Vluchtelingenopvang: zo kan het ook

Kort gezegd:
Met jouw donatie willen we een reeks reportages maken rond kleinschalige vluchtelingenopvang en onderzoeksartikelen over het Europese vluchtelingenbeleid.

In short:
Your donation will help us create a series of articles on small scale refugee relief and investigative pieces on the European asylum politics.

English version available belowFor an English manual on how to donate, please click here.

Succesverhalen
‘Wanneer de wind van verandering waait, kun je muren bouwen of windmolens’ is de ondertitel van de Italiaanse documentaire ‘Dove vanno le nuvole’ (Waarheen de wolken gaan). In de documentaire, die onlangs in de Italiaanse Tweede Kamer in première ging, wordt de vluchtelingenstroom niet als een probleem gezien, maar als een kans. Hierdoor geïnspireerd lanceren wij een Europees journalistiek project over succesverhalen van vluchtelingenopvang die laten zien hoe het óók kan. En stellen we ons de vraag: hoe verhouden deze successen zich tot de falende Europese aanpak van de vluchtelingencrisis?

Wij zijn drie (onderzoeks)journalisten uit Nederland (Sonja Alferink), België, (Jef Poortmans) en Italië (Silke Wallenburg). Samen willen we met dit pan-Europees project reportages en onderzoeksartikelen over de onderstaande onderwerpen maken. Op termijn willen we er met nog meer journalisten nog meer verhalen over vertellen, laten horen en zien.

Jouw bijdrage helpt!
Onderzoeksjournalistiek kost tijd, veel inspanning en soms wat geduld. Daarom vragen we jouw hulp. Ons project heeft de steun van journalistencollectief De Coöperatie en (inter)nationale media zijn geïnteresseerd in publicatie van onze artikelen. Verder zullen de verhalen ook te lezen zijn in het vluchtelingenmagazine RFG Magazine. Maar we hebben ‘startkapitaal’ nodig om alle drie veel tijd te kunnen investeren in dit mooie project en om de Italiaanse documentaire naar Nederland en België te halen. Om te laten zien hoe het ook kan. Wij geloven in dit project en hopen dat jij er hetzelfde over denkt!

Onze artikelen zullen gaan over de volgende drie onderwerpen:

Vluchtelingenopvang als remedie tegen leegloop
De burgemeester van het Zuid-Italiaanse Riace wist zijn leeggelopen spookdorp om te toveren tot een bloeiende lokale economie. Hij bood vluchtelingen onderdak in de vele verlaten huizen en nam hen op in de gemeenschap. Hoe kijken burgemeesters van leeglopende steden in Nederland aan tegen de aanpak van hun Italiaanse collega – die uitgeroepen werd tot derde beste burgemeester van de wereld (World Mayor Prize)? Wat kunnen Nederlandse gemeenten van hem leren?

Kleinschalige opvang versus grootschalige opvang
De Italiaanse leraar Antonio Calò nam twee jaar geleden zes vluchtelingen in huis en gebruikte zijn ervaringen voor het ontwikkelen van een plan voor kleinschalige opvang met bestaande budgetten. In Italië is er 35 euro per vluchteling per dag beschikbaar. Als je zes vluchtelingen onderbrengt in een appartement, dan heb je 6.300 euro per maand die je kunt besteden aan onderdak, voedsel, zorg en begeleiding. In Nederland en andere landen ligt dat bedrag vaak drie keer zo hoog, wat neer zou komen op bijna 20.000 euro per maand, voor zes personen. Kleinschalige opvang van vluchtelingen lijkt menselijker, goedkoper en fijner voor asielzoeker èn samenleving.
We willen kleinschalige opvanginitiatieven vergelijken met grootschalige opvangcentra. Is het financieel inderdaad zo aantrekkelijk? Is het organisatorisch haalbaar en hoe? Wat vinden vluchtelingen, begeleiders en omgeving?

