Lieve donateurs!

Wat hebben we lang uitgekeken naar dit moment! Onze graphic novel 'Jij gaat dood' is nu verkrijgbaar - Margreet de Heer, Ruben Brinkman, Seb van der Kaaden van Uitgeverij Personalia en ik mochten het boek in ontvangst nemen, vers van de pers bij Printforce Nederland.

Wij hebben een kort filmpje gemaakt van dit moment. Hier hebben we samen alle boeken postklaar gemaakt voor de donateurs. Je ziet ons op een rijtje mooie kaarten signeren voor de donateurs:

https://youtu.be/dlONIBi9Buo

Veel donateurs hebben het boek al ontvangen. Naar anderen is het nog onderweg, en ook degenen die voor de PDF hebben gedoneerd kunnen die later deze week verwachten (daarvoor moet nog een speciale link aangemaakt worden bij het Centraal Boekhuis).

Er zijn al echt heel mooie reacties op gekomen, op LinkedIn, Facebook en Instagram werden er super leuke berichten geplaatst door de donateurs, hier een kleine impressie.

Wat een geweldig mooie en lieve reacties! Dank voor jullie lieve woorden en voor al jullie steun! Hieronder deel ik een aantal (ingekorte) reacties:

- "In 1 adem uitgelezen, Nina Ik had je verhaal al gelezen in je boek en ben onder de indruk hoe knap dit getekend is. En weer opnieuw stil van je verhaal..."

- "Tranen in mijn ogen. Voortreffelijk in beeld gebracht."

- "Wat een prachtig indrukwekkend boek!"

- "Onderwijs-, en zorgcollega's: dit boek is een aanrader als je meer wilt weten over MbP. Aanvulling: Kindermishandeling door Falsificatie (KMdF)".

- "De graphic novel in 1 ruk uitgelezen. Het vertelt op een inzichtelijke manier over MbP/KMdF."

- "Een must read om de signalen te erkennen en herkennen!"

- "Wat een geslaagde graphic novel over zo'n moeilijk onderwerp! Heel invoelbaar en indringend verbeeld hoe zwart gerand opvoeding kan zijn door gestoorde ouders. Hoe de buitenwereld erin tuint en hoe het slachtoffer monddood gemaakt en 'loyaal' en 'verplicht' gehouden wordt. En toch kun je het als lezer prima aan om door te lezen. Dat is knap met zo'n akelig verhaal, met gelukkig een goede wending naar een helende afloop. De tekeningen in zwart/grijs/wit zijn mooi en erg treffend."

- "Het aangrijpende levensverhaal is ontroerend en zo helder in beeld gebracht, dat je kunt meevoelen met Nina. Zoveel strijdlust om zelf te overleven en die strijd daarna voort te zetten voor alle kinderen: ongelooflijk. Voor iedereen en vooral voor mijn (toekomstige)onderwijs collega's: lezen dit boek!"

Wij zijn super trots en ik realiseer me ook naar aanleiding van veel persoonlijke berichten, dat dit boek ook (helaas) heel erg nodig is omdat deze ernstige vorm van kindermishandeling nog zo verborgen is. Er kinderen nu slachtoffer zijn, er ook kinderen zijn die het niet overleven. Ik hoop daarom ook dat deze graphic novel veel jongeren, professionals en omstanders zal bereiken! Zodat kinderen die nu slachtoffer zijn eerder gezien zullen worden en dat zij geïnspireerd mogen raken mochten zij zelf slachtoffer zijn geweest van MbP/PCF. Mijn belangrijkste boodschap is: "Het is nooit jouw schuld geweest!"

Ik wens jullie allemaal veel liefs, sterkte, kracht en inspiratie! Ik ben ontzettend trots op de makers en op mijn uitgever! Dank lieve donateurs en makers van ons boek! Dat het heel veel mensen zal bereiken...🙏🍀

Liefs,

Nina💜

Lieve donateurs,

Afgelopen week kreeg ik eindelijk ons boek in handen! Dit is de ongecorrigeerde proefdruk, waarmee mijn uitgever Seb van der Kaaden afgelopen week naar een boekhandelaarsbeurs is geweest. Daarmee is de promotie officieel begonnen! Tekenares Margreet de Heer was ook mee, en zij maakten samen deze impressie:

https://youtu.be/WtGiaf5Nt8o

(Ons boek zie je vanaf 3 minuten)

Dit is nog maar het begin! Aanstaande zaterdag 20 mei verschijnt er in Mezza Magazine, de zaterdagbijlage bij Het Algemeen Dagblad, een groot artikel. Ik ben zo trots en blij dat wij benaderd zijn door Mezza om te vertellen over onze graphic novel 'Jij gaat dood'! Zo komt deze ernstige en verborgen vorm van kindermishandeling extra onder de aandacht! Een groot bereik: maar liefst 1 miljoen lezers!

In dit interview vertel ik meer over het proces, mijn verhaal en kunnen jullie mooie foto's en tekeningen zien. Ik ben ongelooflijk trots en dankbaar omdat onze graphic novel zo nog meer onder de aandacht komt zo vlak voor publicatie. Het interview is gedaan door Marieke Poelmann, die zelf ook een heftig autobiografisch boek geschreven heeft: 'Alles om jullie heen is er nog'. Een aanrader! De prachtige foto's zijn gemaakt door Manon van der Zwaal.

Nog heel even, lieve donateurs, en dan komt het boek jullie kant op!

