Ontzettend hard vallen en altijd weer opkrabbelen. "'Dat was lachen" is het ontroerende verhaal van de Utrechtse stads cabaretier Hennie Oliemuller.

INTRODUCTIE

Hij wilde schrijven als Godfried Bomans en op het toneel staan als Wim Sonneveld. De op 65 jarige leeftijd overleden cabaretier Hennie Oliemuller is van groot belang geweest voor de geschiedenis en ontwikkeling van het cabaret in de stad Utrecht. Toch is er over het leven van Hennie Oliemuller weinig bekend.

In de documentaire “dat was lachen’’ gaat filmmaker Floris Meinardi op zoek naar het geheim , het ontstaan en de magie van de grappen van de Utrechtse stads cabaretier. Wat maakte hem als cabaretier zo uniek? Naast deze zoektocht is “dat was lachen” een film over het persoonlijk leven van een markante Utrechtse artiest. Het is een film met een lach en een traan. Het gaat over succes hebben of niet. Het is een persoonlijk portret van een man die veel voor het Utrechtse cabaret heeft betekend maar daarvoor nooit de waardering heeft mogen ontvangen.

WAAROM

Als film- en televisiemaker ben ik altijd op zoek naar personages met een rafelrandje, iemand met verschillende facetten in zijn of haar karakter. En dat is bij Oliemuller zeker het geval. Ook wil ik graag laten zien hoe deze man de Utrechtse cabarettraditie heeft beïnvloed, met zijn toch opvallende vorm van humor; soms wel eens volks genoemd, maar soms opvallend poëtisch. De man had ook een tragische kant, zijn leven kende veel ups en downs. Zijn slenteringen door de binnenstad zijn legendarisch geworden, niet in het minst door de optekening daarvan in het Utrechts Stadsblad. Ik vind het belangrijk om inwoners van Utrecht een kijkje te geven in de ziel van deze man, omdat via hem ook een exemplarisch verhaal wordt verteld over wat wel de tragisch clown wordt genoemd, iemand om wie gelachen kan worden – als je zijn gevoel voor humor apprecieert – maar die ook de schaduwkanten van het leven laat zien.

DE CAMPAGNE

RTV Utrecht heeft inmiddels de intentie uitgesproken om de film uit te zenden. Maar helaas zonder geld, geen film. Om de film te realiseren is er nog een laatste bedrag van 5000 euro nodig. We zijn er dan ook bijna. Het zou fantastisch zijn als u een financiële bijdrage aan de film zou willen leveren. En dat doet u niet alleen. De volgende fondsen hebben al hun medewerking toegezegd;

Gemeente Utrecht, Fentener van Vlissingenfonds, Carel Nengermanfonds, Provinciaal Utrechts Genootschap, Van Baarenstichting, KF Hein en het Prins Bernhard Cultuurfonds.

RTV UTRECHT

Zoals gezegd heeft RTV Utrecht de intentie uitgesproken om documentaire “ Dat was lachen” uit te zenden op de provinciale televisiezender RTV Utrecht en op U stad. Volgens staf programmering Geert Voskamp van RTV Utrecht kan het plan om een film over Hennie Oliemuller te maken een interessante en belangwekkende film opleveren. Daarnaast kan dankzij de steun van RTV Utrecht de film beschikken over een aantal bijzondere archiefopnames van Hennie Oliemuller.

BEELDLAND

Een film maken doe je niet alleen. Naast RTV Utrecht wordt de film met raad en daad bijgestaan door regisseur en producent Johan van Kempen van het Utrechtse productiebedrijf Beeldland.

COMITÉ VAN AANBEVELING

Hartelijk dank voor uw uitnodiging om komend jaar zitting te nemen in het Comite van Aanbeveling van de film Hennie Oliemuller. Graag bericht ik u dat ik aan uw verzoek wil voldoen en wens u veel succes met de voorbereidingen.

Hoogachtend,
Mr J.H.C. van Zanen

P.S. Niet de fietsbrug vergeten in de film.

“Ik ben zeer benieuwd naar deze documentaire over de man die aan de wieg stond van de carrière van Tineke Schouten en Herman Berkien, maar zelf relatief onbekend bleef. Ik ken Floris Meinardi als een toegewijde filmmaker en vertrouw hem deze klus van harte toe."

Joris Linssen
presentator Hello Goodbye, de Wandeling en Liefs Uit… bij de KRO-NCRV

‘Natuurlijk moet er een documentaire komen over het leven van Hennie Oliemuller. Hij was de Nestor van het Utrechts cabaret . Van Anne-Marie Konincks tot Herman Berkien, Yvonne Groeneveld, Femke Wolthuis en mij zelf en nog zoveel namen na mij. Wij kregen allemaal onze gratis cabaret opleiding in de jaren 80. Hennie was baanbrekend voor zijn tijd. Amsterdam had Yvo de Wijs, wij hadden Hennie Oliemuller.

Tineke Schouten’

Ervan uitgaande dat de beoogde film “Dat was lachen” een meesterwerk wordt (zo niet een heel bijzonder document), neem ik graag plaats in het comité van aanbeveling.
Met voldoende afstand en toch dichtbij genoeg (om o.m. interessant materiaal te verzamelen) lijkt me dit ook het juiste moment.

Het heeft voor mij alles te maken met het klassieke thema: “de tragiek en de clown`.
Veel succes.

Jos Stelling