Vers van de pers, nog geurend naar biologische drukinkten, hing ik pasgeleden met mijn neus boven dozen met boeken. 200 stuks voor mij (nou ja, voor de donateurs dus)! De andere 200 stuks staan bij de uitgever en nog eens 200 staan bij de drukker.

Het eerste wat ik doe als ik een nieuw boek open: ruiken. Ik hou van de geur van drukwerk. Wel fijn dat het in dit geval niet eens schadelijk is ;-). Daarna maakte ik een paar foto's.

Alle persoonlijke uitnodigingen voor degenen die bij de "officiële" boekpresentatie aanwezig mogen zijn op 2 april 2023 hebben de foto ontvangen én, voor het middaggedeelte, de donateurs die bij hun donatie een boek als tegenprestatie kozen ook.

Boek kopen?
Koos jij geen tegenprestatie maar wil jij het boek in de boekwinkel kopen? Dan kan dat vanaf 2 april! Je kunt er zelfs al eentje reserveren, online bij de uitgever is dat het handigste: https://www.uitgeverijhermans.nl/product/zee-van-ruimte-leven-met-autisme/

Bestellen bij een plaatselijke boekhandel kun je ook doen. Gebruik daarvoor het volgende ISB nummer: 978 9492 108 470 / NUR 895

Geen mail ontvangen?
Heb je als donateur wél een boek als tegenprestatie gekozen maar heb je geen mail van mij ontvangen? Kijk even in je spamfilter of stuur een mail naar [email protected] zodat ik kan bekijken of er iets niet klopt.

Delen = helpen
Zou jij mijn boek bij een relevante organisatie (scholengemeenschap, belangenorganisatie, coachpraktijk, psychologenpraktijk, je eigen praktijk etc.) onder de aandacht willen brengen? Ik heb een persbericht geschreven met meer info. Mail me even ([email protected]), dan kan ik je de tekst en beelden sturen. Je zou me daar enorm mee helpen om het boek bereikbaar te maken voor iedereen die geïnteresseerd zou kunnen zijn in het onderwerp autisme.

Het boek is niet meer van mij
Het blijft spannend, dat moment waarop de eerste lezers gaan lezen ... en mijn boek écht niet meer van mij is, maar van de lezer. Ik geen invloed meer heb op dat wat zwart wit gedrukt staat en het effect wat dit heeft op de lezer ... Daar deed ik het allemaal voor en nu is het bijna zover. Een rare gewaarwording en toch ook een opluchting! Tot nog toe word ik in elk geval heel blij en warm als ik denk aan iedereen die ik op 2 april zal ontmoeten... Dat doet me heel erg goed!

Liefs! Merijntje

Weet je nog...? Zo begon het, Met deze film!

Je hielp me naar aanleiding van mijn oproep tot steun voor mijn boek Zee van ruimte, leven met autisme!

En yes, het is zover: afgelopen week, op mijn verjaardag, leverde ik het binnenwerk van mijn boek bij de drukker aan. De omslag leverde ik al iets eerder aan zodat het drukwerk goed kan drogen voordat alles naar de binder gaat.

Voor iedereen die een boek koos als tegen prestatie:
je ontvangt binnenkort mail met info waar je het boek op kunt halen en wanneer.

Voor iedereen die bij de boekpresentatie zal zijn: ook jij ontvangt binnenkort mail over de officiële lancering! In elk geval kun je alvast een datum reserveren: 2 april 2023. Dan vindt de officiële lancering plaats.

En na 2 april 2023 is het boek ook te koop via mijn uitgever en te bestellen bij (online)boekwinkels.

Toen ik de logo's van de donateurs en het vlinderlogo van milieuvriendelijk gifvrij drukwerk kon plaatsen op de achterzijde van de omslag, voelde ik eindelijk weer de trots die ik mocht ervaren na deze geslaagde crowdfunding op Voordekunst.

Opluchting en blijheid. Vrijheid en geluk.

Mijn verhaal gaat de wereld in... omdat het niet om mij gaat maar om een grotere boodschap die de wereld in mag, op Wereld Autisme Dag 2023! Een jaar later dan gepland maar nog steeds op 2 april.

Tot snel! Liefs, Merijntje

Een wondervol jaar

Voor het nieuwe jaar heb ik veel wensen en dromen. Jij ook?

Zo wens ik iedereen die dit bericht krijgt en mezelf de publicatie van Zee van ruimte, leven met autisme toe. Na een jaar vol beweging mag dit wonder gaan gebeuren.

De "Hoe is het met je boek?" vraag krijg ik veel. Logisch. 2 april 2022 had ik mijn boek de wereld in willen sturen. We zijn maanden verder. Die 2 april was een iets te hooggegrepen doel.

Ik ben een mens die beloftes nakomt, dus het voelde al die tijd heel ongemakkelijk, ondanks alle uitleg die ik eraan kan geven dat het boek nog steeds niet bij de drukker ligt. Ik had jou iets beloofd.

Op dit moment overweeg ik van de 2 uit 2022 een 3 te maken... zodat de nieuwe datum om mijn boek de wereld in te sturen 2 april 2023 wordt. Nog steeds is het dan Wereld Autisme Dag. Nog steeds is de inhoud relevant. En we zijn allemaal een heel jaar verder met ontzettend veel lessen in onze rugzak erbij! Deze datum ligt nog niet vast maar is eigenlijk zo logisch dat ik er wel ietsje meer houvast aan kan en durf te voelen.

En ik kan jou, lieve donateur, vertellen dat het binnenwerk van het boek al helemaal is opgemaakt. Ik ben er echt, echt bijna.

Op dit moment zijn er twee lieve mensen die het boek lezen want ook het ontwerp behoort nog een keer gecontroleerd te zijn. Met de 3 in ons kielzog mag ik toch stiekem gaan hopen dat het boek eind januari / begin februari 2023 bij de drukker kan worden aangeleverd.

Ondertussen zit ik niet stil met mijn ontwerp-, schrijf- en imagoadvies opdrachten. Ik mocht fijne nieuwe klanten verwelkomen. Er staan schitterende nieuwe opdrachten voor de deur. Ik verhuis eind januari met mijn kantoor terug naar Arnhem omdat het reizen te zwaar bleek. Een moeilijk maar wijs besluit. Op een nieuwe maar voor mij toch zo bekende plek mag ik kleur gaan brengen. Kortom: ik kijk terug op een bewogen en zeer afwisselend jaar maar ik kan niet wachten om te beginnen aan het nieuwe.

Voor 2023 wens ik jou een wondervol jaar met ruimte voor ieders kleur. In het nieuwe jaar verwacht ik mijn boek, jij hebt me al die tijd helpen dromen, dus goed gaat het komen!

Fijne jaarwisseling, doe voorzichtig, lieve groet, Merijntje

Wat als het even niet stroomt?

Het stroomde niet. Van het ene op het andere moment was het gestopt. En ik schrok. Ik raakte zelfs lichtelijk in paniek. Zoals ik altijd doe als er iets anders loopt dan ik wil of voor me zie.

In en na de vakantie besloot de NS te staken. Ik kon dus of met omwegen of met hulp van anderen in Zutphen komen, of niet. Dat gaf onrust. Want al met al is een werkplek buiten de deur voor mij productiever dan thuis werken. Ik had na de lange hete zomer juist zo’n zin om weer met van alles aan de slag te gaan! Dat ging even niet.

Ik startte afgelopen vrijdag vanuit huis in elk geval met het doorvoeren van de ontvangen feedback van mijn meelezers. Dat was tenminste iets! Maar de onrust bleef knagen. Het bleef zo stil wat nieuw werk betrof…

In mijn hoofd was het niet stil. Te veel ruis op de lijn op meerdere vlakken in mijn leven, te veel open eindjes die ik niet aan elkaar kon knuppen of af kon sluiten… Te veel zorgen over de wereld en o ja, te weinig goede slaap. Als het niet helder in het hoofd is, is stilte eigenlijk juist erg goed, maar dat kon ik op dat moment niet inzien door de onrust die ik zelf liet ontstaan in mijn hoofd.

Ik deelde mijn zorgen en gevoelens met de chiropractor. Hoorde mezelf zeggen: ‘Ik wil zo graag ook zinvol bezig zijn! Ik wil zorgen dat ik voldoende werk heb, dat mijn werk ertoe doet, dat ik iets bijdraag aan de samenleving, dat ik van betekenis ben...’

Hij zei: ‘Het komt wel weer. Het universum heeft je gehoord. We brengen je weer in balans, dan gaat alles vanzelf weer stromen. Heb vertrouwen.’

Wat misschien nog wel het meeste hielp op dat moment was dat hij zei mijn onrust te herkennen. Dat gevoel dat het even wat stiller is op de werkvloer, je zorgen hebt om alles wat er in de wereld gebeurt waaraan je ogenschijnlijk niks kunt doen omdat de problemen te groot zijn voor jou alleen, dat je onwillekeurig bij jezelf denkt: wat heb ik fout gedaan?

Die gedeelde zorg, ook over alles wat er gaande is in de wereld, hielp me mijn eigen zorgen los te laten.

