Shush!

See English below...

De financiering die in deze campagne wordt gevraagd, is gewijd aan de productie van een Solo-tentoonstelling in de kunstruimte (Hidden-Space) in Hongkong waar ik ben uitgenodigd. Het budget zal worden gebruikt voor de productie van een reeks sculpturen, een publicatie en de verzending ervan naar Amsterdam na de tentoonstelling.

De titel van de tentoonstelling is Shush!

Shush! is gebaseerd op de productie van een reeks sculpturale werken en geschriften die deel uitmaken van onderzoek naar taal en culturele uitwisselingen door zijn praktijk op het gebied van beeldende kunst.
Dit onderzoek is geïnspireerd door de economische en politieke omstandigheden die zijn vertegenwoordigd in een theaterstuk van de Andalusische schrijver Federico Garcia Lorca - La Casa de Bernarda Alba - waarin hij het conflict uitbeeldt tussen de conservatieve benadering van eer binnen familiewaarden en de invloed van de modernist ideeën die op dat moment opkomen. Het verhaal reflecteert over het concept van controle en hiërarchie waarin hun personages worden afgebeeld als psychologisch misvormd door het onderdrukkende gebruik van taal. De rollen die in dit stuk worden onderzocht, zijn de stereotypen die moeten worden geïdentificeerd binnen esthetiek en symboliek, waarbij het spel wordt gebruikt als een filter om organisatorische verandering en macht, gevormd door roddels, ter discussie te stellen.
Het doel van deze tentoonstelling is om informele organisatiebeheersing en daarom haar studie over de politiek van esthetiek, sociale structuren en taal te onderzoeken door te spelen met het idee van scenografie en beeldhouwkunst, script en verhalen vertellen, het doel is om een ​​interactief landschap te recreëren waar de relatie tussen, esthetiek, taal en locatie te onderzoeken.
De tentoonstelling wordt gevolgd door een publicatie met een fotografisch essay over culturele transcendentie bij oudere en jonge generaties via de verschillende manieren van communiceren.

De tentoonstelling is geïnspireerd op La Casa de Bernarda Alba, van Federico García Lorca.

La Casa de Bernarda Alba was een theaterstuk geschreven door Lorca in 1936, vlak voor de burgeroorlog in Spanje, vlak voor zijn dood in de handen van de aanhangers van Franco als een manier om de Republikeinen te straffen voor ongehoorzaamheid. In dit stuk, dat oorspronkelijk bedoeld was om als fotodocumenten te worden weergegeven, tekent Lorca het karakter van Bernarda als de stem van beschaving en traditie. De moeder van vijf dochters die na de dood van haar tweede man acht jaar rouw oplegde waardoor hun toekomstige huwelijksplannen werden beroofd en ze daarom een ​​onafhankelijk leven buiten hun huis zouden leiden. De dochters zijn beschermd tegen het andere geslacht, maar de komst van een vrijer na de dood van hun vader katapulteert het gezin in een neerwaartse spiraal van seksuele jaloezie en dood. Het stuk eindigt met Adela's zelfmoord nadat een van haar zussen liegt over de dood van Pepe el Romano, de vrijer.
Lorca geeft een beeld van de dorpsvrouwen in Spanje van het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw, waar het gebruik van roddels om tiranniseren over het gezin en de buren tot stand wordt gebracht als een vorm van informele organisatorische controle. Evenzo was de dynamiek van het regime van Franco om te zorgen dat de burgers elkaar bespioneerden. Zo werd het regime gehandhaafd door de burgers constant bang te maken om ontdekt te worden of beschuldigd te worden van ondermijning.
De manier waarop machtsverhoudingen worden blootgelegd in het spel van Lorca door het gebruik van roddels, opent een reeks vragen over het proces van onderhandelde interactie tussen individuen en groepen, en de gevolgen in relatie tot bredere organisatieprocessen van cultuur, macht, identiteit, reputatie, en zakelijk discours. In hoeverre is organisatorische verandering en macht gevormd en geëffectueerd door roddel? In hoeverre draagt ​​het informele overleg in de hedendaagse massamedia een politieke agenda?

