Tot 5 mei was er een mooie documentaire, toen was opeens alles weg.

De docu:

In het bos op de grote vulkaan staan negen kleine hutjes. Ik was verdwaald en vroeg om onderdak. De nieuwsgierige dorpelingen kwamen allemaal bij elkaar. Het was de eerste keer dat ze een (blanke) “toerist” zagen. Ze hebben geen stroom, telefoon of tv, zelfs geen toilet. Ik heb hier een week gewoond. Ze gaven me eten en onderdak, in ruil voor Engelse les. Uiteindelijk kreeg ik een mooie band met de familie in het dorpje, waardoor ik een prachtig beeld kon maken van het dagelijks leven.

Maar toen:

De docu heb ik afgemonteerd en helemaal afgerond. Hij zou 10 mei in première gaan. Maar op 5 mei werd mijn tas gestolen, met daarin mijn laptop en de back-up harddisk. Er is geen spoor meer van de docu terug te vinden.

Wat ga ik doen?

Ik wil terug, op zoek naar het dorp. Ik wil de wereld kennis laten maken met de manier van leven. Het primitieve leven mét en ván de omgeving. En laten zien dat armoede voor hun geen reden is om niet de hele dag te lachen.