Ergens op internet staat een verhaal over een vrouw die haar man verloor. De vrouw kon het niet verdragen dat hij dood was en dus besloot ze er niet in te geloven. Ze huurde werklieden in om haar huis te verbouwen tot een doolhof aan kamers, trappen, hallen, keukens, plafonds, lampen en bedden. Een huis als van Escher was het. De bedienden werden knettergek. Ze wasten nog wat lakens en vertrokken. Een vrouw van
Ergens op internet staat een verhaal over een vrouw die haar man verloor. De vrouw kon het niet verdragen dat hij dood was en dus besloot ze er niet in te geloven. Ze huurde werklieden in om haar huis te verbouwen tot een doolhof aan kamers, trappen, hallen, keukens, plafonds, lampen en bedden. Een huis als van Escher was het. De bedienden werden knettergek. Ze wasten nog wat lakens en vertrokken. Een vrouw van de bank kwam langs, hing haar jas aan een kapstok en vond hem nooit meer terug. De muizen raakten gedesoriënteerd en knaagden de gaten voor hun nesten in de muren en in het bed. Het was volstrekt onduidelijk geworden wat een deur was en wat een muur, welke kamer bedoeld was om in te slapen en welk raam daadwerkelijk uitzicht zou bieden op de straat. In dit huis kon ze geloven dat haar man niet dood was, maar dat hij zich altijd net even in een andere ruimte bevond dan zij. Hij was er wel, ze liep hem alleen steeds mis.
Dit verhaal inspireert ons bij het maken van onze voorstelling Aftermath. In Aftermath willen we de nasleep van een verlies tonen: de klap is geweest, maar hij dreunt nog na. Er moet iets gebeuren, maar waar begin je als je wereld is ingestort?
Sinds juni zijn we bezig die vraag te beantwoorden in spel en vormgeving. Het huis dat in het verhaal omschreven wordt is indrukwekkend. Toch willen we geen decor gaan bouwen dat het huis letterlijk verbeeldt. We hebben een manier bedacht waarop we haar verknipte huis willen suggereren. Hoe, dat willen we nog niet verklappen, maar we hebben materiaal nodig om te kijken of ons idee werkt en om uiteindelijk te gebruiken in de voorstelling.
Goed, 'we' zijn bezig. Maar wie zijn we? Jip Loots en Annefleur Schep heten we en samen vormen we Groupe Isolée. We hebben bij elkaar in de klas gezeten op de Amsterdamse Toneelschool- en Kleinkunstacademie en werken nu voor het eerst weer samen na ons afstuderen in 2009. Voor Aftermath hebben we de hulp van George van Houts ingeroepen. Hij begeleidt ons bij het maken van de voorstelling.
Bij dezen willen we je vragen om ons project te steunen. Met jouw hulp kan ons werk uitgroeien tot een volwaardige voorstelling. Ook nodigen we je uit om te komen kijken. Aftermath maakt deel uit van het Amsterdam Fringe Festival. Op 1,2,6,7,8 en 9 september spelen we op locatie: aan het Zonneplein. De speelplek hoort bij de Theaterstraat, een broedstraat in Amsterdam Noord. Je kunt er tijdens het Fringe ook de voorstelling CHAOS van Anne Maike Mertens zien en SCHWRZKPF van Ariadna Rubio Lléo. Onze voorstellingen zijn na elkaar, op één avond te zien en tussendoor is er eten en muziek.
Nieuwste donaties

Groupe Isolée
6-09-2012 12:18Bijdrage S. de Vlaming

Iemand
28-08-2012 22:30jip's kunsten

Iemand
28-08-2012 20:23Heel veel succes en plezier! Opa en oma Spijker