‘OF IK GEK BEN’ - FILMBLOG #1, donderdag 13 november 2014
Beste Floortje,
Afgelopen week was ik als een van de producenten in gesprek met iemand over het proces van ‘Of ik gek ben’. Het leek die persoon een goed plan om een blog te schrijven over het ontstaan van het idee om ‘Of ik gek ben’ te gaan verfilmen en de voortgang hiervan. Ik voelde nog niet meteen de noodzaak om mensen ‘lastig’ te vallen met het ingewikkelde proces dat film maken heet. Die noodzaak heb jij me vandaag gegeven.
Je column in De Volkskrant (d.d. 13/11/2014; ‘Pics’ Superdeal) waar je schrijft over beroemde acteurs die gebruik maken van crowdfunding, wilde ik eigenlijk naast me neerleggen, maar besloot toch dat het mooie aanleiding is om filmblog 1 te schrijven.
Misschien dat je na het lezen van mijn kant van het verhaal je mening bijstelt. Mocht dat niet het geval zijn, heb ik in ieder geval een goede reden gehad om te beginnen met mijn blog. Ik wil je graag deelgenoot maken van mijn proces.
In maart 2012 lees ik het boek ‘Of ik gek ben’, een debuutroman van Michiel Stroink.
Ik zit op dat moment even in een creatieve dip. Ik heb toffe dingen gedaan in mijn carrière, maar de uitdaging qua rollen is even helemaal op. Je wilt je als creatieveling blijven ontwikkelen. Je moet jezelf uitdagen, blijven zoeken en verwonderen. We zijn als acteur grotendeels afhankelijk van wat ons wordt aangeboden. Lang niet altijd sluit dat aan bij onze zoektocht. Toch doe je het omdat er redenen genoeg zijn om het te doen. Tijdens het lezen van ‘Of ik gek ben’ gebeurde er iets bij mij. De waakvlam veranderde in vuur. Dit verhaal raakte mij. Het hoofdpersonage was precies dat waar ik als acteur naar op zoek was. Mijn droomrol. Een personage waar je als acteur je vingers bijna niet aan durft te branden. Ik ben van mening dat gezonde angst bijdraagt aan een goed creatief proces. Het geeft je de juiste drive. Daarom besloot ik om dit in eigen handen te willen houden. Ik besloot om mezelf in een avontuur te storten, net als het hoofdpersonage, en kocht samen met Pellicola de rechten van het boek. Met het plan om het te gaan verfilmen. Ik was ineens producent en beoogd hoofdrolspeler. Niet uit ijdelheid, maar uit creatieve noodzaak! Ik besef namelijk dat de mogelijkheid bestaat dat mijn kop er wordt afgehakt.
Dan begint het lange traject pas en ik hoef jou toch niet uit te leggen hoe ingewikkeld dat traject is en dat je een lange adem moet hebben. In Nederland is het namelijk niet zo dat je ergens als filmmaker een zak geld op kan halen.
Ik dacht na over een regisseur. Iemand die mij kan inspireren en die authentiek is. Ik heb mijn intuïtie gevolgd.
Ik had net met Frank Lammers, als acteurs, samen gewerkt in ‘De Bende van Oss’ en voelde een klik. Dit was iemand die mij als acteur verder kon brengen. Al was hij geen doorgewinterde regisseur, ik voelde dat hij het moest doen. Nadat Frank het boek had gelezen was de kogel al snel door de kerk. Dit werd zijn regiedebuut als speelfilmregisseur. Hij is meteen begonnen met het boek te bewerken tot een filmscript. Ook iets wat hij voor het eerst deed. Marc Bary van IJswater films werd benaderd, omdat we wisten dat we een ervaren producent nodig hadden om de kwaliteit van produceren te bewaken. Hij wilde gelukkig zijn nek uitsteken om in deze wilde jongensdroom mee te gaan. Scenarist Don Duyns werd benaderd om de kwaliteit van het scenario te bewaken. Niemand kon betaald worden, want er was nog geen geld. Iedereen zag het als een investering in een plan om een te gekke film te gaan maken.
Afspraken met eventuele investeerders volgden, die vaak niet het gehoopte succes als gevolg hadden. Investeren in een Nederlandse film die niet gelijk rete commercieel is, is namelijk risicovol. We moesten dus creatief zijn en iets anders bedenken om deze bioscoopfilm van de grond te krijgen.
Zowel Frank als ik beschikken over een groot netwerk in Brabant. We zijn beide Brabanders. Dat netwerk wilden we dan ook als eerste aanspreken. Ik heb presentaties gehouden voor Brabantse ondernemers en er komen nog meer presentaties. Daarin vraag ik de support van die ondernemers om mijn droom te verwezenlijken. In ruil voor ‘de centjes uit hun oude sok onder het matras’ krijgen niet alleen zij, maar ook iedereen in de rest van Nederland natuurlijk, onder andere een uniek première event. Wat er zo uniek aan is verklap ik nog niet aan je, Floortje. Dat doen we binnenkort. We zijn bezig met het Nederlands Filmfonds dat, na de kneiter harde bezuinigingen, godzijdank nog bestaat. Zij beschikken niet over de financiën om iedere nieuwe Nederlandse speelfilm in haar geheel te financieren en dat is ook logisch. Van het fonds hebben we inmiddels de enthousiaste steun gekregen om het script te kunnen ontwikkelen tot een volwaardig filmscenario. Dat gaf ons vertrouwen dat we een goed verhaal in handen hebben. Ook hebben we de AvroTros als coproducerende omroep aan ons weten te binden, wat eveneens een enorme boost geeft. Er zijn dus meer partijen die in dit verhaal geloven. Dat is een heerlijk gevoel. Een bevestiging dat mijn voorgevoel klopte. Zelfs wanneer al deze partijen hun vertrouwen in deze film uitspreken doormiddel van commitment en financiële bijdragen voor de realisering, dan nog komen we te kort om een kwalitatief goede film te kunnen maken. Wij praten hier niet over de miljoenen budgetten van de US of van andere grote Nederlandse bioscoopfilms. Ons budget valt nog steeds onder lowbudget. Toch willen we, naast alle andere kosten, iedereen die aan deze film meewerkt enigszins netjes kunnen betalen voor hun geleverde talenten. Het is namelijk geen hobby, het is een vak. En mensen die een vak uitoefenen krijgen doorgaans betaald.
Kortom, wil je in Nederland dus nog een film kunnen maken moet je meerdere paden bewandelen. Crowdfunding is er daar een van. Niemand is verplicht om ons project te steunen, een ‘democratiserend medium’ is het immers, zoals je zelf ook al schrijft. Of de tegenprestaties een ‘superdeal’ zijn beslist degene die besluit om ons te steunen. Veel ‘fans’ zullen we niet hebben. Hopelijk wel veel mensen die benieuwd zijn naar ons verhaal en hun steentje willen bijdragen. Mensen die het belangrijk vinden dat de filmcultuur in Nederland zijn kwaliteit behoudt en verbeterd. Jij noemt deze mensen ‘het gewone volk’. Ik noem ze wereldverbeteraars, omdat zij willen bijdragen aan de kunst. Misschien wel het enige redmiddel tegen de vervlakking van de maatschappij. Het is dus niet de ‘beroemde’ Frank Lammers die op zijn geheel eigen wijze (lees humor) de mensen oproept om te doneren, maar dat doen wij natuurlijk samen, en wij twee niet alleen, maar alle makers van ‘Of ik gek ben’, omdat we geloven in onze (film)droom. En ik mag toch hopen dat jij niet alleen crowdfunding projecten van makers die niet zo beroemd zijn, waaronder ikzelf, zou willen ondersteunen, dat is immers niet zo democratisch..
Beste Floortje, ik nodig je van harte uit op de première van ‘Of ik gek ben’ mocht het zover komen, en hopelijk zie je dan dat we alleen maar hebben geprobeerd om voor iedereen in Nederland een mooie film te maken. Je mag zelf natuurlijk ook doneren op onderstaande link. Een kaartje heb je bij deze van mij gekregen.
http://www.voordekunst.nl/vdk/project/view/2893-of-ik-gek-ben-de-film
Met een vriendelijke groet,
Mike Weerts