Waar gaat het stuk over?
Goeie vraag, dank je. Op het eerste gezicht lijkt OPGERUIMD een gangbaar gezinsdrama waarin geruzied wordt over de erfenis. Twee broers en een zus die elkaar lang niet gezien hebben, komen door de situatie gedwongen bij elkaar om de zaken te regelen. Dat leidt tot allerlei spanningen.
Zoals?
In hun jeugd zijn dingen voorgevallen die grote invloed op hun verdere leven hebben gehad. Een belangrijke gebeurtenis is de zelfmoord die hun moeder pleegde toen haar kinderen in de puberteit zaten. Ze hebben in de loop van het leven een eigen manier ontwikkeld om daar mee om te gaan. Die oplossingen zijn echter zo verschillend dat het voor hen moeilijk blijkt daar een lijn in aan te brengen.
Wat heeft dit stuk met jou te maken?
Ik heb dit stuk geschreven naar aanleiding van een gebeurtenis die ik beleefde toen ik een jaar of twaalf was. Vrienden van mijn ouders moesten hun woning uit omdat de kinderen van hun huisbaas ruzieden over de erfenis. Er zat een element van onrechtvaardigheid in die gebeurtenis. Dat raakte me en daar wilde ik over schrijven.
Dat klinkt heel persoonlijk.
Ja, maar dat moet ook vind ik!
Oh ja?
Ja, want in het meest persoonlijke openbaart zich het universele.
Vind je dat niet een beetje hoogdravend?
Nee. Ik geloof dat. Ik leg je uit hoe het bij dit stuk zit. Alle personages zijn een deel van mezelf, ik heb ze alle drie in me: de koele denker, de vrije kunstenaar en de warme therapeut. Het is confronterend om te zien hoe die archetypes op het toneel tekeer gaan. Ik herken mijn persoonlijke moeite om die krachten in me te verenigen.
En wat moet het publiek daar mee?
Nou, ik denk dat het publiek veel herkent in de situaties die ontstaan. En eerlijk gezegd vind ik het bij momenten buitengewoon grappig. Ik kan erg genieten van het gedoe rond communicatie en wat daar allemaal bij mis kan gaan. Ik hoop dat het publiek er ook de humor van inziet.
Mja, is dat allemaal niet wat oppervlakkig?
Dan ken je me nog niet! Nee, ik hoop dat het publiek een groter krachtenspel herkent. Als ik naar de wereld kijk, dan zie ik twee krachten die allebei iets egocentrisch hebben. Dat is enerzijds het uit zijn op financieel gewin en anderzijds het streven naar een zo groot mogelijke vrijheid. Een bepalende gedachte is ‘als ik het maar goed heb’.
Het stuk ging toch over jezelf?
Ja, dank je. Heel scherp. Ik ga toch even door als je het niet erg vindt: die krachten leiden tot ontwrichting, tot onrechtvaardigheid. Er is een zachte, wijze kracht nodig die het eigenbelang en de onverschilligheid temt, die liefde en compassie inbrengt. Die kracht moet voelbaar maken waar het in het leven echt om gaat. En dat is volgens mij toch de liefde en het mededogen.
Dat zeg je mooi.
Dank je.
Zeg, je speelt zelf mee?
Ja, vind je daar wat van?
Nee hoor. Hoe is dat om te doen?
Dat is soms raar: bij momenten weet ik niet wat mijn tekst is en wat de tekst van mijn medespeler. Tamelijk verwarrend. Het is bij momenten trouwens confronterend om me helemaal in de leefwereld van een deel van mezelf onder te dompelen.
Ben je niet jezelf aan het regisseren terwijl je speelt?
Nee, dat laat ik met veel vertrouwen en genoegen over aan Margreet. Het is heel leuk om te merken dat ze andere accenten legt. Soms worden er vragen aan de schrijver gesteld, over hoe hij het bedoeld heeft. Dan stap ik er even een beetje naast en dan vertel ik wat de bedoeling was. Ik zeg er wel meteen bij dat ik me graag door andere interpretaties laat verrassen. Margreet is een ras-actrice die ons millimeter voor millimeter vooruit helpt. Ik geniet elke repetitie. Volgende week komt Ellen (red: Ellen Klever) ons weer versterken met het verder uitwerken van het decor.
En de andere spelers, moet je daar iets over zeggen?
Ja, weet je, het is een nogal intiem proces. Ieder heeft zo zijn/haar eigen worsteling en zoektocht. Ik ga er alleen over zeggen dat ik blij ben dat we dit met elkaar doen, dat het samenspelen geweldig is en dat ik enorm geniet.
En zakelijk?
We zijn bezig met een crowdfundingsactie. Erg spannend. Moeilijk hoor, om te vragen. Voor ik het weet reduceer ik zo’n actie tot bedelen. Maar de focus moet liggen op het feit dat we iets moois en goeds maken. Daar geven we niet alleen onszelf, maar ook het publiek iets moois mee. Ik ben blij dat Inge ons ondersteunt met al het geregel.
Nog meer woorden van dank?
Ja, dank aan Marianne Verschure die veel van het voorwerk heeft gedaan. Ach ja, eigenlijk zijn er veel mensen die op een of andere manier een steen of steentje hebben bijgedragen. Kijk maar even op de site. Daar staat een redelijk volledig ’met dank aan’.
Best een lang interview geworden.
Vind je? Zie ik je bij de première?
Ik ben van plan naar alle voorstellingen te komen.
Top!!
