Nog een laatste verzoek aan iedereen die vandaag of morgen een boek in de bus krijgt ... ik ben zeer blij met elke recensie op Bol.com. Dat blijkt toch de winkel te zijn waar de meeste boeken van De Geldfabriek worden verkocht. Jullie mening telt!

Mijn dank is wederom zeer groot.

Franka

Lieve donateurs,

Het is zes maanden geleden dat jullie je steun gaven aan De Geldfabriek. In die tussentijd is er een boek ontstaan dat nu in alle (online) winkels ligt en kan worden gekocht via www.degeldfabriek.nl. Er is een lespakket en een prachtige website. Mede dankzij jullie is dit gelukt. YES! Daarom heb ik afgelopen woensdag met de donateurs de presentatie van het boek gevierd. Dat was bijzonder en tegelijk behoorlijk geslaagd.

Aan iedereen die er niet bij kon zijn, heb ik dit weekend de boeken en/of ebooken gestuurd. Wie een rondleiding bij Het FD krijgt, heeft een uitnodiging ontvangen, wie een sessie op een school heeft gedoneerd ook en met de donateur die de bedrijfssessie heeft gedoneerd heb ik al een afspraak staan. Ook de tekeningen van Joost zijn in gang gezet. Hiermee heb ik volgens mij aan alle tegenprestaties voldaan of ze zijn in gang gezet. Niet te vergeten: iedereen staat natuurlijk in het boek! Super.

Maar, heb je onverhoopt toch niets van mij gehoord, krijg je komende week geen boek binnen, maar heb je wel een donatie gedaan, laat het me dan weten.

Ben je in de tussentijd verhuisd, dan ligt je boek vermoedelijk op je oude adres als je die hebt opgegeven. Van wie ik het wist heb ik het aangepast.

Rest mij iedereen nog eenmaal hartelijk te danken voor dit fantastische resultaat. Ik zal het nooit vergeten.

Franka

Tatataratadaaa, het is zover: Op 18 november ligt De Geldfabriek in de winkel!

De datum ligt vast, de locatie voor de boekpresentie ligt vast, het eerste televisieoptreden is geboekt en ik heb afgelopen week met literair agent Loes Randazzo ook al de eerste orders kunnen schrijven op de boekenbeurs. Heerlijk! Een boek met een verhaal achter het verhaal: daar worden ze blij van, zo blijkt. En mij kun je niet blijer maken het verhaal te vertellen, dus dat was een prima combi. Hmmm. Ik heb het gevoel dat dit een fantastisch feest wordt de 18e.

Tot snel!

Beste donateurs van De Geldfabriek,

Hoe gaat het nu verder met De Geldfabriek? Het is al weer een tijdje geleden dat ik van me heb laten horen. Maar achter de schermen werk ik met een groep van zeer betrokken De Geldfabriek-fans om het boek begin november uit te laten komen.

Het eerste wat we hebben gedaan is een flyer maken, zie hieronder. Die is naar alle boekwinkels gegaan en ook literair agent Loes Randazzo heeft een stapel waarmee ze begin september op de boekenbeurzen gaat staan. Ik zal haar daar een dag vergezellen, zodat ik ook kennis kan maken met de inkopers.

Op de flyer zie je ook dat de titel een ander lettertype heeft gekregen. Hartelijk dank iedereen voor de reacties, jullie input heeft enorm geholpen bij deze keuze.

Website
Verder is het ontwerp voor de website (degeldfabriek.nl) gemaakt door IJsfontein. Zij zijn bijzonder goed in het digitaal overbrengen van complexe boodschappen aan kinderen. Dat is precies wat ik nodig heb. Het doel is dat ik vanuit de website met de kinderen kan communiceren, leraren op basischolen een hulpmiddel kan geven (lesmateriaal) om met de kinderen over geld en schuld te praten en ook de ouders op weg kan helpen bij hun financiële opvoeding. De website is echt een aanvulling naast het boek.

Drukker
Er komt een ebook, maar voor het pepieren formaat heb ik uiteraard ook contact gehad met een drukker en daarmee intensief gesproken over het soort papier en de cover van het boek. Het idee is een matte cover te nemen, waarvan de titel en het zwevende geld in glans wordt afgedrukt. Dat geeft een speciaal effect. Dit kan nog anders worden. Ik wacht de dummie eerst af.

