Goede mensen!
Het is alweer enige tijd geleden dat ik mede dankzij jullie De Vogel in mijn Borst uit vliegen heb kunnen sturen. Ondertussen heeft het leven hier aan alle kanten huis gehouden, want dat moet het levens soms van zichzelf.
Gelukkig begint het stof weer een beetje neer te dwarrelen; een goed moment om jullie nog een laatste maal op de hoogte te stellen van des Vogel's vlucht.

De CD is zó goed ontvangen, dat er na drie weken voorzichtig aan een tweede druk/persing kon worden gedacht. Die tweede persing is inmiddels een feit en ligt te blaken in de boekhandels. Wij glunderen van trots!

Over aandacht van de pers hebben we ook niet te klagen. Op www.devogelinmijnborst.nl kun je een aantal uitingen teruglezen, - horen of -kijken. Daar vindt je ook een speellijst.

Want: de Vogel krijgt een staartje. En wel in de vorm van een aantal concerten. In november vliegen we langs een aantal zalen en festivals, waaronder de Philharmonie te Haarlem (6 nov), Crossing Border (13 nov) en op 20 november bespelen we de kleine zaal van het Concertgebouw! Voor dat laatste concert heb ik mij verzekerd van gastoptredens van Paul de Munnik, Henk Hofstede en het Pavadita Tango String Quartet.
Dus wie de Vogel in zijn geheel in levende lijve wil horen: kom vooral buurten!

Een goeie groet, en nogmaals dank,

Frans

https://www.youtube.com/watch?v=f01MtkpYb6I&feature=youtu.be

Het Uur U nadert met rasse schreden. Op 9 april gaat De Vogel het licht zien. Hier is de promo voor de presentatie in Felix Meritis.

De kerkklok van Limmen slaat van elf. Het stormt en giert rond het witte huisje waar ik mijn intrek heb genomen, en toch voelt het lavend stil. Groene weidsheid heeft de eigenaardigheid onwelkome geluiden op te slokken.
Ik zit vol. Vol muziek. Vier stukken hebben we geschoren. Vier liederen liggen in verse luiers zachtjes kirrend in de schoot. Wat er gebeurt als je vijf bloedgoeie muzikanten in de juiste ruimte bij elkaar zet, met het juiste materiaal en de juiste concentratie- het blijft me verbazen, ontroeren, en ik word er zielsgelukkig van.
De vanzelfsprekendheid waarmee vandaag Muziek werd gemaakt is ontzagwekkend. Het is spelen én leven in het moment. Daar moet je lef voor hebben. Lef en liefde. En dat heeft iedereen waarmee ik me heb omringd.
Een Veilige Plaat Met Poëzie gaat het niet worden. Zoveel is nu al duidelijk. 
En dat was ook precies de bedoeling.

De Vogel In Mijn Borst staat te trappelen om het nest te verlaten. Er zijn op de valreep nog twee eieren utgebroed. Erik de Jong, aka Spinvis, maakte mij diep gelukkig met het prachtige, fijnmazige en dromerige Venezia. En The Houdinis tikten met een scherpe eitand de schaal aan stukken en wierpen mij Nog Hoeveel in de schoot. Met glijdende blazers, grootse partijen en een ijskille tekst. Er zweeft nog één liedje in het universum waarvan ik hoop dat het nog besluit neer te dalen. Maar we beginnen alvast met snuffelen, met aftasten, met het voorzichtig de stembanden eromheen vouwen. Als twee koesterende armen. 

Aanstaande maandag repeteren we met de hele roedel al dat moois. En de week erna, op 12 januari, bestormen we de studio te Limmen. 

Ik dank jullie allemaal vanuit de bodem van mijn hart voor jullie steun en wens jullie een ongekend mooi, ronkend, warm en gelukkig 2015.

De composities stromen binnen en het belooft aan alle kanten mooi en breed en groots te worden.

We krijgen nu ook een beeld van wat al dat fraais behoeft, nu het eenmaal uit de hoofden en harten van de componisten is gerold. We hebben een vleugel nodig. En een strijkkwartet. En waarschijnlijk een extra opnamedag en een extra dag om te mixen.

Het zou dus mooi zijn als we het percentage nog een beetje konden opkrikken! Niet omdat ik hebberig ben. Maar met dat beetje extra kan ik de studio een dag langer aanhouden. En ik kan een goeie vleugel huren; En een viertal goede strijkers. Alles voor een nog beter eindresultaat!!

MIJN DIEPE DANK!!

Lieve mensen! Kunstbroeders en -zusters! Liefhebbers van mooie dingen! Gisteravond hebben we de 100 % gehaald. In 11 dagen. 70 paar donateurschouders hebben De Vogel uit zijn nest getild. Iedereen ontzettend bedankt! Mijn vertrouwen in de mensheid is navenant toegenomen.

