Zangeres Judy Blank viel mij op door haar ingetogenheid achter de schermen. Tijdens Lowlands 2013 ontmoette ik haar, toen was ze 19 jaar. Ik legde haar optreden vast en ze nodigde me uit om backstage beelden te maken. Sindsdien volg ik haar al een aantal jaren met een camera van heel dichtbij. Judy gaat door veel veranderingen heen op muzikaal gebied, maar ook vooral, op persoonlijk gebied. Bekendheid krijgen op jonge leeftijd, dat doet nogal wat met de fijngevoelige Judy.

De Film
Judy vertrok in 2015 in haar eentje naar Amerika met haar laatste spaargeld. Op dat moment stond ze voor de moeilijke keuze van opgeven of doorzetten in de muziekwereld. Haar eerste plaat liep niet goed in Nederland en haar zelfvertrouwen daalde. Haar tweede album liet zo lang op zich wachten dat ik ook even niet meer wist of het nog zou komen. Ze was zo ontevreden over haar eerste album dat ze er niet meer aan herinnerd wilde worden. Maar gelukkig vond de zelfkritische Judy op haar eigen tempo de liefde voor muziek terug in Louisiana en Nashville. Ze kreeg het voor elkaar om op allerlei plekken te spelen en sloeg een andere weg in. Van het oppervlakkige jazzpop veranderde haar muziek naar gevoelige folk/americana. De afgelopen tijd floreerde ze op open mic avonden en in de studio met Amerikaanse muzikanten. Dat is te horen op het album ´Morning Sun´, dat in 2018 uit kwam. Nu lijkt Judy steviger in haar schoenen te staan op het podium, maar in de kleedkamer is ze nog vaak gespannen. Ook hecht ze veel waarde aan de reactie van het publiek en kan een negatief bericht haar snel van streek maken.

Ze keerde vaak terug naar Amerika, daar voelt ze zich het fijnst. Ik beloofde haar dat ik haar achterna zou gaan met de camera als ze door dreigde te breken in Amerika. Judy zit momenteel in een opwaartse spiraal en belde me opgewonden op met het nieuws dat ze in september als ALLEREERSTE Nederlander OOIT op het grootste Americana muziek festival ter wereld staat; Americanafest in Nashville. Het is ondenkbaar dat dit project anders eindigt dan met een optreden op Americanafest. Zonder twijfel zei ik; "Natuurlijk ga ik mee!". Judy krijgt de kans van haar leven. Maar hoe houdt ze haar angsten en onzekerheden onder controle in de voorbereiding op deze ultieme kans? Ik reis met haar af naar de plek waar ze tussen haar kracht en kwetsbaarheid ook haar eigen stijl vond. Ik bevraag haar over haar ‘road to fame’. Hoe gaat ze om met roem wanneer ze liever klein blijft? Wat zit er achter de drang om haar muziek uit te dragen?

Support gevraagd
Het grootste deel van de film staat er al op. Maar het einde, de kers op de taart ontbreekt nog. Dit omvat de reis met Judy naar Nashville en is een grote kostenpost die we helaas niet helemaal zelf kunnen bekostigen. Dolblij zou ik zijn als ik er in september met mijn geluidsman bij kan zijn om dit mooie, lange en leerzame project af te kunnen ronden. Daarnaast gebruiken we het geld dat we door middel van Cinecrowd ophalen ook voor een groot deel voor de montage, sound design, kleurcorrectie, promotie en uiteindelijk de distributie. We willen de documentaire namelijk aan de hele wereld laten zien, via film festivals. Het wordt een intieme ervaring, maar ook een universeel verhaal, over de weg naar succes van een jonge zangeres met grote potentie, maar ook onzekerheden.