Ik wandelde na de behandeling naar huis. In beweging blijven, werkt helend. Altijd. Ook als het even niet lijkt te stromen. Wandelen na de behandeling van de chiropractor is belangrijk voor een goed herstel.

Thuisgekomen werd ik ziek. Hoge koorts. Ik kon alleen nog maar liggen. Omdat ik er de tijd voor had, gaf ik me er volledig aan over. Slapen, slapen. Alles wat ik kon.

Zo kwam er ruimte voor de dromen die in me leven.

Dromen over het schrijven van een tweede boek, over kleding.
Dromen over het ontwerpen van een tijdschrift over duurzaam, zinvol leven in de breedste zin van het woord (heb je een connectie voor me? Let me know ;-)).
Dromen over een werkplek waar alles nog meer klopt dan nu het geval is.
Ik droomde over iets met een cursus, iets met anderen dingen leren. Uitdelen.
De liefde voor het leven delen in het scheppen van schoonheid.
De levensmissie die ik leerde kennen tijdens de intense paardencoachingsessie bij Leontine Kremers (aanrader!!!) van voor de zomer "ruimte creëren voor ieders kleur" verder gestalte geven.

Ik herstelde snel van de griep, het werk begon weer te stromen en gisteren belde ik met vriendin en collega Marieke van Driel met wie ik kantoor deel in Zutphen en begreep ik dat er op de achtergrond nog heel wat meer dingen aan het stromen waren. Ze bevonden zich weliswaar buiten mijn blikveld maar dat wilde niet zeggen dat ze er niet zijn! We bespraken ook de ruis die ik op het moment ervaar in het leven van elementen waarop ik nu niet per direct invloed heb. Keken waar we de ruis konden oplossen.

Wat kan het helpen om vrienden, mensen, kennissen, familie te hebben waarmee je je zorgen kunt bespreken. Kies ze zorgvuldig uit, koester ze, ze zijn zoveel waard! Dat zeg ik net zo hard tegen mezelf.

Een andere tip die ik afgelopen weken kreeg, kwam van mijn redacteur Gabrielle. Een boekentip. Één week voor de griep begon ik al met lezen en werken uit dit boek, The Artist’s Way. Het leverde op dat ik mijn schrijfblokkade vorige week vrijdag doorbrak die begin deze zomer was ontstaan.

Wat bleek? Ik ben een beginnend schrijver, de lat ligt hoog (dat heb ik zelf gedaan) en met het ontvangen van de feedback van de meelezers die daar veel tijd en energie in hadden gestoken, lag die lat nog een stukje hoger.

Op een dag werd ik wakker met het besef:
Merijntje, het boek is al goed.
Wat je er ook nog aan zult doen.
Laat de perfectie los.
Ga,
toon lef,
voer door waar je achter staat,
en vlieg…

Waarom ik dit lange verhaal deel?
Omdat ik denk dat het goed is dat we elkaar af en toe vertellen dat het leven niet altijd van een leien dakje gaat ook al spelen er niet eens zulke grote heftige dingen. Juist die optelsom van kleine dingen en de onmacht die we denk ik allemaal weleens kunnen voelen over de wereld waarin we leven, hebben impact.

Ik deel mijn verhaal met je omdat het helpt daar soms even bij stil te staan. Dat het helpt om ruimte geven aan alle gevoelens die er zijn, ook als ze moeilijk aan te kijken zijn.

En dat er, als je dit wilt zien, altijd mensen zijn die je te hulp zullen schieten op een manier die zoden aan de dijk zet voor jou persoonlijk – ik kon de oplossing, het loslaten, per slot van rekening alleen in mijzelf vinden.

“En hoe gaat het nou met je boek, Merijntje?”

Ik ben stap voor stap de feedback aan het verwerken. Dit gaat goed, heeft ook tijd nodig. Het is een hele mooie les waarmee ik voorbij de eerste hick-ups na het ontvangen van de feedback kon ontdekken dat dit afrondingsproces ook een afscheidsproces is. Als het boek straks in de wereld staat, heb ik geen invloed meer op de effecten bij de ontvanger. Gek gevoel is dat. Maar ook goed.

Ik wil in dat licht afsluiten met een klein deel van de feedback van een van de waardevolle meelezers (Dianne Manders, zelf redacteur) die me over mijn laatste hick-up hielp zodat ik weer kon gaan corrigeren:

“Het boek gaat niet expliciet over autisme (daar zijn ook al veel boeken over), maar juist over hoe het invloed heeft op verschillende aspecten van je leven. Bij heftige situaties als zwangerschap en bevalling bijvoorbeeld. En over je worsteling op die momenten. Het biedt een kijkje in je hoofd en is heel persoonlijk, ik vind dat heel waardevol.

Op pagina 128 van het manuscript beschrijf je: Ik schrijf een boek, dat wordt uitgegeven. Mensen gaan het lezen en gaan hun leven veranderen. Ze zien dat zij ook stappen kunnen zetten. Dat zij ook zelfliefde kunnen ervaren en laten groeien. Ik ben een inspirator en mensen voelen zich door mij geïnspireerd om hun leven zo in te richten als dat bij hen past.

Dat is precies wat je doet met je boek, Merijntje!”

Misschien kun je je voorstellen dat de tranen in mijn ogen sprongen toen ik deze woorden las...

Nog even geduld lieve mensen, dank jullie wel daarvoor. Het komt, het komt!
Liefs, Merijntje

Naar de meelezers

Het is zover: het manuscript is naar de meelezers!

Dit was wederom zo'n spannend moment... Ik voelde de vlinders in mijn buik fladderen toen Gabrielle me vanochtend zei dat het manuscript er klaar voor was. Zij voelt de spanning ook. Mij hielp het om voor me te zien hoe de boekpresentatie zou zijn, omringd door de mensen die me al die tijd gesteund hebben waarvan er bovendien mensen zijn die écht in het boek voor komen. Alleen maar liefde voelde ik. Dat hielp. Zo kon ik de volgende stap zetten.

Afgelopen weken heeft Gabrielle mijn redacteur gestaag en hard gewerkt aan de volledige tekst, en samen hebben we waar dat nodig was alles verdere punten uitgewerkt en verbeterd.

Wat een werk!

Ik heb me dikwijls afgevraagd: kan het niet sneller? Nee. Dat kon niet. Ik deelde dit met de illustrator van het beeld op de cover, Marijke Klompmaker.

Ze antwoordde me:

Duurt altijd heel lang! Je kunt dát boek maar 1 keer maken en dat wil je zorgvuldig doen, zo goed als je kunt.

En dat is het precies... Zo mooi samengevat, dat wil ik jou als donateur niet onthouden.

Zelf ga ik het manuscript nu ook opnieuw doorlezen. Voor de eerste keer heb ik het vandaag geprint (op duurzaam papier). Of je op scherm of op papier leest, is een verschil in ervaring en ik vermoed dat ik daardoor zelf ook nog andere puntjes op de i kan vinden.

Ik wens je een mooie zomer! Gestaag op naar een gedrukt boek.

Lieve groet, Merijntje

Interview door Marit van Sommeren

Lieve donateur,

ik vertelde het al in de laatste update: er volgen nog een paar interviews komende tijd! Ook al is het boek dan nog niet klaar, het proces gaat door...

Marit van Sommeren studeert journalistiek aan de Hogeschool Utrecht. Ze vraagt me begin april of ze me mét camera mag interviewen in het kader van Wereld Autisme Dag. Bij ons thuis trouwens, tenzij het goed weer is, dan kan het buiten. Onze beide agenda's zijn erg vol en zo komen we pas kortgeleden tot een afspraak.

Maar het regent die dag! Dus: huiskamer stofzuigen, redelijk aan kant brengen (als je de verhuisdoos gevuld met spullen die nog moeten worden uitgezocht voordat ze naar zolder of elders verhuizen buiten beschouwing laat), net klaar met het avondeten, en "tring": daar is Marit. Stipt op tijd.

In een half uur tijd neemt Marit het interview op en werkt het uit tot 3 minuten en 26 seconden film. Wauw!

Pas als ik de laatste versie van de film zie ontdek ik dat ik de verhuisdoos die ik niet uit de kamer heb gehaald nog in beeld komt. En dat mijn vriend en onze zoon die buiten zijn, weerkaatst worden door de spiegeling van de vitrinekast. Ze zijn per abuis tóch in beeld gekomen zijn. Nou ja, het echte leven zullen we maar zeggen!

De video verscheen later dan het oorspronkelijke plan (2 april 2022, Wereld Autisme Dag) maar daarom is de inhoud niet minder waardevol: ik leef elke dag met autisme. Dit video-portret sluit goed aan op het geschreven interview met Janna de Vos (afstuderend studente psychologie) dat op 4 april 2022 verscheen. Je leest en bekijkt het allemaal via deze link.

Veel kijk- en leesplezier. Tot de volgende update. Lieve groet, Merijntje

Hoe gaat het met je boek?

Lieve donateur,

"Hoe gaat het met je boek?" Die vraag krijg ik steeds vaker. Logisch...

Twee april, Wereld Autisme Dag ligt al een poosje achter ons. Ik had toen ik deze crowdfunding startte nota bene gezegd dat het manuscript al zo goed als klaar was! In december 2021. Het is inmiddels bijna 1 juni 2022. Ik vind het niet gek dat je je afvraagt waar het blijft.