Epiloog
Tot slot heb ik een non-fictie epiloog geschreven waarin de kinderen op hun niveau en vanuit het verhaal van De Geldfabriek leren hoe de kredietcrisis is ontstaan. Deze epiloog komt na het verhaal van De Geldfabriek in het boek. De eindredactie gaat met alle tekst in augustus aan de slag en Joost werkt intussen aan de illustraties.

Boekpresentatie
Heel voorzichtig kijk ik al uit naar de dag waarop De Geldfabriek in de winkel ligt. Mocht die datum in de buurt komen, dan krijgen jullie dat uiteraard als eerste te horen.

Nu eerst nog een paar mooie zomer dagen!

Tot snel,
Franka

Beste Geldfabriek donateurs,

Welk lettertype vinden jullie het beste/mooiste/meest aansprekende voor op de cover van De Geldfabriek? Het is voor kinderen van 10+, moet leesbaar zijn in alle formaten (vandaar ook de postzegels erbij). Ik vind het moeilijk en hoor graag jullie mening. Dat kan door een mail te sturen naar [email protected].

Ik laat het resultaat van jullie reacties nog deze week horen!

Wat een fantastisch resultaat! We hebben met elkaar meer dan voldoende bij elkaar gebracht om De Geldfabriek uit te geven. Echt ongelooflijk cool. Ik ben er ontzettend blij mee. Iedereen bedankt voor de donatie. Met dit resultaat kan ik ook nog werken aan een mooie website waar de kinderen extra informatie krijgen, een lespakket en een boekpresentatie hoort er natuurlijk ook bij. Hoe groot en omvangrijk dit wordt, dat ben ik nu aan het uitzoeken.

Hoe nu verder?

Ik heb zojuist van Voordekunst gehoord wie heeft gedoneerd. Van veel wist ik het, omdat ik het emailadres - dat wel zichtbaar was - herkende. Maar nu weet ik dus van iedereen. En dan kan ik jullie namen in het boek zetten. Zodra de eindredactie klaar is, ik de epiloog heb geschreven die ik als extraatje toevoeg en Joost de illustraties heeft getekend, gaat het boek naar de drukker. Dat zal oktober zijn. Dan komt De Geldfabriek begin november uit! Hoe mooi is dat? Daarna ga ik de boeken versturen. En met de donateurs die ik ga ontmoeten maak ik een afspraak.

Updates

Ik zal ook zo nu en dan een update geven, zodat jullie op de hoogte blijven van de vorderingen. Nogmaals dank!

Franka

Het is gelukt! Dankzij jullie steun en fantastische hulp. Geweldig.

Alle nieuwe donateurs weer ontzettend bedankt voor jullie steun. De Geldfabriek is dankzij jullie al over de 80%!
Tegelijk kan ik jullie melden dat we (met 'we' bedoel ik: illustrator Joost, Carolien Vader en Jonas Nouwen, die zeer betrokken zijn) met Loes Randazzo een bijzonder goede literair agent hebben kunnen aantrekken. Zij is vooral bekend van de populaire kinderboeken serie Geronimo Stilton.

En ... morgen, zondag, zit ik bij Buitenhof om over De Geldfabriek te praten. Hoe te gek is dat? De link is het boek van de Griekse minister van Financiën Yanis Varoufakis. Hij heeft een boek geschreven over economie voor zijn 14-jarige dochter. Dus het gesprek zal ook vooral over zijn boek gaan. Maar toch, alle aandacht voor De Geldfabriek brengt dit boek toch weer dichter bij mijn droom: uitgeven, zodat de kinderen het kunnen lezen.

Op naar de 100%.

Welkom nieuwe donateurs! Super fijn dat jullie vertrouwen hebben in De Geldfabriek.

Nog twee weken en dan tel ik de laatste uren af van het crowdfunding project. En ik kan jullie vertellen: het is best spannend. Want ik ben er nog niet. Wil je helpen, dan ben ik erg blij met een tweet, mail, linkedin- of facebook-post over De Geldfabriek naar je netwerk. Alle vragen kunnen worden gemaild naar [email protected]. Ik zal ze direct beantwoorden.

Samen komen we er wel!

