Ik ga een cd maken met solo piano improvisaties en analoge synthesizer klanken in combinatie met het gesproken woord van Bill Hicks, Alan Watts en Eckhart Tolle.
In 2016 maakte ik het het solo piano album 'Falco'. Het kwam mede tot stand door steun van liefhebbers van mijn muziek via het crowdfunding platform Voor de Kunst. Het leidde er toe dat het een dubbel cd werd met daarop eigen composities, on the spot improvisaties en mijn versies van Falco's hit 'Rock me Amadeus'.
Nu is het 2020 en na mijn klassiek avontuur , mijn liedcyclus 'Wandern' , die me met bariton Sef Thissen en de Wiener Kammersymphonie o.a. naar het Concertgebouw in Amsterdam en de Richard Strauss villa in Wenen bracht, het arrangeerwerk voor Fish en de cd en concert tours van 'Favorite Songs' met Margriet Sjoerdsma, is het tijd voor wat nieuws.
Improviseren aan de vleugel doe ik nog altijd graag maar ook ga ik mijn passie voor analoge synthesizers, die ik sinds mijn 15e heb, ook maar eens aan een geluidsdrager toe vertrouwen. Samen met de inzicht verschaffende verhalen van Bill Hicks, Alan Watts en Eckhart Tolle, met wie ik muzikaal de dialoog zal aangaan is dit voor mij nu al een heel inspirerend project en zal het wederom resulteren in een dubbel album.
Solo piano improvisaties, analoge synth klanken en gesproken woord. Uit niets komt niets en uit iets kan iets komen.
Ik ga een cd maken met solo piano improvisaties en analoge synthesizer klanken in combinatie met het gesproken woord van Bill Hicks, Alan Watts en Eckhart Tolle.
In 2016 maakte ik het het solo piano album 'Falco'. Het kwam mede tot stand door steun van liefhebbers van mijn muziek via het crowdfunding platform Voor de Kunst. Het leidde er toe dat het een dubbel cd werd met daarop eigen composities, on
Ik ga een cd maken met solo piano improvisaties en analoge synthesizer klanken in combinatie met het gesproken woord van Bill Hicks, Alan Watts en Eckhart Tolle.
In 2016 maakte ik het het solo piano album 'Falco'. Het kwam mede tot stand door steun van liefhebbers van mijn muziek via het crowdfunding platform Voor de Kunst. Het leidde er toe dat het een dubbel cd werd met daarop eigen composities, on the spot improvisaties en mijn versies van Falco's hit 'Rock me Amadeus'.
Nu is het 2020 en na mijn klassiek avontuur , mijn liedcyclus 'Wandern' , die me met bariton Sef Thissen en de Wiener Kammersymphonie o.a. naar het Concertgebouw in Amsterdam en de Richard Strauss villa in Wenen bracht, het arrangeerwerk voor Fish en de cd en concert tours van 'Favorite Songs' met Margriet Sjoerdsma, is het tijd voor wat nieuws.
Improviseren aan de vleugel doe ik nog altijd graag maar ook ga ik mijn passie voor analoge synthesizers, die ik sinds mijn 15e heb, ook maar eens aan een geluidsdrager toe vertrouwen. Samen met de inzicht verschaffende verhalen van Bill Hicks, Alan Watts en Eckhart Tolle, met wie ik muzikaal de dialoog zal aangaan is dit voor mij nu al een heel inspirerend project en zal het wederom resulteren in een dubbel album.
Solo piano improvisaties, analoge synth klanken en gesproken woord. Uit niets komt niets en uit iets kan iets komen.
Nieuwste donaties
Bart Wilmsen
22-12-2020 23:09Omdat Egbert altijd blijft verrassen en inspireert, zeer benieuwd naar deze, vooral vanwege het gebruik van de analoge synthesizers.!
Een donateur
6-12-2020 17:24Omdat Egbert zo'n mooi persoon is, hij verdient het!
Eric Hendrich
5-12-2020 19:26Egbert maakt prachtige muziek, puur en direct uit het hart!