Ik ga de komende dagen dan niet achterover leunen. Ik blijf proberen mensen voor De Vogel In Mijn Borst te interesseren. En ondertussen luisteren. En repeteren. Mooie muziek maken met mooie mensen, voor mooie mensen. Dank jullie wel!!!!!

Kijk. Dat is nou fijn.

Beste mensen, 

De teller ter rechterzijde staat inderdaad al bijna op 100 %. Maar laat dat je niet weerhouden om toch te doneren! We kunnen elke extra euro ontzettend goed gebruiken! Voor mooie punten op de spreekwoordelijke I, en om een vangnet te hebben voor als één van de fondsen waar aanvragen lopen ons onverhoeds het nakijken geeft. En als je niets kunt missen: zegt het voort!!

Veel sneller dan ik had kunnen hopen en bevroeden naderen we de 100 %. De Vogel wordt omarmd. Zijn verenkleed heeft al een uitdagende glans. Nog een paar staartpennen en er kan voorzichtig over de rand van het nest naar de horizon worden gekeken. Van de weeromstuit ben ik zelf ook weer achter de piano gekropen. Het gedicht September, waarmee dit hele feest begon, neemt voorzichtige vormen aan. 

Nog eenmaal door de weide

Nu bijna waterdiep

Ruisend voortschrijden

Badend in grasgezwiep...

En afgelopen vrijdag verblijdde Bertolf mij met het prachtige Als Het Waar Is. Bertolf ten voeten uit, met klinkende snaren en fraaie zanglijnen. Hij komt ook meespelen in de studio...

Gisteren viel mij een prachtige verrassing ten deel.

Een mail uit Fort Worth, Texas.

Peggy, één van Leo Vroman's dochters, wilde me laten weten hoezeer de familie het op prijs stelde wat ik probeer te bewerkstelligen. Ik citeer:

I am so very grateful for what you are doing.  Yes, my father did have an ear for music in a rather strange way. (...) Yet he loved to listen to all kinds of music...and I know he too would be honored by what you are doing.

Ze heeft zelfs gedoneerd. 

Hoe mooi is dat?

Met nog 55 dagen te gaan en 72 % op de teller kunnen we toch wel voorzichtig spreken van een vliegende start. Ik druk iedere mooie ziel die zich tot nu toe aan De Vogel heeft verbonden onstuimig aan de borst!

Maar nu niet versagen! De laatste loodjes wegen immers altijd zwaarder. Geen idee waarom eigenlijk- dat schijnt spreekwoordelijk bepaald. Hoe verder we het streefbedrag passeren, hoe mooier het verenkleed van de vogel. Dus blijft het voortzeggen!

Ondertussen wordt hier niet achterover geleund. Gisteren ben ik opnieuw in Vroman's werk gaan grasduinen om Paul de Munnik van een gepast gedicht te voorzien. Begin deze week hoorde en zag ik Paul weer eens live zingen en raakte, wederom, diep onder de indruk van zijn kracht en intensiteit. Dat vraagt om een gedicht met vlees om de botten. Na enig dwalen kwam ik weer terecht bij het gedicht waar dit hele project zijn titel aan ontleent. Borstvogel. Donkere regels, geschreven in een donkere tijd. Tot mijn grote vreugde vond Paul het net zo mooi als ik. "Daar ga ik mij eens verwoed op stukbijten", liet hij me weten. En vroeg en passant om de deadline. Paul zal zijn tanden onderweg kunnen scherpen aan regels als deze:

Ik ben de vogel in mijn borst

die zingen kan als hij zijn kleed

in plokken losrukt en het eet

hij proeft alleen maar dorst...

Mooie toelichting van de meest recente donateur: Als je op je 15e voor Vroman valt, je nu tegenover de Goudse Scholengemeenschap Leo Vroman woont, in de straat waar de Vromannen woonden en je een zeefdruk van hem hebt gemaakt, kan een donatie onmogelijk uitblijven!

Als het zo doorgaat wordt het een dubbel CD...

Onwaarschijnlijk! De eerste dag afgesloten met 34 %. Zet het om in kamerzetels en je regeert. Waar gaat dit heen? Iedereen ongelooflijk bedankt voor deze eerste boost! En spread the word!

Lieve mensen, de beer is los! Het duurt nog even voor we de huid kunnen verkopen, maar er wordt al geschoten, dus ik heb er het volste vertrouwen in. En ik kan al meteen een hele fijne update schrijven:

Gisteren is de onvolprezen Daniel Lohues ook aan boord van de componistenboot geklommen! Hoe mooi is dat? Ook hij gaat een van Leo Vroman's gedichten van mooie noten voorzien. Ik ben een zondagskind!