Toen stijldansles nog dé ontmoetingsplek was, kregen zij al verkering. Nu reflecteren we op de rigide tijdgeest van toen en liefde in andere tijden.

Centrum van beschaafd dus verantwoord amusement
Eind vorig jaar sloot de dansschool van mijn ouders Han en Ank de Bra in Roosendaal voorgoed haar deuren. Mijn vader en moeder leerden elkaar kennen in het ‘centrum van beschaafd dus verantwoord amusement’ dat mijn opa Ad de Bra 85 jaar geleden opende. Vlak voordat het gebouw tegen de vlakte ging, fotografeerde ik hen en vijftig andere stellen die elkaar op dansles ontmoetten in het kleurrijke interieur van de dansschool.

Hoe ontstond het idee om deze film te maken?
Tijdens de fotoshoots werden mij ontroerende en grappige anekdotes verteld over vroeger. Het fascineerde mij hoe anders een liefdespartner vinden toen ging. Menig koppel kreeg een glas water over het hoofd wanneer zij stiekem een zoentje uitwisselden, want dat was strikt verboden in het openbaar. Een fenomeen dat wij nu niet meer kennen. Liefde vinden gaat tegenwoordig heel anders en ook onze perceptie van samenleven verschilt met die van toen. Hieruit ontstond het filmidee voor De Laatste Dans.

Het onderzoek
In de film ga ik middels de ontmoetings- en liefdesverhalen van drie van de geportretteerde stellen op zoek naar een antwoord op de vraag hoe oudere generaties omgaan met de liefde, ook als je al zo lang samen bent, en hoe liefde vinden vroeger ging. Alle koppels leerden elkaar kennen op dansles of de soiree en zijn nog steeds samen. Een stel zelfs al meer dan 60 jaar.
De verhalen van de stellen worden in twee verschillende settings verteld: bij hen thuis en in een filmset, die eruit zal zien zoals de dansschool van mijn ouders was. Door hen in het decor van weleer te plaatsten en hun ontmoeting na te laten spelen, hoop ik hen terug te kunnen brengen naar de emotie van toen. Wat gebeurde er op dat moment en hoe voelde zij zich. Vroeg hij haar ten dans of andersom? Wie vroeg verkering aan wie? We voelen mee met hun liefdesreis.
Anderzijds vraag ik mij af: wat kunnen we leren over hun ontmoeting? Herkennen we ons in deze verhalen, of komen ze uit een andere tijd?

Waarom moet deze film er komen en waarom is jouw support belangrijk?
Met de film wil ik onderzoeken hoe liefde toen en nu vormgegeven is en wat verschillende generaties van elkaar kunnen leren. De film is onderdeel van een overzichtstentoonstelling van mijn werk van 2015 tot nu waarmee ik een podium wil creëren om te praten over wat liefde is. Al mijn werk tussen nu en 2015 gaat over de liefde en verbinding zoeken en vinden met jezelf en de ander. Elk werk laat een andere fase in dat onderzoek zien. Ik wil over de liefde praten met anderen. Met de mensen in de film maar ook met jou. En met jouw nicht en haar achterneef en zijn moeder en haar oma enzovoorts. Ik hoop zo data te verzamelen die een meer realistische kijk kunnen vormgeven over wat liefde is. We kennen allemaal de Liefde is…-illustraties nog wel. Heb jij het gevoel dat die prentjes een realistische kijk op wat liefde is geven? Ook horen we om ons heen hoe de liefde eruit zou moeten zien. Er wordt een eenduidig en wat mij betreft ook te rooskleurig beeld geschets van hoe je de liefde zou moeten ervaren. Maar zijn wij niet allemaal anders en hebben wij daarom niet allemaal andere wensen en behoeftes?

Wat kan ik verwezenlijken met jouw bijdrage?
Jouw steun zorgt ervoor dat de film er komt en dat we het debat over liefde kunnen voeren.
Niet alleen de cameravrouw, lichtvrouw en alle andere geweldige crewmembers verdienen het om een normale fee te krijgen, ook het bouwen van de filmset kan niet zonder geld. En als we eenmaal alles erop hebben staan, moet het geheel nog in elkaar gemonteerd worden en nabewerkt. Ook wil ik weer aandacht besteden aan speciale muziek, gecomponeerd om de kijker in het verhaal van de stellen en de dansschool mee te nemen van begin tot eind.En dan is ‘ie af en wil ik hem aan jullie kunnen laten zien. Zelfs dat kost helaas geld.

Je begrijpt, ik heb je hard nodig en ik ben je natuurlijk nog dankbaarder!