Dag 7: De laatste concertdag! Wat is de week omgevlogen!
Het 24-uurs virus -zoals we dat beestje inmiddels noemen - heeft helaas meerdere slachtoffers gemaakt. Adriana, Nina, Silke, HP en Jelte zijn erdoor gegrepen. De een heftiger dan de ander. Het is 24 uur afzien, veel slapen om vervolgens weer goed hersteld te zijn. Nina en Norine blijven thuis waar Jorien hen liefdevol verzorgt. De orkestleden gaan bijzonder betrokken maar ook uiterst professioneel met deze onverwachte wijzigingen in het aantal orkestleden en haar samenstelling om. Er worden yoga oefeningen gedaan en Loes past het programma aan, blijft enthousiasme uitstralen zoals altijd en draagt dat enthousiasme over op het orkest dat vervolgens in Bishop’s Palace in het prachtige Wells een afsluitend concert geeft waar de volle zaal terecht een staande ovatie voor geeft.
Vandaag werd het publiek getrakteerd op Warlock, Andriessen, Guastavino, Berlin en zo meer. Het jongste publiek genoot van de zang van Roza Herwig en haar levende mimiek, zo prachtig als zij haar verhaal uitbeelde. Julia ontroerde weer met How deep is the Ocean en zorgde voor een deinende beweging met Besamo Mucho.
De toegift Palladio met draaiende cello’s was het kersje op de al zo prachtige taart.
Wat zijn wij als tourcommissie toch ONTZETTEND TROTS op het Britten. Wat hebben zij ongelooflijk prachtige concerten gegeven en wat is Engeland verwend door dit orkest. Als het aan de Britten ligt komt het Britten volgend jaar gewoon weer. Overal worden wij immers teruggevraagd.
De tropische temperaturen maakt dat veel concertleden tijdens de vrije middag lekker in de schaduw vertoeven bij Bishop’s Palace waar zowaar de Amerikaanse filmcrew die we gisteren ook al op locatie zagen in Salisbury nu weer verschijnt. We worden herkend en gaan weer met de acteurs op de foto. Verder is het ‘shop till you drop’ geblazen.
In de bus terug wordt er al druk geoefend voor de bonte avond. Het wordt een avond vol muzikale verassingen en acteerlessen van Roza. Samen veel gelachen. Julia presenteerde een nieuwe hit. HP, Jelte en Norine zijn er gelukkig weer bij.
Morgen gaan we naar huis. We beginnen net een beetje te wennen aan dit land. We hebben veel gezien en Engeland wat beter leren kennen. Mooi land, super beleefde mensen en ze houden gelukkig ook van klassieke muziek! We hebben flink CD’s verkocht dus onze muziek zal vaker klinken in de Britse huiskamers. Maar we komen graag terug voor live concerten. Wie weet....

Dag 6: De wekker gaat vandaag wel heel vroeg af. Ee staat een ‘long queue’ voor het ontbijt maar de efficiëntie zorgt dat de buikjes snel gevuld zijn, zo ook de bus. We rijden London in het ochtendverkeer uit en zien onderweg nog enkele landmarks zoals ‘the Battery’, ooit London’s belangrijkste elektriciteitscentrale, en Dartford Bridge. Noortje voelt zich alweer wat beter, Norine doet haar uiterste best maar belandt toch liggend op de bank in de prachtige burgemeesterszaal van Guildhall in Salisbury waar we om half twaalf aankomen. De in Engeland wonende oom en tante van Fransje delen enthousiast flyers uit op het plein voor de Guildhall waardoor een redelijk goed gevulde zaal genieten kan van wederom een schitterend en gevarieerd concert.
Dankzij die variatie kunnen heel veel orkestleden shinen en dat doen ze dan ook! Jelte in Beach en Anna Sophie Torn in Piazolla, en onze twee zangeressen laten hier en daar zelfs traantjes vloeien.
Corinne is inmiddels aangehaakt als vierde tournee commissie lid met frisse energie. Na het concert gaan de meesten nog even kijken bij Salisbury Cathedral, de hoogste kathedraal van Engeland en bijzonder omdat hier één van de vier Maga Carta’s die nog bestaan wordt ten toon gesteld.
Maarten rijdt de bus daarna via Stonehenge (even vanuit de bus foto’s maken) veilig en wel naar Sherborne. Prachtig Frans aandoend landschap, smalle weggetjes, en uiteindeljk een lieflijk dorpje waar de Sherborne Girls School gevestigd is. Alles duidt erop dat dit een klassieke kostschool voor meisjes is. De dames zijn allemaal met vakantie en dus kunnen wij gebruik maken van deze accommodatie met tennisbanen, een cricketveld en de Benjamin Britten Hall voor uitvoeringen. Heel toepasselijk al maken wij er geen gebruik van.
Na een werkelijk heerlijke maaltijd van Peter (de extremely friendly and funny cook in de gaarkeuken) wordt door een aantal gezwommen, getennist, liedjes gecomponeerd en gescrabbeld. Voor de meesten gaan rond midnight de luiken dicht, voor enkelen was het nog iets langer onrustig in de Sherborne Girls School....
Iedereen verheugt zich op de volgende dag in Wells. Wel jammer dat dit alweer het laatste concert is.

