Mijn naam is Piek. Ik ben fotografe en ik ga al jaren naar bokswedstrijden. Ik ben geen sportfotograaf maar het boksen heeft een grote, beeldende, aantrekkingskracht op me. Dat komt mede voort uit (Amerikaanse) boksfoto's vanaf begin vorige eeuw tot nu. In het dagelijks leven fotografeer ik heel anders: altijd min of meer geregisseerd in de studio of op locatie.

Ik fotografeer meer het fenomeen boksen dan de sport. Kampioenen of verliezers, profs of amateurs: dat is nooit een criterium. Ik fotografeer ze allemaal. Ik maak foto's van boksers in de ring, tussen 2 rondes. Intieme foto's. Het resultaat is een serie indringende portretten.

Het gaat bij mijn foto's om de huid, het zweet, de expressie. En soms over bloed. Haarscherp op de ogen en belicht als een schilderij uit de 17e eeuw.

Ik denk dat ik nu ongeveer 400 à 500 wedstrijden heb gefotografeerd. In het begin werd mijn aanwezigheid aan de ring nèt getolereerd. Niemand sprak tegen me, niemand vroeg me wat ik deed en waarom. Iedere keer ging ik toch weer naar de verste uithoeken van Nederland. Met lood in mijn schoenen stapte ik in steden en dorpen als Heerlen, Delfszijl, Apeldoorn en Purmerend de kleinste achteraf zaaltjes binnen.

Ik wist in het begin niet wat ik zocht maar ik wist dat als ik vol zou houden, ik het zeker zou vinden.

Na verloop van tijd, kreeg ik meer contact met de trainers en de boksers. Ik bood de foto's die ik zelf niet nodig had gratis aan op een speciale website. Ik werd een graag geziene gast aan de ring.

langzaamaan tekende zich een serie af die zowel mooi en origineel was als mijn fascinatie voor boksen goed verbeeldde. Ik ben ook doorgegaan om ook veel actiefoto's te maken maar mijn eigen focus begon steeds meer te liggen op de portretten, heel dichtbij.

Na ruim een jaar aan de ring, werd ik uitgenodigd om eens mee te trainen op een boksschool in Den Haag. De zware training maakt dat ik minder last heb van mijn nek en schouders na een hele avond boksen fotograferen. Ik ben geen natuurtalent maar ik heb wel veel plezier.

Voor dit boek heb ik al bijdragen gekregen van een aantal grote namen. Erwin Olaf schrijft het voorwoord, Anthon Beeke doet samen met Richard ter Horst de vormgeving en Jan van Mersbergen schreef een essay. Lucia Rijker liet zich door mij interviewen over de mentale kant van het boksen. Bruce Silverglade (President van Gleason's Gym, Brooklyn NY) schreef ook een paar regels, speciaal voor dit boek. Het boek zal uitsluitend in het Engels verschijnen.

Hier een stukje uit het voorwoord van Erwin Olaf:

“Seconds Out” is een indrukwekkend en ontroerend monument van de Nederlandse bokssport geworden. En weerspiegelt helemaal de persoon die Piek is; een gevoelige vechter. Een bescheiden maar vasthoudende vrouw, die met veel compassie de zachte kant van een harde (mannen)wereld heeft opgezocht."

Het boek wordt een hardcover, 24x30 cm. 112 blz. Bijna 100 foto's. 

In de toekomst hoop ik te exposeren met dit werk en ook verder te gaan met video- en geluidsopnamen maar op dit moment moet er eerst financiering voor het boek komen. Het geld is nodig om de drukkosten te dekken. De teksten moeten geredigeerd en vertaald naar het Engels. De vormgevers moeten betaald en er zijn andere uitgeefkosten.