Alles ligt nu bij de drukker en we zijn met ons allen enorm blij en kijken uit naar de presentatiedatum. Eind van de maand hebben jullie onze graphic novel in huis!

Liefs Nina 💜

Lieve donateurs,

Bij deze "onthullen" wij de prachtige cover van onze graphic novel, die als titel krijgt 'Jij gaat dood':

In mijn boek beschrijf ik hoe het voelde toen mijn moeder mij zo manipuleerde en dwong om ziek te zijn: alsof ik tegen mijn wil in een achtbaan werd gezet, alsof mijn moeder me vastzette met de riem zodat ik er niet meer uit kon. Het beeld van de achtbaan is een perfecte metafoor van het beklemmende gevoel dat ik al die jaren heb gehad. Daarom vind ik het zo mooi dat we deze cover hebben gekozen!

Ik ben ongelooflijk trots op de cover maar ook op de titel. Want niet alleen waren de mishandelingen beklemmend en heel naar, ook de psychische indoctrinatie van mijn moeder was gruwelijk en zeer beangstigend. Mijn moeder heeft letterlijk tegen mij gezegd: 'Jij gaat dood' en het nare was dat het ook werkelijkheid begon te worden. Ik werd zo doodziek gemaakt, letterlijk! Ik heb de dood echt gevoeld als kind, hoe raar dat ook mag klinken. Daarom vind ik de achterkant van het boek ook zo raak:

Elke keer als ik ernaar kijk, schieten de tranen in mijn ogen en ga ik terug naar die tijd, een paar dagen voordat ik gered werd. Ik dacht echt: "Dit overleef ik niet!". Ik werd al bijna meegenomen door de dood. Heel ontroerend en zo raak.

Daarom ben ik zo blij met zowel de titel als de tekening op de cover. Grandioos raak getekend door Margreet de Heer en zo integer mooi ingekleurd door Ruben Brinkman.

Nog een goede drie weken en dan komt de graphic novel 'Jij gaat dood' uit! Ik kan niet wachten om het boek straks echt in mijn handen te voelen en om het met jullie te delen. Ik ben zo trots op de makers Margreet de Heer en Ruben Brinkman en mijn uitgever Seb van der Kaaden en het hele team. Er is ontzettend hard gewerkt aan dit boek, en jullie gaan hem straks ontvangen!

Liefs, Nina

Lieve donateurs,

Dit keer een update over de muziekfragmenten in onze graphic novel. Muziek heeft altijd een grote rol in mijn leven gespeeld en dat doet het nog altijd. Ik haalde als kind zoveel plezier, passie, troost, kracht en hoop uit muziek. Daarom vind ik het mooi dat een aantal van mijn meest favoriete liedjes ook in ons boek voorkomt.

David Bowie met Heroes.
Als heel klein meisje keek ik graag naar Avro's Top Pop Yeah! Gepresenteerd door Ad Visser en met Penney de Jager. Daar zag ik David Bowie en een van de eerste clips die ik mij kan herinneren is 'Heroes'. Dit lied raakte mij meteen en ook later kreeg dit nummer een grote betekenis. Het lied staat voor mij persoonlijk symbolisch voor de kinderarts, dokter Vrienten, die mijn leven heeft gered. Deze arts heeft voor zo ontzettend veel kinderen het verschil gemaakt omdat hij zich zo heeft ingezet voor kinderen die mishandeld werden. Ik ga nog een tattoo laten zetten met de tekst "We can be heroes for ever and ever" als eerbetoon aan alles wat hij heeft gedaan. Hij zal altijd van grote betekenis voor mij zijn en blijven!

Prince met Purple Rain.
Ook van Prince ben ik al vanaf kinds af aan een groot fan. Zijn nummer 'Purple Rain' emotioneert me nog altijd als ik het hoor. Prachtig. Ik haalde hier veel troost uit toen ik zo gevangen werd door mijn moeder.

Zowel David Bowie als Prince zijn absoluut mijn grote favorieten. Ze overleden allebei in 2016. Ik weet zeker dat ik ook ooit nog een tattoo zal nemen die geïnspireerd is op Prince.

Michael Jackson met Thriller.
Tja, daar was Geert enorm fan van en omdat ik zo super verliefd was, vond ik de muziek ook erg leuk! Ik was als heel jong meisje altijd wel erg bang als ik de clip 'Thriller' zag. Brrrr....

Madonna met Live to Tell.
Ik weet nog dat ik 9 jaar was en meteen super fan van Madonna. Haar liedjes hebben me enorm veel kracht en hoop gegeven. Ik voel me vooral erg verbonden met het lied 'Live to Tell'. Een lied met diepere betekenis. Luister maar eens goed naar de tekst.

Black met Wonderful Life.
Dit nummer kwam uit toen het al heel slecht met mij ging en ik bijna geen mensen meer zag. Ik vond het prachtig maar ik begreep niet zo goed waarom het leven zo mooi zou zijn, ik hoopte dit ook ooit te ervaren... en gelukkig doe ik dat nu volop!

Tot slot: Depeche Mode met Enjoy the Silence.
Ook deze band is een van mijn favorieten en dat is ook al vanaf het moment dat ik ze voor het eerst hoorde, in mijn geval was dat het liedje 'Just Can't Get Enough'. Maar specifiek het lied 'Enjoy the Silence' heeft een zeer grote betekenis. Het lied luisterde ik in de periode dat het bezoek van mijn ouders stopte. Ik haalde hier zoveel kracht en troost uit. Eindelijk de stilte, geen herhalingen meer, geen onveilige situatie... Vorig jaar heb ik een prachtige tattoo laten zetten met deze songtitel en deze sterkt me enorm, elke dag!

Nog een paar weken! Volgende week komt er een heel bijzondere update, super spannend dus blijf ons volgen!

Liefs Nina💜

Hallo, dit keer weer een update van stripmaakster Margreet, om iets te vertellen over het proces van het omzetten van Nina's boek Je Bent Een Verschrikkelijk Kind naar strip.

Eigenlijk was dat niet heel moeilijk. Nina's boek is zo goed gedocumenteerd, met een heldere chronologie en indringende dialogen - het voornaamste werk daaraan was schiften en samenvoegen.

Een voorbeeld van hoe ik zaken heb samengevoegd is het karakter van Emma, de fysiotherapeute. In Nina's boek wordt zij opgevoerd in de tijd dat Nina op haar negende in de kliniek belandde waar zij vijftien maanden verbleef en langzaam weer leerde lopen en bewegen - tot haar moeder haar weer mee naar huis nam. Over deze 'Emma' (een pseudoniem) werd niet veel bijzonders beschreven qua uiterlijk of gedrag, maar er werd wel vermeld dat er ook een stagiaire was met uitgesproken punkhaar. Aha, dacht ik, dat is leuk: lekker visueel én typisch iets van de jaren tachtig. Dus besloot ik om van Emma de fysiotherapeute een stoere punkster te maken, met een humorvol, pittig karakter.

Ik besloot (uiteraard allemaal in nauw overleg met Nina) om van Emma een personage te maken dat eigenlijk heel goed doorhad dat er iets niet goed zat met Nina's moeder. Die mensen zijn er ook regelmatig geweest, valt terug te lezen in alle rapporten die ik heb mogen inzien. Voor betrokken hulpverleners was het overduidelijk dat er iets niet goed zat in het gezin, maar omdat de ouders therapeutische hulp bleven weigeren, werd hier niets mee gedaan.

Ik heb de vrijheid genomen en gekregen om uit te tekenen hoe ik denk dat de overleggen over Nina in de kliniek gelopen kunnen zijn. Er waren voldoende verontrustende signalen, maar die zijn niet opgepikt en Nina mocht gewoon weer naar huis, waar ze niet veilig was. In deze overleggen heb ik Emma de stem laten zijn die hiertegen blijft protesteren...

Op dit punt in het proces kreeg ik van Nina terug dat ze vond dat Emma op mij lijkt, en dat vind ik natuurlijk helemaal te gek. Ik heb hetzelfde haar (maar dan grijs) en had het idee dat ik Emma toch wel wat taniger en stoerder tekende dan ik zelf ben, maar tegelijk is het denk ik altijd wel zo dat een stripmaker iets van zichzelf verwerkt in haar strippersonages. Zo werd Emma's aanwezigheid in het boek steeds meer mijn aanwezigheid, haar stem werd mijn stem, en haar rol werd uitgebreider dan Nina en ik van tevoren bedacht hadden.

In werkelijkheid stopte het contact met Emma de fysiotherapeute na de overdracht van Nina aan de mytylschool, op haar elfde. Emma gaf Nina inderdaad een stel rolschaatsen ten afscheid, die nooit gebruikt zijn omdat moeder Nina na thuiskomst onmiddellijk weer immobiel maakte.

Daar hield de rol van Emma op, maar in de graphic novel komt zij terug. Geattendeerd door de bezorgde dokter Vrienten gaat zij onaangekondigd bij Nina op bezoek:

De grootste "ingreep" was dat ik Emma na Nina's redding terug liet keren als fysiotherapeut. Dit stelde mij in staat haar al die vragen te laten stellen die door mijn eigen hoofd schoten, zoals: "Waarom zijn die vreselijke mensen nog niet opgepakt?". "Waarom mogen ze gewoon nog op bezoek komen?".

Nina en ik zijn allebei erg gaan houden van het personage Emma, en ik zie haar nu als een soort alter ego van mezelf in de strip. Zij heeft het maakproces voor mij makkelijker gemaakt. Op zoveel punten in Nina's verhaal voel je je als buitenstaander zo machteloos, dan zou je wel terug in de tijd willen reizen en in willen grijpen. Met Emma heb ik dat op een bepaalde manier een heel klein beetje kunnen doen.

Ik vind het dan ook prachtig dat het boek eindigt met een scène waarin Emma voorkomt - maar die laten we nog niet zien want anders geven we teveel weg. Nog anderhalve maand, dan kan iedereen het lezen!

Lieve donateurs,

Ik ben eindelijk na ruim een maand uit het ziekenhuis! Afgelopen vrijdag 7 april mocht ik naar huis, met thuiszorg omdat ik nog altijd wondzorg en een drain nodig heb. De afgelopen weken kreeg ik zoveel lieve berichten, kaarten, boeken, bloemen, knuffelbeesten, luchtballonnen, mooie stenen en dat geeft me zoveel steun! Dus via deze weg wil ik jullie enorm bedanken.

Ik neem je deze week mee naar het herstelproces toen ik 14 was. Ik was 'gered' en in het ziekenhuis, waar ik nog steeds bezoek ontving van mijn ouders, maar wel onder cameratoezicht. Mijn moeder bedreigde mij nog altijd maar dan heel stiekem.

Ik werd hierdoor belemmerd, maar ondanks dat wilde ik zo graag beter worden. Het verplegend personeel stimuleerde mij enorm, onder andere door foto's te maken van mijn vooruitgang. Dit motiveerde mij om nog harder te knokken.

Deze foto's heb ik uiteraard ook aan Margreet gestuurd en zij heeft ze als volgt in de graphic novel verwerkt:

Ik maak het nog een keer opnieuw mee en Margreet neemt jullie mee in mijn verhaal, zo gigantisch dichtbij in hoe het was. Heel authentiek. Heel ontroerend en beeldend zo sterk! Het is extra bijzonder omdat deze update synchroon loopt met opnieuw herstellen, maar nu omdat ik echt ziek was en toen omdat mijn moeder mij doodziek had gemaakt.

Ik hoop dat ik weer gauw fris en fruitig ben zodat ik weer aan de slag kan met deze belangrijke missie.

Intussen staan de lezingen al gepland tot en met maart 2024! Mijn uitgever Seb van der Kaaden neemt mijn lezingen over totdat ik hersteld ben. Ik vind dit zo bijzonder en zo fijn. De missie en de lezingen gaan dus gewoon door en de graphic novel is al bijna klaar!

Tot volgende week!

Liefs Nina 💜

Hallo, hier weer een woordje van Margreet, de tekenares. Het leek Nina en mij leuk om onze perspectieven op dit project af te wisselen, zodat jullie zien wat voor wisselwerking wij hebben.

Nina stuurt mij regelmatig oude foto's, filmbeelden, verslagen en typt daar ook uitgebreid haar commentaar en herinneringen bij. Basismateriaal voor de graphic novel is natuurlijk haar boek 'Je bent een verschrikkelijk kind' en dat staat al vol met heel veel details, maar deze aanvullingen zijn goud waard als het gaat om het uitbeelden van personen, emoties en locaties.

Dat ik daar op een speelse manier mee om kan en mag gaan, blijkt wel uit het volgende:

In maart 1990 kwam Rob van Hulst op bezoek in het ziekenhuis waar Nina op dat moment al acht maanden aan het herstellen was. Rob van Hulst speelde (de in-slechte) dokter Eric Koning in de destijds immens populaire soap Medisch Centrum West. Aanleiding voor het bezoek van Rob van Hulst was het feit dat het ziekenhuis naar een nieuwe locatie was verhuisd. Nina en haar kamergenootje waren samen met hem in een radio-uitzending te horen over hoe zij de verhuizing hadden ervaren.

Nina schreef me:

"Thuis mocht ik bijna geen tv meer kijken de laatste maanden maar van Medisch Centrum West heb ik het eerste seizoen nog een beetje kunnen en mogen volgen van moeder, want het ging over ziekenhuizen en ook over een vrouw die euthanasie wilde plegen. Dat was een inspiratie (tenminste dat denk ik) voor mijn moeder en vader."

Ik wilde een knipoog naar Medisch Centrum West in onze graphic novel verstoppen, en dat heb ik gedaan door het ziekenhuis waar Nina na haar redding terecht kwam als volgt te tekenen:

Zoek de verschillen! :)

Bij het gezamenlijk voorbereiden van deze update vond Nina trouwens nog deze foto: het moment waarop ze, flink ingepakt, met bed en al verhuisd werd naar de nieuwe locatie.

Momenteel ligt Nina nog steeds in het ziekenhuis om volledig te herstellen na haar galblaasoperatie. Dat gaat wat moeizaam, maar ze is op de goede weg en ondanks alles gaat onze samenwerking gewoon dóór. Het is een bijzondere reis!

Lieve donateurs,

Nog steeds lig ik in het ziekenhuis en vooral de nachten zijn lang en vervelend omdat ik slecht kan slapen... maar als ik dan even geslapen heb, is het heel fijn wakker worden, omdat ik me dan meteen realiseer hoe mooi onze graphic novel 'Nina' gaat worden!

Deze keer gaat de update over Dokter Vrienten want hij speelt een zeer belangrijke rol in mijn verhaal. Deze kinderarts heeft echt doorgehad dat er iets niet klopte en hij heeft daadwerkelijk actie ondernomen en zo mijn leven gered.

Ik ontmoette hem voor de eerste keer in mei 1988 en op deze pagina kunnen jullie zien hoe dat is gegaan.

Dokter Vrienten bleef proberen om met mij in contact te komen. Hij gaf het niet op want ik durfde geen contact met hem te maken.

Deze lieve kindervriend is helaas in 2021 overleden en ik ben daar nog altijd erg verdrietig over. Maar Dokter Vrienten zal altijd een onderdeel van mijn leven zijn, hij heeft mij gered en daarom draag ik de graphic novel ook aan hem op.

Hij is een voorbeeld voor velen!

Liefs, Nina 💜🌠

Hallo!

Geen update van Nina dit keer, maar van mij, Margreet de Heer, de tekenares, want Nina ligt momenteel in het ziekenhuis na een galblaasoperatie.

Wie Nina's verhaal kent, weet dat verblijf in een ziekenhuis behoorlijk beladen voor haar is. Dat dit juist nu gebeurt, terwijl we in het proces zijn van haar verleden in beeld brengen, vinden we allebei heel significant. Alsof er nog een echo uit het verleden komt, maar nu in zo'n andere vorm want nu is ze wél ziek en wordt ze wél beter gemaakt. Dat ik ondertussen haar jongere zelf in het ziekenhuis teken, ervaren we als een bizar soort synchroniciteit.

Nina laat iedereen weten dat ze in goede handen is en van plan is er snel weer bovenop te komen!

Lieve donateurs,

Vandaag weer een update over de voortgang van de graphic novel. We schieten flink op!

Diegenen die mij kennen weten dat ik een heel vrolijk en uitbundig karakter heb. Dat was als kind al zo, en dat was iets wat mijn moeder niet kon uitstaan. Gelukkig vond ik op school aansluiting met Claudia, die net zo vrolijk was als ik. Van haar leerde ik rolschaatsen en rekenen, en zij koos mij altijd bij gym. We waren onafscheidelijk!

Toen kwam het moment dat mijn moeder me thuis hield van school. Vreselijk vond ik dat. Ik hield van school, maar bovenal miste ik Claudia. En zij mij ook, ze heeft nog vaak geprobeerd me op te zoeken maar dat werd door mijn moeder tegengehouden...

Claudia en ik hebben elkaar heel lang niet gezien. Ze dacht zelfs dat ik dood was op een gegeven moment. Gelukkig hebben we elkaar na jaren, na de publicatie van mijn boek 'Je bent een verschrikkelijk kind', weer terug gevonden. We zijn toen samen terug gegaan naar onze oude school en dat is gefilmd voor een korte documentaire:

Zo bijzonder om elkaar weer te ontmoeten! En zo bijzonder om onze vriendschap nu ook in stripvorm vastgelegd te zien!

Liefs Nina 💜

P.S.:
Ook zo leuk dat in de graphic novel is verwerkt dat ik naar 'Candy Candy' keek. Dat was een tekenfilm over een weesmeisje dat allerlei problemen op haar pad kreeg maar altijd vrolijk en moedig bleef. Ik vond die serie te gek!

Lieve donateurs,

Het is weer tijd voor een langere update! Dit keer neem ik jullie mee in de reis die ik samen met Margreet de Heer maak. Wat een fantastische rollercoaster is dit! Ondanks dat mijn verhaal wel heftig is, is het vooral een ontroerende en inspirerende reis!

Ik neem jullie mee naar twee specifieke momenten, namelijk: 1975/1976, het begin van mijn verhaal, met foto's uit mijn babyalbum en hoe Margreet die heeft verwerkt; en 1984, toen ik een geweldige vakantie beleefde die voorlopig mijn laatste bleek te zijn, want daarna besloot mijn moeder dat ik niet meer kon en mocht lopen. Tot in detail uitgewerkt met zelfs mijn lievelingsjurkje van toen, het blauwe jurkje met de franjes.

Wat een geluksvogel ben ik want ondanks een'verziekte en verloren jeugd' zijn er toch behoorlijk nog wat foto's en beeldmateriaal bewaard gebleven*. Deze nemen mij nu weer helemaal terug naar die tijd. Confronterend, maar dit is nodig zodat ik input kan geven voor onze graphic novel. Toch voelt de reis nu niet meer eenzaam, dat was het wel een beetje tijdens het schrijfproces van mijn autobiografisch boek "Je bent een verschrikkelijk kind" , gepubliceerd door Uitgeverij Personalia in november 2011. Het is net alsof Margreet er letterlijk bij is (geweest) en dat is echt heel speciaal. De tekeningen, de uitgewerkte verhaallijn opgedeeld in overzichtelijke hoofdstukken; het wordt met zoveel passie en gevoel neergezet.

1975/1976

Het begon allemaal met het babyalbum. Mijn moeder hield hierin van alles bij, mijn gewicht, informatie over de verschillende kinderziektes, mijn eerste woordjes, de ziekenhuisopnames... alles beschreef mijn moeder, behalve mijn eerste stapjes. Dit vakje bleef leeg. Dat viel me meteen op!

De ziekenhuisopnames begonnen al vanaf het moment dat ik een paar maanden oud was. Op de tweede pagina kunnen jullie zien hoe ik als kleine Nina (1 jaar jong) al ontzettend bang was voor de dokters. Ik herinner mij van deze periode niet zoveel maar mijn eerste nare herinnering zijn de tralies van het ziekenhuisbedje en de nare onderzoeken, de geur van ontsmettingsmiddel. Mijn moeder kwam toen nog heel zorgzaam over.

1984

Hoe mondiger en hoe ouder ik werd, hoe meer mijn moeder begon te manipuleren. Dit is al invoelbaar in het volgende fragment uit 1984, toen was ik 9 jaar:

Wij gingen op vakantie naar een camping hier in Nederland. Dit is voor mij persoonlijk de allerleukste herinnering uit mijn kinderjaren. We gingen namelijk bijna nooit op vakantie! Ik zwom hele dagen, werd verliefd op Bart en zelfs daar had ik nog een foto van teruggevonden in de oude doos.

Helaas staat Bart daar niet op maar je ziet mij in het zwembad. Van grote waarde! Ik ben zo blij dat ik deze herinnering heb want dat is de basis geweest om mij vast te houden aan mijn dromen terwijl mijn moeder mij gruwelijk mishandelde en ziek maakte.

Een aantal weken na deze vakantie kwam er een dieptepunt en dit wordt letterlijk verbeeld in de rollercoaster die ik in de vorige update liet zien, zo voelde dat voor mij. Mijn moeder verzon een nieuwe ziekte omdat ik één keer over spierpijn had geklaagd. Ik heb mij al die tijd afgevraagd of het mijn eigen schuld was toen ik in het ziekenhuis terecht kwam.

Wij werken achter de schermen gigantisch hard door om publicatie in de zomer mogelijk te maken en blijven jullie op de hoogte houden via updates. Ik kan niet wachten, en tegelijkertijd geniet ik volop van deze bijzonder mooie samenwerking. Ik weet nu al dat veel kinderen, mede-overlevers, professionals en omstanders mogelijk veel (h)erkenning kunnen vinden. Het is van grote meerwaarde, een verhaal in beeld! Het geeft zoveel inzichten, het zegt zoveel meer dan woorden soms.

Tot binnenkort weer!

Liefs Nina 💜

*De foto's kreeg ik via mijn voogd na de uithuisplaatsing. Alle spullen, foto's, herinneringen van mij, werden verwijderd door mijn ouders. Alsof ik nooit had bestaan. Ik ben heel blij dat dit babyalbum en andere foto's bij mij terecht gekomen zijn. Alle dossierstukken heb ik opgevraagd in 2009 via de Academische Ziekenhuizen waar ik heb gelegen. Dit is voor mij heel helpend geweest tijdens mijn schrijf-, en verwerkingsproces. Belangrijk om te weten: alleen Academische Ziekenhuizen bewaren dossiergegevens voor een periode van 110 jaar, dit is in de archiefwet zo bepaald. Helaas worden gegevens in reguliere ziekenhuizen vaak maar voor een periode van 10 jaar bewaard. Misschien dat gegevens nog wel via de huisarts op te vragen zijn.

Lieve donateurs,

Zoals beloofd stel ik met veel plezier de nieuwe tekenares van 'Nina, de graphic novel' aan jullie voor: dat is Margreet de Heer!

Margreet was drie jaar lang Stripmaker des Vaderlands (2017-2020) en is onder andere bekend van haar informatieve en educatieve stripreeks 'In Beeld' en publiceert/publiceerde strips in dagbladen Trouw en NRC en in bladen als Wetenschap in Beeld, Yes, Zij aan zij, Jump en het weekblad Tina. Haar stijl is bijzonder helder en toegankelijk voor jong en oud. Perfect dus voor ons project, waarmee we hopen dat ook onder een jonge doelgroep Münchhausen by Proxy oftewel Pediatric Condition Falsification bekend zal worden, zodat deze ernstige vorm van kindermishandeling eerder herkend wordt en slachtoffers tijdig hulp kunnen krijgen.

Margreet gaat de verstripping op eigen scenario doen, omdat zij mijn boek al kende en haar eigen ideeën heeft over hoe ze het in haar stijl aan wil pakken. Daarom zijn we letterlijk opnieuw begonnen. We willen Willem Ritstier enorm bedanken voor zijn begrip en voor alles wat hij voor dit project gedaan heeft. 🙏⚘️❤️

Margreet is bezig om in sneltreinvaart het boek werkelijkheid te laten worden, zodat we het nog deze zomer kunnen publiceren. Hier ziet u een voorproefje:

Een belangrijke leidraad die Margreet visueel in haar aanpak uitwerkt, is die van de achtbaan. Ik schreef in mijn boek 'Je bent een verschrikkelijk kind':

"Heb je nog steeds zo'n pijn?" vroeg ze.
Nee hoor, het gaat goed", zei ik.
Ze werd boos:
"Je bent hier niet voor niets, dus ga nu niet ineens beweren dat je geen pijn hebt. Je zet me niet voor schut, ik wil geen flater slaan bij de dokter. Hoor je wat ik zeg?"
Wat moest ik nu doen?
Ik werd letterlijk in een richting geduwd die ik niet in wilde gaan. Het is alsof iemand je in een achtbaan zet terwijl je dat niet wilt omdat je bang bent. De beugels worden vastgemaakt, je hoort een klik en je kunt er niet meer uit. Er is geen weg terug. Het enige verschil is dat een achtbaanritje hooguit twee minuten duurt en ik geen flauw idee had waar deze rit naartoe ging en ook niet hoe lang de beugel vastgeklemd zou blijven.

Het beeld van de achtbaan zegt voor mij alles over hoe ik mij jarenlang gevoeld heb. De beklemming, de machteloosheid. Ik vind het heel krachtig om het nu ook werkelijk voor me te zien in de tekeningen van Margreet. Momenteel zit ik in een andere achtbaan, een veel leukere, namelijk de samenwerking met Margreet. Zij neemt in haar werk heel veel mee van de foto's en informatie die ik bijna dagelijks stuur, en daar laat ik binnenkort graag nog meer van zien!

Lieve groet,

Nina

Lieve donateurs,

Het is alweer een poosje geleden dat jullie een update ontvingen over het Nina-project. Er is inmiddels veel gebeurd. Helaas heeft tekenares Renee Rienties zich wegens privé-omstandigheden moeten terugtrekken. Gelukkig hebben we ook goed nieuws, want we gaan nu hard aan de slag met een nieuw team! Wij zullen dit team nog eind deze maand bekend maken, alsook de vorderingen. Het boek zal nog aankomende zomer verschijnen.

Ik kijk er enorm naar uit om binnenkort nog meer met jullie te delen!

Liefs, Nina

Er komen nog altijd heel lieve reacties omdat onze crowdfunding geslaagd is en dat is zo fijn! Daar ga ik zeker op een ander moment nog iets meer over vertellen. Voor nu is er nieuws over een aantal live radio-optredens. Ook de media pakt het heel goed op nu de crowdfunding geslaagd is en daarom heb ik weer een update voor jullie allemaal. Ik ga het even op volgorde aan jullie doorgeven:

Komende maandag 25 juli ben ik uitgenodigd om bij Radio 1 in het programma van Villa VdB met Jurgen van den Berg te vertellen over mijn verhaal, de graphic novel, en het proces na de crowdfunding. Dit wordt live uitgezonden vanuit Hilversum vanaf 14.00 tot 15.30 (ik zal ongeveer rond de klok van 15.00 te horen zijn) via deze link: https://www.nporadio1.nl/programmas/villa-vdb

Een week later, op dinsdag 2 augustus van 10.00 tot 12.00 zal ik ook te gast zijn bij Radio Zwolle bij de uitzending Ulkie Dulkie met Wim Ulkeman. Met mijn persoonlijke muzieklijstje en ervaringen over de crowdfunding en het proces rondom onze graphic novel. Deze uitzendingen zijn helaas niet terug te luisteren dus zeker een aanrader om live te luisteren als je in de gelegenheid bent.

Lieve groet,
Nina 💜

Lieve donateurs,

De graphic novel draag ik persoonlijk op aan de kinderarts die mijn leven heeft gered: dokter Vrienten (pseudoniem). Dankzij hem ging ik openbaar met lezingen, iets wat ik vaak en lange tijd samen met hem heb mogen doen. Dit zal ik voor altijd blijven koesteren. Vorig jaar is dokter Vrienten overleden en dat vind ik nog altijd erg verdrietig.

Op 11 juli 2022 is er een openhartig interview online gekomen. Ik was in gesprek met Kiki Scheepens van de Podcast 'Mooie Mensen', die onlangs is gelanceerd. Ik was als eerste uitgenodigd als gast en we hebben uitgebreid gesproken over mijn verhaal, over dokter Vrienten en over het proces van de graphic novel. Op Youtube is de podcast terug te luisteren en te zien. Het is zeker een aanrader om ook de andere podcast afleveringen te luisteren, heel inspirerend! Op de website van Kiki Scheepens kun je meer informatie lezen: www.kikischeepens.nl.

Op 19 juli is er in het magazine Vriendin een prachtig artikel uitgekomen naar aanleiding van mijn boek 'Je bent een verschrikkelijk kind'. Journalist Hilli voor den Dag benaderde mij en wij hadden een ontroerend mooi gesprek. Wat voor impact heeft een Münchhausen by Proxy verleden op je huidige leven? Heel belangrijk vind ik het om een boodschap uit te dragen naar alle overlevers dat je ondanks zo'n verleden wel een heel gelukkig en liefdevol leven kunt opbouwen. De laatste maanden krijg ik weer behoorlijk veel berichten van mensen die zich in mijn verhaal herkennen en ik hoop van harte dat dit artikel ook weer een steun mag zijn. En ik hoop dat het voor professionals een eye-opener kan betekenen.

Dit nummer van Vriendin is te verkrijgen in de boekwinkels en supermarkten tot maandag 25 juli.

Lieve groet,
Nina💜

Lieve donateurs,

We hebben supergoed en ook belangrijk nieuws! Of liever gezegd: we hebben verschillende leuke, goede en belangrijke nieuwtjes!

Dankzij veel lieve mensen vanuit alle hoeken maar vooral vanuit ons netwerk, zijn er veel acties ingezet om ons project onder de aandacht te brengen. Ook kregen wij zeer bruikbare tips voor onze crowdfunding. Dat is hartverwarmend lief en zo helpend! Mede door al jullie steun, het meedenken en delen, tips, donaties en nog meer acties, heeft ons project een enorme boost gekregen. Zo heeft een heel lieve persoon vanuit mijn netwerk via LinkedIn gisteren een bedrag van €500 euro overgemaakt. Dat is toch geweldig!?

We staan nu op ruim 70% en dat is super goed nieuws, want als we de 80% halen voor komende zaterdag 2 juli, dan is de crowdfunding al geslaagd en krijgen wij er automatisch 5 dagen bij om nog dichter bij de 100% te kunnen komen! Het is dus nog wel even super spannend! Om het nog iets helderder te maken:

We zijn nog maar €1900 verwijderd van die 80%! Als we dat halen, mogen we het tot nu toe gedoneerde geld behouden en kunnen we ons project doorgang laten vinden, zij het wellicht in iets afgeslankte vorm.

We zijn zo ongelooflijk dichtbij, en voorzichtig al heel blij. We geloven echt dat dit gaat lukken maar daar hebben we nog wel meer en nieuwe donateurs voor nodig.

Wie helpt ons naar de 80%?

Ik denk dat dit zeker haalbaar is! Maar het blijft wel super spannend!

Lieve groet,
Nina 💜

Lieve donateurs,

Vorige week mocht ik te gast zijn in de podcast van het Stripjournaal - wat een eer! Ik ben al jaren groot fan en trouwe luisteraar, en nu was ik er zelf onderdeel van, in een heel mooi en ook bewogen gesprek, dat hier is terug te luisteren:

https://stripjournaal.com/2022/06/16/levensverhaal-nina-blom/

Robin Vinck stelde geweldige vragen, precies op het juiste moment. Mijn uitgever Seb van der Kaaden legde goed uit waarom we deze crowdfunding zijn gestart en Margreet de Heer las voor in het Voorleeshoekje uit mijn boek 'Je bent een verschrikkelijk kind'... en dat raakte mij zo diep!

Welkom aan alle nieuwe donateurs die dankzij de podcast hebben bijgedragen! Alle donaties worden zo gewaardeerd, net als alle lieve reacties die ik krijg, hier en op social media!

Lieve groet,
Nina 💜

Lieve Donateurs,

Er is moois nieuws!

Gisteren was er een bijzonder feest en daar mocht ik bij zijn. Kees en Joke ken ik al vanaf 12 mei 2015, sindsdien gaat Kees regelmatig met mij mee naar lezingen en reizen we samen door heel het land. Deze twee lieve mensen zijn 50 jaar getrouwd en zij vroegen aan alle gasten om een donatie te doen voor mijn missie.

Dit vind ik zo'n lief en hartverwarmend mooi gebaar! Er is gisteren totaal €1400 opgehaald en dit bedrag wordt komende week overgemaakt. Wauw dat is fantastisch! Er waren een aantal mensen die niet konden komen, en zij hebben direct een donatie op Voor de Kunst gedaan. Via deze weg namens ons allen, ontzettend bedankt! Ik heb gisteren op het feest lang niet met iedereen kunnen kletsen, maar wat een mooie gesprekken heb ik gehad. Veel mensen hadden zich verdiept en zij gaven aan dit project echt een hart onder de riem te willen geven. Wat een lieve, betrokken, inspirerende en mooie mensen zijn jullie! Daarom wil ik via deze weg iedereen nog een keer hartelijk bedanken! Ook de mensen die ik niet heb kunnen spreken!

Tot slot: Op deze zondag 12 juni is er een artikel uitgekomen, geschreven door Meike Marchand voor Wendy Online:

https://www.wendyonline.nl/nina-blom-werd-in-haar-jeugd-opzettelijk-ziek-gemaakt-door-haar-moeder-op-mijn-13e-ben-ik-aan-de-dood-ontsnapt/

Op deze manier zal er nog meer bekendheid komen voor Münchhausen by Proxy en onze graphic novel.

Lieve mensen, helpen jullie ons mee naar de 100%? We hebben nog 21 dagen de tijd!

Dankjewel!

Lieve groet,
Nina

Vandaag is het precies 32 jaar geleden dat ik ontslagen werd uit het ziekenhuis. Daar had ik van 2 augustus 1989 tot 25 mei 1990 gelegen om te herstellen van de mishandelingen. Ik leerde weer eten, bewegen, lopen, genieten van muziek, creatief zijn, schrijven en ik kreeg voor het eerst weer normale kleren aan.

Vanuit het ziekenhuis kwam ik terecht in een leefgroep en voor het eerst in zes jaar ging ik weer naar school. Dit was een prachtige tijd. ❤️

Deze foto's durfde ik nooit te delen omdat ik me ervoor schaamde. Jarenlang heb ik dit geheim gehouden. Nu ben ik zover dat ik het wel durf te delen omdat ik denk dat het juist heel helpend kan zijn. Ook om een stuk bewustwording te creëren. Ik heb niet alleen de cirkel van geweld doorbroken maar ook een stuk schaamte. Mijn verhaal heeft zoveel raakvlakken met dat van andere slachtoffers en overlevers. Het is een levensmissie om meer bekendheid te geven aan deze ernstige vorm van kindermishandeling want Münchhausen by Proxy/Pediatric Condition Falsification kan zo gruwelijk ver gaan, dat kinderen eraan kunnen overlijden. Of levenslang schade eraan overhouden. Daarom mijn missie ❤🙏

Een grote wens is dat de crowdfunding voor de graphic novel mag slagen. We hebben nog 39 dagen! Voor alle volgers: Bestel alvast het boek vooruit of kies een andere tegenprestatie!

Lieve groet,

Nina 💜

Lieve Donateurs,

Regelmatig krijg ik aanvragen van studenten om mee te werken aan een profielwerkstuk of een afstudeerproject. Afgelopen december 2021, tijdens de laatste lockdown, had ik een interview met twee studenten. Zij waren toen 16 en 17 jaar en zij stelden mij zeer goede vragen. Ik kon tijdens het interview merken dat de studenten het zich niet zo goed konden voorstellen dat mijn thuissituatie heel onveilig was. Daarom ben ik zo blij dat we nu bezig zijn met de graphic novel omdat een stripboek nog toegankelijker is dan mijn boek. Juist voor jongeren! Hieronder introduceer ik de studenten:

Jolien en Sterre zitten op het Montessori College in Nijmegen. Zij hebben een profielwerkstuk over Münchhausen by Proxy/Pediatric Condition Falsification gemaakt. De studenten hadden nog nooit over deze ernstige vorm van kindermishandeling gehoord en zij wilden zich daar in gaan verdiepen. Zij kwamen al snel met mij in contact via Instagram. In fijne samenwerking werd deze podcast gemaakt en met de toestemming van de studenten en mij is de podcast hier terug te luisteren. Zij hebben afgelopen april 2022 een 9 gekregen van hun docenten als eindcijfer. Wat een mooie beoordeling. Ik ben super trots op deze studenten!

Lieve groet,

Nina