Maar poeh, wat zal ik nou antwoorden op deze vraag?
Dat het ontzettend goed gaat?
Dat het niet goed gaat?
Geen van beiden dekken het juiste antwoord.

Eerlijkheid gaat boven alles, uiteraard. Authenticiteit ook. Harmonie ligt me feitelijk net zo na. Maar hier, in het proces van het schrijven van mijn boek, staan die drie waarden soms lijnrecht tegenover elkaar.

Ik zal je uitleggen hoe dat zit.

Harmonie zegt: "Zorg dat het boek zo snel mogelijk bij jou als donateur komt te liggen. Jij hebt recht op mijn boek."

Daarbij komt nog dat het voor mij als schrijver van dit boek ook heel gezond is om te denken en werken aan de afronding. Omdat het zo hier en daar tijdens het correctieproces voor mijzelf een vrij zware dobber was. En ik mezelf in een soort wachtstand gezet heb voor andere projecten die ik wil starten. Eerst afmaken wat ik begonnen ben.

Wat zegt authenticiteit? "Volg je hart! Want dat klopt."

Ja, zo'n mooie uitspraak hè?
In mijn geval is het volgen van mijn hart soms heel moeilijk, ik hoor helemaal niet altijd wat het me te zeggen heeft. Vandaar dat het even duurde voordat ik dit bericht aan je kon sturen: Ik wilde zooooo ontzettend graag vertellen dat het manuscript naar de meelezers was!

Wat zegt eerlijkheid? "Vertel gewoon hoe het zit."

Authentiek en eerlijk zijn. Mooie begrippen. Waarden die pas wat gaan zeggen als je weet waarvoor ze staan.

Dus daar komt ie:

Ik ben eerlijk als ik zeg dat ik ontzettend teleurgesteld was in mezelf toen ik een ruime week geleden mijn manuscript voor de zoveelste keer had doorgenomen en naar voldoening had afgerond, klaar om aan de meelezers te sturen, maar mijn redacteur daar anders over dacht.

Ze zei: "Het manuscript is een zeven en ik weet precies op welke punten er nog wat aan schort om er een tien van te maken. Ik heb nog een week of vijf nodig om het boek tot een tien te maken."

Ze vertelde me erbij dat dit niet aan mij lag.

Nou goed, dat klinkt lief, zeker, maar ik ben per slot van rekening de schrijver. Hoe kan het dan niet aan mij liggen?

Aanvankelijk zei ik: "Nee, ik heb geen vijf weken de tijd meer! Ik wil dat boek weg hebben! Een zeven is toch ook prima? Kom op! Het is mijn eerste boek. Moet dat perfect zijn?"

Zij zei: "Oké, geef me vier weken. Dan laat ik je zien dat we ervoor kunnen zorgen dat we het zo vloeiend gaan maken dat de lezers het willen doorlezen, niet weg willen leggen, dat het pakt en dat ze niet afhaken op de momenten waarop jij als schrijver wil dat je ze kunt blijven boeien. Want daar gaat het toch om. Waarom wil je anders jouw verhaal de wereld in brengen?"

Ik had je op de vraag "Hoe gaat het met je boek?" dus eigenlijk willen zeggen: "Ja goed hoor. Van de zomer ligt mijn boek gedrukt en wel in de winkel, is de boekpresentatie achter de rug, ben ik helemaal klaar voor het volgende project!"

Maar nee. Zo is het gewoon niet.

Natuurlijk kreeg ik ook regelmatig de vraag of ik de lat niet te hoog leg. Nee. Ik denk van niet. Ik ben het, na het doorvoelen van mijn teleurstelling in mezelf, gewoon volkomen met mijn redacteur eens. Als we beiden weten dat het een tien zou kunnen worden én zij weet op welke punten dit zit dan zou ik eeuwig spijt hebben als ik jou als lezer niet heb kunnen "pakken" met mijn verhaal. Dat voelt authentieker dan dit niet doen en omwille van de harmonie andere keuzes zou maken.

Ik heb op dit moment de stille hoop dat ik mijn manuscript over een week of vier à vijf naar de meelezers kan sturen. In de weken daarna durf ik pas de inschatting te maken wanneer het echt naar de drukker kan nadat ik het mooi heb opgemaakt en er controle is geweest van de opmaak. Gelukkig ligt het papier nog steeds rustig te wachten bij de drukker die al is betaald. "Papier is geduldig," zou Marleen zeggen.

Mijn grootste les: dit boek heeft een eigen ritme.

En omdat dit mijn eerste boek is, ben ik heel nieuwsgierig naar het ritme van een volgend boek. Een idee daarvoor ligt al een poosje op de plank te trappelen om van start te gaan. Misschien heeft elk boek een eigen ritme? Ik heb mezelf de ruimte gegeven om te starten met mijn volgende boek en het idee voor de kaartenset die uit 'Zee van ruimte' is voorgekomen.

'Zee van ruimte', deze titel is niet voor niks ontstaan. De zee heeft ook een eigen ritme. En neemt me mee op weg. Alles wat ik te doen heb is deze weg volgen. Een weg die voorbij gaat aan verstandelijke argumenten. Maar waarbij ik steeds terug kan keren naar mijn vertrouwen in het proces.

Ik wens dat jij dit vertrouwen ook hebt. Zodra ik weet wanneer de boekpresentatie zal zijn en je het boek kunt komen ophalen (als je een fysiek exemplaar hebt gesponsord) en alle andere mooie plannen die er zijn bekend kan maken, hoor je dat uiteraard weer van me.

In de tussentijd zullen er interviews volgen die ik afgelopen weken cadeau kreeg... Met liefs en grote dank voor het geduld, Merijntje

Lieve donateur,

Morgen is het 2 april, Wereld Autisme Dag. De dag waarop ik mijn boek zou presenteren, gedrukt én wel.

Zoals je weet is het nog niet zo ver. Maar ik weet al wél welke hoofdstukken er gesneuveld zijn. Dat was geen makkie, zulke keuzes maken, want ook de gesneuvelde stukken hebben inhoud. Ze zaten niet voor niks in het oorspronkelijke manuscript ;-). Maar ik wil het geheel laten kloppen, zodat de puzzelstukjes op hun plek vallen. Voor mij als schrijver, voor jou als lezer.

Omdat ik je graag iets cadeau wil geven tijdens de verlengde wachttijd op de publicatie van het boek en omdat ik je wil bedanken voor de onvoorwaardelijke steun die ik ervaar, heb ik twee gesneuvelde hoofdstukken 'gered'. Ik heb ze mooi opgemaakt en digitaal voor je verpakt met een strik erom.

Dit cadeautje zul je binnenkort als PDF ontvangen per mail vanaf mijn persoonlijke mailadres ([email protected]), dus niet via dit communicatiekanaal mede omdat ik inmiddels weet dat niet iedereen deze berichten leest en het cadeautje alleen voor jou is.

Ik ben ontzettend benieuwd wat je ervan zult vinden ... en dat mag je me daarna natuurlijk rustig laten weten. Tot snel!

Mijn dank voor jullie geduld is groot. Liefs, Merijntje

Van windstilte naar storm

Zo zou je het wel kunnen noemen: van windstilte naar storm en weer terug naar windstilte. Tijd voor een update, lieve donateur!

Topper van een boek

"Dit wordt gewoon een topper van een boek." Dat zijn de woorden waarmee Gabrielle mijn redacteur net even een berichtje insprak. Na de correctieronde aan mijn kant enkele weken geleden, nam Gabrielle het stokje weer over van mij. Ik had mijn best gedaan om zo goed en zo kwaad als dat ging de opmerkingen te verwerken om het boek naar een hoger niveau te brengen. Wat er echter gebeurde had ik niet verwacht: ik kwam in een nieuw verwerkingsproces.

Tijdens het corrigeren van het gehele manuscript las ik voor het eerst ALLE verhalen in 1x terug. Verhalen die ik schreef in de afgelopen 4 à 5 jaar. En dat was heftig. Heftiger dan ik had kunnen vermoeden.

Ik ben in die 4 à 5 jaar natuurlijk verder ontwikkeld. Op persoonlijk vlak maar zeker ook op het schrijfvlak. Door het teruglezen van de verhalen van destijds, werd ik teruggeworpen in de tijd en dat deed iets vreemds met me. Het maakte me somberder en somberder.

Het moeilijkste van alles waren de conversaties. Gabrielle gaf meermaals aan dat ik moest zorgen dat deze vloeiender mochten worden. Ze gaf me, bewust, niet aan HOE ik dat moest doen want ze vertrouwde op mijn eigenheid en onthield me de trucs die er wel zijn maar die mijn authentieke schrijfstijl wellicht in de problemen zouden brengen.

Dat stuk... De conversaties. Ik moest serieus met mezelf in gesprek om er de vinger op te krijgen wat daarmee aan de hand was.

Camoufleren en maskeren

De delen uit de verhalen waarin het probleem met de conversaties speelde, waren gesprekken die ik zo natuurgetrouw mogelijk had opgeschreven. Je denkt als je dit leest wellicht: ja logisch toch? Dat vond ik ook.