Dag 6: De wekker gaat vandaag wel heel vroeg af. Ee staat een ‘long queue’ voor het ontbijt maar de efficiëntie zorgt dat de buikjes snel gevuld zijn, zo ook de bus. We rijden London in het ochtendverkeer uit en zien onderweg nog enkele landmarks zoals ‘the Battery’, ooit London’s belangrijkste elektriciteitscentrale, en Dartford Bridge. Noortje voelt zich alweer wat beter, Norine doet haar uiterste best maar belandt toch liggend op de bank in de prachtige burgemeesterszaal van Guildhall in Salisbury waar we om half twaalf aankomen. De in Engeland wonende oom en tante van Fransje delen enthousiast flyers uit op het plein voor de Guildhall waardoor een redelijk goed gevulde zaal genieten kan van wederom een schitterend en gevarieerd concert.
Dankzij die variatie kunnen heel veel orkestleden shinen en dat doen ze dan ook! Jelte in Beach en Anna Sophie Torn in Piazolla, en onze twee zangeressen laten hier en daar zelfs traantjes vloeien.
Corinne is inmiddels aangehaakt als vierde tournee commissie lid met frisse energie. Na het concert gaan de meesten nog even kijken bij Salisbury Cathedral, de hoogste kathedraal van Engeland en bijzonder omdat hier één van de vier Maga Carta’s die nog bestaan wordt ten toon gesteld.
Maarten rijdt de bus daarna via Stonehenge (even vanuit de bus foto’s maken) veilig en wel naar Sherborne. Prachtig Frans aandoend landschap, smalle weggetjes, en uiteindeljk een lieflijk dorpje waar de Sherborne Girls School gevestigd is. Alles duidt erop dat dit een klassieke kostschool voor meisjes is. De dames zijn allemaal met vakantie en dus kunnen wij gebruik maken van deze accommodatie met tennisbanen, een cricketveld en de Benjamin Britten Hall voor uitvoeringen. Heel toepasselijk al maken wij er geen gebruik van.
Na een werkelijk heerlijke maaltijd van Peter (de extremely friendly and funny cook in de gaarkeuken) wordt door een aantal gezwommen, getennist, liedjes gecomponeerd en gescrabbeld. Voor de meesten gaan rond midnight de luiken dicht, voor enkelen was het nog iets langer onrustig in de Sherborne Girls School....
Iedereen verheugt zich op de volgende dag in Wells. Wel jammer dat dit alweer het laatste concert is.

