Boek schrijven: Dwars door de duisternis

Dwars door de duisternis

Al zo lang ik me kan herinneren is mijn droom om een boek te schrijven, met uw hulp is het mogelijk!

Het boek
Ik vind het bijzonder om woorden te veranderen in zinnen, die mensen meevoeren in een verhaal! Om het boek te kunnen schrijven dat ik in gedachten heb zoek ik mensen die mij willen ondersteunen.
Het boek met als titel "Dwars door de duisternis" is een boek dat gaat over een man die door onrecht op zijn werk en verkeerde keuzes diep in de problemen komt.
Het verhaal is een vermenging van problemen van alle dag en het bovennatuurlijke. Een nuchtere zoektocht naar betekenis in het leven.
De zoektocht naar betekenis is een onderwerp wat bij iedereen wel een rol speelt, zo zorgt het boek voor frisse nieuwe inzichten, voor herkenning alom of een combinatie van beiden. Hoe dan ook een spannend en interessant boek voor iedereen.

Uw donatie komt ten goeden van het schrijfproces, concreet betekent dit:
- proeflezers (gemiddeld 0,04 cent per woord x 70.000 woorden)
- vormgeving
- en meer
Het schrijven zelf en de uren die ik er aan kwijt ben komen voor eigen rekening. Ook probeer ik de proeflezers te vinden tegen gereduceerd tarief.
Hoe dan ook, het professioneel aanpakken kost geld.

Uw hulp maakt het mogelijk
Mijn hulpvraag is aan iedereen die literatuur en verhalen vertellen een warm hart toedraagt.
Al de donaties gaan naar het schrijven van het genoemde boek.
Het is mijn bedoeling om u op de hoogte te houden van de voortgang en u als eerste de mogelijkheid te bieden om het boek in uw bezit te hebben.
Dit boek zal een waardevolle toevoeging zijn in onze maatschappij van vluchtige interacties.

Mijn droom verwezenlijken
Dit project staat op Voor de Kunst omdat ik geloof in samen zijn we sterker! Ik geloof dat er mensen zijn die net zoveel van boeken en verhalen houden als ik zelf. Mensen die voldoende om het beroep schrijver geven om daar ook in te investeren.

Nogmaals bedankt voor uw interesse en hopelijk kan ik op uw steun rekenen!

Teaser: Proloog - Het ongeluk

Hierbij een stukje van de proloog.
Ook heb ik mijn vrouw bereid gevonden om het stukje voor te lezen.
https://youtu.be/MGKJux0QDGY

Lachend kijken Dave en Danny elkaar aan, de motor van de gehuurde zwarte Porsche Cayman brult en maakt dat hun ogen glimmen. Danny zit achter het stuur en kan de verleiding niet weerstaan om de Porsche harder te laten gaan dan op deze weg is toegestaan. Het interieur van de auto ziet er nog schitterend uit, je ruikt gewoon dat het nieuw is, nieuw leer, rubber en kunststoffen. De broers rijden op een autoweg met minimaal verkeer, langs de kant van de weg staan soms borden met daarop groot ‘80’, buiten begint het al te schemeren. De kilometerteller in de auto geeft 110 aan.

In de verte ziet Danny een verkeerslicht staan, een gevaarlijke kruising en ook eigenlijk de enige op deze hele weg. Het verkeerslicht staat op groen en Danny geeft nog wat extra gas bij, de kilometerteller gaat door naar de 130.

Ineens verspringt het verkeerslicht naar oranje, nog maar 30 meter tot de Porsche over de streep zou gaan, in plaats van naar rood te gaan begint hij oranje te knipperen. De auto schiet over het kruispunt, van rechts komt juist op dat moment ook een auto. Dave ziet de auto van rechts aankomen “Danny!!!”, maar het is te laat, een luide knal en Danny ziet de wereld rond en rond gaan. De auto komt ondersteboven tot stilstand, er klinkt alleen nog een harde piep in de oren van Danny, naast hem ziet hij dat zijn broer buiten bewustzijn is. Dan ziet hij een wit licht langs de auto glijden en het portier naast hem wordt uit de auto gerukt, uit het frame. Danny schrikt van de gedaante die tevoorschijn komt. Een man, geheel in het wit gekleed met een vreemd soort schijnsel dat van hem af komt, hij geeft licht.