Zoals ik eerder aangaf, flirt ik dan ook al met het idee dat dit boek er echt gaat komen. Dat maakt de nodige creativiteit los bij iedereen die hierbij is betrokken. Hieruit is het idee ontstaan om naast het leesverhaal voor de kinderen een proloog te schrijven waarin de kinderen (non-fictie) wordt uitgelegd hoe de schulden tijdens de kredietcrisis zijn ontstaan. Het verhaal kan zo super spannend blijven en voor wie wil komt er een leerzaam deel bij.

Op naar de 100%.

Groeten!
Franka

Alle nieuwe donateurs hartelijk dank voor je bijdrage! We hebben met elkaar al 74% bereikt. Dat is een fantastisch resultaat.

Ik krijg de afgelopen dagen veel reacties van donateurs die De Geldfabriek steunen, omdat ze zo graag aan hun neefje of nichtje willen laten zien dat je beter kunt sparen dan je geld direct opmaken. Iets wat zij zelf vroeger nooit zouden doen. Nu is elk kind anders. Waarom zet de ene zoon elk dubbeltje apart om te kunnen gaan studeren, terwijl de andere zoon naar de bank gaat om een auto te kopen?

In de Marshmallow test laat wetenschapper Walter Mischel perfect zien hoe moeilijk het is voor kinderen om die verleidingen te weerstaan.

In deze test werd een kleuter in een kamer gezet met een sneeuwwitte, zoet ruikende Marshmallow op een bordje. Daarna zegt de onderzoeker dat hij voor een half uur de kamer uit gaat. Als de Marshmallow na dat half uur nog op het bordje ligt, dan krijgt de kleuter er nog een. Maar als de zoetigheid is opgegeten, dan was dat de laatste.

Zoals je in de video kunt zien ontstaat er een hilarisch tafereel van kleuters die aan de Marshmallow ruiken, een stukje eraf pikken of hem toch maar helemaal opeten. Zo werkt het ook met het maken van schulden. Wie kan wachten totdat hij genoeg geld heeft gespaard maakt geen schuld. Wie niet kan wachten, moet schulden maken.

Walter Mischel heeft jaren later gekeken wat er is terecht gekomen van de kinderen die de marshmallow wel en wie die niet heeft kunnen weerstaan. Wie als kleuter bij de test langer had gewacht, bleek een lagerebody mass index en meer gevoel voor eigenwaarde te hebben, doelen effectiever na te streven en beter om te gaan met frustratie en stress.

Niet verwonderlijk dus dat Mischel in New York schoolkinderen heeft gezien met T-shirts met Don’t Eat the Marshmallows en grote buttons met I Passed the Marshmallow Test. Als je je kunt beheersen, dan zit het met jou wel goed. In het boek dat Mischel hierover heeft geschreven, laat hij gelukkig ook doorschemeren dat die zelfbeheersing valt aan te leren. Net als we die ook weer kunnen afleren: denk maar aan de exorbitante zelfverrijking.

Zie de video hier

Weet je nog mensen die geïnteresseerd kunnen zijn in De Geldfabriek, mail ze vooral de link. Mijn dank is meer dan groot!

Alle nieuwe donateurs op deze 10e dag veel dank voor jullie steun aan De Geldfabriek!

De 100% heb ik nog niet gehaald, maar toch heb ik vandaag al stiekem met Jonas Nouwen en Carolien Vader (www.davidengoliat.nl) gesproken over het drukken van het boek. Wil ik namelijk voor de Kinderboekenweek uitkomen en op alle boekenbeurzen in aanloop daar naartoe prominent aanwezig zijn, dan hoort daar een strakke planning bij van eindredactie, illustraties, opmaak, drukken, folder, website, verkoop agent, distributie, opslag, Centraal Boekhuis, Bol, ISBN, vaste boekenprijs en boekwinkels. Dat ik weet waaraan ik ben begonnen ;-) ... Met de hulp van Jonas en Carolien gaat dit zeker lukken!

Iedereen die gisteren heeft gedoneerd, ontzettend bedankt. Leuk dat je mee doet!

Ik sprak gisteren een topcrowdfunder Harry Mentink. Hij heeft al zijn bedrijven (deels) gefinancierd met behulp van de crowd. En dat terwijl zijn motto is: ik laat geld mijn leven niet domineren. Dat motto intrigeert, maar geld heeft hij toch nodig, blijkt wel. Zijn tip: laat de gedachte aan geld los, dan gebeuren wonderen. Voor zijn projecten heeft dit in ieder geval gewerkt.

