Doneer en help ons om deze essayistische documentaire over de confrontatie met de dood te realiseren!

Over de documentaire
In deze korte essayistische documentaire wordt het streven naar onsterfelijkheid onderzocht. Door middel van vier verhaallijnen met vier bijpassende voice-overs wordt de dood en onze wens om herinnerd te worden op verschillende manieren belicht. Zo bouwen we bijvoorbeeld stillevens met alledaagse spullen om stil te staan bij de vraag wat we achterlaten als we er niet meer zijn en filmen we een rinkelende telefoon in het midden van het bos als metafoor voor het gesprek dat niet gevoerd wordt. Dit alles om een moment stil te staan en om ons eens wezenlijk af te vragen: wie wil ik zijn en wat betekent mijn sterfelijkheid voor mij?

Motivatie van Lieve
Eind 2020 overleed mijn oom. Op zijn crematie kwam hij met een verrassing: een eigen speech en een kunstwerk voor iedere aanwezige. Hij was bang om zijn eigen leven en identiteit volledig achter zich te laten en vond daarvoor deze oplossing: hij wilde graag bij ons blijven en vooral niet vergeten worden. Sindsdien leeft mijn oom voort in dat schilderij. Mijn schilderij van hem staat 1,5 jaar later nog steeds onuitgepakt in de hoek van mijn kamer. Ophangen of uitpakken stel ik liever uit: zolang hij niet aan de muur hangt, is hij nog niet helemaal verleden tijd.
Los van dat de dood mij al jarenlang benauwd, vond ik dit laatste gebaar van mijn oom echt heel bijzonder. Zijn overlijden heeft mij doen inzien dat het leven kort is en heel hard kan zijn. Anderzijds heeft zijn ziekte mij kennis laten maken met de dood en hoe dit echt in zijn werk gaat. Hij is inderdaad overleden, maar hij is niet volledig verdwenen. Ik zie hem terug in het schilderij, maar ook in het huis van mijn tante. Zijn dood heeft mij doen inzien dat je grip kunt krijgen op je eigen sterfelijkheid en dat je ongetwijfeld nog zal doorleven in herinneringen.
Ik merk om mij heen dat er niet zo graag over de dood wordt gepraat. In mijn film wil ik juist de confrontatie van ons einde aangaan en het nadrukkelijk over onze vergankelijkheid hebben. Ik denk dat het heel belangrijk is om ons te beseffen dat we geen onsterfelijke wezens zijn en dat er ook schoonheid kan schuilen in het feit dat dingen voorbijgaan. Ik hoop in mijn film een moment van bezinning te creëren en de kijker te laten nadenken over hun eigen sterfelijkheid en na te denken over vragen als wat betekent de dood voor mij en hoe zou ik herinnerd willen worden.

Motivatie van Abel
In deze documentaire gaat het beeld dragend zijn voor het verhaal. Dit geeft mij als cinematograaf de uitdaging om op zoek te gaan naar de juiste manier om dit over te brengen en vorm te geven. Hierin heb ik de ruimte voor veel experiment, waar ik heel blij van word. De inhoud spreekt mij als mens aan omdat ik merk dat in mijn omgeving de dood een te weinig besproken onderwerp is. Dat deze documentaire aanspoort tot gesprek vind ik daarom perfect aansluiten op wat ik wil maken.

Waarom een film over de dood?
Praten over de dood is moeilijk en ruim 1 op de 3 mensen praat er nooit over. Juist als we nú over de dood praten, kunnen we grip krijgen op onze sterfelijkheid en belangrijke dingen bespreken. Om te voorkomen dat we ooit spijt krijgen dat we onze wensen rondom onze dood nooit hebben besproken én om de dood een ‘logisch’ onderdeel te maken van ons bestaan.

Doneer nu!
Iedereen krijgt te maken met dood of ziekte en daarom kan deze film voor iedereen iets betekenen. Om deze film te maken hebben we uw steun hard nodig. De hele crew werkt vrijwillig, het geld wat we ophalen besteden we aan licht-, camera- en geluidsapparatuur, studiohuur en reiskomsten. We doen er alles aan om deze belangrijke afstudeerfilm te realiseren, en daar kunnen we uw hulp heel goed bij gebruiken!

Volg ons!
Om up to date te blijven van alle ontwikkelingen in de aankomende maanden kun je ons volgen op Instagram @hoemijnoom.defilm