Een korte film over de vriendelijke, creatieve jongen genaamd Arthur die zich vreemd voelt in een wereld waar men al lang niet meer naar elkaar luistert. Wanneer zelfs de dokter hem uitlacht wordt hij genoodzaakt een eigen manier te vinden om aan de herrie te ontsnappen. Dit lukt hem, maar zijn ouders zijn wel iets kwijt: hun zoon.
Met jouw hulp kunnen we dit korte familie sprookje gaan verfilmen. Steun de crowdfunding en krijg tickets voor de premiere! (..Of een andere tegenprestatie)
Ontsnapt is een film van scenarist Janneke van der Pal en wordt geproduceerd door Délon Boonstra. Délon studeert samen met regisseur Luuk van Leeuwen en cameraman Oscar van Crimpen af aan de HKU en willen met dit project bewijzen dat er in stilte schoonheid huist.
Waarom moet deze film er komen?
Toelichting Schrijfster
Janneke: "Speelgoed, ringtones, computers, stofzuigers, tv, verkeer, alles maakt tegenwoordig geluid. Geluiden kunnen 'het denken' maskeren. Ontsnapt is een oproep om al die geluiden eens uit te zetten waardoor plotseling ‘je gedachten’ de kans krijgen door te komen en je kunt luisteren naar je hart.
Arthur, de tienjarige jongen die de hoofdrol speelt, is een jongen die graag wil luisteren en ervaren. Echter zijn omgeving is dat ‘luisteren’ allang vergeten en dringt het kind eenzelfde levenswijze op als dat van hen. Veel geluiden door elkaar heen die samen een muur van lawaai beginnen te vormen! Arthur kan zich er niet aan aanpassen. Hij wil ontsnappen omdat hij zichzelf anders kwijt zal raken. Een plek om in te ontsnappen is je eigen hoofd. Hier vindt Arthur zichzelf terug en is hij gelukkig. De ouders zijn wel iets kwijt; hun zoon.
Hoewel ik het verhaal neer zou willen zetten met een knipoog en een lekker puh gevoel aan het einde, heeft het lichtvoetige sprookje voor sommige kijkers wellicht een wrede afdronk. Immers het hoofdpersonage is niet langer aanspreekbaar en is ontsnapt in zijn eigen hoofd. Hij is daar weliswaar gelukkig, maar de vraag dringt zich op: wordt deze jongen wel weer wakker? Een antwoord daarop geeft het verhaaltje niet. Ik denk niet dat het nodig is. De toeschouwer mag zichzelf afvragen of we kinderen genoeg ruimte en stilte geven om naar zichzelf te luisteren. Maar ook of we onszelf genoeg stilte geven om te luisteren naar wat we eigenlijk willen en ervaren."
Regievisie
Luuk: "Veel mensen lijken tegenwoordig zo hard achter elkaar aan te rennen dat ze vergeten om stil te staan bij hun eigen wil. Want kan je door al die drukte nog wel luisteren naar jezelf? Het scenario is geschreven door iemand die een tijd van stilte heeft meegemaakt. Feit is dat ik niet anders gewend ben dan herrie: Op de basisschool zat ik ‘s nachts stiekem op mijn telefoon met vrienden te chatten, muziek te luisteren en filmpjes te kijken. Er is een hele generatie die stilte slechts kan inbeelden. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben zelf nummer één gebruiker van social media en ben van mening dat het veel creativiteit kan brengen, maar het kan ook een continu geschreeuw zijn om aandacht, het volgen van de nieuwste trends en het kopen van de nieuwste spullen.
Ik gun het iedereen, juist de generatie die dat niet gewend is, om zich af en toe af te zonderen van al deze herrie om trouw te blijven aan wie je wil zijn. Ontsnapt is uit de woorden van Janneke een ‘Lichtvoetig sprookje’ dat precies die vraag achter laat bij de kijker: Geven we elkaar genoeg stilte om te luisteren naar ons hart?"
Geluid
Het liefst werkt Arthur de hele dag aan zijn nieuwe creaties: Het vliegtuigje van een oud pakje appelsap, zijn dromenvanger van gebroken glas, of zijn nieuwste creatie: De windmolen van gebruikte ijsstokjes. Alleen als Arthur werkt aan zijn creaties ervaart hij rust. Op deze momenten gaan de wieken van zijn zelfgemaakte molen draaien en maakt het een prachtig fluisterend geluid. Maar de mensen om hem heen kunnen nooit lang stil blijven waardoor de wieken blijven haken! Het windmolentje staat voor hetgeen Arthur wil horen/bereiken. De fluisterwiekjes die door de wind aangezet worden om te gaan draaien. De wind als bondgenoot die zorgt voor een prachtig fluisterend geluid, alsof hij je iets wil influisteren… Het ‘geluid’ in deze film heeft een hoofdrol. Want hoe klinkt de overprikkeling van herrie, en de vrijheid van stilte? Om deze vragen te beantwoorden werken we samen met getalenteerde studenten van de opleiding Muziek en Technologie (HKU) om te bewijzen dat er schoonheid in stilte huist:
"Het verhaal van Arthur sprak ons enorm aan niet alleen omdat het muzikaal goed klikt met wat wij tof vinden, maar ook omdat de film draait om geluid en bijna het narratief van de film moet zijn. Daar zit voor ons als componisten en sound designers dan ook de uitdaging. Hoe gaan we dit verhaal vertellen door middel van muziek en geluid en hoe creëren we een wereld daaromheen."
Visueel
Arthur raakt snel overprikkeld door alle geluiden om hem heen, maar dat komt ook visueel sterk naar voren. We bevinden ons in een ietwat antieke, vintage wereld (die piept en kraakt) overladen met drukke prints op behang en in kleding, vermengd met hyper-moderne meuk uit china. We hopen hiermee een tijdloos gevoel te creëren. Herrie kent immers geen tijd. Studenten van o.a Theatre Design (HKU) nemen de taak op zich om deze wereld vorm te geven. Op de instagram pagina zijn sfeerbeelden te vinden over wat we zoal voor ogen hebben!
Meer horen, zien, ervaren?
We kunnen ons voorstellen dat je na je donatie graag up to date blijft over ons proces. Omdat we geen herrie willen maken met pushmeldingen doen wij niet aan ‘spam’ mails, maar hebben wij een instagram pagina aangemaakt waar wij zo vaak mogelijk updates plaatsen waarin wij foto’s en video’s zullen posten van onze visie en progressie.