Project Plan.

De expositie bestaat uit een syntaxis van betekenis binnen de relatie tot elkaar. Om het ceremoniële aspect van een begrafenis na te bootsen, op een scenografische manier, naar de kracht van vrijheid of spreken over traditionele waarden.

Een neon werk gebaseerd op de deconstructie van het woord "shush" als een verwijzing naar het begin van het stuk, waar Bernarda de stilte gebiedt en stil is voor haar dochters na de begrafenis van hun vader, en bij de dood van Adela als haar zussen huilen ze pleegde zelfmoord.

De deconstructie van het woord door middel van tekeningen heeft tot doel de omtrek van een draak te karakteriseren, een symbool van keizerlijk gezag in de traditionele Hong Kongse en Chinese cultuur.

Dit neonstuk wisselt kleuren af tussen, rood, geel en wit, met als doel een sequentiële sfeer te creëren. De kleuren vertegenwoordigen de kleuren van de Chinezen, Hong-Konger en de Spaanse vlag.

Het woord "shush" vindt zijn oorsprong in het Middelnederlandse woord huisst (uitgesproken als "wheesht"), dat zijn oorsprong vindt in een ronde rond 1350-1400 A.D. Huisst zoals verwacht, betekende "stilte, vrede".

De aanpak van dit stuk heeft als doel om een vorm van graffiti of street art als tagging of firm te gebruiken. Waar de continue herhaling van zijn vorm een manier is om zichtbaarheid of domein op te leggen, als een schreeuw om aandacht.

Een tweede werk zou worden gemaakt met betrekking tot het verstrijken van de tijd in het stuk, waarin de angst van de dochters om single te blijven elk van hen als hun eigen onderdrukkers gedraagt.

Dit stuk is geformuleerd door een watertank, gemaakt op plexiglas en metaal, waarin waterdichte luidsprekers het rouwtollend geluid van een bel reproduceren en op zijn beurt onzichtbaar blijven op de bodem.

De tank heeft een vierhoekig gat in het midden, waardoor het de "Dragon Gates" nabootst op de Hongkongse architectuur, waar gebouwen de principes van Feng Shui volgen. Deze gaten laten draken toe om van de bergen naar het water te vliegen. De verwijzing tussen bijgeloof en taal is erop gericht om de twee culturele benaderingen te verbinden, waarbij geluk, macht en hiërarchie bepalen hoe mensen communiceren.

Een derde werk zou in de galerijruimte worden geplaatst als een scheiding tussen de andere twee, met als doel de perceptie van de anderen binnen de verschillende posities in de ruimte af te wisselen.
Dit werk bestaat uit een reeks reflecterende strepen die aan het plafond hangen en die naast elkaar worden geplaatst om een ​​barrière of hek na te bootsen door een gordijn te vormen. Deze reflecterende strepen zouden incisies hebben met als doel het licht van het ledstuk door te laten en op het waterreservoir te blijven.

De incisies op de reflecterende strepen zijn Kantonese karakters die delen van het stuk afbeelden waarbij de dochters een manier suggereren om de onderdrukking opgelegd door de regels van Bernarda op zich te nemen. Een selectie van zinnen en affirmaties die ernaar streven een autonoom karakter in de compositie te hebben en dus niet noodzakelijkerwijs gekoppeld zijn aan het stuk zelf, maar aan de tentoongestelde werken.

Dit stuk is geïnspireerd op de 'Bamboegordijnen', een term die werd gegeven tijdens de Culturele Revolutie in China, waar de Chinese autoriteiten grenzen tussen de kapitalistische landen opsluiten om te voorkomen dat vluchtelingen vluchten.

