Ben je toevallig perongeluk in het Radboud Ziekenhuis te Nijmegen terecht gekomen? Maak je leven dan nu leuker door naar het Linnaesgebouw te gaan, waar tot eind juni mijn werk 'Imma be' te zien is. Knuffels!

Lieve donateurs,

*Getrommel, getrommel* De tegenprestaties komen eraan. De typografische kaartjes met daarop quotes van de vertellers zijn een feit! En wat zijn ze mooooi, zo mooi. Guess what, deze kunnen ook nog eens verstuurd worden naar al je dierbaren. Handig, voor als je met kerst nog wat kaartjes mist.

Nog even sparen en dan komen de geprinte posters én kaarten met daarop handgeschilderde portretten jouw kant op, lieve donateurs!

Lieve geïnteresseerde toppers,

De aller-aller-allereerste ruwe versie van Menselijke trekjes, deel 1 is een feit. Aye captain, het einde is in zicht! Dat ging niet zomaar zonder slag en stoot, maar met bloed zweet en tranen. Ik legde de lat op het aller hoogste plakje en dacht er wel bij te kunnen komen als webredacteur, campagnevoerder, regisseur, beeldredacteur, editor beeld, editor interviews, animator, illustrator en art director... En nu? Nou, na bijna een jaar het kluizenaarsbestaan te leiden is het tijd voor een welverdiende vakantie van een aantal dagen! Daarna is het een kwestie van zoeken naar het juiste platform om deel 1 en wellicht de meerdere delen uit te brengen. HEB JIJ EEN DIKKE VETTE TIP, stuur dan een mail naar [email protected]

Denk je bij jezelf 'Huh... deel 1, wat houdt dat in?' Nou, dat zal ik je vertellen. Ik heb besloten dat 'Menselijke trekjes' als het ware een format wordt, waarbij er meerdere documentatie delen uitgebracht zullen worden. Elk deel bevat verschillende vertellers met elk een eigen verhaal, visie en - ondanks de verschillen - ook overeenkomsten. In deel éen zullen jullie Mahmood Shakuri, Nine balk, Omar abdulghani en Patrick Mathurin zien. Én wat een mega-toppers zijn dat zeg...

Ondanks dat ik de documentaire nog niet online kan zetten gezien platformen, film festivals of tv-zenders graag de (eerste) première vertonen, ga ik jullie begin oktober wel verheerlijken met een trailer! Wordt vervolgd !-)

Een virtuele knipoog,
Daylène.

Voordekunst kwam langs bij de HKU om een aantal makers te interviewen. Hier was ik er een van. https://www.voordekunst.nl/blog/talent-tour-hku

Pssssssst... Binnenkort neem ik de Vormplatform-instagram pagina over, waar ik allerlei visuals voor de documentaire ga sneak peek-en. Terwijl ik middel in de edit fase zit, zal ik op deze pagina inzicht geven in het maakproces en eindwerk van handmatige collages/animaties die in de documentaire te zien zijn.

Love, Day.

Lieve, aardige (maar ook niet aardige) menschen, de afgelopen dagen heb in een keiharde rollercoaster gezeten genaamd 'De wet van murphy'. Ik ben nog steeds dizzy van de attractie en moet daarom om persoonlijke redenen de expositie van 29-06 tot 02-07 cancellen. Sommige van jullie waren al op de hoogte (sommige ook niet) van mijn beslissing om bij NP Noordse Park, tegenover de HKU te exposeren... Ook dit heb ik gecancelled.

Maaaaaaar wees niet getreurd mijn lieve menschen, in Augustus is er een viewing van de hele film! Niet alleen een preview, maar een viewing! Retterketet, megavet! Jullie zijn dan aber natürlich ALLEMAAL uitgenodigd! Informatie volgt. Mijn welgemeende excuses, mijn menschen

DEAR HUMANS, jullie zijn ALLEMAAL (ja allemaal!) uitgenodigd om op de expositie te
HKU - Rumors, the future is now een preview van de documentaire te zien/horen/voelen. https://www.facebook.com/events/839140742906870/

Donderdag 29 juni: 16.00 (opening) -21.00 expositie
Vrijdag 30 juni: 12.00-21.00 expositie
Zaterdag 1 juli: 12.00-19.00 expositie
Zondag 2 juli: 12.00-17.00 expositie

Verdere vervolg informatie volgt op zowel de update-pagina als
https://www.facebook.com/menselijketrekjes/

De virutele handkusjes,
Daylène.