Het eerste project waarvoor Mentink het publiek opzocht was de Wereldwinkel, in 1994. Daarvoor heeft hij de mensen uit zijn woonpaats Stedenbroek warm gekregen 1 ton te doneren. Het tweede bedrijf, waarvoor hij 3,5 ton aan donaties vroeg, was deelautobedrijf MyWheels. In ruil voor de steun gaf hij een ‘rente in natura’, oftewel gratis kilometers. Dit is vergelijkbaar met de tegenprestaties die ik geef, alleen klinkt rente wat professioneler, vind ik. Hij kreeg wel direct De Nederlandsche Bank achter zich aan, omdat die vond dat hij bankje aan het spelen was.

Het derde en laatste bedrijf waarvoor Mentink het publiek om steun heeft gevraagd is het Veerhuis, een ontmoetingshuis voor de inwoners van het Brabantse dorp Varik, dagjesmensen, maar ook het bedrijfsleven. Daarvoor heeft hij afgelopen maanden 90 mensen zo ver gekregen tezamen 1,5 ton over te maken. De rente in natura die hij deze keer geeft, bestaat uit producten die de lokale bevolking maakt en in het Veerhuis verkoopt.

Als ik hem vertel dat het de laatste dagen wat langzamer gaat met het crowdfunden voor De Geldfabriek dan tijdens de vliegende start (ik moet natuurlijk niet zeuren, want er komen wel elke dag meer fantastische donaties bij), zegt hij: ‘Veel mensen willen meedoen, maar dat doen ze vervolgens niet. Je moet ze blijven benaderen met nieuwe nieuwsfeiten over je project.’

Aha, ik kan me dus gewoon als journalist gedragen: op zoek naar nieuws en niet op het geld letten. Dat moet lukken. Laat het wonder maar komen.

Wist je dat een op de zes huishoudens schulden heeft? Dat werd gisteren bekend gemaakt door de NVVK, de Nederlandse Vereniging voor Schuldhulpverlening. Jong beginnen met voorlichting is het antwoord. En hoe kan dat beter dan door het lezen van een spannend verhaal waarin duidelijk wordt wat schuld met je doet.

We zijn al ver met 67% funding en nog 27 dagen te gaan. Wie helpt ons aan de volgende stap? Super fijn als je De Geldfabriek in je netwerk kunt delen.

Op naar de 100%, zodat dit boek kan worden uitgegeven.

Groeten!
Franka

Grote dank aan iedereen die dit zonnige weekend de moeite heeft genomen mee te doen aan dit project!

Zelf ben ik ook gisteren van het mooie weer gaan genieten, nadat ik toch nog snel een paar herinneringen had gestuurd voor iedereen die wel achter de laptop of ipad bleef zitten - dat hoort immers bij crowdfunding. En omdat dit toch een beetje de maand van De Geldfabriek is, zijn we naar de plek gegaan waar zich een groot deel van het verhaal afspeelt.

Dan heb ik het over het sluiswachtershuis van hoofdpersonen Kasper en zijn vader. Dat huis is geïnspireerd op De Woude, een klein eiland in Noord-Holland (onder Alkmaar) waar diverse huizen langs het water staan. Even verderop - ik geloof zelfs dat dit Markenbinnen is (330 inwoners) - staat een vrijstaand huis, net achter de dijk, dat ik bij het schrijven voor ogen heb gehad. Joost Hölscher heeft dit prachtig geïllustreerd in onderstaande tekening.

Ik kwam hier vroeger vaak. Op een steenworp afstand kampeerde ik daar soms zes weken achter elkaar in de zomervakantie. Het is voor mij een plek waar het lijkt alsof de tijd stil is blijven staan, nog steeds, na al die jaren. Natuurlijk varen ook hier nu luxe plezierjachten en zijn de huizen die er staan alleen nog te betalen voor de welgestelden, maar de rust die deze plek uitstraalt zet de enorme tegenstelling met de Zuidas neer, de plek die ik voor ogen had voor De Geldfabriek en dus het grote geld. Ik hoop dat de kinderen bij het lezen van de Geldfabriek hetzelfde contrast ervaren.

Het was fijn daar weer een dag te zijn.

Wie had dit verwacht? Na vijf dagen crowdfunding heeft De Geldfabriek liefst 65% gedoneerd gekregen! Iedereen die mij heeft gesteund, bedankt voor dit fantastische resultaat.

