Ik mag mijn performance spelen op het O. Festival in Rotterdam en het Tête-à-Tête Festival in Londen!
Help jij mee om het mogelijk te maken?

Ik ben Mees Vervuurt, componist en theatermaker, afstuderend aan Musician 3.0 aan het Utrechts Conservatorium. In het derde jaar van mijn opleiding ontwikkelde ik de muzikale performance 'Sometimes I visualize myself back in the belly of my mother' voor 5 zangeressen waarin ik de randen van hun stemgebruik opzoek in het terugverlangen naar de baarmoeder.
Ik ben door het O. Festival in Rotterdam en het Tête-À-Tête Festival in Londen uitgenodigd om 'Sometimes I...' te komen spelen. Een grote eer, maar ook een enorme kans om mijn werk voor een groter, internationaal publiek te mogen vertonen. Een deel van de kosten wordt gedekt door de festivals, echter is dit niet genoeg om iedereen 'fair-practice' uit te betalen en iedereen naar Londen te krijgen. Daarom ben ik deze crowdfunding campagne gestart. In ruil voor jouw donatie heb ik een mooi pakket met tegenprestaties gemaakt.

Beide festivals zijn toonaangevende podia voor internationale makers, die door veel mensen uit het werkveld worden bezocht. Eerder speelden op deze festivals makers als Nicole Beutler, Calliope Tsoupaki, Bill Bankes-Jones, etc.
Het O. Festival vindt plaats in mei, en het Tête-à-Tête Festival in september.

De performance

In ‘Sometimes I visualize myself back in the belly of my mother’ roepen vijf zangeressen in de lege ruimte, wachtend op een reactie, een bevestiging. Er klinkt een vraag, een ‘Hello?’. De schreeuw in de ruimte weerkaatst heen en weer, de klanken worden langzaam dissonanten van elkaar. De muzikale performance vertoont een abstracte wereld die je in herkenbare, realistische elementen dicht tegen de zangers aan doet kruipen. De warme harmonieën worden tastbaar door de haperende klanken van onafgemaakte zinnen. De oprechte zoektocht van de performers naar het verlangen om gehoord te worden, terug naar de buik te keren stelt de vraag waar we ons grootste geluk uit halen - een veiligheid of al het onbekende om ons heen?- en ontroert in het brekende moment van samenzang.

Film
Afgelopen juli heb ik de performance verfilmd, om mijn werk op een mooie manier te vertonen aan een grenzenloos publiek. Deze film heeft er ook voor gezorgd dat we de performance deze zomer mogen gaan spelen. Kijk ook eens bij de tegenprestaties, want als jij doneert zou je de film zo maar eens kunnen zien!

Verwachtingen & inzichten

De uitnodiging van deze twee festivals om te komen spelen zorgt er niet alleen voor dat ik mijn werk op internationaal gebied kan vertonen, maar het zorgt ook voor een mogelijkheid om nieuwe verbindingen te leggen met andere makers. Ik ben met het O. Festival in gesprek over welke makers en makershuizen ik het beste kan uitnodigen en ontmoeten om na mijn afstuderen een volgende stap te zetten.
Deze vertoningen zijn voor mij als jonge maker een unieke mogelijkheid om mijzelf te laten zien in het werkveld en een serieuze volgende stap te zetten.

Jullie hulp
De programmering voor beide festivals is rond en de performance is af. Ik heb jullie hulp enkel nodig om deze droom echt te kunnen realiseren! Voor de volgende punten heb ik de laatste beetjes nodig:

- Eerlijk uitbetalen van alle medewerkers, zoals de zangers, de productie en mijzelf natuurlijk ook...
- Reiskosten die nog buiten de speeldata om gemaakt moeten worden voor het ophaal van kostuums, decor, etc.
- Eten & drinken voor de spelers en de productie, zodat iedereen niet al te chagrijnig wordt ;)

Team
Voor dit project werk ik met een geweldig jong team die allemaal net afgestudeerd zijn, of bezig zijn met hun master. De performers zijn Ana Balestra, Stefanie Bruggeling, Roza Herwig, Femke Hulsman en Elisa Maayeshi. Voor productie werken we met zowel Belle Lammers als Floor Öfner. Daarnaast is Stella Toonen betrokken bij de kostuums.

Meer over mijn werk

In mijn werk vertoon ik het absurdisme van onze alledaagse levens, wat enkel in onze binnenwerelden lijkt te kunnen bestaan. Het stotteren van een stem, de snijdende, ontroerende harmonieën van wolfsgehuil en ellenlange strijkersglissandi die de onophoudende vergankelijkheid vertonen, zijn enkele voorbeelden van fascinaties waar ik mijn werken mee start. Door deze conceptuele klankbronnen te gebruiken, maar ook media als beeld en performance te gebruiken, doe ik een poging onze dagelijkse krakende gedachten te verklanken, wat een soms ongemakkelijke wereld opent die raakt in het brekende moment van de muziek.

Eerder speelde mijn werk 'Een klein requiem voor vergankelijkheid' op het Amsterdam Fringe Festival, maakte ik samen met mijn zus en regisseur Doris haar afstudeervoorstelling 'HOWL' en componeerde ik voor een aantal films en theatervoorstellingen. Daarnaast ben ik lid van de alt-pop band DEUX MILLE.

Meer muziek en werk van mij vind je op mijn website en mijn Instagram.

Peeping Tom
Afgelopen herfst werkte ik voor mijn stage samen met Peeping Tom aan ‘La Visita’ in Brussel en Reggio Emilia, vertoont in Collezione Marramotti. Een absurdistische performance over rouw en vergankelijkheid, vertolkt in een unieke bewegingstaal waarin klank centraal staat. Hieronder een aantal recensies.
“An unprecedented site-specific performance” – Teatro e Critica
“With La Visita, Peeping Tom gives life to a ritual disturbed by human and perceptive instability.” - exibart
“New generations [in dance-theatre] bring to the fore new manias, tics, obsessions, discomforts. This also explains the international success of "Peeping Tom"” – La Stampa