‘De vier-onder-een-dak huizen leunen vredig tegen elkaar. Het licht achter hun ramen is gedoofd. De laatste mensen dwalen door het dorp. Op weg naar vertier, thuis of een eenzame plek onder een brug.
Een schot. Nóg een schot. Vlak achter elkaar. Twee opgeschoten jongens loeren uit een zolderraam naar beneden. De vage contouren van een lichaam zijn nog net zichtbaar op de afscheiding tussen rijweg en fietspad. Languit,
‘De vier-onder-een-dak huizen leunen vredig tegen elkaar. Het licht achter hun ramen is gedoofd. De laatste mensen dwalen door het dorp. Op weg naar vertier, thuis of een eenzame plek onder een brug.
Een schot. Nóg een schot. Vlak achter elkaar. Twee opgeschoten jongens loeren uit een zolderraam naar beneden. De vage contouren van een lichaam zijn nog net zichtbaar op de afscheiding tussen rijweg en fietspad. Languit, op zijn rug, een been licht opgetrokken, nog een paar tellen na schokkend. Het ritselende geluid van een paar wieltjes op het natte asfalt verstomt, nauwelijks later.’
Zo begint mijn nieuwe roman 'Moord op Methusalem' over een lugubere oplossing van het vergrijzingsprobleem.
Korte inhoud:
In het jaar 2020 is het toppunt van de vergrijzing bereikt. De kosten zijn inmiddels zo hoog opgelopen dat zowel Nederlands grootste pensioenfonds als de overheid, ieder op geheel eigen wijze, verregaande maatregelen treffen om afscheid te nemen van een groot aantal zestigplussers. De sterk teruglopende dekkingsgraad moet koste wat kost weer op het niveau van rond de eeuwwisseling gebracht worden.
De voorzitter van de raad van bestuur van Nederlands grootste pensioenfonds ENP, Vincent Aznavour, leent miljoenen Euro’s zwart geld van een schimmige zakenvriend om met een door hem geformeerd moordcommando, bestaande uit werkeloze criminelen, duizenden bejaarden af te slachten.
Tegelijkertijd biedt de Nederlandse overheid (van huis uit niet zo crimineel) een kwart miljoen Euro (belastingvrij) aan iedere burger die zestig jaar wordt om drie jaar te leven als God in Frankrijk. Vervolgens dient deze burger exact op zijn drieënzestigste afscheid te nemen van het aardse. Dat geschiedt naar wens door een kogel, dodelijk gif of de elektrische stoel.
Meeslepende reacties:
Als voormalig uitgever van sporttijdschriften besloot ik dit boek zelf uit te geven nadat het extern geredigeerd was door een literair agent. Vijfhonderd exemplaren heb ik vervolgens verspreid onder particulieren, leesclubs en bibliotheken en de vele reacties waren een steun in de rug.
Recensie NBD Biblion: ongeloofwaardige plot, bizarre dystopie als 'The Hunger Games', personages zijn allemaal profiteurs of criminelen.
Enkele regisseurs kregen het boek in handen en kijken naar de mogelijkheid om het te verfilmen. Ook in New York (via een bevriende schrijver bij Springer Publishing) ontstond belangstelling na het lezen van de Engelstalige samenvatting (zijn letterlijke reactie: 'Wow, could make a good movie!'). Het boek is voor dit doel inmiddels in het Engels vertaald.
Ik wil bewijzen dat je ook zonder een ‘grote’ uitgever van dit aparte en bizarre boek een succes kunt maken.
Nieuwste donaties

hanco naninck
5-09-2013 15:31Als je niet in jezelf gelooft, hoef je dat van anderen ook niet te verwachten.