Maar in mijn verhalen wil ik de lezer meenemen in het proces van mijn brein, en soms vraagt dat wat uitleg. Bijvoorbeeld in de vorm van de gedachten die door mijn hoofd gingen. Dit was echter zo moeilijk dat ik er helemaal op vastliep.

Ik moest deze teksten wegleggen en op een zeker moment zag ik wat er plaatsvond: ik was juist in deze voor mij heel belangrijke gesprekken aan het camoufleren en maskeren. Waarom liepen die conversaties niet soepel? In de werkelijkheid gaf ik geen écht antwoord op de vraag die me werd gesteld. Waardoor de vraag zich in andere gedaante nog een paar keer opnieuw voordeed en ik nog steeds geen antwoord gaf.

Als je autisme hebt, camoufleer je dikwijls. Dit is ook waarom ik op zeker moment aan de interviewer van de Gelderlander zei: ik ben nu meer mezelf, ik ben meer echt geworden. Op zijn vraag hoe dat verschil te zien was, kon ik niet zo goed antwoord geven. Want welk mens weet nu van zichzelf of hij echt is? Of hij echt zichzelf is?

Het blijft, denk ik, een leven lang afpellen: afpellen van wie we ten diepste zijn als mens.

Zo voelt het althans voor mij.

En zo kwam het dat tijdens dit pittige correctieproces ik een nieuwe laag in mezelf opende en opnieuw moest verwerken wat de gevolgen zijn van een leven met autisme.

Van storm naar stilte

Na deze ontdekkingen gaf ik het manuscript weer terug aan Gabrielle. Zij nam de taak weer van me over en kreeg corona. Als je corona hebt, heeft dat effect op je taalcentrum. Dus het corrigeren liep wederom vertraging op. Dat ik 2 april niet zou halen, wist ik al. Of ik een maand later ga halen, durf ik nu ook niet te zeggen. Ik krijg deze week het manuscript terug en hoop dat ik het dan over c.a. een week naar de meelezers kan sturen maar ik durf het gewoon weg niet te beloven.

In de stilte die ontstond toen het manuscript bij Gabrielle lag, kreeg ik veel mooie opdrachten te doen. Mijn grafische werk is mijn redding, kun je wel zeggen. Scheppend bezig zijn, dat is helend. Dus ik genoot! Ik voelde mijn energie weer terugkomen.

En omdat corona redelijk op zijn retour is kan ik mijn werk als imago adviseur weer voluit geven en ik merk een grote innerlijke verandering bij de mensen die ik help. We zijn allemaal toe aan nieuwe stappen. De mensen die ik ontmoet zijn allemaal bezig met de vraag: wie ben ik? Wie wil ik (vandaag) zijn?

Flow

Ik kon terug (of vooruit?) naar het plezier, naar flow, naar harmonie en mooie dingen maken en samen ervaren. Dat ik me daar nu weer bevind, betekent dat ik met wat meer moed naar het manuscript en de laatste correctiepuntjes uit kijk.

Voor wat betreft de ontwikkelingen rondom het boek blijf ik je via dit kanaal op de hoogte houden. Maar ik weet ook dat er mooie, toffe, nieuwe, leuke projecten in de pijplijn zitten. Ik heb een boekje gemaakt over kleur, bijvoorbeeld, waarmee ik binnenkort verder aan de slag ga. Wil je op de hoogte blijven van mijn werkzaamheden? Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief!

Mooie week gewenst en graag tot de volgende update. Liefs, Merijntje

Update in videoboodschap

Lieve donateur,

Afgelopen weken waren alles behalve eenvoudig. De correctierondes van het manuscript zijn zwaarder dan ik had verwacht. Maar het is gelukt: de omvang van het binnenwerk is flink ingeklonken met schrappen van heel wat tekst. Dat heb ik overigens vooral gedaan om de tekst prettiger leesbaar te maken. Regelmatig deel ik berichtjes over het proces van werken aan mijn boek op social media maar speciaal voor jou als donateur nam ik een video op waarin ik iets meer vertel over de reden van de impact van dit proces.

Bedankt voor jullie steun én geduld! Het komt goed en het wordt mooi! Liefs, Merijntje

Bijzondere nieuwsupdate

Daar zit ik dan. Op mijn vrije zaterdag. Man en kind op pad, ik in mijn joggingbroek en warmste trui op een fris kantoor.

Ik leg de laatste hand aan het totale manuscript wat ik afgelopen dagen stap voor stap heb samengevoegd. Na de correctierondes per hoofdstuk die ik doorloop met Gabrielle zijn alle hoofdstukken op de juiste volgorde in 1 document geplaatst.

Ik haal diep en adem en scrol naar het tabje "aantal woorden..." Klik. Daar staan de gegevens op een rij: 106.628 woorden. Nu heb ik van mezelf weinig gevoel bij cijfers, dit getal zegt me dat er een flinke bult woorden geschreven is. Voor het idee: de vorige telling van een paar maanden terug was 51.222 woorden.

Mijn eerste gedachte: wat gaat dit doen voor de omvang van het binnenwerk van mijn boek?

Opmaken

Er is maar een manier om daar achter te komen. De tekst in een grove opzet van het ontwerp in laten lopen in InDesign, het programma waarmee ik als grafisch ontwerper werk en waarin boeken ontwerpen en opmaken een heerlijk vak is.

Papierkeuze

De week ervoor had ik mijn drukker al gesproken en ondanks de problemen in de papierindustrie op dit moment kwamen we uit op mijn favoriete papiersoort PaperWise. Een soort die gemaakt wordt van landbouwafval. Door de wereldwijde omstandigheden houd ik nog even een slag om de arm maar vermoedelijk wordt het deze heerlijke papiersoort!

'Alleen...,' zei mijn drukker nadat we de papiersoort hadden bepaald, 'dit papier heeft een iets ander plano-formaat en dat betekent dat je een ander formaat moet kiezen voor het boekblok. Ietsje kleiner, niet heel veel, maar toch."

Uit ervaring weet ik dat dit gevolgen heeft voor het aantal pagina's. Ik heb moeite met cijfers maar logisch nadenken kan ik wel.

Verdubbelaar

Ik typ de nieuwe formaten van het boekblok in, bepaal de bladspiegel opnieuw en stel de typografie in. Dan laat ik de tekst uit het totale manuscript in het bestand lopen en begin met de eerste grove opmaak waarbij ik elk nieuw hoofdstuk op een nieuwe pagina laat beginnen.

Ik scrol naar het einde van het tabblad met de pagina's. Ja dus... ik ben van 120 pagina's uit het oorspronkelijke idee naar 260 pagina's gegaan?!

Meer dan een verdubbeling.

Dubbel zo dik & uitstel

Ja lieve donateur, dat lees je goed! Je krijgt straks dubbel waar voor je onvoorwaardelijke donatie. Het boekje op de video waarin ik voorlees was een dummy op 120 pagina's, visualiseer die dubbel.

Een heus, echt boek toch?!

Maar eerlijk gezegd schrok ik wel.

Het verklaart waarom ik zo lang doe over het correctieproces waarin we nog zitten. Waarom ik de meelezers voldoende tijd wil gunnen dit aantal pagina's goed door te kunnen lezen.

Het doet me vandaag, na overleg met mijn redacteur Gabrielle besluiten om de deadline van 2 april uit te stellen.

Ik baal ervan.

Maar om verdere stress te voorkomen geef ik mezelf de ruimte voor dit besluit.

Wereld Autisme Dag was zeker een mooi moment, een boek van 260 pagina's, iets later gepubliceerd, is nog mooier ;-).

Zodra ik weet hoe de planning bij de drukker en die van onszelf eruit ziet, ik een nieuwe publicatiedatum heb, deel ik dat uiteraard meteen met jou, lieve donateur. Bedankt voor het geduld.

Lieve groet, Merijntje

We zijn er!

Lieve donateur, je hebt al een mail ontvangen van voordekunst en je weet dus al lang dat het project "Zee van ruimte, leven met autisme" is geslaagd!

Ik heb afgelopen week de 100% gehaald met dank aan alle steun die ik afgelopen weken heb mogen ontvangen.

En ik kan je vertellen dat het een bijzonder intensieve periode is geweest waarin ik ontzettend veel geleerd heb.

In de afgelopen updates heb ik het meermaals gezegd maar ik kan het blijven herhalen:

Een heel groot dankjewel!

Met liefst een warme knuffel erbij wil ik je hartelijk bedanken want dat is écht hoe ik het voel...

Wat een steun, wat een hartverwarmende woorden.

Die kracht van de woorden, steeds even die kleine berichtjes tussendoor, het delen van het project op social media en in krantenberichten, hebben me erdoorheen gedragen.

Als ik het even niet meer zag zitten, ging ik gewoon die berichtjes zitten lezen... Want dan wist ik meteen weer waarvoor ik dit was aangegaan.

Dus ja... ongelooflijk veel dank daarvoor.

Hoe nu verder?

Gelukkig weten jullie allemaal wanneer ik mijn boek zal publiceren: 2 april Wereld Autisme Dag.

Dat scheelt, want daarvoor moeten er nog een paar dingen gebeuren: het boek moet nog af worden geschreven. De hoofdstukken zijn wel af maar daarmee is het boek nog niet af.