Deze update is alleen zichtbaar voor donateurs. Log in om deze update te bekijken. |
|
3 jaar geledenDARK NIGHT OF THE SOUL |
Beste donateurs, vandaag is de laatste dag van mijn campagne op Voor de Kunst. Lieve groet, |
|
3 jaar geledenDE LAATSTE WEEK |
Mijn campagne op Voor de Kunst eindigt over zeven dagen, op Kerstavond. Dus nog een week om het nieuwe streefbedrag te halen. Het wordt, zoals jullie inmiddels weten, een bijzondere en mooie combinatie van piano improvisaties, analoge synthesizer soundscapes en de gesproken woorden van Bill Hicks, Eckhart Tolle en Alan Watts. Zo blijf ik in elk geval muzikaal in beweging in deze steeds langer wordende periode waarin er helaas nog steeds niets te spelen valt op de podia. Mocht ik het nieuwe streefbedrag halen geeft dat weer iets meer beweging voor mij en is er meer moois voor jullie, donateurs op Voor de Kunst. Dank voor jullie steun, enthousiasme en interesse in mijn nieuwe muzikale bezigheden. |
|
3 jaar geleden'Rilke' |
De link in de vorige update bleek niet te werken. Excuses. Bij deze de goede Youtube link. |
|
3 jaar geledenDOELBEDRAG VERHOOGD |
Beste donateurs, hartelijk dank voor jullie bijdrages aan mijn project. Voor de Kunst liet me weten dat mijn doelbedrag nu 'officieel' verhoogd is aangezien mijn eerste streefbedrag inmiddels is gehaald. Zo heb ik dus de mogelijkheid om voor 150% te gaan en bij het einde van de campagne (op Kerstavond) genoeg budget te hebben voor de extra opnames die in het teken zullen staan van mijn oud-docent Irv Rochlin (1926-2020). Een muzikaal eerbetoon dus. Op de foto zien jullie Irv in actie met saxofonist Dexter Gordon. Graag deel ik in deze update mijn herinneringen aan Irv via onderstaand verhaal. En tevens deel ik graag een filmpje met jullie waarin ik een improvisatie speel. Ik gaf 'Improvisatie #8" de titel 'Rilke'. Opgedragen aan de dichter Rainer Maria Rilke. Die in de maand december in 1875 werd geboren en in 1926, het geboortejaar van Irv, stierf. Rilke werd 51 jaar en dat is mijn huidige leeftijd. Ik ben nog steeds op zoek naar Rilke zijn originele Duitse tekst maar onderstaande Engelse vertaling vind ik één van de meest inspirerende gedichten. "If I don't manage to fly someone else will. The Spirit wants only there be flying. And for who happens to do it, In that he has only a passing interest." IRV In 1988 deed ik toelatingsexamen aan het Conservatorium Maastricht. Ik had net mijn Vwo diploma op zak en wilde niets liever dan jazzpiano studeren. Mijn toelatingsexamen was op een maandag. De vrijdag daarvoor had ik al een auditie gedaan in Den Haag. De sfeer daar was niet fijn en het resultaat idem dito. Er werden grapjes gemaakt over mijn Limburgse accent en er werd mij door één van de commissieleden verzekerd dat er voor mij nooit een conservatorium opleiding in het verschiet kon liggen en hij zelfs enige mate van a-muzikaliteit vermoedde. Ik was terneergeslagen en heb een tijdje zitten huilen op de trap van het Paleis van Justitie in de buurt van het Koninklijk Conservatorium. Hoe symbolisch. Daarna de trein terug naar station Horst-Sevenum. Diep bedroefd en een illusie armer want ‘een conservatorium opleiding was niet voor mij weggelegd’, althans zo was mij duidelijk te kennen gegeven. Mijn vader dacht daar anders over. Hij spoorde me aan, nee, dwong me bijna, dat hele weekend piano te studeren om mijn toelating in Maastricht op maandag voor te bereiden. Hij had die maandag een afspraak in Maastricht zei hij en zou me wel