Dansen in Florence

Als kind keek ik graag naar de nieuwjaarsconcerten. Niet perse voor de muziek, maar voor de prachtige ballerina's die erin dansten. Ik zat daar dan als zesjarig klein meisje met open mond, net mijn bed uit omdat het de avond daarvoor door het vuurwerk laat was geworden. Maar dat maakte mij niet uit, ik wilde mijn ballerina's zien dansen op nieuwjaarsdag.

Het is makkelijk om te denken "was ik maar eerder begonnen" of "had ik maar harder gewerkt" maar dat gaat je natuurlijk nooit helpen.
Ik kijk het liefste naar wat ik nog kan bereiken, ondanks het feit dat ik laat ben begonnen met mijn passie uitoefenen. Dit heeft mij juist geholpen om door te blijven gaan, harder te werken, verder te willen komen.

Ik hoop met deze drive ver te komen als danser. Elke danser hoopt dit, natuurlijk. Maar door Opus krijg ik de kans om mij verder te ontwikkelen, nog meer te leren en hopelijk verder te komen als danser in de danswereld.

Voor mij begon het bij de schoolmusical die wij op mijn oude middelbare school hadden. Ik werd daar gecast als danser, terwijl ik nog nooit serieus gedanst had.
Daar ben ik begonnen met dansen, maar ook choreograferen.
Na twee jaar bij de schoolmusical gedanst te hebben, vond ik het toch tijd voor danslessen, bij het Dansatelier Den Haag.
Al gauw zagen ze daar iets in mij, en gaven me de kans om meer te trainen, meer lessen te doen en zelfs mee te doen met selectievoorstellingen.
Ik heb hard gewerkt en ben snel vooruit gegaan bij het Dansatelier. De motivatie van de leraren en de leerlingen die erg goed waren hebben daar voornamelijk voor gezorgd.
Ik heb een aantal voorstellingen gedaan, met heel veel plezier. Deze voorstellingen hebben mij duidelijk laten inzien dat ik het liefste op het podium sta, ook al vind ik choreograferen ook leuk.

Na twee jaar training, en op hoop van zegen, ben ik audities gaan doen dit jaar. Eerst in februari in Florence, op Danza in Fiera, waar al gauw bleek dat de Italiaanse scholen wel interesse hadden. Helaas waren de scholen erg duur, en particuliere opleidingen.
In mei deed ik audities hier in Nederland, om vervolgens op de valreep, aan het einde van mei midden in mijn examenperiode, nog auditie te doen voor een laatste school in Italië; Opus Ballet.
Direct na de audities sprak ik de Artistic Director van Opus, die erg enthousiast was na mijn auditie en mij verzekerde dat hij zijn best voor me zal doen om me financieel tegemoet te komen.
Een week na de auditie kreeg ik een mailtje dat mij vertelde dat ze me erg graag in Florence wilden hebben en ze me officieel hadden aangenomen. Ze boden me zelfs een beurs aan, een tegemoetkoming in het college geld, die er uiteindelijk voor heeft gezorgd dat ik heb besloten om het risico te nemen, zonder 100% zeker te weten dat ik genoeg geld heb.
Dat is dan ook de reden dat ik jullie vraag om mij te helpen.

Zoals vrijwel elke toeristische stad, is Florence in vrijwel niks goedkoop.
Gelukkig heb ik een appartement kunnen vinden dat voor een studente in het buitenland nog te betalen is. Maar ik moet natuurlijk ook kunnen leven.
Zowel Opus als mijn ouders zullen me financieel gezien kunnen helpen, maar daar zit natuurlijk ook een grens aan. Als zeventien jarige is het lastig om werk te vinden, al helemaal omdat ik de taal nog niet spreek.
Mijn doel is dan ook om een jaar lang de huur in Florence te kunnen betalen.
Maar hoe je het ook wendt of keert, wat voor mij het beste is, is om naar Opus te gaan.
Opus is een goede, internationale school. Een particuliere opleiding die vele goede dansers aflevert aan de danswereld.
Ik wil dit komende jaar gebruiken om kennis te maken met nieuwe stijlen, zoals die in Italië worden gegeven. Ik wil deze stijlen zoveel mogelijk leren, zodat ik daar in de toekomst mijn voordeel mee kan doen.
Natuurlijk zal dit jaar mij ook helpen met zelfstandig worden, zowel als mens en als danser. Ik hoop veel te leren en vooruitgang te maken.

Ik hoop dat ik mensen kan overtuigen met mijn passie en wilskracht om als jonge, late danser het toch te kunnen maken in deze wereld.
Ik hoop door deze opleiding mijn toekomstbeeld te verbeteren, meer kansen te krijgen in de danswereld. Mijn passie voor dans is wat mij stuurt, en ik zal vechten om te komen waar ik wil komen, ook al zal ik altijd het gevoel hebben dat ik twee keer zo hard moet werken dan andere dansers, voor mij is dat het waard.

Dus bij deze wil ik jullie allemaal bedanken, voor het bekijken van mijn project. Ik hoop dat ik iemand heb kunnen overhalen om mij naar Florence te helpen als jonge danser.