In deze tijd is er meer dan vroeger aandacht voor rouwverwerking na verlies van een dierbare of na geconfronteerd te zijn met eigen sterfelijkheid. Gelukkig maar! Kiezen op elkaar en doorgaan met je leven hoeft niet meer, Aandacht voor verlies en de tijd nemen om het te verwerken, en wat dit op kan leveren mag nu. Hierover gaat mijn boek: ‘Schoonheid mag je delen…’.

Ik begon eigenlijk met het schrijven van het boek, (maar dat wist ik toen nog niet), op het moment dat het grote nieuws bekend wordt: Roel, mijn man, heeft kanker met veel uitzaaiingen… Een kantelmoment en een knal voor je kop.

Veertien maanden maakte ik aantekeningen over het proces en wat daar zoal omheen gebeurt in dagboekaantekeningen en mijmeringen. Ik sprak met mensen en schreef hun verhaal ook op; ze gaan over de eindigheid van het leven, en rouwverwerking.

Daarna… dient als vanzelf het boek: ‘Timo en Felice en het vrijgeefrijk van Tumurito’ zich aan. Een geïllustreerd kinderboek dat vertelt hoe Timo en Felice het verlies van hun oma verwerken. Ze maken een dans voor oma, ze luisteren naar muziek, ze boetseren, ze verwonderen zich.
Het thema loslaten maakt plaats voor vrijgeven. Ze krijgen vrede met de situatie nu oma er niet meer is.

Het verschijnt over een half jaar vanwege de illustraties die nog niet af zijn. Vandaar.

Doel

Als er € 4500 bijgedragen wordt, en dat gaat lukken natuurlijk, kunnen de boeken uitgegeven worden. Op 18 september is de presentatie, hoe dan ook!

Waarom moeten de boeken er komen?

Eigenlijk wil ik vertellen dat, als je werkelijk in contact gaat met pijn en verdriet, dit ook een enorm gevoel van vitaliteit kan geven; niet iets om bang voor te zijn. Het geeft lucht en licht. Je komt erdoor in je kracht.
In zo’n proces zit schoonheid en die mag je delen, tóch?

Voor kinderen is het vaak nog ingewikkelder om met verlies om te gaan, het een plekje te geven. Timo en Felice doen het op een creatieve manier. Ze verbazen zich voortdurend in de nieuwe situaties waarin ze terecht komen. Zo’n kinderboek is er nog niet.

Voor rouwen bestaat geen handleiding; het is een uniek en indringend proces en verloopt voor iedereen anders. Rouwverwerking kan ook een heel verrijkende ervaring worden vanwege de kwaliteit die het kan hebben. Om die reden deel ik ik mijn verhaal graag. Misschien geeft het lezen herkenning, wellicht troost, en ik hoop dat het inspireert…

Als donateur en eigenaar van het boek

Kun je zien hoe jij omgaat met deze situaties in je leven.

Motto: Doe er je voordeel mee!

Fragment
Op een zonnige morgen ergens in juli. Roel is al erg ziek en heeft morfinepleisters. We zijn alleen en genieten van woordloos samen zijn. Luisterend naar de vogels en kijkend naar al het groen en moois om ons heen, lezend, een kus, een streling,een dankbare blik.
In ene zegt hij met tranen in zijn ogen: ‘Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik ben zo gelukkig…’ dat komt écht niet door de morfine. (Alhoewel…zeg ik nu). Het is de staat van ‘zijn’.
En de zomer van 2010 was zo lekker warm en droog, weet je nog?