brengen met de auto. Het weekend was verschrikkelijk. Ik stond gedesillusioneerd in mijn stamcafé met een lauw biertje en kon nergens van genieten. Voelde me een loser. Maar toch het hele weekend mijn toonladders, Czerny etudes, Inventies van Bach en Jazzstandards oefenen. Dat dan weer wel. Op maandag met pap naar Maastricht. ‘Succes’ zei hij toen ik de auto uitstapte en weg was ie , op naar zijn zakelijke afspraak. De sfeer bij mijn toelatingsexamen was tot mijn verbazing heel ontspannen. Pianist Irv Rochlin en de bassisten Jacques Schols en Dub Dubois waren heel vriendelijk. Ze lieten me alles spelen wat ik had voorbereid. Irv Rochlin, die ook in Den Haag doceerde en daar ook bij mijn auditie aanwezig was geweest herkende me. ‘I remember jou van afgelopen vrijdag’ zei hij. ‘Dat klopt’ zei ik enigszins zenuwachtig. ‘Relax Eggbird’ zei Irv, ‘In Den Haag we only look for uitvoerend musicians maar hier we kijken ook naar de mogelijkheden van docerend en je ontwikkelingspossibilities ’. Lang verhaal kort: ik werd aangenomen in Maastricht en studeerde dat jaar bij Irv. Ik deed de week erna ook nog een auditie in Hilversum. Docent Rob Madna , voor mij nog steeds een van de beste Nederlandse pianisten ooit, stelde me gerust ook al zei hij dat ‘alles nog te pril’ was. ‘Maar je hebt de handen van een pianist’ zei hij ‘en je moet gewoon door blijven gaan, het is alleen een kwestie van tijd’. Dat was een opsteker. Mijn jaar bij Irv Rochlin bleek zijn laatste jaar als docent te zijn want na dat jaar ging hij met pensioen. De lessen waren fantastisch. Irv was een betrokken docent, geweldige pianist, een intellectueel en een warm mens. Wekelijks werd ik getrakteerd op prachtig pianospel, boeiende anekdotes en waardevolle muzikale tips en levenslessen. Irv was ‘the real deal’, na zijn diensttijd in de Tweede Wereldoorlog schoolde hij zich om van drummer naar pianist en speelde met grootheden als Anita O’day, Dexter Gordon en Ben Webster. Irv was heel complimenteus en gaf me zelfvertrouwen. Ik studeerde soms wel 15 uur per dag omdat ik overliep van motivatie. Ik had ook het geluk dat in Maastricht Eric Hendrich Geert Roelofs, Glenn Corneille, Joost Vergoossen en Peter Hermesdorf mijn medestudenten waren en die waren niet alleen heel aardig voor mij maar deelden ook hun muzikale inzichten met me. Een paar jaar na mijn toelatingsexamen kwam ik er trouwens achter dat mijn vader die dag helemaal geen afspraak in Maastricht had maar er gewoon zeker van wilde zijn dat ik ondanks mijn grote twijfels toch ging voorspelen daar. Daar ben ik hem nog altijd dankbaar voor. Na dat jaar les bij Irv ging ik terug naar Den Haag om weer toelatingsexamen te doen daar. Face your Fears. Ik had voor mezelf iets recht te zetten. De sfeer was dit keer een stuk meer ontspannen. Nu weet ik dat je zoiets zelf afdwingt. De bassist van de ritmesectie die me begeleidde bleek ook een Limburger, Jo Didderen, en ik heb sinds die tijd vaak muziek met hem gemaakt. De auditie ging redelijk soepel hoewel ik bij de Czerny etude met octavenspel tig keer uit de bocht vloog. Maar de Parker blues ‘Au Privave’ die Irv me het jaar daarvoor had geleerd en ‘Quintessence’ van Quincy Jones kwamen goed uit de verf. Rob van Kreeveld en Rob van Bavel gaven positieve feedback. Ik werd aangenomen. Sterker nog, ik mocht in het tweede jaar beginnen zei dezelfde man die me een jaar daarvoor nog had verzekerd dat ‘er voor mij nooit een conservatorium opleiding in het verschiet zou liggen’. Diezelfde