Dag 5: Rise and shine! In een hotel voor 1500 gasten is het ontbijt goed georganiseerd en lekker. Norine is vandaag jarig en krijgt haar eerste cadeautje. Met het Tate Modern als overbuurman is voor veel wel duidelijk hoe de vrije ochtend besteed gaat worden. De rest verkiest Big Ben, maar blijft maar zoeken totdat duidelijk wordt dat Ben ingepakt is. Onherkenbaar!
St Paul’s Cathedral wordt bewonderd en dan snel in de bus op weg naar Covent Garden naar de Actor’s Church, de kerk waar vroeger beroemde acteurs kwamen, te zien aan herdenkingspanelen van o.a. Vivian Leigh en Noël Coward. Als we om 13:00 de inspeelrepetitie moeten stoppen voor de dagelijkse kerkdienst zit er welgeteld één kerkganger! Het aantal gelovige acteurs is geslonken maar actor’s church gaat gewoon door.
Wij lunchen ondertussen buiten in de zon voor de kerk. Om kwart voor twee mogen we de kerk weer in. We treffen enthousiast publiek, en genieten van de mooie akoestiek. Het is een prachtige kerk van binnen en het geluid draagt zelfs tot op het kerkplein waar lunchende toeristen meegenieten. Een uitnodiging voor optredens in Panama en Australië door fans uit het publiek is in the pocket! De woorden: excellent, extraordinary, lovely and beautiful waren niet van de lucht.
Een virus bleek inmiddels ook in de bus mee te reizen want Noortje en jarige Norine bleven gevloerd in het hotel achter onder de liefdevolle zorgen van Margot en HP.
Na het concert was er weer ‘free time’, er is immers zoveel te doen in Londen!
Emma, HP en Jorrick zorgen met buschauffeur Maarten dat de instrumenten weer veilig in het hotel komen.
Na een heerlijk pizza diner in Prezzo is de musical Wicked in het Apollo Victoria Theatre amazing, smashing and truly wicked indeed. Wij komen via de zijingang bij onze plaatsen in het enorme theater. Wat een show. Iedereen geniet ervan!
Moe maar voldaan na deze Londense loveliness brengt de bus ons terug en is het heerlijk slapen in ons enorme hotel. Morgen gaan we de countryside weer in.

Dag 4: we verlaten ons inmiddels vertrouwde Burwell House niet na de huiskat ‘Buster’ (hij is eigenlijk van de buren) gedag te hebben gezegd. Het eerste reisdoel is Cambridge, universiteitsstad bij uitstek en beroemd om zijn roeiers. In Cambridge staat Svetlana klaar om ons rond te leiden. Ze was bij het concert in Audley End House en bood zich aan als gids. Een deel van het orkest kiest voor zelf rondlopen. Ik ga mee met Svetlana en we worden niet teleurgesteld. We bekijken Saint John’s College, een van de rijkste colleges van Cambridge. We leren dat een college studenten huisvesting biedt en extra studiefaciliteiten. De lessen volgen de studenten echter allemaal gezamenlijk in de universiteitsgebouwen van Cambridge en aan het eind van je studie krijg je gewoon een diploma van Cambridge University. Je bouwt in een College wel een netwerk voor het leven op. Daar gaat het dus feitelijk om. Tijd voor ‘punting’ (een soort Gondolavaren op zijn Engels) hebben we helaas niet. We lunchen met sandwiches en ‘strawberries’ (die Svetalana voor ons heeft gekocht) bij een klein kapelletje op aanraden van onze gids. Dan lopen we terug naar onze bus voor de reis naar Kings Lynn, langs ‘lawn tennis courts’ en fietsers, want Cambridge schijnt een echte fietsstad te zijn. We voelen ons meteen thuis.
Het is ruim twee uur rijden naar Kings Lynn. Als we aankomen is het bloedheet en zijn de orkestleden in een lome bui, hetgeen begrijpelijk is. Maar we schakelen om en gaan repeteren. King’s Lynn Festival is een festival met een mooi programma. Tot onze grote verbazing wordt onze ‘Terschelling Foto’ in de algemene marketing van het festival gebruikt. Sommige Britteners zien zichzelf dus overal hangen. Heel leuk!
De kerk loopt lekker vol en wij hebben er inmiddels ook weer zin in. En dat hoort het publiek dat enthousiast reageert op het programma en ons spel. Ambrose, de zeer Engelse festival directeur komt ons persoonlijk feliciteren met het resultaat. En er worden weer flink wat CD’s gekocht. Er wordt goed gekeken naar wat er op de CD’s staat en dan per twee of zelfs per vier gekocht. We waarderen de Engelse kooplust.
We krijgen na het concert te eten in Shakespeare’s Barn, een festival maaltijd met wederom Sandwiches maar dit keer goed van smaak. Om even over achten rijden we naar London waar we om kwart voor elf aankomen bij Bankside house, ons onderkomen pal naast de Tate Gallery. Wel een massaal hotel maar uiteindelijk leren we daarmee omgaan. Nog even een wandelingetje langs de Thames om de skyline van London te bewonderen en dan gaan we slapen. Het was een volle mooie dag!

