http://vimeo.com/64484466

                    Beste Donateurs

Ik weet dat ik jullie lang van informatie verstoken heb laten zijn. Het ontwerpproces legde in die mate beslag op mijn aandacht, dat ik deze moeilijk kon combineren met leuke en interessante berichten. Het zou een litanie zijn over foto's die toch wel of misschien toch maar niet in het boek zouden worden opgenomen.

Mijn idee was dat het ontwerp er eerst maar eens moest zijn.

Vanaf het ontwerp ging het automatisch over in de voorbereidingen voor het drukproces. Veel vrienden hier en in het buitenland zijn ingeschakeld om de teksten door te lezen en van opbouwend commentaar te voorzien. Vervolgens werd de vraag welke drukkerij de klus zou gaan klaren gedwarsboomd door het faillissement van beide drukkerijen waarmee wij in overleg waren. Uiteindelijk zal het boek nu gedrukt worden oor Koninklijke Van Gorcum in Assen.

Vandaag heb ik de uitdraai van de platen gecontroleerd en dinsdag zullen Teun en ik naast de persen staan om de kleuren in laatste instantie nog af te stemmen.

Het gehele produktieproeces is erop gericht rond 20 juni de oplage in huis te hebben. Een locatie voor dit moment is gevonden. Wel blijkt nu het zwaardere papier voor het omslag niet direct leverbaar te zijn, waardoor ook de binder pas later kan beginnen en het gehele proces weer onder druk komt te staan.

Toch heb ik goede hoop dat er op het moment supreme genoeg exemplaren voor handen zullen zijn.

https://vimeo.com/55588657

In 2002 schreef Willem van Toorn het gedicht dat hij hier voordraagt, ter gelegenheid van de tentoonstelling “Versche Lucht / Zichtlijnen” in de Stadsschouwburg van Amsterdam. Bij het selecteren van de foto’s voor het boek “Verborgen Stad”, bleek dat zijn woorden na tien jaar nog steeds toepasbaar zijn. Het gedicht staat eigenlijk aan het begin van het werk, waar het boek “Verborgen Stad” de afsluiting van vormt.

Op een bepaalde manier is dat grappig:

De serie “Versche Lucht”eindigde indertijd op de rollenzolder van de Stadsschouwburg; een imposante ruimte, doorsneden door een enorm lijnenspel van alle takels die boven het toneel hangen. Als een vreemd soort harp vulde deze installatie de ruimte.

Een jaar later, in 2003, werd deze handbediende trekkenwand vervangen door een elektronisch exemplaar. Het leek mij leuk om het ontmantelen van de oude takels te fotograferen, als “naschrift” bij de fotoserie “Versche lucht”.

Eind december 2003 was de verbouwing voltooid en enkele dagen later sloten Carré en het Stedelijk Museum.

Om dit inzichtelijk te maken begint de tijdlijn in het boek met vier foto’s van de Stadsschouwburg uit 2003. Het nawoord op de eerdere serie bleek de opmaat voor iets veel omvangrijker.

Daarom ben ik ook extra blij dat  Willem van Toorn ook aan de andere kant van dit verhaal weer een bijdrage levert., en nu zelfs met meerdere gedichten.

Voordat het gebouw hier stond,

verrees het al in de gedachten

van zijn makers – maar in achter-

kanten van vorm, hol, andersom

geschetst op een ondergrond

van nog denkbeeldig papier

Er liepen al lange draden

van voorstellingen van zalen,

van statige gangen en trappen

uit die vroegere hoofden naar hier

Waar jij staat, aan de zachte,

zo gedempte en aaibare

binnenkant van de doos

Kon kijkgaten maken, je oog,

dan reisde het onbevangen

door vloeren plafonds en wanden

luchtig en eindeloos,

achter deze doodgewone

sierwereld van taal en schijn.

Buiten iedere binnenkant

Weer verborgen binnenkanten

Waar je gedachten kunnen zijn.

Willem van Toorn

3 December 2012

Beste Mensen

De eerste maand van mijn project bij Voordekunst zit er bijna op. Ik ben overweldigd door de vele "moral" en natuurlijk ook "financieel support". De teller staat op 77%, dat is geweldig, maar we zijn er nog niet.

Terwijl de dagen snel voorbij gaan, ben ik hard bezig verschillende dingen met betrekking tot het boek te regelen. Hierover hoop ik binnenkort meer te kunnen melden.

Om iedereen die nog twijfelt over een donatie te helpen, doe ik samen met Voordekunst een speciale feestdagen aanbieding. Wie het boek bestelt krijgt, naast de lopende aanbiedingen ook nog een exemplaar van mijn eerdere boek "One Wall Away, Chicago's Hidden Spaces " kado.

Dat wil zeggen, tot kerstmis, en zolang de voorraad strekt !!!

Dus als u nu beslist, is het einddoel, de € 8.500,00 hopelijk met de kerst bereikt.

En voor alle mensen die  al een boek hebben besteld: uiteraard krijgt u ook u een exemplaar  van het boek, dat ik tussen 2003 en 2007 in Chicago heb gemaakt.

Heel erg veel dank voor de overweldigende steun die mijn boek gedurende de eerste week heeft ontvangen, ik werd er stil van. Ook de vele enthousiaste reacties maken duidelijk dat dit boek van alle mensen is die het mogelijk maken, want zonder u allen zou het er niet komen.

Ondertussen heeft Teun van der Heijden het omslag voltooid. 

Plotseling heeft het boek een gezicht gekregen en nadert zijn voltooiing.

De grijze kleur aan de buitenkant geeft het idee dat het om een dossier gaat. Vreemde vormen op het voorblad  doen denken aan  de plattegrond van een antieke opgraving. Het garen van de vaste katernen, dat op de rug te zien is, krijgt een “zonnige” kleur en steekt helder af tegen het warme grijs. Als het voorblad wordt opengeslagen, is op de binnenflap “in vol ornaat” het openingsbeeld te zien.  Daaronder begint het eigenlijke boek.

Er zijn nog veel zaken niet ingevuld waar ik hard aan werk en binnenkort meer over hoop te kunnen vertellen ...

Graag wil ik ook een paar praktische dingetjes  toelichten:

Zelf krijg ik  geen informatie over de donateurs tot het project voltooid is.  De komende maand zal ik nog vaker aandacht vragen voor het boek, dus ook als u reeds participeert. Dat blijkt momenteel helaas niet anders te kunnen.

Bij de aanbiedingen wordt melding gemaakt van  een “zeer originele bedankkaart”. Ik kan u verzekeren dat die kaart zondermeer origineel is, dus veel meer dan gewoon een kaart.

Hoe geweldig de start bij Voordekunst ook is,  we zijn er nog lang niet. Als u iemand kent waarvan u denkt dat die het boek ook zal waarderen, schroom vooral niet om hem of haar hiervan op de hoogte te brengen.

nogmaals heel veel dank en tot spoedig

Jan Theun van Rees