man reikte mij trouwens een paar jaar daarna een prijs uit voor ‘beste originele compositie’ van dat jaar. Hij herinnerde zich mijn tweede auditie nog wel, de eerste niet. Ik heb hem zijn negatieve opmerkingen bij mijn eerste auditie overigens nooit kwalijk genomen en misschien ben ik er zelfs dankbaar voor. Maar ik besloot in Maastricht mijn studie te vervolgen bij Irv’s opvolger, Frank Giebels, en daar heb ik nooit spijt van gehad. De lessen die ik van Irv heb gehad heb ik allemaal op cassette bandjes opgenomen, op zijn advies, zodat ik thuis de lessen kon terugluisteren en het gespeelde kon analyseren. Dat was heel inspirerend. De laatste dagen beluister ik weer regelmatig zo’n cassette bandje en ik haal er, 32 jaar na dato, nog steeds nieuwe inzichten uit. En niet alleen muzikaal.Na Irv’s vertrek uit Maastricht hadden we nog regelmatig contact. We schreven elkaar brieven en belden elkaar zo nu en dan. Een paar keer zaten we nog samen als externe commissieleden bij een piano examen. Toen Irv besloot terug te gaan naar de VS, hij kwam oorspronkelijk uit Chicago, hielden we telefonisch contact. De nachtelijke telefoongesprekken, dat wil zeggen: voor mij was het dan nacht, zaten altijd vol met verhalen over de muzikanten waarmee hij gespeeld had en hij was altijd oprecht geïnteresseerd waar ik mee bezig was. Afgelopen april overleed Irv Rochlin op 93 jarige leeftijd. Ik ben dankbaar dat hij op mijn pad is gekomen. |
|
3 jaar geledenIMPROVISEREN |
Op mijn vijftiende, toen ik heel onzeker mijn eerste stapjes zette om piano te leren spelen ontdekte ik een combinatie van vijf tonen, of eigenlijk vijf toetsen, die ik tof vond klinken. Twee witte en drie zwarte toetsen. En als ik daar in de linkerhand tegelijkertijd twee witte toetsen bij indrukte kon ik rechts mijn gang gaan en klankjes laten ontstaan die ik fijn vond. Het duurde nog best wel lang voordat ik wist dat ik improviseerde met behulp van mineur pentatoniek in F. Categorie 'lekker belangrijk'. Die momenten aan de piano gaven me plezier en voldoening. In het moment muziek laten ontstaan, zonder tussenkomst van gedachtes en waarde oordelen. Zijn. Met de piano, de muziek en mezelf. Die momenten zijn in al die jaren niet veranderd. Het muzikale idioom is vast wat uitgebreider geworden maar het in het moment laten ontstaan van de muziek, zonder commentaar van die vervelende verslaggever in mijn hoofd zijn hetzelfde gebleven. Die illusionaire gast die alles wil kunnen duiden, in hokjes wil plaatsen en bepalen of iets wel of geen waarde heeft. Of het 'eigenlijk wel iets voorstelt'. Tegen hem zeg ik ook 'lekker belangrijk'. Wat dat betreft is improviseren aan de piano hetzelfde als het leven. Je zegt iets, of juist niets. Je doet iets of je laat het bewust of onbewust achterwege. Iemand anders of jijzelf mag daar dan weer van alles van vinden. En dat mag je dan soms of vaak ook in het bakje 'lekker belangrijk' mieteren. In mijn muzikale beginjaren zat ik een keer in de concertzaal van de muziekschool in Venlo aan de vleugel te improviseren. Een docent die even stond te luisteren zei 'Mooi, van wie is dat?Debussy ofzo?' Toen ik zei dat ik improviseerde sprak hij 'Oh, het is niks dus.' Als ik toen wist wat ik nu weet zou ik met hem te doen hebben gehad. De illusionaire verslaggever was zijn woordvoerder en smaakbepaler geworden. Ook categorie 'lekker belangrijk': nog dertig dagen te gaan en dan eindigt mijn campagne op voor de kunst. Ik maak dus een nieuw album. En ik