Met de correctierondes ben ik afgelopen weken bezig geweest maar dit kost echt veel meer tijd dan ik verwacht had, zeker als je tussendoor corona oploopt. Dit komt ook omdat ik het gewoon écht goed wil doen.

En ik heb het geluk dat ik daarvoor een ontzettend fijne redacteur heb gevonden die ook mijn schrijfbegeleider is, Gabrielle Pinkster.

We spraken elkaar gisteren en ze zat te glunderen toen ik vertelde wat de sleuteltjes per hoofdstuk zullen worden. Ze slaakte een diepe zucht: "Oooo dan komt het helemaal goed! Dit boek gaat mensen helpen, Merijntje, het wordt zo mooi!"

Zij zag, eerder dan ik, de verschillende verhaallijnen ontstaan, de verschillende boodschappen en belangrijke elementen die mijn boek tot mijn boek maken. Ze zei gisteren dat het deel van het schrijfproces waarin we nu zijn beland haar favoriet is: "Nu wordt het écht goed."

Yes. Daar hou ik van.

Drukken en zo

Ik spreek de drukker volgende week en ga dan verder met afstemmen van de planning. Vooralsnog ga ik er vanuit dat we de datum van 2 april gewoon gaan halen maar over de hele wereld zijn er nog steeds problemen met papierleveringen. Dus ik hou dat stukje nog even een beetje spannend. Never a dull moment in my live.

Op de hoogte blijven?

Het is belangrijk om hier de updates te blijven volgen die ik je blijf sturen. Maar hou er ook rekening mee dat ik ter zijner tijd contact opneem met je via mijn eigen mailadres om afspraken te maken over ophalen van de boeken of de verzending. Daar hebben we nog tijd zat voor maar dan ben je daarvan alvast op de hoogte!

Nieuwsbrief
Ik ben van plan om als het boek gepubliceerd is een evenement te organiseren. Er komt een praatkaartenset aan gebaseerd op het boek.

Wil je op de hoogte blijven van mijn ontwikkelingen, die niet alleen gaan over deze publicatie? Je kunt je vanaf heden inschrijven voor mijn nieuwsbrief.

Die zal max. 1 keer in de maand verschijnen verwacht ik en je kunt je altijd weer uitschrijven uiteraard. Ik zal er ook blogs delen over grafisch ontwerpen, kledingtips en zo meer.

Schrijf je in via deze link. Je bent van harte uitgenodigd om je in te schrijven. Ik heb nog zoveel toffe plannen.

Fijn weekend en liefs!

Lieve donateur, ik wens je een fijn weekend toe. Ik hoop dat je mee geniet van het schitterende succes wat we nu al hebben bereikt met elkaar! Lieve groet, Merijntje

Donateurs in het zonnetje: Nicole Behnke, Hall4

Wie zijn de mensen die het boek "Zee van ruimte, leven met autisme" steunen?

Om de publicatie van mijn boek te steunen kun je kiezen uit meerdere tegenprestaties. Nicole koos voor "Vrijgevige boekenworm" en daarmee krijgt ze een speciale vermelding in mijn boek én ga ik haar met groot plezier in het zonnetje zetten via een mini-interview op al mijn social media kanalen.

Veel leesplezier!

Mini-interview

1. Wie ben je?
Mijn naam is Nicole Behnke van Hall4.

2. Wat doe je?
Voor Hall4 help ik mensen met het vinden van een betere baan. Verder voed ik samen met mijn man twee dochters op en wandel ik zo veel mogelijk op mijn barefootschoenen door de (groene) leefomgeving.

3. Kun je iets vertellen over je connectie met autisme?
Ik heb een connectie met mensen in hun kracht zetten én ik heb een connectie met jou. Toen jij mij vertelde dat je de diagnose autisme had, geloofde ik je eerlijk gezegd niet. Ik spreek in mijn werk veel mensen en bij sommige mensen (lees: mannen) herkende ik wel kenmerken van autisme. Maar bij jou herkende ik niets. Dus ben ik gaan lezen over autisme bij vrouwen. Net even iets heel erg anders dus.

Nu wil ik weten hoe ik iemand met autisme kan helpen zodat zij in haar kracht kan gaan staan. Haar talenten vóór zich te laten werken in een betere baan én met energie thuis te komen. Daar gaat jouw boek hopelijk bij helpen.

4. Waarvoor sta jij elke ochtend op?
Voor mezelf. Ik vind opstaan heerlijk, de dag beginnen. En als ik geen zin heb om op te staan, moet het toch. Dus dan besluit ik dat ik net zo goed wél zin kan hebben.

5. Wat wens jij de wereld toe?
Meer natuur! En meer (collectief) gezond verstand en verdraagzaamheid.

Meer info

Hall4 is een netwerkorganisatie gericht op werk en de leefomgeving. Via bemiddeling en coaching helpt Nicole mensen aan een betere baan. Hall4 is er voor mensen die werkzaam willen zijn binnen de Openbare Ruimte.

Lees meer en volg Hall4 via de volgende kanalen:
Website
Instagram
Facebook
LinkedIn

DANK

Dankjewel Nicole voor deze bijzondere donatie die ervoor zorgde dat de teller van 98% naar 100% sprong! Door jouw bijdrage én de reden daarvan krijgt het boek nog meer urgentie. Alvast een tipje van de sluier: elk hoofdstuk zal een sleuteltje bevatten. Die sleutels kunnen bijdragen aan het vinden van een weg voor jouw wens: "Haar talenten vóór zich te laten werken in een betere baan én met energie thuis te komen".

Ik herinner me de gesprekken uit die eerste periode na mijn diagnose nog goed. Zoveel mensen konden zich niet voorstellen dat ik de diagnose autisme had gekregen maar ik word er elke dag in bevestigd. Schrijven aan mijn boek heeft me geholpen nog beter in kaart te brengen wat er nodig is om de quote van Nicole echt voor me te laten werken: gebruik je talenten in balans met je energie. Schitterend verwoord. Want zo is het.

Nog enkele dagen...

Nog een paar dagen te gaan en dan zit de crowdfunding erop! Komende tijd ben ik hard aan het werk om ervoor te zorgen dat het boek af komt en op tijd bij de drukker zal liggen om op 2 april te kunnen presenteren.

Ik zal jullie via de updates op de hoogte houden van de voortgang en er komt een uitnodiging om je in te schrijven voor mijn nieuwsbrief voor wie ook op de hoogte wil blijven van van alles wat ik organiseer rondom het boek en mijn verdere werk.

Maar voor nu: goed weekend gewenst!

Liefs, Merijntje

100% behaald!

Zonder dollen... ik zat 'm te knijpen. Nog 5 dagen te gaan en de teller stond gistermiddag op 97%. En dat terwijl wij thuis op het moment in quarantaine zitten en ik onmogelijk kon knallen vanwege een hoofd vol zeepsop, met vooral de wens om onder de wol te kruipen.

Ik plaatste gisteravond een post op Instagram waarin ik om hulp vroeg. Hulp bij de laatste loodjes. Die kwam! En de teller verschoof naar 98%.

Ik schreef mijn contactpersoon bij voordekunst dat ik niet wist of ik de 100% zou redden. Ze vroeg me alvast een motivatie te schrijven voor het geval ik voor de 80% regeling in aanmerking zou komen. Die gaat in werking als de doorlooptijd erop zit en de 100% niet is behaald.

Die schreef ik vanochtend vroeg. Ik dacht: wat moet dat moet. En het boek zou nog steeds gedrukt kunnen worden. Dus geen man overboord.

Loslaten helpt, altijd

Na die mail met motivatie ging ik douchen. Ik nam de tijd en ontspande.

Loslaten.

Een van de allerbelangrijkste eigenschappen voor crowdfunding.

Aangekleed en wel kwam ik beneden. Keek op mijn telefoon. Een WhatsApp bericht, kort en bondig:

100%

Waaaaaat?! Ik was stomverbaasd. Ging een kijkje nemen en ja, 100%! We zijn er!

Het is nog steeds ongelooflijk wat hier is bereikt maar lieve donateur, als je dit nu lees: het boek gaat er écht komen. Gedrukt bij de duurzame drukker in Aalten op gerecycled papier, uitgegeven door de Achterhoekse uitgeverij.

De donateur die voor de 100% zorgde

Zodra het kan deel ik het mini-interview met de donateur die ervoor zorgde dat de teller van 98% naar 100% sprong! Er moet nog even een nieuwe portretfoto komen maar de tekst is al klaar ;-).

Dat de teller nu op 100% staat is te danken aan alle steun van iedereen, vanaf het eerste uur betrokken...

Vertrouwen & dankbaarheid

Met dank aan de donateurs en de hulp die er op allerlei manieren, groot en klein, is ontstaan in de afgelopen weken is mijn vertrouwen ontzettend gegroeid. Mijn zelfvertrouwen ook.

Ik heb leren ontvangen. En ik heb het vaker gezegd, maar kunnen ontvangen en openstaan voor wat je wordt aangedragen - dat is zo belangrijk geweest in het proces van de afgelopen weken!