Ik ben natuurlijk gericht op dat doelbedrag, want daarmee kan ik De Geldfabriek uiteindelijk uitgeven. Maar bijzonder en misschien wel het allerleukste zijn de enthousiaste aanmoedigingen van iedereen. Er zijn ontzettend veel mensen de vinden dat dit boek moet worden uitgegeven. Dat doen ze niet alleen door geld te doneren, maar ook door mij hartverwarmende berichten te sturen.

‘Dit gaat je lukken!’ - ‘Wat een fantastisch project.’ - ‘Dit boek moet er komen.’ - ‘Eindelijk een boek voor kinderen over geld.’ - ‘Dit is het perfecte cadeau voor mijn dochter die tien wordt, en nog niets van geld weet’ - ‘Dit verhaal loopt als een trein.’ - ‘Wat gaaf dat je dit goed.’

Na vier jaar bijna elke zondag mezelf te hebben opgesloten om dit verhaal op te schrijven, hoor ik voor het eerst dat mijn intuitie goed was. Ik heb nooit marktonderzoek gedaan naar de haalbaarheid, maar vond dat het verhaal moest worden geschreven (daarover later op deze plek meer). De volgende stap is de kinderen. Zij zijn uiteindelijk de doelgroep. Mijn oudste zoon vindt het boek spannend ‘en dat zeg ik niet, omdat je mijn moeder bent hoor’, de schat. Ik kan niet wachten tot ik van meer kinderen hoor wat zij vinden.

Nog 30 dagen.

Iedereen die op dag 4 heeft gedoneerd, ontzettend bedankt voor jullie steun! Hier ben ik enorm blij mee. Hieronder staan mijn blogs van de afgelopen dagen.

Hoeveel kun je doen zonder dat mensen gaan denken: ‘Heb je haar weer met die Geldfbriek.’

Volgens Zack Miller, Head of Investor Community and Partnerships bij OurCrowd, een crowdfunding platform voor jonge bedrijven die meer dan $1mln nodig hebben, is het belangrijk iedereen in je netwerk enthousiast te maken voor je project en ze continu up-to-date te houden.

Dat advies heb ik deze dagen zeer letterlijk genomen. Velen hebben in drie dagen al twee keer een persbericht gehad, krijgen elke dag een update op Voordekunst.nl en op dit blog en worden een paar keer per dag herrinnerd aan De Geldfabriek via facebook, twitter en linkedin. Deze aanpak heeft gewerkt, de eerste dagen. Wie even niet aan De Geldfabriek dacht, kwam het project vanzelf weer tegen. De kunst is nu dat enthousiasme vast te houden en potentiële fans niet te irriteren. Hoe pak ik dat aan?

Ik ben een journalist en heb weinig ervaring met het voeren van een marketingcampagne. Als journalist wil ik ook dat mijn verhaal wordt gelezen, maar ik kom daar doorgaans niet een hele week op terug. Als het verhaal in de krant of op het web staat, is dat vervlogen zodra de krant in de kattenbak ligt of vers nieuws je verhaal van de homepage heeft afgeduwd.

Niet eerder heb ik een verhaal gebracht dat 35 dagen houdbaar was. Miller zegt ook dat het belangrijk is feedback te krijgen tijdens de rit. Die heb ik nog niet gevraagd. Gek eigenlijk, want voor dit project vraag ik iedereen om hulp en het blijkt dat veel mensen ook graag willen helpen. Dus bij deze: wie heeft er feedback en tips over het wereldkundig maken van De Geldfabriek? Ze zijn meer dan welkom.

Voor iedereen die ook aan crowdfunden denkt, hierbij de goede raad van Zack Miller op een rijtje:

1. Maak de menigte enthousiast voor het project

2. Maak een levendige professionele video

3. Houd je netwerk continue up-to-date en laat weten dat je met funden bezig bent

4. Zorg dat je voortdurend feedback krijgt gedurende de rit

5. Kom met te gekke tegenprestaties

6. Zet een realistisch financieel doel neer

7. Maak een marketingplan

Wat een ongelooflijke mijlpaal. Terwijl ik gisterochtend dolblij de wereld in toeterde dat ik 33% van het doelbedrag had gehaald, staat de teller deze ochtend al op 58%. Ik ben over de helft. Hoe te gek is dat? Alle donateurs ontzettend bedankt voor jullie bijdrage! Het is een genot te lezen dat zoveel mensen het belangrijk vinden dat dit boek er komt. Daarop hoopte ik altijd al, maar nu wordt het ook bevestigd. Daarbij is er een groot vertrouwen in mijn kunnen, want de meesten hebben nog niets van De Geldfabriek gelezen. Aan dat laatste ga ik vandaag iets doen. Zoals beloofd plaats ik hier mijn eerste hoofdstuk - wat toch wel enige ophef in mijn maag teweeg brengt, maar dat terzijde. Daar komt-ie.