“Wees niet bang Danny, ik ben hier om je te helpen” spreekt de man met een diepe, vriendelijke stem. Danny voelt hoe er een ongekende rust over hem heen komt. Op het moment dat de man in het wit hem vastpakt om hem uit de auto te halen raakt ook Danny buiten bewustzijn.

Langzaam opent Danny zijn ogen om ze snel weer te sluiten, wat een licht. Hij probeert zijn arm op te tillen om zo het licht uit zijn ogen te kunnen houden, maar merkt dat zijn arm niet omhoog gaat. In plaats van de gewenste reactie, brult hij het uit van de pijnscheut die door zijn arm gaat.

“Rustig maar. Ik ben hier.” Klinkt een bekende stem en Danny probeert zijn ogen weer langzaam te openen om de bron van de stem te vinden. Het is zijn moeder en ze is aan de andere kant van het bed gaan staan zodat Danny niet richting het raam hoeft te kijken. “Ma?” “Ja Danny, ik ben hier.” Teder legt ze haar hand op Danny’s hand. “Ik ben zo blij dat jullie nog leven!” Als reactie veert Danny op waar hij direct spijt van heeft en weer terug zakt in zijn bed met hernieuwde pijn. “Dave? Hoe gaat het met Dave?” de stem van Danny hapert wat, de herinneringen aan het ongeluk komen langzaam bij hem terug. “Het gaat goed met hem, een hersenschudding en een verwonding aan zijn been.” de oudere vrouw zucht voor ze verder gaat. “Hij is goed uit de operatie gekomen en de artsen verwachten dat hij snel weer zal lopen. Ze brengen hem later hier op deze kamer. Het is een wonder dat jullie er beide zo goed vanaf zijn gekomen!” Nogmaals ontsnapt er een zucht aan de moeder van Danny en ze gaat door met haar verhaal. “Het is maar goed dat de brandweer zo snel ter plaatse was om de auto open te knippen! Jij was helemaal buiten zinnen, je bleef beweren dat de beste man die jullie gered heeft een engel was. Nu ben ik dat wel met je eens, maar niet in de letterlijke zin die jij er aan gaf.” Nu is het de beurt aan Danny om te zuchten, “het spijt me ma…” Danny kijkt naar de grond, “mijn rijgedrag was onverantwoord” en met die woorden zakt Danny weg in een diepe slaap.

Danny schrikt als hij merkt dat hij op de achterbank zit in de auto die bestuurd wordt door hemzelf. Op dat moment weet hij ook direct dat het een droom is, maar het voelt zo echt. Danny ziet zichzelf praten met zijn broer en in de verte ziet hij ook het bewuste kruispunt. Het kruispunt waar het zo fout is gegaan.

“Let op! Remmen! Je gaat te hard!” Geen enkele reactie, zijn woorden komen niet aan. Opeens staat Danny op de hoek van de kruising en ziet hij de twee auto’s op elkaar af komen. De knal was hard en het valt Danny op dat zowel hij als zijn broer in de auto direct buiten bewustzijn raken. Op het moment dat de auto tot stilstand komt ziet Danny een licht uit de lucht komen, Danny houd zijn adem in als dat licht gestalte krijgt. Het is een man, het is diezelfde man die hij die bewuste dag zag. Dan ziet Danny hoe de deur van de auto door deze man verwijdert wordt, gewoon met de blote hand. “Ben ik nou gek?” zegt Danny hardop tegen zichzelf, de man komt naar hem toelopen en start het gesprek. “Danny, hoe bijzonder om dit moment nogmaals mee te maken, maar nu vanaf de zijlijn.” De man kijkt hem vriendelijk aan met ogen die hem doorgronden. “Je leeft nog en je leven heeft nut. Zoek het Doel dat het leven waard is.”

Danny wordt wakker in zijn ziekenhuisbed in een compleet donkere kamer, het is nacht. De gesproken woorden klinken nog na in zijn oren, dat samen met de droom waar hij zojuist uit ontwaakt is houd hem de rest van de nacht wakker.