heb besloten het voor mij belangrijk te maken. Belangrijk in de zin dat ik er veel tijd en zorg aan besteed. Ik liet een aantal mensen alvast iets horen van de combinatie van mijn analoge synthesizers met de gesproken woorden van Bill Hicks , Alan Watts en Eckhart Tolle en iemand omschreef het als een ontmoeting van (vroege) Rush en Kraftwerk met filosofie, dat dan weer wel. Wat mij betreft mission accomplished. Maar het hadden ook hele andere vergelijkingen mogen zijn. Lekker belangrijk. De campagne eindigt dus op Kerstavond. Voor sommigen een avond van cadeautjes. Dan hoop ik nog steeds op 150% van mijn streefbedrag te zijn uitgekomen zodat er maar liefst drie schijfjes (en digitale equivalent komen). Een deel van de muziek zal in elk geval bestaan uit piano improvisaties, ontstaan in het moment. Momenten die voor mij , bij gebrek aan betere woorden, belangrijk blijven. Als dat voor jullie naar meer smaakt wordt het misschien ook nog lekker. Maar ik ga voor smaakvol. |
|
3 jaar geledenHet filmpje |
In de vorige update de link naar het filmpje vergeten, excuses. |
|
3 jaar geledenZomaar onverwacht |
Beste donateurs, zoals beloofd bij deze nog een filmpje van de 'warming up' afgelopen donderdag in de studio. Dit keer een solo piano versie van het lied 'Zomaar onverwacht'. Gerard van Maasakkers en ik kregen er in 2012 de Annie M.G. Schmidt prijs voor. Ben er nog steeds blij mee en speel het zo nu en dan dus ook nog in mijn eentje zoals jullie zien. Onlangs zong Boris van der Ham 'Zomaar onverwacht' ook op zijn nieuwe album 'Niemand dan wij'. Nog 38 dagen te gaan in de campagne en 117% procent (van de inmiddels beoogde 150%) op de teller. Nogmaals dank en optimistische groet, Egbert |
|
3 jaar geledenMagische grens in zicht |
Dank aan alle donateurs tot nu toe. Hopelijk gaat het goed met jullie. Het is fijn en stemt dankbaar dat er interesse en zelfs enthousiasme is voor mijn muziek en vertrouwen dat het nieuwe album weer iets spannends gaat opleveren. Gisteren tijdens een eerste dag in de studio van Kerani Music (Stein) een aantal 'on the spot' improvisaties opgenomen. Bij het terugluisteren daarvan hoorde ik hier en daar al wat muzikale landschappen en avonturen die het nieuwe album zouden kunnen halen. Als 'warming up' speelde ik aan de vleugel een aantal oude eigen composities waarvan ik er de komende tijd een aantal met jullie zal delen. In deze update is dat 'She isn't like you'. Een compositie waarvoor ik in 2003 (time waits for no one) de prijs voor beste eigen compositie kreeg op het North Sea Jazz festival. Inmiddels ben ik maar slechts 27 euro verwijderd van een magische grens qua donaties. Wat mij betreft daarna op naar de 150% van het streefbedrag zodat ook het beloofde derde schijfje (en digitale equivalent) het licht zullen zien. De Eggy D campagne eindigt op kerstavond en ik ben optimistisch. Nogmaals veel dank voor jullie vertrouwen. Het betekent veel voor me, zeker in een tijd waarin er voor mij niets te concerteren valt. Lieve groet, |
|
3 jaar geledenECLECTISCH OP NAAR DE 150% |
