de eerste editie van Voordekunst Live! georganiseerd door Voordekunst, in samenwerking met SSBA Salon. In café Cox, Amsterdam, kregen wij de kans om ons project te promoten. Het was één groot succes!! Ongelooflijk tof om te zien hoeveel mensen ons steunen en een warm hart toedragen. Mede dankzij jullie zijn we nog maar 1% verwijderd van de 50% van ons doelbedrag... Enorm bedankt!!!

Verder zijn wij heel trots op ons gloednieuwe logo ontworpen door LaFem (link: www.twitter.com/JoeyCramer). Spannend dus, maar we zullen jullie op de hoogte houden wanneer deze online gaat.

Blijf ons ook volgen op Facebook (link: www.twitter.com/projectportre) om op de hoogte te blijven van de laatste project ontwikkelingen.

Nog 97 dagen te gaan en we zitten al op 30% van ons doelbedrag! Nogmaals heel veel dank hiervoor!

Sinds onze eerste update is er veel gebeurd. Zo stond er vorige week een informatief stukje over dit project in de krant! Dit kun je terug lezen via deze link:

http://www.dichtbij.nl/duin-en-bollenstreek/regio/artikel/2613550/portretten-van-turkse-dienstplichtigen.aspx

Ook hebben wij te horen gekregen dat wij tijdens ons verblijf in Istanbul mee mogen doen aan de 6e editie van de internationale studenten triënnale! In het kader van de triënnale zullen wij een workshop geven waarin wij onze manier van werken uitleggen en mede fotografie studenten kennis laten maken met een technische camera.

Naast dat we heel erg druk zijn achter de schermen hebben we ook weer gefotografeerd, wat toch echt het allerleukste gedeelte van het project blijft. We mochten Altay fotograferen. Altay is een Turkse man wonend in Nederland die onlangs  besloot zijn Turske paspoort in te leveren om zo niet in dienstplicht te hoeven.

Al met al gaat het dus heel goed met ons en ons project, en dat komt voor een groot gedeelte door jullie! Blijf op de hoogte van de ontwikkelingen via onze Facebookpagina (www.facebook.com/projectportre) of stel ons persoonlijke je vragen tijdens de 1e editie van Voordekunst Live! Vandaag, 14 februari, vanaf 21:00u in cafe COX te Amsterdam. 

Nog precies 111 dagen te gaan tot de stuitdatum van onze crowdfunding actie bij voordekunst. Portre staat nu iets meer dan een week online en toch nog toe hebben we al ruim 20% van ons doelbedrag opgehaald! Heel veel dank daarvoor! De reacties zijn echt hartverwarmend!

Momenteel zijn we vooral heel druk achter de schermen. Bijvoorbeeld met het vinden van geschikte expositieruimtes en het plannen van afspraken met onze contacten in Nederland en Istanbul. Ook hebben we een aantal verschillende kranten aangeschreven met de vraag een informatief stukje te plaatsen over ons project. Dit omdat wij nog steeds opzoek zijn naar Turkse mannen wonend in Nederland die graag met ons mee zouden willen werken en omdat het natuurlijk altijd goed is om als fotograaf aan kranten te laten weten waar je mee bezig bent. Best wel spannend dus, dus duimen maar!

Daarnaast wordt er samen met onze grafisch vormgever (www.twitter.com/JoeyCramer) hard gewerkt aan onze nieuwe website. Hiervoor zijn wij echter nog opzoek naar een (Engelse) tekstschrijver! Interesse? [email protected]


Om de crowdfunding van dit project tot een succes te maken zullen wij ook aanwezig zijn bij de eerste editie van 'voordekunst Live!' op 14 februari in cafe COX te Amsterdam. Tijdens deze eerste editie ligt de focus op singer-songwriters die via voordekunst hun projecten gerealiseerd hebben. Zij zullen een spetterend optreden geven en wij zullen een stand inrichten met promotie materiaal waar wij al jullie vragen kunnen beantwoorden. Al met al een geweldige Valentijnsdate dus, met of zonder significant other.