ook wel HOSSEL van het ontwerp bedrijf TERROR & HOSSEL dat Denise en ik runnen. Het zou dan ook van de malle zijn als diegene met wie ik veel deel, geen deel van de documentaire zou uitmaken. Denise is opgegroeid in ’s-Hertogenbosch, maar de stad gaf haar nooit genoeg voldoening. Daar voelde zich altijd al een beetje ‘anders’ en in Amsterdam werd dat ‘anders’ als een positief ding of wellicht zelfs normaal gezien. De afgelopen jaren ging ze al vaak op stap in Amsterdam, waarbij het aan het einde van de avond altijd maar de vraag was hoe ze naar huis zou gaan. De laatste of de eerste trein pakken? Óf bij mij slapen, gezien ik destijds al in Amsterdam woonde. Sinds kort heeft ze de stap gemaakt om te verhuizen en hoeft ze dus ook niet meer op mijn bank te crashen. Vanuit huis werd ze opgevoed met het beeld dat ze een relatie zou krijgen en dan zou samenwonen. Ook was het voor de hand liggend dat dit in Den Bosch zou zijn, dichtbij familie. Hierdoor heeft ze tot late leeftijd bij haar ouders gewoond, maar uiteindelijk toch voor zichzelf gekozen. Door de verhuizing is ze nu op een moment in haar leven dat ze stil staat bij de opvoeding van haar ouders, de culturen die ze heeft meegekregen, wie zij als persoon is en waar ze zich in wilt ontwikkelen. Dit moment hebben wij tijdens het interview vastgelegd.

De vader van Denise is van Turkse afkomst en haar moeder van Nederlandse afkomst. Tijdens een gesprek met Denise zei ze “Als ik met mijn Nederlandse familie ben dan voel ik mij Turks. Ben ik met de Turkse familie, dan voel ik mij Nederlands.” Ze voelt zich hierdoor bij beide een buitenbeentje, wat tot een interessante nieuwe vorm van twee samenkomende culturen komt. Daarnaast vormt deze eigen leef-denkwijze zich met spiritualiteit en haar interesses in mysteries. Zelf zegt ze dat ze altijd al op zoek naar andere werelden. werelden die anders zijn dan de werkelijkheid waarin ze zich begeeft. Tegenwoordig vindt ze dit vooral terug in haar groene vingers en de natuur in het altijd drukke Amsterdam. Momenteel is haar doel om een jungle in haar studio te creëren.

Allereerst: sorry Omar, ik kwam deze foto tegen en kon het niet weerstaan deze te gebruiken. *Hihi* Wat een grap en heerlijk typisch dat je naam verkeerd geschreven is.

We weten inmiddels dat namen die niet overeen komen met Jan-willem, Dries, Annie en Gerda lastig zijn voor de gemiddelde Nederlander. *Grapje, maar niet heus.* Geloof mij… been there! In een luidruchtige kroeg al schreeuwend en steeds dichterbij andermans oor krijsen dat je Daylène (Dayleeeeeeene, met een accent grave!) heet werkt namelijk ook niet altijd even goed. Uiteindelijk ga ik bij sommige gevallen dan ook maar akkoord met Marilene, Baylana, Darlena, Dalai lama en ga zo maar door.

Voor alle geïnteresseerde onder ons… dit is Omar ABDULGHANI en hij is een Syrische nieuwkomer in Nederland. Hij spreekt beter engels dan de gemiddelde Nederlander en begint daarom aankomend schooljaar ook met de studie engels leraar. Hij is mijn vriend omdat hij de meest wijze uitspraken voor iemand van 22 jaar oud heeft en ik zo af en toe kan vragen wat dat ene woord in het engels nou ook alweer betekend. Soms ontmoet je iemand en is er gelijk een klik. Zo ook met Omar. Een tijd geleden kwam ik zijn verhaal op het wereld wijde internet tegen en ik was overwhelmed. Omar sprak in interviews over het beeld dat hij had over Nederland en hoe hij dit later bij aankomst heeft ervaren. Gezien deze docu staat voor mensen op een waarachtige manier te leren kennen, waarom dan geen wildvreemde aanspreken? Hij verwelkomde mij in zijn huis, waar ik de beste “meeting” in mijn leven had. Ik haalde nog net de laatste metro terug naar huis. We spraken over het beeld dat gevormd wordt door mainstream nieuws en het feit dat er helaas een hoop mensen zijn die niet verder kijken dan dat. Ook vertelde hij over zijn wens dat iedereen zichzelf kan zijn en mag ontwikkelen. In de documentaire gaan we dieper in op de wijze visie van Omar Aboelghadi, uh.. Omar Abdulghani en ondervinden we de vrijheid van stappen en gek doen in Amsterdam. Doe normaal, want dan doe je al gek genoeg? Don't think so...

