Sidelines

Help ons een muziekproject met zijlijnvaders te realiseren, doneer nu! Je bent vrij om te kiezen hoeveel je wilt doneren.

Met Sidelines willen we muzikale verstoten vaders een gezicht geven en een stem. Dit doen we door een website te maken met fotoportretten en muziek van de zijlijnvaders.

Het doel van Sidelines is ruimte maken voor wat de vaders voelen en het gesprek hierover openen. Verstoten ouderschap is een emotioneel beladen onderwerp met verschillende kanten, belangen en vooroordelen. Met Sidelines maken we ruimte voor het verhaal van de betrokken zijlijnvaders.

Hoe het begon..

Twee jaar geleden kreeg Jordi een zoon die hij, door een conflict met de moeder van zijn kind, pas 1 keer zag, vlak na de geboorte. Door wat Jordi meemaakte ontstond het idee om muziek te maken over alle gevoelens rondom het gemis van zijn zoon. Dat deed hij samen met Kim, waarmee hij 10 jaar geleden de act Kroons vormde.

Initiatiefnemers Jordi Filali en Kim Erkens betrokken nog 14 andere muzikale zijlijnvaders om muzikaal ruimte te geven aan het gevoel dat verstoten vaderschap hen geeft. Dit zijn mannen tussen de 30 en 70 jaar. Muziekstijlen varieren van pop tot hiphop tot country tot klassiek. Deze groep kan nog groeien, muzikale zijlijnvaders zijn welkom om mee te doen.

Er zijn ook moeders die te maken hebben verstoten ouderschap. Met Sidelines richten we ons alleen op verstoten vaders omdat;
*We vinden dat betrokken vaderschap wat extra aandacht verdient.
*Gelijke rechten voor vaders en moeders is een grondrecht. Maar in de praktijk mag je als vader blij zijn met een omgangsregeling van twee dagen per veertien dagen. Als we gelijke rechten voor man en vrouw willen, moeten we dan niet beginnen met een gelijke verdeling van de opvoeding en dat op alle vlakken zoveel mogelijk faciliteren met als beginwaarde vader en moeder gelijke rechten geven, niet alleen in het wetboek maar ook in de praktijk?

Achtergrond

Er zijn geen officiële cijfers bekend, maar naar schatting 80.000 vaders (en 16.000 moeders) in Nederland zien (ongewenst) hun eigen kinderen niet meer. ‘Wat hebben die vaders dan gedaan dat ze hun kinderen niet meer mogen zien?’ De meest gestelde vraag als het over dit onderwerp gaat. De vraag zelf is interessanter dan het antwoord. Want het gaat uit van het vooroordeel dat de vader veroorzaker is van het conflict dat speelt tussen beide ouders. De vraag positioneert de man als dader en de vrouw als slachtoffer, maar is dat in alle gevallen terecht?

Wanneer moeders hun kind weghouden bij hun ex, de vader, kun je als vader een rechtszaak beginnen om omgang af te dwingen. In zo’n zaak wordt niet aan waarheidsvinding gedaan want het betreft geen strafzaak. Er wordt gekeken naar het profiel van de vader; heeft hij een baan, een huis, geen onderliggende problemen? Dan kan hij omgang krijgen. Dus als man moet je aantonen een capabele vader te zijn. De vader wordt hiermee in wezen als ‘dader’ van het conflict geprofileerd. Zou, in een geëmancipeerde samenleving, het startpunt van vader en moeder niet gelijk moeten zijn? Niet alleen om hiermee de emancipatie van de man te onderstrepen, maar ook die van de vrouw. Want als we gelijke rechten voor man en vrouw willen, moeten we dan niet beginnen met een gelijke verdeling van de opvoeding en dat op alle vlakken zoveel mogelijk faciliteren met als beginwaarde vader en moeder gelijke rechten te geven?

Bas van ’t Hof, Vader Kennis Centrum (onze samenwerkingspartner): “Gelijke rechten voor vaders en moeders is een grondrecht. Maar in de praktijk mag je als vader blij zijn met een omgangsregeling van twee dagen per veertien dagen. Rechters gaan uit van ‘het oude denken’ in plaats van gelijkwaardig ouderschap.”

Helpen?

Met jouw donatie kunnen we gaan bouwen aan onze website sidelinesmusic.nl
Help je ons op weg?