U komt toch ook?

We zijn dolgelukkig, het was spannend tot het einde toe! Maar we zijn over de streep! Wij danken jullie allemaal!

We gaan het toch halen met uw steun!

Wanneer: 11 januari , 14:00- 17:00 uur

Waar: Hoogoven Museum, Wenckebachstraat 1

We zijn benieuwd naar uw herinneringen over de Hoogovens. Hoe was het om bij de Hoogovens te werken, was het gevaarlijk werk, hoe was de werksfeer? Wat vergeet u nooit meer? We horen het graag op 11 januari.

Tot dan!

We zijn er bijna! Dank zij gulle giften kunnen we de film gaan realiseren!
Graag halen we 100% (mag natuurlijk ook meer) want dit willen we allemaal heel graag.

Hier nog een filmpje van meneer Clots.
Het Noordzee kanaal Is 150 jaar geleden gegraven, wij willen stichting Kist hier aandacht aan besteden met een educatieve historische film. De IJmond, Kennemerland de Zaanstreek en Amsterdam behoren tot de plaatsen die groot zijn geworden en tot bloei gekomen dankzij het Noordzee kanaal.

Langs deze ludieke weg willen we jullie aandacht voor onze crowdfunding nogmaals benadrukken!

Bij de vertelmiddag in IJmuiden werd dit Sinterklaas liedje gezongen!
Dit is IJmuidense omdraaitaal.

Het was zondag 15 November zo spannend! Niemand die ik kende zou komen kijken naar ons geplande optreden in de Grote Kerk in Beverwijk.
Piet en Frank hadden alles goed voorbereid, we hadden met z'n allen een sfeervol theater gemaakt, zouden er mensen komen?
Hoe moest ik me verontschuldigen naar Piet en Frank als er maar twee mensen in ons theater zouden zitten?
Er stonden zestig stoelen klaar, wat daarmee te doen?
Om 15.40 kwam de eerste bezoeker aan lopen, en daarna een stel en nog een stel.... Totdat we om 15.55 extra stoelen moesten bijzetten.
Rond de zeventig bezoekers!!
Een leuke theatervoorstelling, een korte diapresentatie van mij en daarna nog drie geweldige muzikanten (waar ook enkele mensen voor gekomen waren)
Beverwijk kijkt uit naar de film...en is geinteresseerd!!!!
Bedankt!

Kom het zien!

Zien we jullie 4 November? Tot dan!

Tijdens de vertelmiddag over de visserij waren er zo’nvijftig belangstellenden in de kantine van het Zee- en havenmuseum. Het duurdeeven voordat men spontaan opstond en de microfoon pakte, maar toch kwamen alsnel de verhalen los.

Theo werkte in de bouw, maar was stiekem ook kaairidder. Nahet werk of bij vorstverlet kon je in de haven goed bijverdienen.

In IJmuiden kon alles, je kon altijd werken als je wilde:trawlers schilderen, werken op een baggerschip of in de kolenhandel. Somswerkte je ook op de naam van iemand anders. Er waren zoveel bedrijven, je konoveral werken.

In de vishal gebeurde van alles. Op alle manieren werd ervis ‘geronseld’ en meestal was dat de beste vis. Kaairidders verdienden meernaast het werk. Ze gingen met een heel wijde overall het ruim in en kwamen tweekeer zo dik weer naar boven. Er zat vooral dure vis in de overal, zo op hetblote lijf. Ze verkochten dit bij hun ‘adresjes’ en hadden een welkomeaanvulling op het salaris.

In IJmuiden was het ‘roven en stelen’.

Jan Zwanenburg legt uit hoe de porder werkte. Dat waren de mannen die de kaairidders wakker pordenals ze midden in de nacht aan het werk moesten. Slechts enkele mensen haddentelefoon, de porder, zoals Jan Schaap, had er een. Hij kreeg telefoon als ergemeld werd dat er een schip binnen zou komen. Dat was zondagavond tien uur ’savonds of ’s nachts om twee uur. Jans vader was porder. Hij drukte op dedeurbel bij de kaairidders en gooide een steentje tegen het slaapkamerraam alshij niet wakker werd. Soms kwamen ze ook op zondagmiddag langs en stakenbijvoorbeeld twee vingers op als het schip om twee uur werd verwacht.

Ans Schouten de Baare is dochter van een visserman, zevertelt dat haar vader altijd weg was, je had eigenlijk geen vader. Alleen op zondag was hij thuis. Dan gingen ze ’smorgens naar de kerk en ’s middags een kantje maken (langs de kade wandelen).Vader moest vroeg naar bed om ’s nachts alweer uit te varen.

Als ze uit school kwam ging ze altijd kijken of haar vader erwas. Dan kwam je langs de haven en daar was altijd iets te doen.

Je kon bij iedereen terecht en er was veel saamhorigheid. Jekwam bij iedereen over de vloer en iedereen was oom of tante. ‘We warenschatrijk, want we hadden niets.’

Bij Zeeman mochten we als kinderen voor 10 cent televisiekijken of een middagje spelen bij de kinderen die veel speelgoed hadden.

Moeder was vader en moeder in een. Op Vaderdag kreeg moedereen grasmaaimachine.

Vader kreeg radio op zee. ’s Avonds voor het slapen gaan,mochten de kinderen voor de radio zitten en konden we even met vader praten.Vader had het ook zwaar, maar dat realiseerden we ons als kinderen niet.

Stichting Kist presenteert: