Beste mensen,

RE/turn, onze dansvoorstelling over dementie, heeft z’n première, -nog niet zo lang geleden, achter de rug. Op 7 en 8 januari jongstleden heeft het publiek in de Rotterdamse Schouwburg ons met volle overgave het werk zien presenteren. Na afloop mochten we dan ook, -in de meeste gevallen, van de toeschouwers een hele reeks oprecht mooie reacties vernemen. Missie geslaagd, tot zover. Nu is het zaak RE/turn op meerdere plekken een kans te geven om het zich aan diegenen die in de aandoening Alzheimer en/of dementie geïnteresseerd zijn, te laten zien. Daar zijn we op dit moment druk mee aan de slag. We kunnen nu reeds meedelen dat we erg blij zijn om het werk op 12 maart in het M HKA te Antwerpen/België te mogen presenteren en op 22 februari om 15:00 uur in het GEMAK?VrijeAcademie Den Haag. 

Al ons werk zou natuurlijk niet gerealiseerd kunnen zijn, zeker niet de slotfase, zonder de steun van iedereen die heeft bijgedragen aan de VOORDEKUNST Fondswerving. Vandaar dit schrijven, waarin ik samen met de voltallige crew, iedereen graag nog eens wil bedanken voor de steun aan ons breekbare project. Door die laatste financiële duw in onze dansersruggen hebben we met nog meer inzet de eindstreep meer dan gehaald, ook omdat het natuurlijk meer betrof dan een pure geldelijke injectie. We voelden ons mentaal gesterkt en tot op zekere hoogte ook verplicht, om tot het eind met het werk op zeer professionele manier door te gaan.

Dat werk zal nu -ook mede daardoor, nog even door kunnen gaan. Dus aan iedereen: DANK, met hoofdletters…

mede uit naam van Esther Vonk, Merel Roozen, Benjamin Muller en Hans Timmerman,

Piet Rogie, 

Artistiek leider ROGIE cs

Alle medewerkers van Rogie cs en RE/turn willen graag iedereen hartelijk danken die heeft bijgedragen aan onze crowdfund-actie, die daarmee helemaal geslaagd is. We zijn erg blij met het daarmee uitgesproken vertrouwen. Dank in het bijzonder aan Rob en Gerard voor de zeer gulle giften, dank Lody Meijer voor het samenstellen van onze ‘nieuwsbrief’ en de verspreiding ervan. Dank Kristin voor alle support, Jikke en Charlotte voor jullie film, Marije van Woerden voor de mooie foto's en tenslotte dank aan iedereen die op zijn of haar manier een steen/tje heeft bijgedragen om aldus van RE/turn een extra mooi werk te kunnen maken. Piet Rogie en Co.

......

........

.....

.....

.....

....

...

een voorstelling zo breekbaar dun als rijstpapier,

zo kaal als een nachtelijk schoolplein, 

zo ijl en transparant als een beslagen vensterglas

met een verdwijnpunt dat het onmisbaar ijkpunt lijkt te zijn,

waarin de toekomst van een liefde de herinnering aan die liefde overmeestert,

waarin een vrouw en man door een vliesdun laagje ijs lijken te zijn gescheiden,

waarin de vrouw het onherroepelijke overweegt te herroepen

omdat haar man overdag hopeloos in het donker is verdwaald…

Op dit ogenblik zijn we, –nu in de vijfde werkweek, bezig met de totstandkoming van RE/turn. De grote lijnen zijn uitgezet, er ligt al bijna een zeer speelbare blauwdruk klaar op de werkvloer. Behalve de eindscène -waar we morgen aan willen beginnen, zijn reeds een aardig aantal scènes gerealiseerd, en komt de constructie van het totale werk stilaan helder te voorschijn, met daarin de 3 protagonisten die elkaar contrastrijk aanvullen. Grote vraag die we moesten beantwoorden was die naar de juiste vorm. Vervolgens waar inhoud en vorm elkaar vonden. Wat voor danstaal moesten we gebruiken als het gaat om iemand die grotendeels niet meer weet wat hij doet? Hoe regeert een partner daarop: met een soortgelijke danstaal? En het alter ego van de oude man: hoe beweegt die ‘jongeling’ zich over het toneel? Waar vinden de oude man en de jongeling elkaar, en hoe realiseer je dat de jongeling zich feitelijk alleen in het hoofd van de vrouw bevindt, daar ergens tussen haar vele herinneringen? Hoe gaat de vrouw om met haar twijfels en verwachtingen, haar frustraties, angsten, eenzaamheid en zelfs woede? We spelen geen toneel, en kunnen dus geen gebruik maken van woorden, noch van mime. Het zijn vragen die een weloverwogen antwoord beginnen te krijgen, stap voor stap, scene per scene ook. Wat vaak ter sprake komt tijdens de denkpauzes en werkpraatjes tussendoor is de mate waarin realisme en abstractie hun beslag moeten krijgen wanneer het gaat om en over dementie. Met andere woorden: laat je daadwerkelijke een ‘patiënt’ zien? En zo ja, in welke gradatie van zijn ziektebeeld bevindt hij zich dan, op het moment van een bepaalde scene? Het gaat om een man van vlees en bloed, om 3 echte figuren, weliswaar door performers op het toneel ‘neergezet’. Als het om de taal van de dans gaat, hoe geef je zo’n ziektebeeld dan weer? Dienen we onszelf in te houden en/of wanneer maken we die persoon al dan niet belachelijk? Kan dat: mag je er grapjes over maken? Op welk soort reis neem je het publiek mee en met voor handen laat je hen achter? Lege..? 

Wordt vervolgd…

Piet Rogie 26 november 2014

Danser Merel Roozen schrijft: 

Ik waardeer enorm hoe op een kritische en oprechte wijze Benjamin, Piet en ik te werk gaan in het proces van RE/turn en de wijze waarop Piet de toon heeft gezet voor onze samenwerking. Het werk vergt een analytische en inhoudelijke helderheid.

Ik vind het erg bijzonder hoe Piet, na zoveel ervaring, zo open, kritisch en inventief naar dans en dit aangrijpende onderwerp durft te kijken en niet schroomt zijn eigen vakmanschap onder de loep te nemen om zo tot een inhoudelijk eerlijk werk te komen. Als performer en danser inspireert dit mij zeer om datzelfde te doen.  

Danser Benjamin Muller schrijft:

Hoe staat Piet tegenover Merel en hoe relateer ik aan Piet? Wat verandert er als Merel haar blik op mij of op Piet werpt? Beleeft zij een herinnering of is het net Piet die terugblikt? Is de jongeman dat wat de personages bindt of juist diegene die hen scheidt?

Relaties en de verschillende dynamieken die daarvan ontspruiten staan centraal. We geven vorm aan een voorstelling waarbij dans een communicatiemiddel is waarmee de personages de verschillende relaties en facetten kunnen ontdekken en verkennen. Piet weet een uiterst vruchtbare werkatmosfeer te scheppen waarin collaboratieve processen zich ontpoppen tot scènes. Ik kijk er enorm van op hoe Piet in staat is telkens weer in de schoenen te stappen van zij die geconfronteerd worden met dementie en hoe hij ons in diezelfde schoenen plaatst, rekening houdend met ons individueel perspectief. Als performer maak je deel uit van een proces waarin je geen verhaal vertelt met dans maar waar dans de beleving wordt van het verhaal. Bijzonder vind ik hoe de verschillende personages/performers worden geleid in een verder ontrafelen van een puzzel waar de stukken niet meer in elkaar passen en waarin chronologie zijn lineair karakter verliest. 

....

...

...

...

https://vimeo.com/111986923

Men at Work 

.....

.....

....

....

....

...

http://vimeo.com/111622864

We zijn aangekomen in de derde repetitieweek. Een impressie van ons werk tot nu toe!

Donaties zijn nog steeds van harte welkom en nodig.

Bedankt! 

Beste donateurs en geïnteresseerden, 

De repetities zijn in volle gang en verlopen zeer goed. De dansers zijn met veel enthousiasme aan het werk en de voorstelling ontwikkelt zich in rap tempo. 

Een impressie krijgt u door de foto's. Van de week volgt er ook een kort filmpje. 

De eerste donaties zijn binnen, bedankt! 

Zeg het voort…...

hartelijke groet,

Piet Rogie 

.....