Ten eerste veel dank aan allen die tot nu toe aan mijn Eggy D campagne op Voor de Kunst hebben bijgedragen. Ik zit inmiddels op 102% van het streefbedrag en er klinkt zowaar een 'Hoera!' hier door de kamer. Tijd voor een nieuw info filmpje wat ik ergens in de loop van volgende week zal maken. Ik zal er een blij filmpje van maken. Althans dat ga ik proberen. Ik zeg: 'op naar de 150%!' en dan zeggen jullie misschien: 'Ja leuk, maar wat dan?'. Nou, zoals beloofd doe ik in dat geval iets extra's voor de donateurs. Het Eggy D album wordt sowieso een dubbel cd. Zoals inmiddels al vaak gemeld: met enerzijds piano improvisaties in het moment en solo piano uitvoeringen van eigen composities (ik denk daarbij o.a. aan versies van 'Exit Ego' en 'She isn't like you' en misschien ook mijn take on de Billy Joel klassieker 'New York State of Mind') en anderzijds dus analoge synthesizer en Rhodes , e-piano en Cp80 klanken hier en daar in combinatie met inspirerende woorden van Eckhart Tolle, Alan Watts en Bill Hicks. Hoe eclectisch wil je het hebben? Heel eclectisch? Nou, dat gaat het dus worden. Maar terug naar die hopelijk te bereiken 150%. In dat geval komt er zowaar een derde schijfje bij waarbij ik me weer eens zal toeleggen op het spelen van een aantal jazzstandards, bekende en minder bekende (zoals bijv. 'Where is Love?' , Charlie Parker's 'Au Privave' en 'Who can I turn to?' ) Jazzcomposities die ik al eens onder handen nam bij mij docent Irv Rochlin eind jaren tachtig op het conservatorium. Die bonus cd wordt dus een bescheiden eerbetoon aan Irv die afgelopen april overleed, en net zoals de dubbel cd gaat deze in eerste instantie exclusief naar mijn donateurs op Voor de Kunst. Tot slot deel ik vast twee voorproefjes van mijn 'work in progress' via Soundcloud. Een E-piano improvisatie en een raak betoog van Alan Watts waarbij ik één van mijn oude Roland synths bespeel. Wie nieuwsgierig is geworden nodig ik van harte uit om mijn campagne pagina op de website van Voor de Kunst eens te bekijken. Nogmaals dank aan allen die met tot dusverre hebben gesteund, dat doet me heel goed , zeker ook in deze tijden waarin het een stuk moeilijker is om je muzikale boodschap te delen. Veel lichtheid gewenst, Egbert E-piano improvisation: Reality is This: |
|
3 jaar geledenBIJNA |
Wat mooi! Nog maar vijf euro te gaan en dan heb ik het streefbedrag voor mijn campagne op Voor de Kunst. En dat terwijl ik nog 61 campagnedagen te gaan heb. Ik ga me dus bezinnen op wat ik extra ga doen, voor de donateurs, als ik (ruim) over het streefbedrag heenga. Ik hou jullie (snel) op de hoogte wat daar uit gaat komen. Dank en groet, Egbert |
|
3 jaar geledenMuzikaal medicijn |
Tijdens het schrijven van dit verhaal klinkt ‘Weltschmerz’ , het nieuwe en tevens laatste album van Fish, hier door de kamer. Het is zijn afscheidsalbum. De eerste opnames van het album, waarvoor ik de strijkers arrangeerde, begonnen al in 2018 en ook de titel ‘Weltschmerz’ stond toen al vast en is alleen maar actueler geworden wat mij betreft. In 1985, zestien jaar jong, hoorde ik het Marillion album ‘Misplaced Childhood’ en sindsdien zijn de muziek van Marillion en Fish een deel van de soundtrack van mijn leven. Ik had toen misschien niet kunnen , of volgens sommigen niet mogen, vermoeden dat mijn weg en die van Marillion en Fish elkaar zouden kruisen. En toch wist ik toen al dat het alleen een kwestie van tijd was, in de zin van op de juiste manier mijn tijd besteden, dat we elkaar op eenzelfde pad zouden treffen. In 2012 werkte ik met Marillion zanger Steve Hogarth en Fish voor mijn album ‘Paintings in Minor Lila’ en het jaar daarop speelde ik live met Marillion. ‘Weltschmerz’ is het tweede Fish album waarvoor ik arrangeerde. Het raakt me om mijn naam bij de credits en de bedankjes te zien staan. ‘Waar blijft de tijd?’ ‘Time waits for no one’ . Allemaal cliché’s en dus waar. Luisterend naar de muziek van Fish en de strijkers aan het slot van ‘Little Man what now?’ overheerst het gevoel van de cirkel is rond. Het ga je goed Fish. Bedankt voor meer dan 35 jaar muzikaal gezelschap, luisterplezier, uitbundigheid en troost in tijden van puberale en volwassen ‘Weltschmerz’. Gisteren was ik de hele dag in de studio en had het met de technicus over de tijd waarin we leven. Ook daar betrapte ik mezelf op de nodige cliché’s door deze tijd ‘apart’, ‘bijzonder’, vreemd’ maar ook ‘uitdagend’ te noemen. Hij vroeg me of deze tijd, de periode van niet kunnen optreden, me niet juist heel creatief maakte. Ik had daar niet meteen een antwoord op en dacht aan de mensen voor wie de situatie waarin de wereld nu is veel grotere, negatievere, impact heeft dan op mij. Ik dacht aan de vluchtelingenkampen. En ik dacht aan mijn vader die begin jaren ’60 naar India was geweest om verslag te doen van een opvangdorp voor melaatsen om aandacht te vragen voor de schrijnende toestanden daar en bij terugkomst tegen mijn moeder zei dat ze al hun geld en bezittingen moesten weggeven om de mensen daar te helpen. Mijn moeder was begaan maar ook wijs en zei ‘dan hebben wij niets meer en de mensen daar hebben nog steeds niks’. Waarmee ze absoluut niet bedoelde dat je niets moet delen en niet betrokken, actief, moet zijn maar de grote boog moet blijven zien en daarbij zowel de ander en jezelf niet uit het oog verliest. Wie ‘de ander’ en ‘jezelf’ ook mogen zijn. Deze gedachtes maakten de campagne die ik gestart ben op ‘Voor de Kunst’ voor een nieuw album ineens heel banaal en onbeduidend. Zelfs even schaamtevol, misplaatst. Maar dat gevoel duurde maar kort. Ik wil nieuwe, mooie muziek maken om te delen en ben dus de ander en mezelf niet uit het oog verloren. In dat licht past het dat ik mijn muziek hier en daar ga combineren met gesproken woord waarbij deze zinnen van Bill Hicks niet zullen ontbreken: 'Here's what we can do to change the world, right now, to a better ride. Take all that money we spend on weapons and defense each year, and instead spend it feeding, clothing and educating the poor of the world, which it would many times over, not one human being excluded, and we can explore space together, both inner and outer, forever, in peace.' Ik denk dat mijn moeder het ermee eens zou zijn. Ben lief voor elkaar en jezelf. Een tegenwicht voor ‘Weltschmerz’. |
|
3 jaar geledenDankbaar in beweging |
Inmiddels zit ik al 84% van mijn streefbedrag op Voor de Kunst. Het maakt me blij en dankbaar dat er interesse is in de manier waarop ik muziek wil maken. Dank aan iedereen die daar aan heeft bijgedragen en bij voorbaat dank aan een ieder die dit nog wil doen. Binnenkort volgt er een uitgebreidere update over het hoe en waarom van dit project waarin ik ook wat dieper zal ingaan op de motivatie voor solo piano improvisaties , mijn passie voor analoge synthesizers (zoals de Korg Polysix, Juno 60 en JX 3p) en de inzicht verschaffende woorden van Alan Watts, Echhart Tolle en Bill Hicks. Mijn oud docent Irv Rochlin , die afgelopen april op 94 jarige leeftijd overleed , zal zeker aandacht krijgen op mijn nieuwe album. Ik nodig jullie van harte uit een kijkje te nemen op mijn campagne pagina.“The menu is not the meal.”― Alan Watts |
|
3 jaar geledenNou ja! |
