Een nieuwe update! Bijna de laatste fase in!

Jaaaaaaa! Het is gelukt! 100%Voordekunst gehaald!
WAT EEN FEEST!!! En er is zelfs nog eenbeetje tijd over!
Er kan nog t/m morgen gedoneerd worden, wat ik nog steeds zou toejuichen want hoe meer er wordt gedoneerd, hoe meer ik na de laatste afrekensom overhoud.

Dank DANK DANK! Voor de steun, voor het geld uiteraard, en voor het gebaar. Het is fantastisch en bemoedigend om te voelen en te weten dat er mensen zijn die op je werk zitten te wachten. Alleen al de mooie berichtjes bij de donaties zijn voldoende bewijs hiervan.

Als alles straks afgerond is en alle donateurs bij mij bekend zijn, ga ik beginnen met de tegenprestaties. Als de CD is gedrukt of geperst of weet ik veel wat niet al, komen de downloadlinks en de CD-hoesjes jullie kant op! En ik ga videoboodschappen opnemen en vrijkaarten voor Nergens Veilig vastleggen voor een datum naar keuze!

Maar eerst ga ik vieren dat het allemaal gelukt is! Ik voel me enorm gesteund (want ik ben ook gesteund natuurlijk) en ik kan niet wachten om jullie de CD te laten horen.

Hopelijk zie ik een ieder van jullie opde CD presentatie (jullie horen uiteraard waar en wanneer die is),jullie zijn allemaal door jullie donatie automatisch uitgenodigd.

Ik ben u allen onuitsprekelijk dankbaar!

GROTE GROET

Peter

De laatste week! Wat gaat de tijd toch snel etc. De meeste muziek is nu opgenomen! Vorige week kwam er een contrabas bij voor mijn Nederlandstalige jazz-standard, en ik ben een paar dagen geleden begonnen met de zang. Een koorlied, in m'n eentje. Vijf verschillende partijen inzingen. Ik heb een eerste volgorde van de CD gemaakt en ik ben aan het nadenken over de titel. Want gelukkig heeft niemand 5000 euro neergeteld en mijn debuut CD “Hup Hitler”genoemd, dus ik moet zelf een titel bedenken. “The dark side of the moon” vind ik een erg mooie titel voor een album, maar ten eerste maak ik Nederlandstalige nummers en ten tweede zijn ze niet Engelstalig en ten derde zou het op zich best bij de inhoud van het album passen, die titel dus, maar hij is al van Pink Floyd (“The dark side of the moon”heet dat album, in elke winkel verkrijgbaar die "The dark side of the moon" verkoopt). Als iemand suggesties heeft, hoor ik het graag!

Voor het laatste deel van de campagne moet nog even gas gegeven worden, dus ken jij nog mensen die misschien in mijn plan willen investeren, stuur dit vooral door.

Tot de volgende, waarschijnlijk laatste hopelijk feestelijke, update!

Peter

YES! De 50% is gepasseerd!! Heel erg bedankt iedereen, en als je nog mensen weet die zouden willen helpen: breng ze vooral op de hoogte! Om te vieren dat we op de helft zijn, heb ik een video opgenomen met een aantal liedjes erop.

Voorwaarts! X Peter

Bijna op de 50% en bijna op de helft van de tijd! HEEL ERG BEDANKT iedereen die tot nu toe zo gul gegeven heeft! Als je dit deelt en doorstuurt help me ook nog steeds!

Ik speel niet alle gitaren zelf in. Frank van Kasteren heeft ervoor gestudeerd, die is veel beter dan ik. Wacht maar tot je z'n solo's hoort! Volgende week komt er een contrabassiste om mijn Nederlandstalige jazz-standard in te spelen. En dan komt er ook een trompettist bij. Ik laat de volgende keer de foto's zien, want alles moet bewijsbaar zijn. Hier alvast een fotovan Frank, met Ralfs rug en arm er gratis bij! X Peter

        Ik vind de studiotijd misschien wel het leukste deel van een CD maken. Omdat het zo'n speeltuin is; het nummer is af, en vervolgens kun je alles gaan proberen. 

Vorige week bijvoorbeeld. Anne had allemaal kleine pruts-keyboardjes meegenomen. Van die lelijke casio-dingen waar je vroeger als kind op speelde, met hele slechte geluiden erin, trompetten die op eenden lijken etc. Maar hier, in een volwassen grote mensen studio, kwam dat keyboardje ineens heel goed van pas! Het was precies de sound die we moesten hebben. Zacht, warm, breekbaar, net een kat die op schoot ligt. En toch rock 'nroll.

Een andere keer kwam Joost met een ketting aanzetten om mee te drummen. Dat had ik nog nooit gezien, al schijnt het redelijk vaak gebruikt te worden in de wat obscuurderemuziek-hoeken. Het was precies wat het nummer nodig had, maar ik was er zelf nooit opgekomen.

En dan vergeet ik bijna (maar net niet) dat Ralf, Joost en ik nog in een hal met z'n drieën bij een microfoon in de maat op een oude kast hebben staan springen. En klappen, rooie handen hebben, beetje pijn voelen, maar ja: alles voor de muziek. Of voor de kunst, moet ik hier zeggen.

Maar zoals dat in een echte speeltuin ook gebeurt: je verliest de tijd uit het oog. Opeens ben je toch weer 12 uur aan het werk. Terwijl je vriendin de volgende dag heel vroeg op moet. De liefde is een speeltuin, maar een relatie niet. Niet altijd. Weet ik veel. Ik zou zeggen: lees daar eens een goed boek over, ik kan er niks verstandigs over zeggen.

Bedankt voor jullie gulheid tot dusver! Blijf het voortzeggen, blijf spelen! Mijn God, wat een stompzinnige leus. Ik kom bij jullie terug!

X Peter