Lieve (mogelijke) donateur,

Ik ben Rosa Braber en ik ben schrijfster en theatermaakster.

In juli 2012 studeerde ik af als theatraal performer aan de Toneelacademie Maastricht.

Naast mijn eigen voorstellingen schrijven, maken en spelen, schrijf ik ook gedichten.

Dit is van kinder poëzie naar puber poëzie naar iets serieus gegroeid.

Het is mijn uitlaatklep, mijn wereld op papier geworden.

Ik mag graag om me heen kijken en me verwonderen over wie en wat er rond loopt op deze wereldbol.

Poëzie is in alles te vinden: in de herinneringen die je hebt aan vroeger, je vieze buurman, een leeg hamburgerdoosje op straat, een foto, een ruzie tussen twee geliefden in de trein.

Ik schrijf erover om niet te vergeten.

Ik ben tijdens mijn studie op schrijfgebied gecoacht door o.a. Jibbe Willems, Tjitske Jansen en Thomas Verbogt.

Veel gedichten die onder hun begeleiding tot stand zijn gekomen draag ik nu regelmatig voor bij o.a. kunstgaleries en poëzie avonden.

Daarnaast doe ik mee aan poetry slams.

In café Festina Lente in Amsterdam won ik de publieksprijs.

En, best een beetje trots, kan ik u ook vertellen dat ik in Rotterdam een finalist van de voorronde van de Rotterdamse Poetry Slam ben.

Dit opent deuren en daar ben ik heel blij mee!

Alleen, steeds vaker vraagt mijn publiek waar ze mijn bundel kunnen kopen.

Nou ja, nergens nog. Maar daar kunt u verandering in brengen!

‘Toen we nog als meisjes dachten’ is de titel van mijn eerste dichtbundel.

Het is een document met alle gedachten, ervaringen en opmerkingen die we niet mogen vergeten.

De titel klopte op een warme namiddag bij me aan.

Ik lag te dagdromen in de zon, ranja met een rietje binnen handbereik, en daar was ie ineens in mijn hoofd: ‘Toen we nog als meisjes dachten.’

De tijd gaat zo snel, je kindertijd is ineens echt ‘vroeger’ en je bent al nostalgisch aan het worden.

Ik vind het een fascinerend idee dat we ons hele leven één zelfde persoon blijven, maar dat er in ons hoofd voortdurend van alles verandert.

Je wordt ouder door de herinneringen die je hebt, omdat ze steeds een stukje mee ouder worden.

Je lacht nu om datgene waar je je tien jaar geleden druk om maakte.

Plaatsen en mensen zijn anders, omdat je steeds een wisselend gevoel hebt.

En die dingen maken ons mens: incomplete, moeilijke, vrolijke, boze, verliefde, emotionele, zingende, dansende, denkende wezens.

Daar raak je toch nooit over uitgeschreven?

Ik zal deze bundel uitgeven in eigen beheer. Het geld wat ik ophaal bij voordekunst.nl gebruik ik om mijn bundel daadwerkelijk te publiceren, en voor de promotie ervan.

De bundel zal te koop zijn via internet en op 19, 21 en 23 juni na mijn voorstelling ‘Sur Vivre’ bij Studio De Bakkerij in Rotterdam.

Op www.rosabraber.blogspot.comkunt u een aantal van mijn gedichten lezen.

U kunt mij volgen via:

www.facebook.com/fabriquepoetique

en

www.twitter.com/fabriquepoetiq

Bent u voor de kunst en de poëzie?

Steun dan ‘Toen we nog als meisjes dachten’, een ode aan iedereen!