Nou ja! 10 dagen in de campagne op Voor de Kunst en ik sta al op 78% van het streefbedrag, nou ja! Heel veel dank daarvoor. Ik ga me bezinnen op wat ik extra zal doen wanneer ik over mijn streefbedrag heenga. Ik heb al wat leuke ideeën daarover. Dank aan alle donateurs zover en wat fijn dat er zoveel enthousiasme is over een cd waarop naast mijn piano- en synthesizer spel ook Bill Hicks, Eckhart Tolle, Alan Watts en Irv Rochlin te horen zullen zijn. Fijn weekend allemaal. "I left in love, in laughter, and in truth, and wherever truth, love and laughter abide, I am there in spirit." Bill Hicks |
|
3 jaar geledenIrv Rochlin |
Dag allemaal, de eerste week op Voor de Kunst zit erop. Het maakt me blij dat er zoveel positieve reacties en donaties zijn binnen gekomen. Onlangs schreef ik op Facebook een verhaal over mijn oud docent Irv Rochlin die afgelopen april op 93 jarige leeftijd overleed. Het raakte me hoeveel reacties ik hierop kreeg. Irv was een bijzonder mens. Zoals ik schreef luister ik de laatste tijd weer vaak naar de lessen die ik van hem kreeg in 1988 en 1989 die ik op cassette bandjes opnam. Het voelt vanzelfsprekend om Irv een plek te geven op mijn nieuwe album. En dat geldt ook voor Frank Giebels, Irv's opvolger bij wie ik in 1994 afstudeerde. Allebei inspirerende docenten. Daarbij is het een bijzondere combi om analoge synthesizer klanken , de woorden van Alan Watts, Eckhart Tolle en Bill Hicks , piano improvisaties in het moment en de jazzpiano klanken die Irv en Frank en later David Berkman en Steve Kuhn in New York inzichtelijk voor me maakten en me inspireerden samen te brengen op één album. Het blijft in beweging. Dank. |
|
3 jaar geledenDe start |
“If not now, when?” Sinds twee dagen staat de Eggy D campagne online. De reacties maken me blij en er staat al 555 euro op de teller (benieuwd wanneer er 666 op staat, maar dan moet iemand heel bewust een bepaald bedrag doneren op het juiste moment). Het is fijn dat liefhebbers die me vier jaar geleden al steunden bij mijn campagne voor 'Falco' dit nu ook weer doen. En natuurlijk mooi dat er nieuwe donateurs tussen zitten. Het is in beweging en ik zal jullie regelmatig op de hoogte houden aan de hand van deze updates. Dank en groet, |
|
Bart Wilmsen
22-12-2020 23:09Omdat Egbert altijd blijft verrassen en inspireert, zeer benieuwd naar deze, vooral vanwege het gebruik van de analoge synthesizers.!
Een donateur
6-12-2020 17:24Omdat Egbert zo'n mooi persoon is, hij verdient het!
Eric Hendrich
5-12-2020 19:26Egbert maakt prachtige muziek, puur en direct uit het hart!
Een donateur
16-11-2020 16:23Ik ken Egbert
Marlies van den Munckhof
15-11-2020 11:39Gewoon, omdat het Egbert is!
Jacqueline Fijnaut
8-11-2020 11:58Je geeft al zoveel. Je verdient het gewoon.
Iemand
5-11-2020 17:32Ik gun Egbert alle goeds in deze moeilijke tijd voor met name artiesten. Heel veel succes met dit project Egbert! Cheers👍
Iemand
28-10-2020 19:22Ik vind Egbert een zeer creatief maar bovenal, een mooi mens.
Matthijs Rolleman
24-10-2020 17:47Egbert is een bijzonder warm mens en geweldige muzikant. Koesteren en helpen.
Jitte
23-10-2020 22:59Eigenlijk altijd, maar juist nu!
Thomas Vergouwen
23-10-2020 06:57Onder de indruk van het werk van Egbert!
Iemand
23-10-2020 02:01Huge fan van jou Egbert! Love you
Jeroen Princen
22-10-2020 21:13Ik ben gewoon benieuwd naar wat Egbert dit keer gaat laten horen.
Jeroen de Heuvel
22-10-2020 10:41Egbert is een fantastische pianist waarvan ik heel veel heb geleerd! Ik ben zeer benieuwd naar zijn nieuwe album (met synthesizers)!
Dré Bovens
20-10-2020 15:18Gevoelige muziek meestal tijdens concerten met 'n kwinkslag, of anekdote gebracht. En hier mag dus rustig meer van uitgebracht worden, toch?