Asielzoekers met verschillende nationaliteiten starten een band in een AZC. Kunnen ze de verschillen in cultuur en taal overwinnen?

Met meer dan 40.000 asielaanvragen in 2015 in Nederland alleen, is het persoonlijke verhaal zoekgeraakt. Met onze documentaire Safe and Sound willen wij de asielzoekers portretteren als de mensen die ze zijn. Onze focus ligt niet op het drama van hun reis, maar op hun leven in Nederland, en de pieken en dalen die er op hun pad komen.

Voor meer updates, bekijk de facebook pagina

Wij hebben 2.500 euro nodig om deze documentaire te kunnen realiseren. We hebben ons eigen geld gestoken in de productie, maar als studenten kunnen wij deze hulp goed gebruiken voor de laatste loodjes. Met jullie hulp kunnen we zorgen dat de productie vertoonbaar is op bioscoopformaat, de vertaling van kwaliteit is, en dat we ons verlies minimaliseren.

Iris van Raalte en Tom Franse stoppen alles in een documentaire die zich afspeelt in een asielzoekerscentrum te Onnen. In Safe and Sound worden getalenteerde asielzoekers met verschillende nationaliteiten gevolgd, op weg naar hun optreden als een band op de burendag, 19 maart.

Mohamed gaf tijdens de oorlog muziekles aan kinderen in Syrië. Hij vluchtte omdat hij het leger niet in wilde: 'Ik ben een muzikant, geen vechter'. In Nederland wacht hij al zo'n vijf maanden op zijn procedure, terwijl zijn vriendin in Syrie achterblijft.

Dit is het verhaal van een van de asielzoekers die wij volgen op weg naar 19 maart.

De oorsprong

Als tegenhanger op het heersende media perspectief wilden wij een documentaire maken in een asielzoekerscentrum; niet enkel over, maar met de bewoners. Na eindeloos regelen, telefoneren en mailen, kregen wij bij hoge uitzondering toestemming om te filmen in AZC Onnen. Aldaar troffen we met behulp van progamma-begeleider Kees Jaquet een aantal getalenteerde muzikanten aan. Met hun verschillende nationaliteiten -Syrisch, Eritrees, Iraans en Albanees- is de enige taal die ze delen de taal van muziek.

Toen we hoorden dat ze op de burendag, 19 maart, hun eerste gezamenlijke optreden wilden neerzetten was ons verhaal geboren. 10 februari filmden we de eerste oefensessie. Het verhaal ontvouwt zich nog tot op de dag van vandaag, en de samenstelling van de band blijft onzeker. Elke bewoner kan op ieder moment worden verplaatst, uitgezet of de procedure afgerond hebben. En dat niet alleen…

Waarom deze documentaire?

Met Safe and Sound willen we een ander perspectief bieden op asielzoekers. We distantieren ons van de term 'massagolf' en zoomen in op persoonlijke verhalen.

Terwijl de ene bewoner van het AZC weggestuurd wordt, viert de ander het verkrijgen van zijn verblijfsvergunning. Het asielzoekerscentrum is een plek waar de emoties van diepe dalen naar hoge pieken reiken. De muzikanten die wij volgen communiceren die emoties in hun muziek. We willen de kijker kennis laten maken met hun dromen, maar ook met de persoonlijke worstelingen die komen kijken bij het aarden in een nieuw land.

Wij kunnen alle hulp gebruiken om de productiekwaliteit van deze documentaire zo goed mogelijk te maken.

Nahom en Najil leerden elkaar kennen in AZC Onnen. Daar maakten ze samen muziek en zijn ze goede vrienden geworden ondanks hun verschillende geloofsovertuiging.

Rasul is met zijn gezin uit Iran gevlucht. Hij speelt mondharmonica, zingt, en speelt gitaar.