Het vierde en laatste werk is een plafondventilator van vijf propellers die de bloembladen van Bauhinia × Blakean nabootsen, gewoonlijk de Hong-Kong Orchid Tree en de ster op de Chinese vlag genoemd. Dit werk heeft als doel om te functioneren als een mobiele trigger die de beweging binnen de reflectiestrepen enigszins activeert en een indruk geeft van beweging in de scène.

Samenvoeging van de vlag van de Volksrepubliek China en de Hong-Kongese vlag als een verwijzing naar de kwestie dat Hongkong binnen de volgende generaties deel gaat uitmaken van het vasteland, door metaforisch de verschillende ideeën van deze twee samen te voegen tijdens het draaien van de ventilator.

De ventilator draagt de natuurlijke geur van bloemen en geeft zo een aroma aan de scène. Als gevolg van dit werk zouden de kijkers worden gewaarschuwd door borden bij de ingang en andere faciliteiten van de ruimte over de mogelijke allergische schade van deze natuurlijke geur.

Budget.

Het budget voor deze tentoonstelling wordt gebruikt voor de productie van de vier bovengenoemde werken en de postzending naar Amsterdam. Belangrijke bijdragen kunnen worden genomen als potentiële kopers van de werken en die meer dan 70 euro zullen een kopie ontvangen van de publicatie die wordt getoond. Diegenen boven de 120 euro ontvangen een ingelijste foto uit de serie in de publicatie.

Gallery

https://www.hiddenspace.land/about

http://rafaelromero.xyz/hola.html

ENGLISH VERSION

The funding asked in this campaign is dedicated to the production of a Solo exhibition in an art space in Hong-Kong for which I have been invited in May. The budget will be used for the production of a series of sculptures, a publication, and its shipment to Amsterdam after the exhibition.

Shush! is based on the production of a series of sculptural works, and writings which are part of research on language and cultural exchange through its practice on visual art.

This research was inspired by the economic and political circumstances represented in a theater play by the Andalusian writer Federico Garcia Lorca –The House of Bernarda Alba–, where he depicts the conflict between the conservative approach of honor within family values and the influence of the modernist ideas emerging at the time. The story reflects on the concept of control and hierarchy portraying their characters as psychologically deformed by the oppressive use of language. The roles explored in this play are the stereotypes to identify within aesthetics and symbolism, using the play as a filter to question organizational change and power constituted and enacted through gossip.

The aim of this exhibition is to explore informal organizational control and therefore its study on the politics of aesthetics, social structures, and language by playing with the idea of scenography and sculpture, script and story-telling, the goal is to recreate an interactive landscape where to investigate the relationship between, aesthetics, language, and location.

The exhibition is followed by a publication with a photographic essay on the subject of cultural transcendence within elderly and young generations via its different ways of communicating.

On Federico García Lorca’s The House of Bernarda Alba.

The House of BernardaAlba was a theater play written by Lorca in 1936, right before the civil war in Spain, right before his death at the hands of Franco’s supporters as a way to threatening punishment to the Republicans disobedience. In this play, which originally was intended to be represented as photographic documents, Lorca draws the character of Bernarda as the voice of civilization and tradition. The mother of five daughters who after the death of her second husband imposed eight years of mourning thus depriving their future plans of marriage, and therefore, to live an independent life out of their home. The daughters have been kept sheltered from the opposite sex, but the arrival of asuitor after their father's death catapults the family into a downward spiral of sexual jealousy and death. The play ends with Adela’s suicide after one of her sisters lies about the death of Pepe el Romano, the suitor.

Lorca gives a portrayal of the village women in Spain of the end of the 19thand beginning of the 20th century, where the use of gossip to tyrannize over the family and neighbors is established as a form of informal organizational control. Similarly, the dynamics of Franco’s regime was to keep citizens spying on one another. Thus the regime was maintained by keeping the citizens in constant fear of being found out or being accused of subversion.