ze voelt zichzelf (ik citeer) een meisje, een vrouw, soms een mevrouw en twee keer in het jaar een jongetje. Ik ben mij ervan bewust dat hoe hard ik ook zal proberen om haar te beschrijven, dit zal een understatement zijn. Ze noemt zichzelf een professional selfie artist op Instagram. Voordat je met met vooroordelen komt, Nina is alles behalve kort door de bocht of narcistisch ingesteld. Het is een hele bewuste dame die graag viert ‘om er te zijn’ oftewel zichzelf te zijn en hiermee barrières durft te doorbreken. Ze staat stil bij wat ze voor een ander en de wereld kan doen en zoekt daarbinnen een mogelijkheid om haar eigenheid aan inbreng te geven.

Ze laat op elke foto een statement of gebroken hart van de guy of vrouw die haar niet heeft kunnen krijgen achter. Om verwarring te voorkomen: dat laatste is op geen enkele wijze bewezen. Haar opvattingen zijn IRL (in real life) net zo krachtig; een typisch gevalletje mooi van binnen, mooi van buiten. Nine is een jonge vrouw die als kind van de internetgeneratie de kracht van social media weet te gebruiken. En nee... niet alleen om zichzelf te uiten, maar ook een inspiratiebron voor anderen te zijn. Ze heeft een feministisch-filosoferende kijk op het leven en geeft dit weer op haar Instagram account (@fabulouslifeofnine).

Dankzij Chris heb ik in de mannenwereld aan vrachtwagenchauffeurs mogen infiltreren. Chris gaat binnen- én buitenland door met een joekel van een vrachtwagen. Nondeju, wat moet je een goede chauffeur zijn om dit werk te kunnen doen. Gezien mijn rijskills niet heel noemenswaardig zijn, ben ik maar niet achter het stuur gekropen. Dit mag overigens natuurlijk ook helemaal niet. Chris vervoerd wat zowat elke vrouw gelukkig maakt, namelijk bloemen en pizza's! Ja... dat doet een mens wat. Ondanks dat is Chris een 'down to earth' guy, min zo af en toe een scheldwoord(je) tijdens het werk. Samen reden we naar Zwitserland en hebben we het o.a. gehad over waar hij opgegroeid is. Momenteel woont Chris en zijn familie in het dorpje genaamd Geldermalsen.

Ze zeggen wel eens dat dorpen soms wat achterlopen wat betreft leef- en denkwijze vergeleken met grote steden, maar laten we eens kijken naar het mooie aan dorpen zoals Geldermalsen. Er is veel aandacht voor elkaar. Zo ook tijd en moeite om gezamenlijk als dorp dingen te organiseren. Je kent je buren en er wordt op elkaar gelet. Heel handig, behalve als de overbuurman met de achterbuurvrouw vreemd gaat en heel het dorp weet ervan. Ons kent ons zal in Geldermalsen her en der aan de orde zijn, maar thuis bij Chris is het zeker niet zo. Bij de overige vrachtwagenchauffeurs waar ik de kamer en terugreis mee gedeeld heb overigens ook niet. IK VOELDE MIJ MEER DAN WELKOM als vrouw zijnde in truckers-wereld.

Welke ingrediënten maken een leuke klik? Wanneer had jij voor het laatst een echte klik met iemand? Gewoon, een echte, echte, kei-echte doodnormale klik. Nou bedoel niet per se een romantische klik, gewoon een heerlijk vermakelijke klik. In de vorm van een fijn gesprek of samenzijn, waarbij je misschien zelfs even de tijd vergat. Bij Nelly en mij is dat laatste vanaf begin af aan en tot nu toe nog steeds het geval. Onze avonden eindigen vaak veel te snel ochtenden, waarbij nooit een stilte valt. We dansen, springen, lachen, hebben de meest droge humor en wisselen het zo nu en dan af met een diepgaand gesprek. Door dat serieuze gedoe (grapje) kwamen we er al snel achter dat we meer overeenkomsten hebben dan gedacht. Nelly, Nel, Jo of Johanna Clavijo is een sterke vrouw die al vele barrières heeft weten te doorbreken door het maar "gewoon te doen". Want tja, die stoute schoenen lopen niet vanzelf.

Ze is geboren in Colombia, geadopteerd door Friesland en heeft vervolgens op meerdere plekken in Nederland haar stempel achtergelaten. Momenteel is ze meer dan zeker een volwaardige Brabander. Ik zie Nelly tot bloei komen zodra ze omringt is met vrienden, die ze het liefst zoveel mogelijk om haar heen heeft. Het gezelligheidsbeestje heeft een goed organiserend vermogen, net als dat ze goed is in verkleden. Wil je gezelligheid, roep Nelly! Ik wel, daarom zit zij onder andere in de documentaire.

