Ik wil met de trein door heel Nederland reizen en daar een boek van maken. Het boek zal bestaan uit geschreven observaties vanuit de coupé en een foto per etappe.

Het doel is om een boekje te laten drukken van mijn reisverslag in een oplage van 100 stuks. Met het bedrag dat bijeengebracht wordt, kan ik de reis, de redactie, een openingsfeestje en het drukwerk financieren.

De reis zal ongeveer 6 dagen in beslag nemen, met 5 overnachtingen. Ik heb de reis in ongeveer 20 etappes verdeeld.

Gebiologeerd

Vorig jaar zomer kreeg ik in de trein van Amsterdam naar Hengelo plotseling het idee voor het boek.
Dat zit zo. Sinds een jaar of twee ben ik tijdens mijn treinreizen gaan beschrijven wat ik meemaak op mijn smartphone. Omdat de telefoon steeds binnen handbereik is, ontstaat -met wat geluk- instant proza.

In de trein werkt dit concept heel goed omdat je letterlijk voor een aantal uur vastzit en alles om je heen goed tot je kan nemen. Ik voel me dan een bioloog die als opdracht heeft om de menselijke soort te bestuderen.

Ik schrijf sinds mijn 18e gedichten, korte verhalen en columns.

Impressionistische Sprinter

Het boek wordt geen uitgebreid verslag van de omgeving en stations, meer een bundeling van korte impressionistische sprints.

Stukje uit een eerdere reis:
De Aziaat naast me in het gangpad is van Vietnameze origine, zo kom ik te weten.
"De vrouw volgt de man," zegt hij tegen zijn studiegenoot die hem culturele vragen stelt omdat hij met een ex belde. "Te allen tijde," voegt de Vietnamees er aan toe.

Meer over mij

Voor meer trein- en onderwegstukjes zie mijn blog: albertnanning.nl/blog.
Voor foto's zie albertnanning.nl.
Instagram, zie albertnanning en albertnanningstreet.

Inspiratie

Mijn grote voorbeeld voor de sprint is Martin Bril. Ik bewonder zijn inzicht en heldere stijl. Hij schreef veel stukjes over plekken en plaatsen in Nederland waar hij met zijn Volvo naartoe reed.

Een van mijn favoriete stukjes van hem gaat over een lege parkeerplaats ergens bij Wassenaar:

Het was een parkeerterrein zoals er honderden zijn langs de Nederlandse kust. Asfalt met butsen en scheuren waar onkruid en helmgras doorheen zijn geschoten. Soms niet eens asfalt, maar slordige betonplaten en zand.

Uittreksel van: Martin Bril. '[NL] 2006 - Het verdwenen kruispunt'.

Stiekem hoop ik hem nog ergens tegen te komen op een verlaten station waar hij een sigaret staat te roken als een privé-detective uit een film-noir. Dat hij me een knik met zijn hoofd geeft.

25 augustus 2018, stukje uit Amsterdam naar Groningen van mijn hand

We zitten in een stiltecoupe, misschien zijn de Duitse dames daarom gaan fluisteren of omdat ik misschien te vaak naar hen keek? Zal ik ze aanstoten en sommeren weer met luide stem te gaan praten? Durfde ik het maar.

25 augustus 2018, nog een stukje van mezelf

Ik zag net een reekalfje staan naast een sloot bij hoog gras. Nog nooit eerder gezien vanuit de trein.

De Duitsers stapten uit in Assen, wat ik niet verwachtte. Dat zegt natuurlijk meer over mij dan hun. Het mysterie van de bergschoenen zal waarschijnlijk nooit worden opgelost.

25 augustus 2018, stukje uit Amsterdam naar Groningen van mijn hand

Een zwarte hond poepte in het veldje naast het spoor. Een jongeman stond er geduldig bij te wachten terwijl hij de riem begeleidde bij het ijsberen van de hond voordat die er echt voor ging zitten. Nooit gedacht dat ik nog een zin zou maken met een ijsberende hond.

Het reisschema