Over liefde en de achterkant van liefde, rouw, bij weduwnaars en weduwen die meer dan een halve eeuw samen zijn geweest met hun grote liefde.

UPDATE:
Wow! Binnen twee weeken hebben wij dankzij 57 supporters ons streefbedrag van €3500 opgehaald!! We willen iedereen die gedoneerd heeft ontzettend bedanken. Dankzij jullie kunnen wij deze documentaire realiseren! Omdat er zoveel mensen geloven in dit project, en wij er financieel nog niet zijn, hebben we besloten een nieuw streefbedrag in te zetten. We hopen in de overige twee weken €4500 te behalen. Met dit geld kunnen we o.a. de editor en componist betalen en lampen huren om de scenes goed te kunnen uitlichten.

Help jij ons mee ons nieuwe doel te behalen? Je helpt ons ook enorm door de crowdfunding campagne te delen met anderen. Op naar de €4500!

Volg ons ook op Facebook of Instagram.

---------------

Wat is ware liefde anno 2021? Is het nog te vinden tussen alle datingapps, mogelijkheden en ideaalplaatjes op social media? Is het eigenlijk nog wel van deze tijd om tientallen jaren bij elkaar te blijven? Dit zijn een aantal vragen die mij als maker bezighouden.

Zo maakte ik in 2019 mijn afstudeerfilm DE PRINS OP HET GRIJZE PAARD (2Doc.nl/Makers van Morgen, VPRO) over mijn zoektocht naar in hoeverre het helpt om vast te houden aan mijn ideaalbeeld, gebaseerd op social media, films en de buitenwereld. Hiervoor interviewde ik diverse stellen en singles. Zo werd het een generatieportret over millennials in de liefde, met al onze vluchtigheid, individualisme en veelheid aan keuzes.

Nu - ruim twee jaar later - wil ik een generatieportret maken over de generatie waarbij het vaker voorkomt dat mensen meer dan een halve eeuw samen zijn. Ik wil dit onderzoeken, vastleggen en observeren vanuit het perspectief van de moderne liefde en met een licht poëtische inslag. De langdurige, onvoorwaardelijke liefde van de generatie van mijn opa en oma die in mijn ogen zo kan botsen met de hedendaagse liefdesblik...

OVER SYNCHROON DE FILM

In mijn ogen hadden mijn opa en oma de ideale liefde. Zestig jaar samen, als yin en yang, samengesmolten, synchroon. Begin dit jaar overleed mijn opa en ik voelde sterk dat ik iets heb te doen met de onvoorwaardelijke liefde tussen mijn opa en oma. Nu mijn opa overleden is, ga ik op zoek naar hoe je om kan gaan met rouw en wat het geheim van langdurige liefde is.

De lijn van de film is een gesprek/voice-over over de liefde en rouw bij mijn opa en oma. Deze is licht filosofisch, mijmerend en wordt ondersteund met poëtische beelden die linken naar liefde en de achterkant van liefde: rouw.Naast de rol van mijn oma en overleden opa zitten weduwnaars/weduwen in de film die meer dan een halve eeuw samen zijn geweest met hun grote liefde. We zien sferische scènes van momenten van rouw en momenten van het oppakken van een nieuwe vorm van leven. Zo danst Hennie (75) soms weer in de woonkamer op Oostenrijkse muziek. Met tranen over haar wangen voelt het weer even alsof haar man weer bij haar is. En Wim (76) houdt dag in dag uit zijn tuindagboek bij. Op de dag dat zijn vrouw één jaar terug overleed schreef hij: “De tuin zal altijd anders zijn zonder Roelie." We zien hoe hij toch weer de natuur in gaat om vogels te spotten en op het been wordt gehouden door te zingen in het koor.

VORMGEVING

De film heeft een licht poëtische inslag met een link naar Gelderland. Er zullen interviews zijn, maar ik wil vooral visueel verbeelden. Zo zullen poetische beelden van Gelderse landschappen langskomen, die ik wil vermengen met scènes van de personages. Door deze poëtische beelden wil ik een bepaalde rust, ritme en filosofisch afspect geven aan de film.

Ook zullen archiefbeelden van Het Gelders Archief en Beeld en Geluid een rol spelen, om de transitie in het rouwen van de oude situatie naar de nieuwe situatie te verbeelden. Hierbij speelt muziek regelmatig een rol. Zo zorgt muziek voor het ophalen van een herinnering, troost of het expressie geven aan emoties. Via het dansen, zingen of luisteren van muziek worden de personages soms even terug in de tijd gebracht en komen we terecht in een nostalgische sequentie.

Daarnaast zijn er sferische beelden van de huizen van de personages, waar het gemis van hun grote liefde zichtbaar is. In de vormgeving zal ik gebruik maken van synchronie, in bijvoorbeeld een gedekte tafel voor één en een lege stoel ertegenover. Ook spelen licht en schaduw een rol. Steeds meer licht zal in de scènes doorsijpelen, want personages vinden een nieuwe vorm van leven met hun gemis.

CROWDFUNDING

Al met al wordt het een sferische film, waarbij ik de invloed van muziek op rouw toon, maar ook een tijdsdocument neerzet van een generatie die echt weet wat samenzijn is. Iets waarvan ik denk dat dat niet zo snel meer voorkomt in anno 2021. Het kan daarnaast een steunende film zijn voor iedereen met een bepaalde link naar verlies - zeker in tijden van corona. Ook wordt in onze maatschappij oplossingsgericht gedacht: verdriet mag er zijn, maar je moet ook weer verder. Natuurlijk is dat zo, maar een dierbare komt nooit meer terug. Rouw hoort bij het leven. Rouw is de achterkant van liefde.

Met mijn opa als grote inspirator en verhalenverteller in mijn hart wil ik deze documentaire heel graag maken met mijn crew. We hebben een startbudget van Go Short - International Short Film Festival gewonnen met De Gelderland Film Pitch 3. Voor dit traject doen we ter aanvulling een crowdfunding voor o.a. de apparatuur op de zes draaidagen, het inhuren van crewleden en de reiskosten.

Ik kijk er onwijs naar uit om deze film te maken, samen met alle crewleden, personages en supporters/donateurs van de film. Want een film maak je samen, zeker deze film over samenzijn. ❤