Dank aan jou lieve donateur dat je met me mee bent gegaan op deze reis. Hebt meegeleefd. Hebt mee gehoopt, gedeeld en dat je gelooft in dit project.

Vanochtend na het 100% WhatsApp-bericht voelde ik de diepe ontroering voor alles wat we samen hebben bereikt.

Dankjewel!

Lieve groet, Merijntje

Donateurs in het zonnetje: Simone Penners

Wie zijn de mensen die het boek "Zee van ruimte, leven met autisme" steunen?

Om de publicatie van mijn boek te steunen kun je kiezen uit meerdere tegenprestaties. Simone koos voor "Sponsorheld" en daarmee krijgt ze een speciale vermelding in mijn boek, gaan we een interactieve lezing organiseren én ga ik haar met groot plezier in het zonnetje zetten via een mini-interview op al mijn social media kanalen.

Veel leesplezier!

Mini-interview

🍀 1. Wie ben je?
Ik heet Simone en ben de eigenaresse van Balanza - Praktijk voor integrale massage en bewustwording in Arnhem.

🍀 2. Wat doe je?
Ik werk als holistisch therapeut in mijn praktijk en richt me op massagetherapie, craniosacraal therapie, coaching en yin yoga. In mijn praktijk ontvang ik cliënten die graag goed in contact met zichzelf willen komen en de signalen van hun lichaam willen leren verstaan.

🍀 3. Kun je iets vertellen over je connectie met autisme?
In mijn praktijk als holistisch therapeut, en daarvoor als kunstdocent in het VO, heb ik veel te maken (gehad) met mensen met autisme. Ook heb ik veel jongeren en volwassenen begeleid op de weg naar een diagnose toe en het hele persoonlijke proces wat vervolgens op gang komt. Het is fijn als iemand handvatten voor zichzelf en de bijbehorende omgeving kan ontwikkelen om zo begrip, bewustzijn en een veilige basis te creëren. De eigenschappen die vaak als lastig of onhandig worden ervaren, blijken plotseling prachtige kwaliteiten te zijn waar anderen weer van kunnen leren. Ik zie dat het enorm veel rust geeft als iemand met autisme dat echt kan ervaren.

🍀 4. Waarvoor sta jij elke ochtend op?
Het is heerlijk om iedere dag iets waardevols te delen met anderen. Of dat nu een luisterend oor is, een aanraking, oprechte aandacht of wat dan ook. Schoonheid ervaren en delen op alle mogelijke manier maakt me ontzettend gelukkig.

🍀 5. Wat wens jij de wereld toe?
Ik wens de wereld liefde, heling en wijsheid toe.

Mijn boek en Simone

Nadat ik mijn diagnose autisme ontving en bij de psycholoog via psycho-educatie ontdekte op welke gebieden mijn autisme zich uit, ik leerde omgaan met mijn natuurlijke eigenschappen (onder andere: stoppen met camoufleren), ontmoette ik Simone. Zij is degene die me inspireerde om te gaan schrijven. Wat ik meemaakte op de massagetafel was zo belangrijk dat ik me genoodzaakt voelde de ervaringen op te schrijven.

Het hoofdstuk waaruit ik voorlees op het promotiefilmpje - hier te zien - is vorige week online gepubliceerd bij de Lichtwerkplaats van Tiara Dijkhof als warmmakertje voor het boek. Natuurlijk kun je wachten tot het boek gedrukt is met lezen van dit hoofdstuk maar omdat Simone zo'n belangrijke rol in mijn leven speelt en dit hoofdstuk dat voortreffelijk illustreert, kun je via deze link een voorproefje nemen op de tekst.

Het voelt voor mij echt speciaal dat Simone mijn boek steunt. Ze is niet alleen, zoals ze zelf zegt, "mijn persoonlijke Arnhemse cheerleader uit Klarendal" maar ook een van de meest zuivere, hartverwarmende mensen die ik heb leren kennen afgelopen jaren. Een vrouw die wat mij betreft wonderen verricht. Al zal zij dit zelf zo nooit benoemen. Ik hoor haar nu in mijn gedachten zeggen: 'Merijntje, je weet dat jij dit allemaal zelf doet, hè?'

En toch en toch, haar werk is voor mij een groot wonder.

Wil je meer weten over Simone?
Bezoek en volg haar hier:

• website
• facebook
• instagram

Nog 8 dagen!

Nog 8 dagen te gaan tot de 100% maar voor mijn gevoel is het project gewoon al helemaal geslaagd. Hoe mooi het ook is om die 100% te halen omdat ik daarmee de dingen kan doen die ik wil gaan doen.

Maar lieve mensen, het gaat gewoon lukken om dit jaar een eigen geschreven boek te lanceren op 2 april, Wereld Autisme Dag!

Ik ga mijn boek 1: duurzaam laten drukken, 2: uitgeven bij uitgeverij Hermans en vooral 3: zorgen dat jullie hem écht kunnen gaan lezen. Wauw. Dankjewel daarvoor. Dit voelt zo ontzettend bijzonder.

Liefs, Merijntje

Leesvoer voor het weekend

Vorige week maandag vonden er plots twee interviews op een dag plaats! Het eerste was een interview met De Gelderlander. Het tweede was een interview met psychologenpraktijk Dokter Bosman, de praktijk waarbij ik op mijn 38e de diagnose autisme ontvangen heb.

Het waren twee totaal verschillende gesprekken met als uitkomst twee bijzondere interviews. Beide journalisten wisten het onderste uit de kan te halen in hun gesprekken met mij en zeiden, afzonderlijk van elkaar, dat ze materiaal hadden voor meerdere artikelen.

Ik was total loss die maandag en de dinsdag erop. Vertellen over autisme doe ik graag en zo volledig mogelijk. Maar natuurlijk vraagt dat ook wat van me. Als het boek er is, weet ik in elk geval zeker dat ik niet om praatstof verlegen zit als mensen of organisaties me uitnodigen voor een lezing! Over dit onderwerp is nog zoveel te ontdekken. Vooral samen, in gesprek. Eindeloos boeiend.

De interviews

De Gelderlander
Het interview met De Gelderlander verscheen afgelopen maandag 17 januari. Als je het nog niet hebt gelezen: je vindt dit interview via deze link. Kun je het artikel niet meteen bekijken? Gooi dan de cookies op je telefoon of computer weg, waarschijnlijk lukt het daarna wel.

Dokter Bosman
Het interview met Dokter Bosman verscheen afgelopen dinsdag 18 januari en vandaag in de nieuwsbrief. Dit artikel is via deze link te vinden.

Ken je iemand voor wie deze interviews interessant zijn? Schroom niet hen erop te attenderen. Aan de reacties die ik tot nu toe ontving op de interviews, voel ik hoe belangrijk het is om over dit onderwerp te lezen en praten.

Dankjewel, alweer!

Dankjewel! Alweer? Ja! Want zonder al jullie steun was ik nooit zover gekomen. En dat lieg ik niet.

Goed weekend! Lieve groet, Merijntje

🎉 Weer een mijlpaal 🎉 !

Weer een mijlpaal, en wat voor een! Op de vooravond van mijn verjaardag werd ik gebeld door twee leden uit de community Ontdek jouw kledingstijl, drie jaar geleden gestart. De teller op voordekunst stond op 69% en wat zou het tof zijn als ik die 70% zou behalen op mijn verjaardag!
Een van de twee zei: "Merijntje, we willen je een cadeau aanbieden!"

Ze bleken een actie op touw gezet te hebben waarmee ze een gezamenlijke donatie konden doen! Ik stond perplex. Begon gekke dingen te zeggen en vroeg wat zij wilden ontvangen als tegenprestatie.

Voordat ik op 18 januari mijn bed in ging stond de teller op 70%!

Provincie Gelderland

Om heel eerlijk te zijn kan ik het nog amper geloven. Maar op mijn verjaardag zelf ontving ik de aangekondigde donatie van de provincie Gelderland. Hun logo komt naast dat van Barefoot & More en het Prins Bernhard Cultuurfonds op het omslag te staan.

Nog 5% tot de 100%

Het is te bizar gewoon toch? Want de teller staat sinds gisteren op 95%. En ik vind dit zo bizar dat ik me vandaag voel alsof ik gisteren veel te veel gedronken heb (wat niet zo is want ik drink amper, had enkel een klein glaasje champagne geproost).

Een paar updates

Er komen nog een paar mooie acties aan. Acties waarmee ik iedereen die interesse heeft in het verhaal achter mijn boek hoop te inspireren. Samen de missie dragen om autisme bespreekbaar te maken, taboes te doorbreken, erkenning en herkenning te creëren, is misschien wel het grootste cadeau van alles wat op gang is gebracht! Deze acties zal ik delen via de updates en op social media.

DANK!

Liefs, Merijntje

Donateurs in het zonnetje

Wie zijn de mensen die het boek "Zee van ruimte, leven met autisme" steunen?

Mijn ouders, Geertje en Boudewijn Betzema kozen ervoor om me twee keer te sponsoren. Zo ontzettend lief. Hun quote vertelt waarom ze dat deden.

Ze kozen voor de tegenprestatie "Vrijgevige boekenwurm" en daarom zet ik hen graag overal waar dat kan op social media in het zonnetje via dit mini-interview.

