This was practically what my year looked like. Smokey, hot, colourful, high highs and deep lows, with hopes and fears but still there was light in the darkness... This definitely wasn’t the best year of my life. Maybe it even was my worst... Disappointing but enervating. There was a lot to learn and that is what I did. If God allows me to, I will make 2018 finally the year of my first album, which I recorded almost THREE years ago. There is no one that will be able to stop me anymore to tell the world a story that needs to be told and that I know from deep within now. No label, no promotor, no booker, no professional in the music business is going to take away my focus. Cause what will be left when everything seems lost? My voice. And I still can tell my story of love and hope against all experiences of lost love and fainted hope. Let us share light when there is only darkness in 2018!

Thank you for following me this year! And thanks to the ones I couldn’t have survived without. My loyal and faithful band and volunteers. The ones who still believe in me.

Ik schreef deze tekst midden in de nacht van 31-12 op 01-01, toen ik nadacht over het jaar 2017. Afgelopen jaar heeft mij veel teleurstellingen opgeleverd. Zowel op privé als op muzikaal/zakelijk gebied. Eén van die teleurstellingen is dat ik helaas de samenwerking met mijn distributiepartner moet stoppen. Eén van de redenen daarvoor is de onzekerheid omtrent de release van mijn album. Aangezien jullie mij gesteund hebben bij de Pre-Release show van dit album, wilde ik jullie daar graag van op de hoogte brengen. Wat dit precies inhoudt voor het releasemoment van het album kan ik nog niet vertellen. Wat ik wel weet is dat daarom de CD nog niet geperst is, en deze dus ook nog niet in bestelling kan, en ik deze dus ook niet op kan sturen. Ook weet ik dat mijn album wél komt. Hoe dan ook! En dat ik -voor zover ik daar invloed op heb- weer zélf ga bepalen hoe mijn carrière eruit gaat zien. En jij bent daar wéér bij, waarvoor bij voorbaat dank! :-) Happy new year!

Whoops! Forgot to tell you! Ik ben vorig jaar verliefd geworden tijdens mijn Serious Request actie "Screaming out for lungs!". Ik ben smoorverliefd geworden op Kenya. En dit jaar moest ik terug...

Zoals ik al had verteld is mijn jaar nogal hectisch geweest met veel tegenslagen. Omdat ik hoop en verwacht dat met jullie gegeven steun het promotiemateriaal en de CD gaan zorgen voor héél veel drukte in 2018 moest ik even terug naar "pole pole". Rustig aan... Energie herpakken om daarna volop te kunnen knallen.

Helaas zijn er alsnog wat strubbelingen op het gebied van de productie van de CD en is het promotiemateriaal ook nog niet af. En dit zorgt ervoor dat ook de tegenprestaties nog niet afgeleverd zijn. Excuses daarvoor!

Ondertussen kunnen jullie wellicht even genieten van mijn avontuur in Kenya met producer en ontzettende leukerd Crazy Monkey die met super veel passie en doorzettingsvermogen zijn geld kan verdienen aan muziek in Kenya. Hij heeft mij geïnspireerd en aangespoord om in vier uur tijd één liedje te schrijven én op te nemen. Dat hebben we gedaan. Zie hier een deel van het voorlopige resultaat.

https://www.facebook.com/willowmaemusicnl/?hc_ref=ART_OYMRDv1iu76Yqc_f-CoCaE9B-BOsEYb8eT8r7WeXSn8zuOggV7PX99jXMsUBI7A

Ja het is alweer een maand geleden, dit prachtige concert! Wat hebben we ervan genoten! Ik ben in de tussentijd een week ziek geweest, een week weggeweest en hard bezig geweest met werk dat door de drukte van de Pre-Release was blijven liggen.

Maar... Vooral ook zijn er concrete plannen voor de officiële release en tour en dat betekent dat jullie ons vaker kunnen gaan zien!

En natuurlijk ga ik aan de slag met de tegenprestaties, want wanneer jij die nog niet ontvangen had bij het concert krijg je deze opgestuurd. Het ontwerp van de CD wordt op dit moment gemaakt en nog vóór de officiële release ontvang jij deze op je deurmat!

Houd je mail en de social media in de gaten want we houden je hier en via Facebook, Twitter, Instagram en de website op de hoogte.

Veel liefs!
Willow Mae

The day after. Ik ben brak. Ik ben moe. Ik heb koppijn. Wat hebben we hard gewerkt de afgelopen maanden, jaren. Maar wat heb ik enorm genoten. Er waren momenten dat ik me werkelijk gedragen voelde door die geweldige muzikanten die achter mij stonden, letterlijk en figuurlijk. Dat het leek alsof ik zweefde...

Dit smaakt naar zoveel meer. En dankzij jullie hebben wij naast deze ervaring, nu ook promotiemateriaal!!! Dat betekent een pitch van de show voor het aanvragen van subsidies en het boeken van de (theater)tour, zodat we deze show vaker kunnen spelen.

Zijn jullie er dan weer bij?

Heel veel liefde,
Willow Mae

P.S. foto en filmmateriaal op
@willowmaemusic Instagram
en @willowmaemusicNL Facebook

David en ik zijn deze week twee keer met z'n tweeën regio Rotterdam lokale radio-stations langs gegaan om de show van vrijdag te promoten. Bij John van PopUptv ben ik al een aantal keer geweest en het is altijd wel grappig. Even wennen aan het begin voor zowel ons als de hele crew, geen galm op de mix, maar een kleine indruk krijg je wel van wat we doen op 15 september.... :) Bedankt weer John!

