Help een beeldend kunstenaar en klassiek pianist een programma te ontwikkelen waarin hedendaagse kunst en Russische muziek elkaar ontmoeten!

WAT GAAN WE DOEN?
Samen vertrekken Koenraad Spijker en Salomé Roodenburg aanstaande Januari voor een halfjaar naar Sofia, Bulgarije. Beiden om hun expertise in eigen vakgebied te vergroten; Koenraad zal studeren bij de meesterpianist Atanas Kurtev, en Salomé zal deelnemen aan een art-residency.

Maar, de daar vergaarde kennis zullen zij omzetten naar iets groters, nieuwers en spannenders: een programma waarin de hedendaagse kunst en de klassieke muziek samensmelten. Zij zullen ergens in de nazomer van 2019 een concert/expositie geven waarbij de luisteraar geholpen wordt bij het luisteren naar de complexe muziek van Alexander Skrjabin door beeldende kunst; de schilderijen, tekeningen en video's van Salomé.

Om een idee te krijgen van het werk van de kunstenaars kunt u hun websites bezoeken: salomeroodenburg.nl ,koenraadspijker.nl

WE HEBBEN UW STEUN NODIG
Om ons volledig te kunnen focussen op ons project en op onze afzonderlijke studies hebben we jullie steun nodig. Voor ons verblijf in Sofia hebben we voldoende gespaard. Voor onze studies zijn we echter nog niet helemaal rond.
Bovendien kosten expositieruimtes en concertruimtes een boel en daarbovenop komen nog de materiaalkosten, bijvoorbeeld de kosten van de kunstwerken zelf, maar ook presentatietechniek, zoals het huren van beamers etc.

WAAR KOMT HET IDEE VANDAAN?
Bij klassieke muziek denken we vaak aan een serieuze setting. Aan bijvoorbeeld het concertgebouw, aan een welgesteld publiek, aan rode gordijnen en het is vooral dus heel serieus.

Kunst heeft soortgelijke connotaties. Musea zijn plekken waar er vaak een grote aftand heerst tussen het werk en de toeschouwer, het is een plek waar je bijna automatisch gaat fluisteren en je vooral niets mag aanraken; ook in een museum is men heel serieus.

Uiteraard nemen wij onze beide vakgebieden ook serieus, maar we willen de presentatiemomenten ervan vrijer maken, momenten van ontspanning waarop je je geest kan laten gaan. In een expositie dus niet fluisteren, maar luisteren. Wanneer je afdwaalt tijdens een muziekstuk, niet getreurd, eerder gerustgesteld: er is genoeg te zien.

Dat alles zodat we met een spetterend programma terugkomen!!

DE MAKERS
Koenraad Spijker
Koenraad werd op 17-jarige leeftijd aangenomen op het Conservatorium van Utrecht. Hier sloot hij onder leiding van hoofdvakdocente Klára Würtz in 2013 zijn Bachelor Klassiek Piano af met het cijfer 10. In januari 2017 studeerde Koenraad, eveneens onder leiding van Klára Würtz, met een 9,6 af voor zijn Master Klassiek Piano. Koenraad studeerde tevens jazz bij jazzlegende Bert van den Brink en compositie bij Caroline Ansink. Koenraad heeft zich tijdens zijn Masters gespecialiseerd in de muziek van Aleksander Skrjabin; zijn eindexamenrecital bestond dan ook geheel uit werken van de Russische meester. Het examen werd bijgewoond door de vice-voorzitter van The European Skryabin Society volgens wie Koenraad de eerste student ooit was die op een compleet Skrjabin programma afstudeerde. Voor zijn Masterthese onderzocht Koenraad de harmonische morfogenese binnen Skrjabin's pianosonates.

Hij kreeg tijdens zijn studies onderricht van vele grote pianisten waaronder Alan Weiss, Daniel D'Rivera, Martyn van den Hoek, Igor Roma, Anto Pett, Svetozar Iwanoff, Elisabeth Leonskaya, Enrico Pace en Atanas Kurtev.

Salomé Roodenburg
Salomé studeerde afgelopen Juli af aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam aan de afdeling Beeld & Taal. Op deze tweeledige opleiding ontwikkelde ze zowel beeldend werk, bestaande uit schilderijen, tekeningen en soms sculpturen, als een dichtbundel. Afgezien van dat deze twee verschillende kunstvormen los van elkaar bestaan onderzoekt Salomé ook manieren om tekst en beeld samen te laten vallen, in bijvoorbeeld een tentoonstelling. Niet op een letterlijke of illustratieve manier, maar op een associatieve manier, waarbij ze probeert tekst en beeld ‘op hetzelfde vlak’ te laten afspelen in plaats van op een bladzijde en aan een muur. Salomé heeft graag dat men het gevoel heeft, wanneer het werk bekeken wordt, dat er een proces gaande is, dat men niet naar een eindpunt kijkt, maar naar een ‘levend’ werk; een eigen wereld die zowel intrigerend is voor de toeschouwer, als toegankelijk.