Mini-interview

1. Wie zijn jullie?
Geertje en Boudewijn Betzema, moeder en vader van Merijntje.

2. Wat doen jullie?
Wij zijn met pensioen, Geertje Schildert en is vrijwilliger.
Boudewijn schrijft en is Troostdichter bij stichting Troosthuisje.

3. Kun je iets vertellen over jullie connectie met autisme?
Onze connectie met autisme is onze dochter die na een lange worsteling met zichzelf en de wereld tot de ontdekking kwam dat bij autisme de ontknoping lag.

4. Waarvoor staan jullie elke ochtend op?
Wij staan beiden elke morgen op met de wens de wereld een beetje mooier te maken door liefdevol in het leven te willen staan.

5. Wat wensen jullie de wereld toe?
Wij wensen de wereld en onszelf toe verdraagzaam en met compassie naar elkaar te blijven kijken.

Dank!

Dankjewel lieve Geertje & Boudewijn. Mede dankzij jullie steun gaat het boek er komen. Jullie laten zien dat verhalen over een leven met autisme er ook toe doet voor ouders.

Meer begrip, meer ruimte..., nog meer houden van en loslaten dat je dacht iets fout te hebben gedaan. Vergeving... een van de sleuteltjes in mijn boek.

En wat heeft het schrijven van de verhalen ons nu al veel gebracht. Ik had niet kunnen bedenken wat er in beweging gebracht zou worden door het schrijven van dit boek.

Dank jullie wel daarvoor.

We zijn altijd in verbinding gebleven als gezin en die band is nu sterker dan ooit.

Wens & tip!

Het gaat voorspoedig met de crowdfunding. Nog een paar procenten te gaan en dan komen de donaties op 70%. Ja en dan... kan het weleens heel snel gaan tot de 100%! Alle steun heeft wonderen verricht, wat een kracht kun je met z'n allen tonen. Ik wens ons een zee van ruimte toe in hoe we kunnen kijken naar onze medemens, dat is wat de wereld nodig heeft en wat ik door jullie steun voel als een missie die ik niet alleen hoef te dragen.

Tip: het toeval wil dat Boudewijn met stichting Troosthuisje en ik tegelijkertijd op voordekunst staan met een project! Dit jaar bestaat stichting Troosthuisje 5 jaar en zij vieren dit met een Eindeloze troostkalender. Prachtig toch? Ben je nog opzoek naar een mooie kalender, een notitieboekje of een kaartenset? Neem hier een kijkje bij het project.

Mooie week gewenst! Het aftellen hier is begonnen... op naar de 70% en dan vliegensvlug naar 100% of meer? Wie weet. Ik ben een dankbaar mens.

Liefs, Merijntje

Donateurs in het zonnetje

Wie zijn de mensen die het boek "Zee van ruimte, leven met autisme" steunen?

Om de publicatie van mijn boek te sponsoren kun je kiezen uit meerdere tegenprestaties. Vincent en Esther, eigenaren van de winkel met webshop Barefoot & More, kozen voor de "partnerdeal". Zij krijgen naast 25 gesigneerde boeken een heuse interactieve lezing. Hun logo komt op de achterzijde van het omslag. En natuurlijk zet ik hen graag overal waar dat kan in het zonnetje, te beginnen met dit mini-interview.

In mijn leven spelen barefootschoenen een belangrijke rol. Dit is ook te lezen in een van de hoofdstukken in mijn boek. Het mooie is: Vincent en Esther hebben zo treffend onder woorden gebracht hoe dat zit.

Mini-interview

1. Wie zijn jullie?
Barefoot & More zijn Vincent en Esther en inmiddels een heel tof team. We zijn samen begonnen maar hebben inmiddels een onmisbaar team achter ons staan.

2. Wat is Barefoot & More voor soort winkel en wat doen jullie?
Wij verkopen barefootschoenen, ofwel minimalistische schoenen en daarnaast proberen we mensen een stukje kennis en bewustzijn over het menselijk lijf en manier van bewegen mee te geven.

3. Wat is jullie connectie met autisme?
Interessante vraag! Mensen met autisme zitten heel vaak meer in hun hoofd dan in hun lijf. Door bewuster de ondergrond te voelen en voeten te gebruiken (zonder te veel prikkels binnen te krijgen of knellende schoenen te moeten dragen) kan het helpen meer in het lijf te komen. En we kennen jou natuurlijk!

4. Waarvoor staan jullie elke ochtend op?
Voor ons zoontje van anderhalf, hij is altijd als eerste wakker. En voor onszelf, ons bedrijf en vrienden en familie natuurlijk. Elke dag is een nieuwe dag, nieuwe kansen, nieuwe mogelijkheden. Lekker naar buiten!

5. Wat wensen jullie de wereld toe?
Wij wensen de wereld veel mooie barefoot-avonturen in liefde, vrijheid en gezondheid.

Dankjewel!

Esther & Vincent, dankjewel voor jullie geloof in mijn boek én boodschap! Zoals ik van de week zei: voor mijn gevoel komt alles bij elkaar in dit boek, door de donaties, alle steun, lieve berichten en het geloven in elkaars natuurlijke krachten en talent.

Blijf ons volgen

Stay tuned want donderdag gaan we nog wat meer acties opzetten om elkaar te steunen. Door deze schitterende donatie is de stap naar het succes met de crowdfunding nog dichterbij gekomen! De teller staat op 50%, nog 20% om tot de bijdrage van Provincie Gelderland te komen... Lieve mensen, wat blijft het al die dagen toch ontzettend spannend.

Volg Barefoot & More via hun social media kanalen:
• Facebook
• Instagram
en bezoek vooral ook eens de online winkel en de stenen winkel zodra deze weer open mag, in Arnhem.

Ik blijf het zeggen...

... zonder al jullie steun zou het boek niet op 2 april gepresenteerd kunnen worden lieve mensen! Dus ook nu voor jullie gewoon nóg een keer: dankjewel!

Lieve groet, Merijntje Betzema

Donateurs in het zonnetje: Manon Wennink

Wie zijn de mensen die het boek "Zee van ruimte, leven met autisme" steunen?

Om de publicatie van mijn boek te steunen kun je kiezen uit meerdere tegenprestaties. Manon koos voor "vrijgevige boekenwurm" en daarmee krijgt ze een speciale vermelding in mijn boek én ga ik haar met groot plezier in het zonnetje zetten via een mini-interview op al mijn social media kanalen.

Veel leesplezier!

Mini-interview

🍀 1. Wie ben je?
Manon Wennink

🍀 2. Wat doe je?
Ik werk als iQ Coach, jeugd en gezinsprofessional en begeleid kinderen en hun ouders bij o.a. autisme.

🍀 3. Kun je iets vertellen over je connectie met autisme?
Wij hebben zelf een dochter met autisme, McDD. Wij liepen destijds vast in de hulpverlening die ons niet voldoende kon ondersteunen in wat wij nodig hadden en daarom heb ik besloten om mij om te scholen en dat te gaan doen wat wij zo nodig hadden gehad. Nu sta ik als coach/ambulant begeleider kinderen en ouders bij waar sprake is van autisme, ADD, ADHD, PTSS. Daarnaast zet ik mij vrijwillig in als voorzitter vanstichting Mama Vita, een stichting die moeders van kinderen met autisme ondersteunt.

🍀 4. Waarvoor sta jij elke ochtend op?
Voornamelijk voor mezelf, ik ben graag actief, geniet van ons gezin en het leven en van zinvol bijdragen middels mijn werk.

🍀 5. Wat wens jij de wereld toe?
De wereld en zijn bewoners wens ik vrijheid, gezondheid, een open-mind, verdraagzaamheid en liefde toe.

Dankjewel!

Manon, enorm bedankt voor je schitterende donatie! Hiermee help je me enorm en zorg je ervoor dat mijn missie groter is dan ik ben. Zo krijgt onze gezamenlijke missie slagkracht.

Meer weten over Manon?

Wat een dankbaar werk, zo'n interview. ❤️ Zó kan je leven veranderen door een diagnose bij jezelf, bij je kind, bij je naaste... Door het werk van Manon en door de steun aan mijn boek laten we samen zien dat elke diagnose bij het leven hoort. En hoe we handvatten vinden om ermee te dealen.

Wil je meer over Manon Wennink weten? Bezoek haar op LinkedIn, of Facebook, of Instagram.

Fijn weekend! Lieve groet, Merijntje Betzema

Donatie Prins Bernhard Cultuurfonds

Sinds vandaag prijkt het logo van het Prins Bernhard Cultuurfonds onderaan de pagina van deze campagne op voordekunst!

Wat ben ik daar blij mee want dit betekent dat zij een mooie donatie hebben gedaan.

Visie

De visie van het Prins Bernhard Cultuurfonds:

Het Prins Bernhard Cultuurfonds brengt mensen, werelden en ideeën samen om cultuur en natuur te laten leven. Dankzij onze beurzen, fondsen, expertise, prijzen en opdrachten ontstaan nieuwe culturele initiatieven en wordt cultureel erfgoed behouden.

Schitterend toch? Om daar deel vanuit te mogen maken met dit boek over autisme!