The way in which power relations exposed in Lorca’s play through the use of gossip unfolds a series of questions about the process of negotiated interaction between individuals and groups, and the consequences in relation to wider organizational processes of culture, power, identity, reputation, and corporate discourse. To what extent is organizational change and power constituted and enacted through gossip? To what extent is the informal organizational talk in contemporary mass media carrying a political agenda?

Project Plan

The exhibition is composed of four main pieces those which would segregate the space in order to compose a syntax of meaning within the relation to each other. Mimicking the ceremonial aspect of a funeral, in a scenographic way, in order to question the power of freedom of speech over traditional values.

Aneon piece based on the deconstruction of the word “shush” as a reference to the beginning and end of the play where Bernarda orders silence to her daughters after the funeral of their father, and at the death of Adela when her sisters are crying after she committed suicide.

The deconstruction of the word through drawings aims to characterize the outline of a dragon, a symbol of imperial authority in traditional Hong-Kongese and Chinese culture.

This neon piece will be alternating colors between, red, yellow, and white, thus aiming to create a sequential atmosphere. The colors represent the colors of the Chinese, Hong-Konger, and the Spanish flag.

The word “shush” has its origins in the Middle English word huisst (pronounced"wheesht"), which originated in a round about 1350–1400A.D. Huisst as expected, meant "silence, peace".

The approach of this piece aims to reference a form of graffiti or street art as tagging or firm. Where the continuous repetition of its form is a way to impossibility or domain, as a cry for attention.

A second piece would be created regarding the pass of time in the play, where the daughters’ fear to remain single drives them to be their own oppressors.

This piece is formulated by a water tank, made on plexiglass and metal, in which waterproof speakers will reproduce the funeral tolling of a bell and in turn, will remain invisible on the bottom.

The tank has a quadrilateral hole in the center, therefore, mimicking the “Dragon Gates” on Hong-Kongese architecture, where buildings follow the principles of Feng Shui. These holes allow dragons to fly from the mountains to the water. The reference between superstition and language aims to link the two cultural approaches where luck, power, and hierarchy dictates the way people communicate.

A third piece would be placed in the gallery space as a division between the other two, therefore, aiming to alternate the perception of the others within the different positions in the space.

This work is composed by a series of reflective stripes hanging from the ceiling, placed one next to another in order to mimic a barrier or fence by shaping a curtain. These reflective stripes would have incisions with the purpose of letting the light from the Lee piece pass through and remain on the water tank.

The incisions on the reflective stripes are Cantonese characters depicting parts of the play where the daughters are implying a way to undertake the oppression imposed by Bernarda’s rules. A selection of sentences and affirmations which aim to have an autonomous character in the composition thus not being necessarily linked to the play itself but to the works on display.

This piece is inspired in the“Bamboo Curtains”, a term that is given during the Cultural Revolution in China where the Chinese authorities lock-down borders between the capitalist countries in order to prevent refugees attempting to flee.

The fourth and last piece will be a ceiling fan of five propellers mimicking the petals of Bauhinia × Blakean, commonly called the Hong-Kong Orchid Tree as well as the star on the Chinese flag. This work aims to function as a mobile trigger which will slightly activate the movement within the reflective stripes and provide an impression of motion in the scene.

Coining the flag of the People’sRepublic of China as well as the Hong-Kongese one as a reference to the issue of Hong-Kong becoming part of Mainland within the next generations, by metaphorically merging the different ideas of these two along the spinning of the fan.

The fan will carry the natural scent of flower thus providing an aroma to the scene. As a consequence of this work, the viewers would be warned by signs on the entrance and other facilities of the space about the possible allergic harm of this natural scent.

Budget.

The budget for this exhibition is used for the production of the four above-mentioned works and the shipping to Amsterdam. Major contributions can be taken as potential buyers of the works and those over 70 euros will receive a copy of the publication that is being shown. Those over 120 euros will receive a framed photograph from the series in the publication.