Herverdeling van vluchtelingen binnen de EU
Het belangrijkste politieke toneel in de vluchtelingencrisis is het Europese, maar dat is meteen ook het minst transparante beleidsniveau. De EU heeft toegezegd om voor september 2017, 160.000 vluchtelingen vanuit Italië en Griekenland naar andere lidstaten ‘her te verdelen’. Tot nu toe staat de teller slechts op 16.000, tien procent van het afgesproken aantal. Als reden wordt aangedragen dat er niet genoeg ‘geschikte asielzoekers’ zijn, terwijl er alleen al in 2016 ruim 180.000 vluchtelingen in Italië aankwamen.

We willen diep in de Europese vluchtelingenpolitiek duiken om de machtsverhoudingen en dynamiek te achterhalen. Zwicht de Europese Commissie uiteindelijk voor de druk van de lidstaten? Hoe verwachten de EU-landen dat Italië dit gaat opvangen? Waarom worden er in dit geval geen sancties opgelegd, terwijl dat wel gebeurt wanneer lidstaten zich niet aan hun financiële afspraken houden? Wat zegt dat over de Europese solidariteit en de (on)macht van de Europese Commissie?

De Italiaanse leraar Antonio Calò en zijn gezin
The Italian teacher Antonio Calò and his family

Refugee relief: optimistic alternatives

“When the wind changes direction, you can either build walls or windmills’, thus reads the subtitle of the recently released Italian documentary ‘Dove vanno le nuvole’ (There where the clouds are heading). The film portrays the refugee crisis not as a problem but as an opportunity. It has thereby inspired us to launch a European journalism project on successful and effective refugee relief stories. Through interviews, on the ground reporting and policy research we want to compare these success stories to how the EU has tackled the refugee crisis so far.

We are three (investigative) reporters from The Netherlands (Sonja Alferink), Belgium (Jef Poortmans) and Italy (Silke Wallenburg). With this pan-European project we want to report and investigate on the subjects below. Over time we want to work with more journalists to bring you more stories in writing, audio and video.

We welcome your donations
Investigative reporting takes time, a lot of effort and some patience. Therefore we’d like to ask for your help. Our project is supported by the journalism collective “De Coöperatie” and several (international) media are interested in publishing our stories. They will also be published in the online feature magazine 'RFG Magazine'. But we need some funds to get going, so we can fully invest ourselves in this beautiful project. We also want to bring the documentary that inspired us to The Netherlands and Belgium, by way example of what is possible for relieving the refugee crisis. We really believe in this project and hope you do too!

We will write articles about the following 3 subjects:

Refugee relief to counter exodus
In the south of Italy, the mayor of Riace managed to turn his deserted village into a blooming local little economy. He opened up his community to refugees and gave them shelter in the many abandoned houses. What do Dutch mayors of similar desolate towns think of this approach? How do they assess this initiative of their Italian colleague- he was voted the world’s third best mayor? What lessons can Dutch cities and villages take away from this?

Refugee relief: small versus large scale
Two years ago, the Italian philosophy teacher Antonio Calò took in six refugees. Based on that experience he developed a project plan for small-scale refugee relief using the available budgets. In Italy those amount to 35€ per day per refugee. Housing six refugees in an apartment will allow you 6.300€ per month to spend on rent, food, healthcare, counselling and guidance. Other countries allocate to three times as much per refugee, what would monthly amount to nearly 20.000€ for six people. This type of small-scale relief seems more humane, cheaper and more congenial to refugees and society as awhole.

That’s why we want to compare these initiatives to large-scale refugee centres. Is small scale financially more efficient and easier to organise? How do refugees, their counsellors and their entourage experience it?

EU-resettlement and relocation
In the refugee crisis the EU is the most important policy level, but at the same time it is the least transparent. The EU has pledged to relocate 160.000 refugees from Greece and Italy to other member states by September 2017. So far only 16.000 have been relocated, 10% of the initial promise. The reason given by policy makers is that not enough refugees ‘fit the criteria for relocation’, while in 2016 alone Italy received more than 180.000 asylum seekers.

We want to delve into the European refugee policy and reveal the power relations behind it. Did the Commission cave in to pressure from the member states? How do the other member states expect Italy to handle the massive inflow? How come no sanctions are taken when the relocation figures aren’t upheld, while the opposite is true when financial agreements are broken? How should we view the overall European solidarity and the (in)capacity of the Commission in light of all this?