Een groot dankjewel

Ook met deze update wil ik jou als donateur een heel groot dankjewel sturen. Er is ondertussen weer zoveel binnengestroomd, ook de schitterende reacties. Laat je inspireren, lees ze even door. Dat geeft zo'n goed gevoel! Let wel: 88 donateurs! Dat is niet niks.

Zonder jou als achterban, supporter & fan was ik nergens! Dank je wel voor het geloof in mijn missie én het boek!

Donatie provincie Gelderland?

Op 31 december 2021 deelde ik in de update dat de provincie Gelderland een schitterende donatie zal doen als de teller van de crowdfunding op 70% staat. Wat zou dat fantastisch zijn! Want met die donatie op het spel zal de campagne voldoende succesvol zijn en kom ik boven de magische 80%...!

Wat een fantastisch nieuws: met zowel de donatie van het Prins Bernhard Cultuurfonds als van de provincie Gelderland laten deze partijen zien dat autisme er gewoon helemaal bij hoort.

Wil jij me nóg een beetje verder helpen?

De teller staat nu op 35%...

Er zijn nog 19 dagen over om het totaalbedrag bij elkaar te krijgen...

Een makkelijke rekensom:
Er is nog 35% nodig om bij de 70% te komen!

Daarom mijn vraag:
Wil je mij helpen om dit project nog een extra gezonde boost te geven door het te delen in je warme netwerk?

Weet je mensen of organisaties voor wie dit boek interessant kan zijn? Stuur hen dan ter info de link van deze pagina, bijvoorbeeld via een bericht in Whatsapp.

Je sponsort dit boek hier!

Een groot dankjewel voor al je steun!

Lieve groet, Merijntje Betzema

Lieve donateurs, een update vanwege een bijzondere mijlpaal.

Zo zit ik aan de telefoon te overleggen met steun en toeverlaat Marleen over de aanpak van komende dagen voor wat de crowdfunding betreft.

We kijken naar de teller die op 23% staat en ik lees nog eens de vele berichtjes door die jullie als donateur hebben gedeeld na een donatie.

'Ik vind het ontzettend goed dat Merijntje haar verhaal vertelt om autisme meer bekendheid te geven. Er is nog zoveel onbegrip.'

'Ik denk dat ik zelf ook een vorm van autisme heb.'

'Bijzonder geschreven. Lijkt me een super krachtig boek voor mensen met of zonder autisme.'

'Het is toch zeker mijn dochter! Trots op natuurlijk. Heldin ook... Pure liefde.'

Ze ontroeren me keer op keer. Want geven me elke dag een reden om door te gaan. Na jaren het gevoel te hebben gehad een marathon te lopen zonder supporters, staan er nu mensen te klappen langszij! Dat geeft vleugels.

We hangen de telefoon op. Ik breng onze zoon naar bed. Ga nog even de was ophangen. Eigenlijk wil ik niet meer kijken naar de teller op voordekunst maar doe het toch...

En dan ... staat de sponsoring ineens op 25%

Ik moet 3x kijken om het te geloven maar het is écht zo: de teller staat op 25% 🎉 . De donatie met een tegenprestatie die ervoor zorgt dat ik niet meer kan onderduiken voor de feestelijke boekpresentatie 😉 zorgt voor dit magische getal.

'Mijn wens is dat dit soort ervaringsverhalen bijdragen aan meer openheid en begrip voor mensen bij wie de bedrading net even anders loopt.'

Dank!

Ik stap moedig voort. Nog 26 dagen te gaan. Met jullie handen in mijn rug als steun, gaat me dit lukken.

Morgen deel ik een nieuwtje op social media maar nu alvast aan jullie: Provincie Gelderland wil een flinke bijdrage sponsoren als ik op 70% van het te behalen bedrag zit. Om stil van te worden...

Alle reden om het nieuwe jaar morgen op bijzondere wijze in te luiden, toch?

Samen met jullie gaan voor een wereld waarin ruimte is voor iedereen is, ook voor de mensen "met een bedrading die net even anders loopt". Waarin we allemaal onszelf kunnen zijn. Daar ga ik voor!

Ik wens jullie een mooi uiteinde van 2021 en een goed begin van het nieuwe jaar.

Dank voor alle steun in welke vorm dan ook, ik ben jullie ongelooflijk dankbaar.

Liefs, Merijntje

Fragment uit 'Zee van ruimte'

Afgelopen maanden sprak ik met verschillende mensen over de inhoud van mijn boek. Zo ontmoette ik ook mijn psycholoog van destijds, zij gaf me de diagnose autisme na een lang en uitgebreid onderzoek.

Natuurlijk spraken we niet alleen over die periode, over hoe ingewikkeld het was om de diagnose te vinden maar ook over de jaren daarna. Over de stappen die ik had gezet om mezelf verder te ontwikkelen. Een van die stappen: massages bij Simone Penners. Simone is holistisch integraal masseur.

Zodra ik mijn psycholoog vertelde hoe ik de massages had ervaren, wat ik had meegemaakt en wat daar had plaatsgevonden, was ze oprecht verwonderd.

"Wauw, je hebt bij Simone een weg gevonden om via het lichaam gebeurtenissen uit het verleden te helen," zei ze.

Ik keek haar verbaasd aan. Inmiddels vond ik dat volkomen logisch.

"Dit is bijzonder omdat je een manier hebt gevonden om je gevoelsleven te leren kennen. Bij mensen met autisme kiezen we niet vaak voor behandelingen die dit effect hebben. De therapieën gaan meestal via het hoofd, via gesprekken, het beschrijven van situaties en de gevoelens die daarbij komen kijken. Vanuit het hoofd ga je naar je gevoel. Dat werkt vaak niet bij mensen met autisme."

"Nee, dat klopt," antwoordde ik lachend. "Ik heb in mijn gesprekken met jou altijd zorgvuldig vermeden om uitgebreid over mijn kindertijd te praten. Ja, ik vertelde je de feiten en de gevoelens die ik daarbij had kon ik soms wél beschrijven maar echt voelen? Nee. Dat wilde, kon of lukte me niet."

"Nu ben jij begonnen bij je lichaam en heeft Simone je geholpen de pijn die verstopt was te onderzoeken en te voelen. Dat is fantastisch! En uniek."

Ik heb meerdere van mijn hoofdstukken gewijd aan de ervaringen op de massagetafel bij Simone. Het fragment wat ik voorlees in de video opgenomen en gemonteerd door Maarten Zeehandelaar gaat over zo'n helend moment. Ik wist toen niet dat dit uniek is voor iemand met autisme.

Tip: Kerstgeschenk

Omdat ik me goed kan voorstellen dat het prettig is om de inhoud van een boek dat je gaat sponsoren of hebt gesponsord toch al een beetje te kennen, deel ik dit voorleesfragment graag met je. Je mag het ook delen in jouw netwerk als je dat wil. Misschien is er nog wel iemand die een bijzonder kerstgeschenk zoekt!

Dankjewel

Dank aan jou als sponsor, voor het vertrouwen in mijn boek! Elke stap dichterbij de 100% voelt als een bemoedigende schouderklop. Ik had niet kunnen bedenken wat dit met me zou doen.

Hartelijke groet, Merijntje

Fan!

Ik ben al een paar jaar fan van Marijke Klompmaker, ik kan me zelfs niet meer herinneren wanneer dat begon. Maar toen ik met mezelf en anderen ging brainstormen over de cover van mijn boek dat toen nog een andere titel had, werd het me al snel duidelijk: ik ga een illustratie laten maken... en daarbij voelde ik aan alles dat Marijke daarvoor de juiste persoon zou zijn.

Ik stuurde haar info over de inhoud van het boek en een hoofdstuk toe. Een van de hoofdstukken die als sleutel dient in het boek. Geen makkelijk hoofdstuk trouwens. Het betreft een visioen of visualisatie van een moment wat ik meemaakte op de massagetafel van Simone Penners.

Na overleg met mij via zoom pakte Marijke alle ruimte om er een illustratie van te maken die zij voor zich zag aan de hand van mijn informatie. Ik weet hoeveel vrijheid kan betekenen voor creativiteit!

Maar wat Marijke niet wist toen ze hiermee startte is dat ik stapelgek ben op de techniek die ze gebruikt: aquarel, nat in nat. Het proces is grillig en niet geheel voorspelbaar. Ik weet dat het afwachten is of het goed uitpakt...

Mijn liefde voor deze techniek komt uit m'n jeugd. Mijn moeder schilderde veel en schildert nog steeds. Onder andere maakte ze de mooiste dingen met deze aquareltechniek.

Terwijl de teller op voordekunst inmiddels op 12% staat ontving ik vanochtend een nieuwsbrief! Van Marijke. Ineens kreeg ik een kijkje in het proces achter de illustratie. En niet alleen ik kreeg dat kijkje, al haar lezers en trouwe fans.

Leuk om te lezen en bekijken! Schoonheid is helend. ❤

Met alle hulp die er is, kan mijn boek ook écht gedrukt gaan worden! Ik ben iedereen die nu al gedoneerd heeft ongelooflijk dankbaar. Wat een dag heb ik gisteren beleefd!

Dankjewel Marijke, dankjewel iedereen die me nu al steunt. 🙏