Beter laat dan nooit. Met jullie hulp kan ik, notoir laatbloeier die ik ben, eindelijk mijn debuutalbum uitbrengen. Op vinyl! En geloof me, je zult verrast en geraakt worden.

Voor wie mij nog niet kent: ik reis al veertig jaar de wereld rond als trombonist en gitarist, met name met de Amsterdam Klezmer Band. En ik maak graag nieuwe muziek, vanuit nieuwsgierigheid om dingen te horen die ik nog nooit eerder heb gehoord.
Hier is mijn website, waarop je veel van mijn composities kunt horen. (En die zijn allemaal heel anders dan wat je op deze plaat zult horen). Hier is mijn facebook, waarop ik je graag als vriend begroet (als je dat niet al bent).

Ik ben opgegroeid in Friesland, en ik ben daar begonnen als trombonist in de fanfare. Een zeer solide basis voor een koperblazer, en ik denk met veel plezier terug aan die tijd.

Ik heb ook altijd van elektronische muziek gehouden. Een van mijn eerste platen was Equinox, van Jean Michel Jarre, en die plaat heb ik grijsgedraaid. De onweersplaat, noemde mijn moeder hem.En in de jaren '80, toen ik op de middelbare school zat, waren synthesizers overal. New Wave, natuurlijk, maar ook Frank Zappa gebruikte ze op een geweldige manier. Zelfs Van Halen had ze.

Dus toen ik jaren later, op het conservatorium, een bijdrage kreeg van de deftige Koninklijke Toonkunstenaarsbond voor de aanschaf van een piano, kocht ik daar geen piano voor, maar mijn eerste synthesizer. Een Ensoniq Esq-1. Ik heb en gebruik hem nog steeds.

Ik ging steeds meer optreden en componeren. Bandjes kwamen en gingen. Het gepruts met die synthesizer bleef. En er kwam er een bij. En nog een...

Een paar jaar geleden merkte ik dat, ongemerkt, het gepruts was overgegaan in iets waarin ik wel potentie zag. Ik ging stukken uitwerken, en er begon zowaar een repertoire te ontstaan. Er was, zo halverwege 2021, genoeg materiaal om aan een album te denken.

En toen werd het serieus

Nu wilde ik graag iemand hierbij betrekken, omdat twee mensen nou eenmaal meer weten dan één. En ik weet dat de Artiest zelf wel eens te dicht op zijn materiaal staat om daar echt objectief over te oordelen.

Hier komt Mathijn den Duijf in het verhaal. Ik had hem ooit ontmoet in Kytopia, en we konden het meteen goed vinden. Hij bleek de eerste plaat van Kyteman te hebben geproduceerd, en we bleken veel ideeën over productie en sound te delen. Ik had intussen ook al eens een productie bij en met hem opgenomen, en dat beviel uitstekend. Alles analoog, natuurlijk, want dat is zijn handelsmerk. Dus ik belde Mathijn.

Ja, natuurlijk! Was zijn reactie, toen ik hem vroeg of hij mij wilde helpen. Ik kom eraan. En binnen een paar dagen stond hij voor de deur, met zijn grote bus vol met analoge spullen. Ik heb hem 24 stukken laten horen, totdat hij smeekte of het kon stoppen. Nou ja, in ieder geval, hetwas toen wel genoeg.

We zijn gaan experimenteren, en het werkte! Ongelooflijk, de extra diepte die hij aan mijn muziek kon geven.

Hij kreeg van mij carte blanche om zijn favoriete stukken uit te kiezen. En tot mijn verrassing zaten daar juist de stukken bij waar elektronica en akoestische instrumenten samenkwamen.

We besloten dat dit een volledig analoge productie moest gaan worden.
Ik had intussen een analoge studio gebouwd, met een mengtafel en zo, die zodanig is ingericht dat je er uitstekend kunt mixen. Dus Mathijn kwam naar Lutjegast, met al zijntape-echo's en bandrecorders en zo. En langzaamaan, elke dag een nummer, groeide de muziek.

Alles ging vanuit de computer (want ik had het wel digitaal opgenomen) naar de tafel. Vaak ging het eerst even naar tape, of door een ander analoog ding. Daarna ging het door de mengtafel naar band. Old skool mixing, live met vier handen aan de tafel. Een mix als performance. Ik vond het geweldig.

En nu verder

We hadden besloten dat deze muziek niet weer gedigitaliseerd mocht worden, en daarom dus ook analoog gesneden moest worden, in de fabriek waar de vinylplaat gesneden wordt. Dat is een belangrijk en uiterst kritisch proces.

We hebben dit gedaan in de Record Industry in Haarlem. Bij wijze van uitzondering mochten wij daar met een ploegje komen om op de ouderwetse manier een plaat te masteren en snijden.

Hier komt Michiel Cornelisse het verhaal binnen. Hij is de vaste geluidstechnicus van de Amsterdam Klezmer Band, waarmee we al jaren de wereld rondreizen, en mijn vaste reismaatje daarbij. Daarnaast is hij de beste masteringengineer die er is.

Michiel moest de muziek live, in één beweging, masteren. Mastering als een performance, net zoals het mixen dat was. Direct van tape naar de plaat, met een paar analoge gadgets ertussenin (nou ja, gadgets, maardan wel heeeeeel erg dure) die hij moest bedienen. We hadden al even geoefend bij het digitaal masteren (ja, dat moet nou eenmaal. Anders kun je Spotify en al die online dingen wel vergeten.) En toen hadden we een plaat!

Ik weet het, dit is een lang en nogal technisch verhaal. Maar het is ook een van de factoren die deze plaat tot iets heel bijzonders gaan maken. Nieuwe muziek, misschien wel heel anders dan je zou verwachten, hopelijk niet al te veel lijkend op wat je al kent, maar met een ouderwetse klankfilosofie en esthetiek.

En toen kwam het grote wachten..

Tot mijn schrik bleek de wachttijd voor het persen van de plaat 9 maanden te zijn, plus nog de tijd om de proefpersingen goed te keuren, en zo nog wat. Al met al heb ik bijna een jaar gewacht.

En de muziek dan?

Ik vind het niet eenvoudig om de muziek te omschrijven. Vind het ook een beetje jammer, want ik vind dat de muziek dat veel beter zelf kan vertellen. De basis is elektronisch, met analoge en digitale synthesizers. Daarnaast is er vaak een akoestische laag. Je hoort mij als muzikant, op trombone, gitaar, basgitaar, synthesizers, piano, rammeldingetjes en weetikveeltjes. Gijs Levelt is gastmuzikant op 1 nummer. Acht stukken, op vinyl, af te spelen op 45 toeren (dat moest van Mathijn, klinkt veel beter zegt hij). Ik kan niet garanderen dat je het mooi vindt, hoop het natuurlijk wel, maar weet zeker dat het je zal verrassen. En voor de liefhebber is hij ook op cassette te krijgen.
Ik heb veel inspiratie geput uit de muziek van Alessandro Cortini, Caterina Barbieri, Jon Hopkins,Steffi, en ga zo maar even door. Klik op de links, het is mooie muziek!

Wat ik ook zeker nog moet vermelden: Martin Draax, vaste ontwerper van de Amsterdam Klezmer Band, heeft weer eens prachtig artwork ontworpen.

Nou, laat eens zien dan?

De laatste alinea

Ik vind het enorm spannend om dit te doen. Ik hoop dat ik je mee kan nemen in mijn avontuur.