1.Plotseling rijk

Kasper lag op het schuine dak van het sluiswachtershuis. Zo kon hij in de verte zijn vader de dijk zien op fietsen. Sinds zijn moeder twee jaar en vijfentwintig dagen geleden was overleden, had hij pas weer rust in zijn lijf als zijn vader thuis was. Voor de zekerheid klopte Kasper drie keer af op zijn dijbeen.

Zijn voeten steunden in de dakgoot. Hij keek op zijn horloge. Vijf minuten voor twaalf. Over twee minuten zou hij zijn vader zien aankomen. Het was drie minuten fietsen van het einde van de dijk tot het sluiswachtershuis, wist hij. Zijn vader was altijd precies op tijd voor de lunch, net als voor het avondeten.

‘Kàààààs!’ hoorde hij opeens onder zich schreeuwen. ‘Waar zit juuuuh?’

Kasper schoot omhoog. Maar door deze nogal plotselinge beweging schoof zijn voet weg, gleed hij over de dakpannen naar beneden, stuiterde hij met zijn kont op de dakgoot en kukelde naar voren. Hij kon zich nog maar net aan de regenpijp vastgrijpen om niet van het dak naar beneden te kletteren.

Hangend aan de pijp zag hij Pippa staan.

´Schreeuw niet zo,’ kreunde Kasper tegen zijn beste vriendin. ‘Ik was bijna van het dak gedonderd, gek.’

‘We zijn rijk, Kas,’ toeterde Pippa, zonder enig schuldgevoel te tonen.

Kasper liet zich via de pijp naar beneden glijden. Hij kende Pippa al zijn hele leven, ze kon wel vaker overdreven doen. Maar deze opmerking sloeg nergens op. Rijk was Pippa nog nooit geweest. Sterker, haar ouders zaten niet voor niets bij ‘bijzondere leningen’ van de 113 Spaarbank van zijn vader. Dat betekende dat haar ouders alleen in speciale gevallen geld kregen van de bank. Het was altijd een kleine lening en alleen voor noodgevallen, als ze nieuwe schoenen nodig hadden ofzo.

‘Hoezo, jullie zijn rijk? Heeft je vader deze zomervakantie eindelijk die topbaan gevonden?’

‘Kas, nee, geen werk. Dat is nog niet gelukt. Het gebeurde opeens. Een cadeautje van een engel of zoiets. Echt super cool. En nu krijg ik een SP5. Wat vind je daarvan? Te gek hè?’

Kasper probeerde na te denken: een engel, een cadeautje? Op welke planeet leefde Pippa?

‘Pippa, sta even stil. Ik word zenuwachtig van je.’

‘Wij zijn rijk. Wij zijn rijk,’ zong Pippa, terwijl ze van haar ene op haar andere been hupte.

Rijk? Geen werk? Een SP5 spelcomputer? Kasper kon deze woorden onmogelijk met elkaar verbinden.

‘Ik ben zo blij, Kas. Weet je wat we allemaal kunnen doen? Ik kan een … en … en een …’

Kasper luisterde niet meer naar Pippa. Hadden ze de loterij gewonnen? Of was een rijke oom opgedoken, die een hartaanval had gekregen en de ouders van Pippa in zijn testament had opgenomen? Of bleek ze opeens van adel te zijn? Je hoorde wel vaker dat soort sprookjes. Niet dat Kasper daarin geloofde, natuurlijk niet, maar hoe anders kon ze zomaar rijk zijn.

‘Kas, hoor je me?’

‘Ja, ik hoor je. Wauw, Pippa. Dat is echt gaaf,’ zei hij. ‘Maar vertel eens, hoe …’

‘Je kijkt anders alsof je in een dikke drol bent gestapt, Kas. Geloof je me soms niet?’