Gisteravond waren we te gast bij Polshoogte van Yaël Pol. Gezellig met de Smekkies In Alle Smaken was ik als ware Harry Potter fan niet te stoppen en bleven we toch ook nog maar even in het tweede uur.

Luister het hier terug.
http://92.111.236.115/Bewerkt/2017-09-12_21.MP3
We kunnen nog wel wat donaties gebruiken! Helpen jullie mee door de updates en de pagina te delen?

Liefs,
Willemijn en de rest

Juist nu weet ik weer waarom muziek zo belangrijk is. Muziek geeft hoop. Met mijn stem kan ik in iedere situatie vorm geven aan iedere emotie. Bij het zien van de beelden hoor ik de wanhoop. Uitgeschreeuwd in liederen. In klaagzangen of wanhoopskreten. In hoopvolle teksten. In scheurende geluiden. De pijn weg-neuriend. Huilend, krijsend, in het ritme van het hart dat op hol slaat. Of verstild, verzachtend, sussend. Lieflijk als de bries die vorige week nog langs het huis streek. Wanneer stemmen gesmoord worden, dan schreeuw ik het uit. En wanneer mijn keel dicht zit, open jij jouw mond? Muziek gaat om het delen van pijn, van vreugde, van herinneringen en hoop. Pay it forward. Blijf hopen, blijf muziek maken, blijf zingen. In alle omstandigheden. In alle situaties.

Giro 5125

Na een heerlijk ochtendje sauna-en met vriendin en backingvocaliste Soraya hadden we de eerste repetitie voor 15 september. Met de backingvocals. David was mee voor de begeleiding en dat was erg fijn. En nog fijner, heerlijk in de woonkamer met een lekker kopje thee op de bank! :)

Omdat Tom (backingvocalist) helaas een ander optreden heeft op 15 september, moet hij vervangen worden. We werden echter blij verrast door het vuurrode haar en de geweldige voorbereiding van vervanger Maikel! Zomaar even twee-en-twintig stukken instuderen. Dat deed hij erg goed! Volgens mij gaat het helemaal goed komen met deze topper. Ik heb ook weer heerlijk gezongen tussen al het geregel door.

Geniet mee.... En help je ook mee om deze actie te delen? We kunnen nog wel wat donaties gebruiken...

Afgelopen zaterdag stonden Victor en ik in het heerlijke zonnetje met z'n tweetjes een concertje te geven. De voorbereidingen voor het concert in september zijn best wel pittig. Nog los van het feit dat wij midden in de zomer, zes weken van tevoren een vervangende locatie voor het concert moesten zoeken, -omdat er een dubbele boeking was, en we daardoor de hele promotie-campagne uit moesten stellen, en ik daardoor bijna een hartverzakking kreeg, als het nog geen hartaanval was, dan was het in ieder geval een fikse paniekaanval- vind ik het ook heel spannend om een serieuze presentatie te geven van mijn show, mijn muziek, mijn verhaal. Een statement maken met wie je bent als artiest maar ook als persoon. Ik schrik er wel eens wakker van 's nachts, net als toen ik eindexamen deed.

Dus afgelopen zaterdag was weer even een soort wake-up call. Oh ja, er bestaat ook nog iets anders dan computer, bellen, mailen, typen. Ik zing! Ik hou van zingen! Maar ook overviel mij de moeheid een beetje. We hebben de afgelopen jaren zo hard gewerkt, er is zoveel tot stand gebracht en ook al zoveel mislukt. Het lijkt een beetje alsof het uitbrengen van de CD het eindpunt is, terwijl dit eigenlijk nog maar het begin is.

Morgen heb ik voor de backingvocal repetitie een dagje sauna gepland met mijn vriendin. Heerlijk! Even ontspannen. En me mentaal voorbereiden op dit beginpunt. Want naast alle spanning, heb ik er ook ontzettend veel zin in!

Vanmiddag ging ik (Willemijn) samen met Suzanne (VJ Sjush) en Nathanaël (lichtontwerper) naar Grounds om de zaal te bekijken en onze plannen voor het decor (de projecties) en het licht af te stemmen. De afspraak was dat we op 15 september om 16:00 in Grounds kunnen, omdat daarvoor Codarts nog verantwoordelijk is voor de zaal. Maar dat wordt met zo'n grote band en 5 projectiedoeken nogal een klus. Ook blijken er niet genoeg trussen te hangen om de projectiedoeken aan op te hangen. We lopen dus tegen een aantal problemen aan...

Gelukkig was daar René, een lange, stoere, met hanenkam begroeide technicus die ons rookies wel even zou vertellen hoe het er aan toe gaat in deze toko. Wanneer we wat over de show en over onze achtergronden vertellen wordt het duidelijk dat we dan wel rookies zijn, maar ook wel weten waar we het over hebben. Hij weet een hoop te vertellen over de zaal en heeft een oplossing voor onze projectiedoeken. Aangezien ik -heel professioneel- mijn stageplan bij de hand heb, kunnen we de band positioneren op het podium en ik krijg hem enthousiast voor wat we gaan doen op 15 september. Ik vraag hem, heel brutaal of hij heel misschien ook mogelijkheden ziet om de projecties met deze beamer uit te proberen op een ander moment... Ik mag met hem mee naar kantoor en daar duurt het even. Maar ik heb vrienden met 'm gemaakt in korte tijd en dus, na lang wikken en wegen, besluit René dat we toestemming mogen vragen bij de productie van Codarts. Na een kwartiertje komt de productiemedewerker van Codarts ons vertellen dat we vrijdag om 14:00 in de zaal kunnen om de doeken in te hangen en de projecties uit te proberen.

Dat zijn de betere dingen!