SAMEN STAAN WE STERK, en dat is wel weer gebleken. Tien dagen voor sluiting van de funding hadden WE het magische number 100 bereikt. Momenteel zitten we zelf al op de 104% en zit ik op een roze wolk. Alle extra's gaan naar expositiematerialen (te HKU) en bij een eventueel genoeg budget een extra meet-en-greet-expositie-borrel met al het visueel gemaakte werk én een mogelijkheid de vertellers te ontmoeten.

Mijn eeuwige dank aan jullie SUPERMENSEN! Bedankt aan iedereen die gedoneerd en/of feedback hebben gegeven, aan mond op mond reclame hebben gedaan, rondgegaan zijn met een enveloppen om te vullen met gulle donaties, mijn berichten gedeeld hebben met hun achterban en nogmaals enorm bedankt aan iedereen die tot zover ook maar enige inbreng hebben gehad.

Het resterende bedrag is gesponsord door het Prins Bernhard Cultuurfonds. Ik ben enorm dankbaar om door een fonds zoals dit gesteund te mogen worden.

en met zijn kip, genaamd Bruintje. John is in mijn ogen ook wel de nachtburgermeester van Den bosch, want zonder John geen feestje. Óf geen feest zonder John. Veel mist hij er niet in zijn thuisfront. Ik beschouw John als een goede en vooral wijze vriend, waarmee ik onder het genot van meerdere rode wijntjes heerlijk kan lallen over van alles en nog wat. Dit gaat van diepgaande, tot persoonlijke gesprekken, tot het roddelen over de buurman van de buurman van de buurvrouw.

Het kan dan ook niet anders dat de geliefde John en wellicht Haantje of een van zijn andere kippetjes een ode verdienden in een project dat mij na aan het hart ligt. Ik hoop samen met hem zowel het bekende nachtleven, als overige rituelen te ervaren. Dit gaan bij voorbaat bijzondere sleep-over dagen worden.

I. CANNOT. WAIT.
Daylène.

Maak kennis met Mahmood Shakuri: mijn gappie, tegenpool met toch veel overeenkomsten, fotograaf, hobby-illustrator, bekeerde tot christendom en een van de vertellers. Hij is een vluchteling uit Iran, of beter gezegd een nieuwkomer in Nederland. Hij was nog maar nét in Nederland of ik volgde hem, de nieuwe keuzes in een westerse wereld en de de daarbij komende veranderingen die hij als persoon doorgaat en toont.

Ik heb een sterke connectie met hem en ondanks dat we enorm verschillende achtergronden hebben, een nog meer uiteenlopende opvoeding gehad hebben en zo af en toe eens op een ander niveau zitten... vinden we altijd een manier om elkaar te begrijpen. Mooi is dat! Hij is ook nog eens opgewassen tegen mijn eerlijkheid en het feit dat ik hem niet anders behandel als mijn overige vrienden. Mahmood is een van de meest leergierige personen die ik ken.

Virtuele handkus aan alle lezers, Daylène

EEN VIRTUELE HANDKUS aan alle DONATEURS! Ik heb in de wandelgangen gehoord dat een aantal van jullie ook aan het promoten geweest zijn... nou, ik ook! Gisteren was ik op bezoek bij Mister Motley's 'Kunst is lang' radio-show om eens flink wat te spammen. Eenmaal op locatie bleek dat ik ook gefilmd werd. Er moest wel even een poedertje op mijn gezicht, dankzij een combinatie van angstzweet en zomertijd. ;-)

Lieve supermensen! Allereerst bedankt voor de donaties die zijn gedaan. We zijn vier dagen verder en hebben de 36% zojuist gehaald. *pops champagne* Hierbij nog een leuk nieuwtje aan mijn achterban; Morgen (27 maart) ben ik uitgenodigd om mijn verhaal te doen bij Mister Motley's kunst op de radio, genaamd 'Kunst is Lang'. Lekker spammen op de radio... Spammen jullie ook mee door mijn project te delen? P.s. Info over de publicatie volgt.

Hey menschen, volg je mij eigenlijk al op Instagram en Facebook? En hoe zit dat dan met de voordekunst-Instagram-pagina? Aankomende donderdag (30 maart) heb ik namelijk de eer om de voordekunst-Instagram-pagina over te nemen en een flinke dosis liefde te spammen. Volg je me?

Zie de tegenprestaties vanaf 35 euro op de informatiepagina.