‘Jawel, natuurlijk geloof ik je wel. Maar hoe komen jullie zo plotseling rijk?’

‘Wat kan mij dat nou schelen,’ zei Pippa en ze rolde met haar ogen.

Kasper beet op zijn kiezen. Hij wist dat Pippa met haar ogen rolde als zij vond dat hij iets doms zei. Terwijl Pippa nu juist iets doms zei. Wie opeens veel geld heeft, wil toch weten waar dat vandaan komt? Oh, wat was dit irritant. Zijn vader zei altijd: geld is niet gratis. En hij kon het weten. Hij was bankdirecteur.

‘Waarom kan het je niets schelen,’ vroeg Kasper. ‘ Als je straks door de krant, de Dammer Vandaag, wordt geïnterviewd, zou je echt dezelfde vraag krijgen.’

Pippa zette haar armen in haar zij.

Kasper wist dat hij dan te ver was gegaan.

‘Weet je, als jij dat zo graag wilt weten, meneer de journalist, dan ga jij toch lekker op onderzoek uit. Hoor je wel wat ik zeg? Ik krijg een spel-com-pu-ter.’ Pippa deed alsof ze de joystick al in haar hand had. ‘Met zo’n PS5 kan ik tegen alle kinderen op onze school spelen. Zo vet. Of ben je soms jaloers?’

Als zij tegen alle kinderen van school wilde spelen, dan moesten die kinderen ook allemaal een SP5 krijgen, dacht Kasper. En dat ging nooit gebeuren. Was Pippa soms vergeten dat ze in Dammer-Noord woonden en niet in Zuid? In Noord woonde alleen maar arme mensen.

Hij zuchtte: ‘Ik ben echt blij voor je, echt te gek.’

‘Fijn,’ zei Pippa.

‘Wanneer krijg je die PSP5?’

‘SP5, oen. Straks al! Super fijn dat we een extra vakantiedag van Donker kregen. Nu kan ik extra lang gamen.’

Achter zich hoorde Kasper zijn vader het grind op fietsen.

…

Lieve donateurs,

Wat een fantastisch resultaat! In twee dagen tijd hebben jullie - mijn vrienden, familieleden en goede (on)bekenden - meer dan een derde van het doelbedrag overgemaakt naar voordekunst. Ontzettend veel dank! Hiermee is mijn wens om De Geldfabriek uit te geven in korte tijd wel heel dichtbij gekomen. Soms durf ik zelfs al te denken dat het na al die jaren schrijven echt gaat lukken, maar de champagne openen doe ik nog niet, want ik ben er nog niet.

Ik heb met 33 dagen nog voldoende tijd, dus grote zorgen hoef ik me niet te maken. Mensen reageren ook nog steeds positief en ik word nog elk uur positief verrast door donateurs die ik niet had verwacht. Zij vinden net als ik dat dit boek moet worden uitgegeven en geven gul. (Dit is misschien wel het mooiste van dit project) Maar ze voelen tegelijk ook als een gelukje, zo een die morgen niet weer voorbij komt. En als het morgen stil blijft, wat doe je dan? ‘Op een gegeven moment zijn al je vrienden wel geweest’, zegt mijn man opbeurend.

Deze opmerking zet me aan het denken. Ik kan niet rustig achterover leunen en wachten tot er weer een donatie komt. Ik ben zelf ook meer iemand die iets wil kunnen doen. Dat is niet alleen kansrijker, ook veel leuker. Maar weer een persbericht, een tweet, een facebook en linkedin post de wereld in slingeren, dat vinden de meesten de eerste twee dagen wel te behappen, maar daarna worden veel het beu. Ik moet wat anders te bieden hebben.

Een inkijkje in het boek, kan helpen. Dat geeft houvast en meer zicht op dat waarvoor iemand doneert. Ga ik morgen doen! Mijn ervaringen houd ik al in dit blog bij. Die zal ik blijven rondsturen. Uniek materiaal, dames en heren, dat mag ik wel vaker benadrukken. Mijn verhalen voor Het Financieele Dagblad staan altijd achter een betaalmuur. Deze stukken zijn 35 dagen gratis te volgen en overal te plaatsten.

Super fijn dat ik nu tot de 3 populairste projecten van Voordekunst hoor. Dat geeft me gelijk een mooie plek op hun homepage en misschien nieuwe fans, donateurs die ik nog niet had aangesproken. Nieuwe bronnen aanboren is het meest lucratieve in dit geval. Ik moet mijn netwerk uitbreiden om niet te afhankelijk te worden van dezelfde groep.