Dag 3: we starten met een Engels ontbijt met worstjes, witte bonen en eieren. Dan gaan we met de bus naar Audley End House in Saffron Walden. ca 45 min rijden, wederom door de heuvels van Suffolk richting het zuiden. Audley End House blijkt net zo indrukwekkend in het echt als op de foto’s. Helaas spelen we niet binnen (het is een museum) maar buiten ‘on the lawn’. We zijn onderdeel van ‘Audley End music on Sunday’. We vinden een prachtige plek onder een enorme ‘Tulip tree’, een boom met tulpvormige vruchten, zeer toepasselijk.
Het is even wennen aan de akoestiek die volledig ontbreekt, maar het klinkt uiteindelijk prima en het ziet er prachtig uit onder de boom die ons fijn van schaduw voorziet. 3 ‘Sets’ spelen we van elk 40 min. Heel ons repertoire en meer komen aan bod. Jeltje en Jelte van Putten spelen een prachtige Passacaglia van Handel en Roza en Julia zingen de zwaluwen uit de lucht (letterlijk). Het Britten als totaal speelt alsof ze in de mooiste concertzaal die er bestaat spelen, heel professioneel. Het publiek zit voor ons te picknicken en geniet volop. We hebben de Glyndebourne sfeer wel te pakken.
Om 16 uur zijn we klaar en kunnen we eindelijk zelf rondwandelen en Audley End House bekijken. Dit huis was ooit van een graaf die het echter uit geldnood moest verkopen. Het huis is nu in bezit van de Gemeente als monument en museum en als toeristische trekpleister. De originele bouw dateert van de 17e eeuw. We krijgen een heel sterk ‘Dowton Abbey’ gevoel. In de hoogtijdagen werkte hier 300 m/v personeel voor een familie van 10 leden!
Om 17:30 rijden we weer terug naar Burwell house voor een ‘Sunday Roast dinner’. Daarna hadden we heerlijk vrij, werd er gevoetbald, muziek gemaakt, gelachen en gechilld.

Dag 2: om 8 uur ontbijten met toast, butter, orange marmelade en cornflakes. We beginnen ons al echt thuis te voelen. Vandaag gaan we naar Snape Maltings, het muziekcentrum dat is opgericht door Benjamin Britten en zijn partner Peter Pears. De busrit ernaartoe gaat over kronkelende weggetjes door een prachtig landschap. Aangekomen in Snape Maltings worden we ontvangen door de manager Mike die ons in super beleefd engels welkom heet. We krijgen onze lunch in het Trask Cafe. Op deze plek heeft Benjamin Britten kort gewoond vlak na de oprichting van het muziekcentrum. Nu is het een plek waar de internationale muziekgezelschappen die Snape Maltings aandoen elkaar treffen. Na de lunch neemt Mike ons mee op tour door het muziekcentrum. Het was vroeger een malt fabriek. Benjamin Britten zag in 1967 in het conplex dat leeg stond de mogelijkheid om een concertzaal van formaat te realiseren. Het resultaat is indrukwekkend en je voelt de muzikale energie die deze plek inmiddels heeft gekregen met 2 concertzalen en een opname studio voor symfonieorkesten.
We geven Mike een paar CD’s van ons met de opmerking dat we graag nog eens terugkomen voor een concert. Wie weet...
Dan is het tijd im naar Orford te gaan. Bij binnenkomst passeren we de pub The Kings Head waar we straks gaan eten. Eerst gaan we repeteren in het prachtige kerkje van Orford waar Benjamin Britten zelf ook concerten heeft gegeven. Een herdenkingssteen herinnert aan de wereldpremière van ‘the curling river’ in dit kerkje. Precies op die plek richten we het orkestpodium in. Het inspelen gaat prima, de akoestiek is mooi. Nu afwachten of er publiek komt...
En dat komt. De Engelsen blijken een groot hart te hebben voor klassieke muziek en ze luisteren doodstil naar ‘het Britten’ dat heel goed speelt. Het is alsof de geest van Benjamin Britten ons optilt. Het was een prachtig concert. Na afloop worden flink wat CD’s gekocht en ook de vrijwillige bijdrage is gul. We voelen ons vereerd! Op weg naar huis in de bus organiseert Joshua een sing along met pophits van alle tijden. Een deel dommelt voor in de bus lekker in nagenietend van een mooie dag.