Op linkedin staan nog wat groepen die ik volg of kan gaan volgen. Daar staat nu nog niets van De Geldfabriek. Laat ik die in ieder geval benaderen. En misschien kan ik me wat vaker her en der laten zien. Laat ik de kinderboekenwinkel Helden en Boeven benaderen. Misschien kan ik daar voorlezen. Bovendien is deze winkel ooit opgezet door Bart Lubbers (de zoon van), hij sprak gisteren nog in de krant over zijn creatieve manieren om funding te krijgen voor zijn projecten. Daar staan ze vast open voor crowdfunding.

En terwijl ik dit schrijf krijg ik een mail: of ik op een jongeren bijeenkomst wil praten over kinderen en schuld. Gelukkig, er is nog genoeg te doen.

Zegt het voort!

Toen die mail kwam wist ik dat het goed zat

Ik heb het niet geteld, maar ik schat dat ik de eerste dag van het crowdfunden wel 300 keer op de F5 toets heb geklikt: de knop op het (Windows) toetsenbord waarmee je een webpagina ververst.

Ik kon niet wachten te zien wie er had gedoneerd. In het begin ging het natuurlijk veel te langzaam naar mijn gevoel. Het was pas 7.00 uur, maar toch. Ik zat al een uur klaar en die eerste donatie van mijn geliefde had ik ingecalculeerd. Die telde niet. Waar waren die vroege vogels?

Het klikken werd een paar uur later beloond. Langzaamaan werd ik positief verrast door een van de beste kinderboekenschrijvers van Nederland, een lieve buurman, een voormalige buurvrouw, een onbekende collega van RTL Z, een bevriend stel dat een belachelijk groot bedrag doneerde omdat het graag een unieke tekening van illustrator Joost wil en door een vriendin.

Het funden ging lopen, dat was duidelijk, maar het waren ook allemaal mensen waarvan ik het niet direct had verwacht. Zij wilden allemaal dat het boek er kwam. Rond de lunch had ik al ruim 700 euro van zo'n acht donateurs binnen. Dat ging goed. Als ik 280 euro per dag haal, dan ben ik er, had ik uitgerekend. En dit zat ver boven mijn dagminimum.

Maar wacht even, schoot de twijfel door mijn hoofd. Ik had die ochtend wel tweehonderd e-mails de deur uit gedaan naar kennissen, contacten en media waarvan ik dacht dat ze voor dit project zouden interesseren. Ik had zeker tachtig vrienden en familieleden ge'appt, mijn Facebook vrienden al weken bestookt met berichten en ook op Twitter ruimschoots laten weten aan bijna 800 volgers dat het crowdfunden nu echt was begonnen. Ook op Linkedin wist iedereen dat De Geldfabriek geld zocht om te worden uitgegeven. Als van al die mensen pas acht donateurs in de afgelopen zes uur hadden gedoneerd, hoe moest het dan op dagen waarop ik ze niet allemaal een bericht stuurde? Ik kon ze toch niet elke dag bestoken? Dan worden ze gek van me. Als op die dagen niemand doneerde? Dan zou mijn gemiddelde snel dalen.

Het bleef rustig. Ik klikte nog een paar keer op F5, maar toen er weinig beweging in de website zat, richtte ik me op mijn werk: er moest toch een artikel voor de krant worden geschreven over het verdwijnen van contant geld in de maatschappij.

Toen dat artikel een paar uur later klaar was opende ik mijn mail van De Geldfabriek en klikte op F5. ‘Hi Franka. Fantastisch initiatief!’ stond er in het scherm. 'Ik wil graag meedoen met 1000 euro. Kun je daarvoor een factuur sturen?'

Nee maar: 1000 euro. Natuurlijk kan ik daarvoor een factuur sturen. Ik stond op, liep een rondje om mijn stoel, riep wat onverstaanbaars naar een collega en ging weer zitten. Dit boek ging er komen, ik wist het zeker. s’ Avonds werd ik nog een keer verrast door een bekende die 300 euro doneerde, mijn zus, vrienden en een geldfilosoof. Het bedrag schoot omhoog. Voordat ik het wist had ik 27% binnen.

Nog 34 dagen te gaan.