Dag 1 zit er bijna op! Het begon allemaal om 7:00 vanochtend. Iedereen was keurig op tijd bij het station Zwolle en om 7:45 reden we weg richting Duinkerke. We verloren nog 30 min omdat HP zijn paspoort was vergeten... Maar dankzij een snelle actie van Henny kon het paspoort bij afslag Wezep opgehaald worden. Hulde voor Henny!
Het verkeer zat mee zodat we om 14:00 uur bij de ferry van Duinkerke aankwamen. Paspoortcontrole.. Geen probleem meer voor HP maar wel voor Jorrick. Zijn paspoort is verlopen en dat vindt de Engelse douane niet leuk. Gelukkig was de douane de muziek welgezind en knepen ze voor een keer een oogje toe. Jorrick kon weer opgelucht adem halen. Toen was het wachten voor we op de boot mochten. Om 16:00 stipt voeren we uit. Op de boot werd gekaart, muziek gemaakt en uitgekeken over het kanaal tot de ‘white cliffs of Dover’ opdoken.
Daar was Engeland. Links rijden voelt raar, maar gelukkig niet voor onze chauffeur Maarten. Om even over 8PM (Engelse tijd) kwamen we aan bij Burwell House waar de butler James ons gastvrij ontving met een welcome speech en tea, coffee and sandwiches’.
Het is een heerlijk onderkomen hier. We hebben het huis voor onszelf. Morgenochtend gaan we repeteren. Daarna naar Aldeburgh waar Benjamin Britten woonde en werkte en om 19:00 een concert in Orford, vgs onze gastheer een van de mooiste plekjes. We verheugen ons erop. Nu lekker slapen. Tot morgen!

Het BrittenJeugd Strijkorkest gaat ook dit jaar weer op tournee aan het eind van een mooiseizoen. Dit jaar is Engeland de bestemming, het land van onze naamgeverBenjamin Britten. Vrijdag 20 juli vertrekken we per bus naar Cambridge waar wede eerste 3 nachten verblijven. We steken het kanaal over met de boot van Duinkerken naar Dover. We geven 3 concerten in de omgeving van Cambridge.

Zaterdag 21 juli gaan we op excursie naar Aldeburgh naar het huis waar Benjamin Brittenlang werkte en waar hij zijn concertzaal genaamd Snape Maltings verwezenlijkte. Optreden in Snape Maltings was helaas niet mogelijk, maar we geven een concert in Orford, vlakbij, zodat we toch de geest van Benjamin Britten dichtbij kunnen voelen en het publiek kan komen luisteren naar dat bijzondere Britten Strijkorkest uit Nederland.

De volgende dag, zondag 22 juli, geven we een concert in een van die prachtige landhuizen die Engeland rijk is, Audley End House. Het concert vindt buiten plaats dus we hopen op goed weer.

Op maandag 23 juli gaan we naar Kings Lynn. Daar vindt het Kings Lynn Festival plaats met muziek en dans. Wij spelen het family concert in Kings Lynn Minster, een prachtige kerk midden in de stad.

Na het concert in Kings Lynn reizen we ’s avonds door naar hartje London. We logeren in een hotel vlakbij Covent Garden. De volgende dag, dinsdag 24 juli, geven we een lunchconcert in St Paul’s Church, ook wel Actor’s Church genoemd vanwege de ligging op West End, het theater district van London. ’s Avonds gaan we met zijn allen naar de musical ´Wicked´ op West End.

Woensdag 25 juli reizen we door naar Salisbury waar we logeren in een meisjes kostschool. De dames zijn echter op vakantie zodat wij er kunnen logeren. We geven een concert in de Guildhall (de Gilde hal) van Salisbury.

Onze laatste concert geven we donderdag 26 juli in Wells, in het paleis van de bisschop. ’s Avonds reizen we weer terug naar Salisbury om te overnachten.

Vrijdag 27 juli gaan we weer richting Zwolle, met de boot van Dover naar Duinkerken, om ’savonds weer veilig thuis te zijn.

We verheugen ons op een prachtige week!